ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

Επικοινωνία:

ΘΕΣΕΙΣ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ 2009 :

ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δεν υστερεί σε διακηρύξεις δημοκρατικής ρητορείας , μια ρητορεία κατάλληλη για να συγκαλύπτει τη νεοσυντηρητική κατεύθυνση της πολιτικής του. Αναφορές στο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης , διακηρύξεις για ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία , για εκπαιδευτικούς πρωταγωνιστές της αλλαγής και άλλα ηχηρά παρόμοια. Τα κόμματα όμως δεν κρίνονται απ΄ αυτά που πιστεύουν ή διακηρύττουν τα ίδια για τον εαυτό τους αλλά πρώτα απ’ όλα απ΄ αυτά που έκαναν ή κάνουν. Οι διακηρύξεις έχουν βέβαια έχουν κι αυτές τη σημασία τους, ειδικά όταν πρόκειται για διακηρύξεις προγραμματικού χαρακτήρα αλλά για ν΄ αναλυθεί ο ιδεολογικοπολιτικός τους προσανατολισμός και να συγκριθούν με την πράξη, την πολιτική πράξη του φορέα που τους προτείνει. Από την άποψη αυτή μπορούμε να προσεγγίσουμε τις βασικέ θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία , έχοντας πάντα υπ’ όψη μας ότι αυτές δεν αποτελούν παρθενογένεση αλλά τη συνέχεια μιας πολιτικής πορείας που από τη δεκαετία του ΄90 σφραγίζεται από το νεοφιλελευθερισμό, την αποδοχή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός επιχειρηματικού μοντέλου εκπαίδευσης. Οι νέες θέσεις του ΠΑΣΟΚ είτε στη συνοπτική και προεκλογική τους μορφή (προεκλογικό πρόγραμμα του 2009) είτε αυτές του 2008 σε πιο αναλυτική μορφή αποτελούν συνέχεια αυτού του δρόμου. Είναι η συνέχεια του δρόμου της προσπάθειας για αποκέντρωση – διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης (1995) , της ‘’Παιδείας των Ανοικτών Οριζόντων‘’ και της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1997, της μεγαλύτερης οπισθοδρόμησης που γνώρισε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μεταπολιτευτικά. Είναι η συνέχεια του ακραία αντιδραστικού Κανονισμού Λειτουργίας Σχολείων, με τον οποίο απαξιώνεται η οποία παιδαγωγική ελευθερία και εργασιακή δημοκρατία στο σημερινό σχολείο , η συνέχεια της ανοιχτής συναίνεσης με τη Ν.Δ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για την εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της συμμετοχής στο τελευταίο Εθνικό Διάλογο για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Οι νέες θέσεις παρουσιάζονται μέσα από έναν λόγο αόριστο και γενικόλογο, διανθισμένο με δημοκρατική ρητορεία και ψευδεπίγραφη κοινωνική ευαισθησία. Πίσω απ΄ αυτή κρύβεται με επιμέλεια η στρατηγική του προσανατολισμού της εκπαίδευσης στην αγορά οι προτάσεις των αντίστοιχων αναδιαρθρώσεων. Από την άλλη το πρόγραμμα οριοθετείται ξεκάθαρα από τα αιτήματα των Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών και του κινήματος των εκπαιδευτικών. Στο πρόγραμμα υπάρχει ακόμα σιωπή για σοβαρότατα προβλήματα, όπως η σχολική διαρροή – εγκατάλειψη του υποχρεωτικού σχολείου, για το καθεστώς της ωρομισθίας , για το ρόλο των Α.Π.Σ και Δ.Ε.Π.Π.Σ και των νέων σχολικών βιβλίων της μεταμοντέρνας ρηχότητας και της έντασης της κοινωνικής επιλογής στην εκπαίδευση.

Το ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με το πρόγραμμά του «εγγυάται στη νέα γενιά και στην κάθε οικογένεια τη δημόσια δωρεάν παιδεία που έχει σήμερα ανάγκη ο τόπος» Στο πλαίσιο αυτό κάνει λόγο « για συνεχή αύξηση της χρηματοδότησης για να φτάσει στο 5% του Α.Ε. Π στο τέλος της τετραετίας» , ενώ « από τον πρώτο χρόνο, με τον πρώτο προϋπολογισμό που θα καταρτίσει η κυβέρνηση μας η αύξηση θα φτάσει στο 1δις ευρώ» Όλα αυτά αποτελούν προεκλογικές διακηρύξεις που βέβαια δεν ακούγονται για πρώτη φορά. Σ΄ όλα τα προγράμματα του το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία για ν΄ ακολουθήσει στη συνέχεια σκληρές πολιτικές λιτότητας στα πλαίσια των οποίων οι δαπάνες για την εκπαίδευση παρέμεναν καθηλωμένες ή γνώριζαν νέα. μείωση. Δεν υπάρχει τίποτα που να εγγυάται ότι τώρα θα γίνει κάτι το διαφορετικό. Αντίθετα η δέσμευση στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στους στόχους της Λισσαβόνας για μείωση των ελλειμμάτων εγγυάται για μια ακόμη φορά την ένταξη της εκπαίδευσης στον αστερισμό της λιτότητας. Η υποχρηματοδότηση επιπλέον εξυπηρετεί την ίδια τη στρατηγική της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης , είναι μηχανισμός που σπρώχνει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στο δρόμο της εμπορευματοποίησης. Το δεύτερο ερώτημα είναι οι κατευθύνσεις που θα έχουν η χρηματοδότηση. Θ’ αφορά την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας μέσα από την εκπαίδευση και των άλλων αντιδραστικών κατευθύνσεων ή θα εξυπηρετούν πραγματικές λαϊκές ανάγκες; Μαζί με τις γενικόλογες διακηρύξεις για αύξηση των δαπανών θα ακουστούν κι άλλα γενικόλογα ,όπως η αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών, διακηρύξεις αναγκαίες πάντοτε σε μια προεκλογική εκστρατεία αλλά και η θύμησή τους τελειώνει εκεί. Ως προς τη χρηματοδότηση βέβαια το μόνο έμπρακτο δείγμα που έχουμε είναι η προσπάθεια της νέας Υπουργού Παιδείας να καταργήσει τα προγράμματα πρόσθετης διδακτικής στήριξης, στο όνομα της έλλειψης πόρων.

Το ΠΑΣΟΚ μας προτείνει ένα «ανοικτό σχολείο που βλέπει στο μέλλον» Αλλά ανοικτό σε ποιους και σε ποιο μέλλον θα βλέπει ; Η πολιτική του μέχρι τώρα έχε δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα αυτό: σχολείο ανοικτό στις απαιτήσεις του κεφαλαίου που θα εγγυάται το μέλλον του καπιταλισμού.

Προσχολική αγωγή: Γίνεται σύμφωνα με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δημόσιο αγαθό. Το πώς ακριβώς βέβαια δεν αναφέρεται. Φροντίζει βέβαια το πρόγραμμα να πάρει ξεκάθαρες αποστάσεις από το κίνημα και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και έθεσαν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο το θέμα της προσχολικής αγωγής : την ανάγκη του υποχρεωτικού της χαρακτήρα και για τα δύο χρόνια του νηπιαγωγείου β. την ανάγκη ν΄ αποτελέσει οργανικό και ταυτόχρονα αυτοτελές κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν΄ αποφευχθεί η ένταξή του στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων και φυσικά στους ιδιώτες. Η θολή και αόριστη διακήρυξη του δημόσιου αγαθού δηλώνει την αποστασιοποίηση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου από τα παραπάνω αιτήματα.

Το φάντασμα της αποκέντρωσης είναι παρόν: To ΠΑΣΟΚ μας μιλάει για « ένα ανοικτό σχολείο σε στενή συνεργασία με τους γονείς και την τοπική κοινωνία. Οικοδομούμε μια εκπαιδευτική μονάδα με ευελιξία, λόγο και ευθύνη στη διαχείριση των πόρων» Ένα τυπικό δημόσιο σύστημα, που μέσω ενός αποκεντρωμένου συστήματος λειτουργίας, το κόστος λειτουργίας του θα μετακυληθεί σ το ίδιο και τους γονείς. Πως άραγε προσδιορίζεται με συγκεκριμένο τρόπο ο λόγος και η ευθύνη της εκπαιδευτικής μονάδας στη διαχείριση των πόρων; Στην αναζήτηση χορηγών, στη συνεργασία των σχολείων με τις τοπικές επιχειρήσεις, με ανταποδοτικούς φόρους μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Εθνικό Πλαίσιο Προγράμματος: Μέσω της αλλαγής στη μορφή και τη λειτουργία του Αναλυτικού Προγράμματος προωθείται μια τακτική ανταγωνισμού και κατηγοριοποίησης των σχολείων. Το ΠΑΣΟΚ αντιγράφει εδώ τη Θάτσερ της δεκαετίας του ΄80 και τον Μπλερ του ’90. Η κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η κατηγοριοποίηση των σχολείων είναι στην ουσία κατηγοριοποίηση και ταξικός διαχωρισμός των μαθητών.

Διατήρηση της ανισοτιμίας γενικής και τεχνικό - επαγγελματικής εκπαίδευσης και νέο εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευσης. H ρητορική της «ελεύθερης πρόσβασης» εγκαταλείπεται και έρχεται η τώρα η πρόταση του Εθνικού Απολυτηρίου. Η πρόταση αυτή δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τη θεσμοθέτηση νέων σκληρότερων ταξικών φραγμών. Οι εξετάσεις του Εθνικού Απολυτηρίου διεξάγονται σε εθνικό επίπεδο με θέματα διαβαθμισμένης δυσκολίας που αντλούνται τράπεζα δεδομένων. Άραγε η θεσμοθέτηση εξετάσεων σε εθνικό επίπεδο θ’ απαλλάξει το Λύκειο από την παραπαιδεία και την στείρα αποστήθιση της γνώσης; Τι είναι τελικά που αυτό αλλάζει ;

Το πρόγραμμα κάνει λόγο για εκπαιδευτικούς πρωταγωνιστές της αλλαγής. Ποιας αλλαγής ; Της καθυπόταξης της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις της αγοράς; Της έντασης της κοινωνικής επιλογής στην εκπαίδευση; Σε τέτοιες κατευθύνσεις φυσικά και δεν πρέπει να πρωταγωνιστήσει το εκπαιδευτικό σώμα. Παρά τη ρητορική του το πρόγραμμα η κατεύθυνσή του είναι η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και η καθυπόταξή του στις επιλογές της κρατικής εξουσίας , μέσω του μηχανισμού της ατομικής αξιολόγησης που με τόσο πάθος οι φορείς της αστικής πολιτικής εξουσίας προσπαθούν να επιβάλλουν.

ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ