Ο στίχος περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα σχολεία με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει, γιατί, παρόλο που ο υπουργός Παιδείας υποσχέθηκε την "επανάσταση του αυτονόητου", τα σχολεία ξεκίνησαν όπως πάντα με εκατοντάδες κενά, οι μαθητές μας εξακολουθούν να στριμώχνονται όπως-όπως σε 25άρια και 30άρια τμήματα, το περιεχόμενο της γνώσης εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένο στη στείρα αποστήθιση, οι γονείς βάζουν ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη με το "καλημέρα" της πρώτης σχολικής χρονιάς του ευρώ, που "δεν είναι, αλλά μας φαίνεται ακριβό", όπως δηλώνει η κυβέρνηση.

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, γιατί μετά την ψήφιση του νόμου για την αξιολόγηση και με το σχέδιο κανονισμού λειτουργίας των σχολείων αρχίζει ο "πόλεμος των εγκυκλίων", που προσπαθούν να συνθέσουν κομμάτι-κομμάτι το παζλ του αυταρχισμού και της αλλαγής των εργασιακών μας σχέσεων στο όνομα του "νοικοκυρέματος" των σχολείων και της "εύρυθμης" λειτουργίας τους. Οι λέξεις έλεγχος, καθοδήγηση, ιεραρχία, πειθαρχικές διώξεις κυριαρχούν στο περίφημο "καθηκοντολόγιο" εκφράζοντας την πολιτική βούληση και πρόθεση της κυβέρνησης. Τα όποια δικαιώματα εξοβελίζονται και αντικαθίστανται από καθήκοντα και μόνο καθήκοντα. Ακόμα και η κοινωνική ζωή και δράση των εκπαιδευτικών μπαίνουν υπό κρίση, υπό διαρκή παρακολούθηση από τον "μεγάλο αδερφό" του υπουργείου Παιδείας.

Η εφαρμογή της αξιολόγησης ξεκίνησε μετά τις νέες κρίσεις διευθυντών που έγιναν τον Αύγουστο. Γίνεται μια προσπάθεια αυτά τα νέα στελέχη να αποτελέσουν μια ξεχωριστή κατηγορία μες στο σώμα των εκπαιδευτικών δίνοντάς τους ισχυρά οικονομικά κίνητρα και το ρόλο της αστυνόμευσης του σχολείου. Από τις πρώτες μέρες είχαμε συναντήσεις των νέων διευθυντών με τους προϊσταμένους, με σαφείς εντολές που αφορούν στην παραβίαση του ωραρίου μας, στην ελαστικοποίηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, υποχρεώνο-ντάς τους να συμπληρώνουν ωράριο στην απογευματινή ζώνη, και στις συμπτύξεις τμημάτων.

Συγκεκριμένα έχουν αποτυπωθεί σε εγκυκλίους ή έχουν ανακοινωθεί από προϊσταμένους σε διευθυντές τα παρακάτω:

1. Προωθείται η μεταφορά μαθητών σε γειτονικά σχολεία, ώστε να συνωστίζονται 28 και 29 μαθητές ανά τμήμα (χωρίς ποτέ να υπάρχει δυνατότητα να ξεπεράσουν τους 30 και να χωριστούν σε δυο τμήματα), προωθείται η αντιπαιδαγωγική πολιτική των πληθωρικών τμημάτων και υποβαθμίζονται οι όροι διδασκαλίας και μάθησης. Όμως, κανένα νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει την παραβίαση των ορίων των σχολείων (όταν μάλιστα αυτή η παραβίαση δεν υπηρετεί την "ορθολογικότερη κατανομή", αλλά απροκάλυπτα προωθεί τα πληθωρικά τμήματα).

2. Δίδονται προφορικές εντολές για παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο από τις 8 π.μ. έως τις 2 μ.μ. Κάτι τέτοιο είναι όμως νομικά αστήρικτο. Κατά τον 1566/85, οι εκπαιδευτικοί αποχωρούν από το σχολείο μετά τη λήξη του διδακτικού τους ωραρίου εκτός εάν τους ανατεθεί συγκεκριμένο έργο (μη διδακτικό) από το σύλλογο διδασκόντων ή από το διευθυντή.

3. Οι ειδικότητες καλούνται να συμπληρώσουν ωράριο στο ολοήμερο, επιχειρείται δηλαδή να καταστρατηγηθεί το εργασιακό τους ωράριο (ήδη το κυλιόμενο 6ωρο έχει ενταχθεί σε αρκετά προγράμματα).

4. Η αναπλήρωση συναδέλφων που λείπουν επιδιώκεται να γίνεται από τους υπόλοιπους στα κενά τους (χωρίς να κάνουν μάθημα, απλά "θα απασχολούν τα παιδιά", για να μην έχουν δικαίωμα για υπερωρίες).

5. Το ωράριο των νηπιαγωγών των ολοήμερων παρατείνεται (περίπου δυο ώρες την εβδομάδα).

6. Ο υφυπουργός κ. Γκεσούλης απειλεί τους προϊσταμένους που δεν θα εφαρμόζουν με ευλάβεια τις αντιεκπαιδευτικές του επιλογές κι αυτοί με τη σειρά τους απειλούν τους διευθυντές με συχνές επισκέψεις στα σχολεία, "για να διαπιστώνεται η τήρηση των άνωθεν εντολών και να προωθείται η διαδικασία της αξιολόγησης".

Είναι αναγκαίο να αντισταθούμε έμπρακτα απέναντι σ' αυτές τις αυθαιρεσίες και να στηρίξουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα. Απέναντι στο κλίμα διοικητισμού και αυταρχισμού εμείς έχουμε να προβάλουμε ένα κλίμα συλλογικότητας, συναδελφικότητας και την προάσπιση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών μας.