ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

(Ριζοσπαστική κίνηση-Αυτόνομη παρέμβαση) 

 

«Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε»

                                                                                             Μ. Μπρεχτ

Χάλκινο τραγούδι

     Πέφτει αδιάκοπα η στάχτη και σκεπάζει τους δρόμους της γης. Στο Αφγανιστάν που μετατρέπεται σε νέο Βιετνάμ. Στο Ιράκ που τα αμερικάνικα αεροπλάνα σαρώνουν ζωές, και δίνουν το… Νόμπελ Ειρήνης στον Ομπάμα. Στα χωράφια των Παλαιστινίων που τα καταπατούν οι Ισραηλινοί έποικοι αιματοκυλώντας το δικαίωμα στη ζωή.

Ένα ατέλειωτο γκέτο ο κόσμος πια. Από τη Ναζαρέτ ως το Χάρλεμ.

      Στο συνοικισμό των Βρυξελλών η Ευρώπη έτοιμη πια να ξεψυχήσει. Σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι επιχειρούν να πείσουν τους λαούς ότι το δικαίωμα στην σταθερή και μόνιμη εργασία, στη σύνταξη και στην ασφάλιση είναι ένα λησμονημένο εμβατήριο.

Εθνική γεωγραφία

     Το βράδυ της 4^ης Οκτωβρίου η αρμάδα της Ν.Δ βυθίστηκε κάτω από το βάρος της βαθιάς αντεργατικής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της. Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προετοιμάζουν το συνέδριο όπου θα ξορκίσουν τον άσωτο ουρανό που έστησαν κουμπάροι, συγγενάδια και Βατοπεδινοί. Η νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ συσσωρεύει την οργή και το θυμό των πολιτών χωρίς να του δίνει παραπάνω ψήφους.

     Η Ελλάδα εγκλωβισμένη στο δικομματισμό αποδεικνύεται μυλόπετρα της μνήμης.

Αφορίζει… το παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ και επενδύει ελπίδες στη «δυτική» φρεσκάδα των νέων μελών της κυβέρνησης.

     Στο κοινοβουλευτικό τοπίο η Αριστερά αφοπλίζεται από την «πολιτική ορθοδοξία» του Κ.Κ.Ε, ενώ η ανανεωτική πτέρυγα γνωρίζει ότι η ψήφος που πήρε δεν είναι ασυγχώρετη.    

     Οι Οικολόγοι δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή, ενώ οι «εθνικοί αγροφύλακες» επιχειρούν να εδραιωθούν στη δεξιά πολυκατοικία.

     Οι πολίτες γνωρίζουν ότι οι μέρες που κυλούν δεν είναι πράσινες και λιόβολες. Η στήριξη του αστικού τύπου και των Μ.Μ.Ε στην κυβέρνηση δεν αλλάζει την καθημερινότητα. Η αυγή που χαράζει από τις 4 Οκτώβρη είναι ίδια για τους εργαζόμενους. Για τους εργάτες την κιμωλία και τους ξωμάχους.

« Λαϊκοί αναμορφωτές »

     Τούτες τις μέρες προβάλλεται στους κινηματογράφους η «Λευκή κορδέλα» του Μ. Χάνεκε. Θέμα της, πως μια σειρά αλυσιδωτά γεγονότα   που έχουν ως πυρήνα την εκπαίδευση μπορούν να σπείρουν τον αυταρχισμό και την ωμή βία. Διδακτική ταινία για τους ένστολους του Χρυσοχοΐδη που αναμασώντας την οδηγία –σλόγκαν «για την ασφάλειά σας» προχώρησαν σε μαζικές εκκενώσεις στο κέντρο της Αθήνας.

     Και αν πιστεύουν ότι ο κόσμος δε θρυμματίζεται με τους γονατισμένους πολίτες τότε να ‘ναι σίγουροι ότι δε συμφιλιώνεται με τον ανεξήγητο θάνατο του Πακιστανού μετανάστη.

Γδάρτες ονείρων

     Η προεκλογική απάρνηση της φτώχειας και το ξόρκισμα των δεικτών της οικονομίας από την κυβέρνηση σιγά σιγά υποχωρούν μπροστά στην επιτήρηση του Αλμούνια και το 12% του ελλείμματος. Ο υπερθετικός στις προθέσεις δεν αρκεί για να γεμίσει τα ταμεία και να δώσει εγγυήσεις για τους μισθούς και τις συντάξεις. Η ευρυχωρία των προεκλογικών δεσμεύσεων για την Παιδεία αποκαθηλώθηκε με του καλημέρα.

     Η υπουργός Παιδείας ξεκαθάρισε ότι το 1 δις δεν αφορά τους μισθούς. Άνοιξε τα χαρτιά της για το νέο τύπου σχολείο «ανοικτό στην κοινωνία», στην παρέμβαση των τοπικών αρχόντων, φορέων και επιχειρήσεων. Μίλησε για ευέλικτα προγράμματα και κατέληξε στην «πρώτη προτεραιότητα» την αξιολόγηση, δηλαδή σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας, με τις γνωστές κατηγοριοποιήσεις των σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών. Οι «αντιεξουσιαστές» της εξουσίας βουτάνε βαθιά στο παρελθόν στα Θατσερικά εκπαιδευτικά μοντέλα και στα σχολεία των «ανοικτών οριζόντων»! Κουβέντα για τους νομάδες της εκπαίδευσης, τους ωρομίσθιους. Τσιμουδιά για το ασφαλιστικό, το ωράριο και τις νηπιαγωγούς.

Εκ προμελέτης

     Στη γραμμή της συναίνεσης, η πλειοψηφία της Δ.Ο.Ε (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), βάζει πλάτη για να περάσουν οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές.

Η ΠΑΣΚ θεωρεί το διεκδικητικό πλαίσιο του κλάδου ψευτοκούρελο βγάζει το αίτημα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και επιχειρεί να μας ρίξει στην αγκαλιά της ΑΔΕΔΥ με το νέο μισθολόγιο. Αφαιρεί τη θέση του κινήματος ενάντια στην στην ιδιωτικοποίηση και την αποκέντρωση. Βάζει ως προμετωπίδα το ολοήμερο σχολείο για να ‘ναι συμβατή με το πρόγραμμα παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, «ξεχνά» να πάρει συγκεκριμένη θέση για τη θεσμική κατοχύρωση του ωραρίου των νηπιαγωγών.

Η ΔΑΚΕ ως πολιτικός συνεργός συμπορεύεται σ’ όλες τις αποφάσεις. Οι δυο συνεταίροι  (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) μαζί στο «διάλογο» μαζί και στο προεδρείο στη Δ.Ο.Ε…

     Τελευταίο αποκορύφωμα η σύμπνοια στο συνέδριο για τα νέα βιβλία, όπου δε διαπίστωσαν καμία ατέλεια. Κοινός τους στόχος ένα αφυδατωμένο συνδικάτο που θα ‘χει ως εργολαβία την τέχνη της προπαγάνδας για να «αφομοιωθούν» με ελάχιστους κλυδωνισμούς οι αντιεκπαιδευτικές- αντεργατικές πολιτικές.

     Έτσι η ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στη Δ.Ο.Ε στο νέο διεκδικητικό πλαίσιο δε ζητά κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, δίνοντας την πολιτική συγκατάθεση στα σχέδια της δια βίου εργασίας με πενιχρές συντάξεις και μετέωρη ασφάλιση.

     Στον αστερισμό της Ξενοφώντος η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ εγκλωβισμένη από ένα πολιτικά αυτοκαταστροφικό ιδεασμό απέναντι σε κάθε πρωτοβουλία-κινηματική  δράση από τα κάτω εκτιμά ότι η προσφορά της στην εργατική τάξη εξαντλείται στη γραμμή Ομόνοια-Σύνταγμα με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Κιμωλίας ενθύμημα

     Η Μερσέντες Σόσα, η μεγαλύτερη φωνή της Λατινικής Αμερικής, πέθανε τη μέρα των εθνικών εκλογών. Αγαπημένη της φράση ήταν «Παίρνουμε τη ζωή μας πολύ αστεία».

Για μας λοιπόν που πιστεύουμε ότι την αλλαγή στην καθημερινότητα δεν τη φέρνει το άνοιγμα της κάλπης αλλά η αλλαγή των αντιλαϊκών πολιτικών.

Για μας είναι ξεκάθαρο, ότι η δουλειά μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να συναινέσουμε στα σχέδιά τους να σκεπάσει η λήθη το δικαίωμα στο μεροκάματο και στη ζωή.

     Γι αυτό λέμε ότι εξακολουθούμε να ‘μαστε προσηλωμένοι σε παλιές συνήθειες. Αρνούμαστε ότι η ανέχεια και η υποταγή έχουν βολευτεί κοντά μας ως κατοικίδια. Γι αυτό  δε θ’ αφήσουμε να σφραγίσουν το πεπρωμένο μας τα 20 σεντς αύξηση τη μέρα! Ούτε βέβαια θα εκχωρήσουμε το δημόσιο σχολείο στους δείκτες της ΡΙΖΑ και του ΟΟΣΑ. Οι υλικοί όροι του αγώνα είναι κοινοί και τους προετοιμάζουμε από τώρα. 

1400 Ευρώ για όλο το λαό.

Συλλογικές συμβάσεις εργασίας στην εκπαίδευση.

Εξίσωση ωραρίου με τη Β/ΘΜΙΑ

Θεσμική κατοχύρωση του ωραρίου των νηπιαγωγών

Κατάργηση της ωρομισθίας

Δημόσιο σχολείο χωρίς ταξικούς φραγμούς.

     Σ’ αυτές τις εκλογές λοιπόν για το νέο Δ.Σ μας χρειάζεται η Συνεργασία της μνήμης.

Ή με τους εργολάβους του κυβερνητικού- κομματικού συνδικαλισμού Ή με τους ταξικούς αγωνιστές της αυτόνομης-ριζοσπαστικής δράσης.

• για τα ανατρεπτικά εγχειρήματα της Αριστεράς των αγώνων.
• για το δημόσιο σχολείο που δεν θα ταξινομεί αλλά θα σέβεται τους μαθητές του και τον κόπο των δασκάλων του.

 

                                   Όλοι στη Γενική Συνέλευση.

Μαζικά, ενωτικά, αγωνιστικά !

                 Οκτώβρης 2009