_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ: Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

 Είναι αλήθεια ότι οι στιγμές που ζούμε είναι κρίσιμες και ιστορικές. Η λαιμητόμος του  Ενιαίου Μηχανισμού Στήριξης ενεργοποιείται μετά το μήνυμα. Παπανδρέου. Το Δ.Ν.Τ, ο κατεξοχήν εγκληματικός μηχανισμός επιβολής νεοφιλελευθέρων πολιτικών και οι ορδές του  Τρισέ αναλαμβάνουν τώρα επίσημα ρόλο στην Ελλάδα. Ρόλο διασφάλισης των συμφερόντων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και της ελληνικής καπιταλιστικής τάξης. Ιστορικά και πολιτικά ασφαλώς αλλάζουμε σελίδα. Η εποχή του ήπιου μονεταρισμού και των μέτριας έντασης νεοφιλελευθέρων πολιτικών έκλεισε. Το καθεστώς του Δ.Ν.Τ και του Μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Επιτήρησης αποτελεί μια προσπάθεια απελευθέρωσης του κανιβαλισμού του κεφαλαίου. Δεν πρόκειται για  ένα καθεστώς έξωθεν επιβολής αλλά για μια καθαρά ταξική στρατηγική: Η αστική τάξη, και ειδικά το διεθνοποιημένο κομμάτι της, προκειμένου να διατηρηθεί στην πρώτη ταχύτητα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού έρχεται σήμερα με τη συνδρομή αυτών των μηχανισμών να τσακίσει οτιδήποτε απέμεινε από το κράτος πρόνοιας και να εντατικοποιήσει το μηχανισμό εκμετάλλευσης. Παράλληλα ο μηχανισμός θα λειτουργήσει και ως εγγυητής των συμφερόντων του ευρωπαϊκού και διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Η Ελλάδα έχει να μπει σε  τέτοιο καθεστώς από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1898.   

    Το εξωτερικό χρέος αξιοποιείται πολιτικά για μια ιστορικών διαστάσεων συντριβή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Είναι ευκαιρία για το ελληνικό κεφάλαιο να τσακίσει συνολικά τις συλλογικές συμβάσεις και να πλήξει καθοριστικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Μια συντριβή που επιχειρείται να γίνει στο όνομα της αποτροπής  χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας και σωτηρίας της «πατρίδας», για  να αποδυναμωθούν οι όποιες αντιστάσεις επιχειρηθούν. Ως πατρίδα βέβαια εννοούνται οι τραπεζίτες , οι χρηματιστές , οι βιομήχανοι και ο υπόλοιπος συφερτός του κεφαλαίου. Αυτοί σε τίποτα δεν πρέπει να θιχτούν, αντίθετα θα βγουν πολλαπλά κερδισμένοι. Τόσο από άποψη κερδών όσο, κυρίως, από άποψη κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Από την άποψη αυτή το μήνυμα Παπανδρέου από το Καστελόριζο ήταν ένα επικοινωνιακό τερτίπι της δεκάρας , με το οποίο προσπάθησε να εξαπατήσει και πάλι τον ελληνικό λαό, όπως κατάφερε να τον εξαπατήσει με τις εκλογές και να υφαρπάξει την ψήφο του. Σε μια εκστρατεία προκλητικού ψεύδους και απόλυτης εξαπάτησης προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα: Υποσχέθηκε επιστροφή στη Ιθάκη (που γι’ αυτόν και τους όμοιους του είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου) και είπε ότι έχει χαρτογραφήσει τα νερά (στα οποία θα επιχειρήσει να πνίξει τη ζωή των εργαζομένων). Η ημέρα υπήρξε σημαδιακή. Η ημέρα που το ανδρείκελο του Δ.Ν.Τ, παρέδιδε την τύχη των εργαζομένων στα σαγόνια του καρχαρία , είναι η ίδια που πριν από 69 χρόνια ο Τσολάκογλου παρέδιδε τη χώρα στα χέρια των ναζί. (ΠΡΙΝ , 25/04/2010)   

    Η κυβέρνηση αποφεύγει να μιλήσει για καθεστώς υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στο Δ.Ν.Τ, μιλώντας γενικά και αόριστα για ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αυτές οι εξηγήσεις ταιριάζουν σε όσους κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. Το Δ.Ν.Τ ήταν εδώ, σύμφωνα με τη δήλωση του ίδιου του Παπανδρέου στη Βουλή, και πριν την τυπική πρόσκληση του με την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Το Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα έχει το άρωμα των απόψεών του. Ήταν πολιτική απόφαση της σημερινής κυβέρνησης η υπαγωγή στις διαδικασίες του, αλλά ευθύνη γι’ αυτή την επιλογή βαραίνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Από την άποψη της ουσίας των μέτρων που θα επιβληθούν, δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στους δύο μηχανισμούς. Και οι δυο επιδιώκουν τη συντριβή των εργαζομένων με το χειρότερο τρόπο. Η λαιμητόμος θα είναι ο ίδιο κοφτερή είτε έχει τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε του Δ.Ν.Τ. Υπάρχει όμως διαφορά μεταξύ τους στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Γι ΄ αυτό και ο Ντομινίκ Στρος Καν φρόντισε να προσγειώσει τον  Παπανδρέου. «παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι χώρα της ευρωζώνης αυτό δεν σημαίνει ότι οι όροι για ενδεχόμενο δανεισμό της θα διαφέρουν από τις υπόλοιπες συνταγές που έχει εφαρμόσει στο παρελθόν το Δ.Ν.Τ… Το Δ.Ν.Τ θα πρέπει να ακολουθήσει του κανόνες που το διέπουν… » (Ελευθεροτυπία, 23.04.2010 σελ. 47). Με άλλα λόγια μην περιμένετε κάτι διαφορετικό από εμάς , από την εξαθλίωση και την κοινωνική καταστροφή που σπείραμε στις υπόλοιπες χώρες. Επιπλέον ο «σοσιαλιστής» σύντροφος από τη Σοσιαλιστική Διεθνή στην οποία ηγείται ο Γιώργος, μας υπενθύμισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει συμπληρωματικό ρόλο.     

   Έτσι μάλλον θα αποδειχτεί μια ακόμα φορά αυταπάτη η διακήρυξη περί ευρωπαϊκής ομπρέλας ασφάλειας και για συμπληρωματικό ρόλο του Δ.Ν.Τ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τώρα ουσιαστικά δεν έκανε τίποτα για ν΄ αποτρέψει την ένταξη στο μηχανισμό επιτήρησης και η περίφημη απόφαση για τον μηχανισμό ασφαλείας αποδείχτηκε ένα άδειο πουκάμισο. Αυτό έγινε με καθοριστική ευθύνη της Γερμανίας, η οποία επέδειξε τον απόλυτο κυνισμό και η στάση της κάθε άλλο συγκυριακή μπορεί να χαρακτηριστεί. Αφενός θέλει να «σωφρονίσει» τα υπόλοιπα αδύναμα μέλη της ευρωζώνης , που έχουν ανάλογα προβλήματα, αφετέρου δεν είναι καθόλου απίθανο να επιδιώκει μια νέα αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και μια νέα μορφή ευρωζώνης, που δεν θα κουβαλάει μαζί της τα βαρίδια αδύναμων χωρών όπως η Ελλάδα ή Πορτογαλία ή ακόμα και η Ισπανία. Η οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, έγινε με τη εκχώρηση της νομισματικής πολιτικής στη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα , ένα μηχανισμό χωρίς κανένα πολιτικό έλεγχο. Αφαιρέθηκε έτσι η δυνατότητα από τα κράτη, και ειδικά για τα πιο αδύναμα ,η δυνατότητα και της  παραμικρής ανεξάρτητης κίνησης όσον αφορά το νόμισμα. Αυτό οδηγεί σε στραγγαλισμό τους σε περιόδους κρίσης.         

    Είναι φανερό ότι το πολιτικό σύστημα, που οικοδομήθηκε το 1989 με τη συναίνεση της καθεστωτικής αριστεράς, ακολούθησε τη χρεοκοπημένη συνταγή των νεοφιλελευθέρων δογμάτων. Ιδιωτικοποιήσεις συνυφασμένες με σκάνδαλα και διαφθορά, (Ζήμενς, χρηματιστήριο της Σημητικής εποχής) συμμετοχή στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής διεθνοποίησης (επικύρωση της συνθήκης του Μαάστριχτ, είσοδος στην Ο.Ν.Ε και υιοθέτηση του ευρώ) κατασπατάληση τεράστιων οικονομικών πόρων( Ολυμπιακοί αγώνες) , λιτότητα , σταδιακό ξήλωμα του κράτους πρόνοιας και των εργασιακών σχέσεων, οικοδόμηση μιας πλαστής συναίνεσης μέσω των μηχανισμών του θεάματος, πολιτική περιθωριοποίηση Αριστεράς και των κοινωνικών αντιστάσεων. Σήμερα αυτό παράγει τους πικρούς του καρπούς, ανάλογους περίπου μ’ αυτούς της Αργεντινής το 2001: χρεοκοπία , νέα άγρια λιτότητα και προσπάθεια οριστικής καταβαράθρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Ο νεοφιλελεύθερος κανιβαλισμός φτάνει στο ζενίθ του.

 Σήμερα η εργατική τάξη έχει την καθοριστική ευθύνη και πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η οικοδόμηση ενός κοινωνικό – πολιτικού μετώπου ανατροπής των αστικών επιλογών μπορεί και πρέπει να γίνει. Η κυβέρνηση των ανδρείκελων του Δ.Ν.Τ και του Τρισέ που καταχράστηκε τη λαϊκή εντολή και εξαπάτησε τους εργαζόμενους πρέπει το συντομότερο να πάρει δρόμο και μαζί της όλο το χρεοκοπημένο και ανάλγητο αστικό πολιτικό σκηνικό που ξεφύτρωσε το 1989. Αν τότε οι αστοί πολιτικοί και ιδεολόγοι μιλούσαν για το τέλος της ιστορίας, σήμερα ήρθε η στιγμή που θα πρέπει εμείς  να μιλήσουμε για το τέλος της δικιάς τους ιστορίας. Ένας νέος Δεκέμβρης , μαζικότερος από τον προηγούμενο και με μεγαλύτερο ταξικό βάθος είναι  επιτακτικό και άμεσο πολιτικό καθήκον.

Για μια αντικαπιταλιστική έξοδο από την ευρωζώνη και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΡΑΤΙΚΗΣ – ΑΤΑΞΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

                                                                                                  ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ