> συνέχεια από τη σελ. 1 

προωθεί κανενός είδους ρύθμιση, επέμεινε στην αναλογία 1:30, απάντησε ότι δεν την απασχολεί προς το παρόν η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, ενώ άφησε σαφώς να διαφανεί ότι η επιμόρφωση δεν θα συνδέεται με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

Υπογράμμισε σε όλους τους τόνους ότι "εδραία θέση της κυβέρνησης αποτελεί η πεποίθηση ότι η επετηρίδα δημιουργεί προβλήματα και δεν προσφέρει λύση, ενώ αντίθετα ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ εγγυάται αδιάβλητη διαδικασία που επιδέχεται βελτιώσεις". Ισχυρίστηκε, προκειμένου να δικαιολογήσει την αντιεκπαιδευτική, ανεύθυνη και ανάλγητη πολιτική της, ότι αδιοριστία δεν υπάρχει και ότι οι αναπληρωτές δεν καλύπτουν πάγιες ανάγκες της εκπαίδευσης.

Απροσδόκητα, όμως, άνοιξε την βεντάλια των θεμάτων και πριμοδοτώντας την προεκλογική εκστρατεία της ΠΑΣΚ ανακοίνωσε ότι παρέχει φιλοδώρημα ύψους ενός γιαουρτιού ημερησίως (με την μορφή επιδόματος) στον συμπαθή και αναξιοπαθούντα κλάδο, ενώ επεφύλαξε και ένα δεύτερο γιαούρτι για τα στελέχη εκπαίδευσης (υποσχέθηκε χορήγηση επιδόματος 15.000 δρχ. -ακαθάριστα- στη διάρκεια του β΄ εξαμήνου και 10.000 έως 1.500 δρχ. για τα στελέχη εκπαίδευσης).

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο και ξεδιπλώνοντας τα φιλεκπαιδευτικά του αισθήματα ο υπουργός μάς γνωστοποίησε ότι παρακάλεσε τον κ. Γιαννίτση να λάβει υπόψη του την ιδιαιτερότητα των εκπαιδευτικών και να τους "αντιμετωπίσει με επιείκεια στο ασφαλιστικό", με κατεύθυνση ιδιαίτερου διαλόγου και στόχο τη σαλαμοποίηση του μετώπου αντίστασης.

Κράτησε βέβαια το καλό για το τέλος, αποδεικνύοντας πόσο καλός Δαναός είναι, αφού το δώρο μάς το είχε δώσει νωρίτερα. Ανακοίνωσε ότι το πολυεξαγγελθέν νομοσχέδιο που αφορά την αποκέντρωση - αξιολόγηση - επιμόρφωση θα 

δοθεί στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες στις 15 Ιουνίου (αφού έχουν λήξει οι Γ. Συνελεύσεις), χωρίς να μας αποσαφηνίσει το παραμικρό για το περιεχόμενο και τις κεντρικές κατευθύνσεις, ενώ απέφυγε επιμελώς να δεσμευτεί ότι δεν θα ψηφιστεί μέσα στο καλοκαίρι.

Στην προσχεδιασμένη (από πλευράς ΥΠΕΠΘ - ΠΑΣΚ) αυτή φάρσα εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές αποδέχτηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα την κυβερνητική στάση στο ζήτημα των αναπληρωτών (εξάλλου ήταν απλά το πρόσχημα), ενώ δεν τόλμησαν να ψελλίσουν στο οικονομικό ούτε καν την ψηφισμένη από τους ίδιους θέση για 40% σε μια τριετία, αποδεχόμενοι ασμένως την κυβερνητική ελεημοσύνη. Δεν τόλμησαν καν να προτείνουν την ενσωμάτωση της φιλευσπλαχνίας στο βασικό μισθό. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν η θέση της πλειοψηφίας χαρακτηρίζεται από τη σχιζοφρενική συνδικαλιστική θέση "όχι στην επιδοματική πολιτική, ναι στα επιδόματα".

Το χειρότερο: μη αξιώνοντας από τον υπουργό αυτά που πραγματικά χάσαμε, μας ανήκουν και δικαιούμαστε, εμφάνισαν τον κλάδο ως κακόμοιρο επαίτη.

Ταυτόχρονα θυσίασαν τους αναπληρωτές σαν άλλη Ιφιγένεια, για να φυσήξει ούριος άνεμος στις τσέπες των αυριανών μας αξιολογητών.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν. Για άλλη μια φορά μάς χαρίζουν καθρεφτάκια, σαν να είμαστε ιθαγενείς, για να μας κλέψουν τη γη. Για άλλη μια φορά μάς πετάνε ένα ξεροκόμματο, για να μην φωνάζουμε.

Αυτή τη φορά δεν θα πάρουμε! Το προπέτασμα καπνού για να περάσει ο επιθεωρητισμός, η αστυνόμευση, η ανεργία θα το διαλύσει ο άνεμος του αγώνα και της αποφασιστικότητας, για το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση.

Γιώργος Λιάμπας

Αναπληρωτές και αδιόριστοι: ανυποχώρητος αγώνας

Κάθε φθινόπωρο προσλαμβάνονται και κάθε Ιούνιο απολύονται. Αυτό κρατάει πολλά χρόνια. Αναφέρομαι, βέβαια, στους συναδέλφους αναπληρωτές, που στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς θεωρούνται "περιττοί", αφού, ας ήταν χιλιάδες, κάλυπταν "έκτακτες ανάγκες". Αυτό σημαίνει ομηρία γι' αυτούς και ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων για το δημόσιο σχολείο. Υποσχέσεις που κατά καιρούς δόθηκαν για επιμέρους ρυθμίσεις προώθησαν την κατηγοριοποίηση των συναδέλφων και κατά συνέπεια τη διάσπαση του κινήματος.

Σ' όλο το προηγούμενο διάστημα η ΔΟΕ, με κύρια ευθύνη της ΠΑΣΚ, προώθησε τη διάσπαση και τον κατακερματισμό της επετηρίδας, υπονόμευσε τους αγώνες των αδιορίστων για μαζικούς διορισμούς, ξεπούλησε τη μεγάλη απεργία του '97, απουσίασε από τις κινητοποιήσεις του '98 έξω από τα εξεταστικά κέντρα, ενώ τον Απρίλιο διέπραξε κάτι το πρωτοφανές: κήρυξε απεργία μόνο για τους αναπληρωτές, απομονώνοντάς τους από το σύνολο του κλάδου.

Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες μετά η ΠΑΣΚ, με προκήρυξή της, υπόσχεται ότι για την υπόθεση των αναπληρωτών "θα ασκήσει όλη την επιρροή και παρέμβαση, που η εμπιστοσύνη του κλάδου παρέχει σ' αυτήν, για αίσιο αποτέλεσμα". Ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, δηλαδή, και κάνει παιχνίδι με την αγωνία των συναδέλφων.

Όμως το χωριό είναι μικρό και δεν ξεχνά πως ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε μόνο με αγώνες και ενάντια σε τέτοιου είδους λογικές, ότι η δύναμη είναι στην ενότητα όλου του κλάδου, ότι η νίκη είναι στον αγώνα για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, για πρόσληψη με μοναδικό κριτήριο το πτυχίο.

Σπύρος Μαρκόπουλος