_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

Ποιος είπε ότι τελειώσαμε;

Ποιος είπε ότι υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη;

Μέρες παράξενες θαυμάσιες μέρες αυτές που ζούμε…

….αυτή η εξέγερση, αυτό το ξέσπασμα της οργισμένης αλήθειας. Τα πεζοδρόμια που ακουμπά πετούν σπίθες δικαιοσύνης, το δίκιο και την ελπίδα.

Και αυτό είναι που τρομάζει το στρατό των δημοσκόπων, των πολιτικών αναλυτών, των κοινωνιολόγων και των πολιτικών καθεστωτικών επιτελείων, που ατενίζει από το ύψος της κοινωνικής του θέσης αυτή τη φλεγόμενη άβυσσο με ίλιγγο και δέος.

Επιδιώκοντας επιτέλους την επιστροφή στην κανονικότητα. Την επιστροφή στα θλιμμένα νεκρόδειπνα της πολιτικής ζωής.

 Την επιστροφή στην κανονικότητα των επετειακών απεργιών των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, των στρογγυλών τραπεζιών κοινωνικού διαλόγου, των καθώς πρέπει διεκδικήσεων – επαιτεία.

Για αυτό συνεχίζουμε…

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και καθεστωτικοί μηχανισμοί απεργάζονται το σήμερα και το αύριο της ζωής μας.

Αυτό που ζήσαμε, αυτό που ζούμε το παρουσιάζουν ως ανορθογραφία, ως μεμονωμένο περιστατικό, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι δεν τελειώσαμε.

Και πως θα μπορούσαμε  άραγε;

Όταν η επόμενη μέρα που προετοιμάζουν χτίζεται με τα ίδια υλικά που προκάλεσαν που ήταν οι αιτίες της εξέγερσης, της κοινωνική σύγκρουσης.

Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν όλοι αναλυτές και πολιτικά επιτελεία ξέρουν ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης δεν πέρασαν, αλλά έρχονται. Το φυτίλι για τη συνέχιση και τη διόγκωση εξεγερτικών καταστάσεων πολιτικά και συστημικά επικίνδυνων σιγοκαίει και σε συνδυασμό με τη σημερινή κοινωνική κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα πιο πολιτικά επικίνδυνο…

….στην κοινωνία

Γιατί  μετά τα 28 δις δώρο στους τραπεζίτες, την καθήλωση των μισθών κάτω από τη σιδερένια φτέρνα των Συμφώνων Σταθερότητας της Ε. Ε., την ιλιγγιώδη αύξηση των τιμών σε όλα τα προϊόντα, τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα – Ρέππα – Πετραλιά, έρχεται η απόφαση για το ασφαλιστικό των γυναικών και συνολικά όλων των δημόσιων υπαλλήλων με βάση την απόφαση της Ε. Ε. για την εξίσωση των ορίων ηλικίας, φυσικά προς τα πάνω, ήρθε η καθυστέρηση στην καταβολή των συντάξεων, ο κίνδυνος να χαθούν τα εφάπαξ, τα φάρμακα και οι γιατροί που καλούμαστε να πληρώνουμε από τη τσέπη μας. Έρχεται το μαζικό κύμα απολύσεων στο όνομα της περικοπής των κερδών των αφεντικών, λόγω της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν. Έρχεται η περιστολή της κυριακάτικης αργίας, ως το εφαλτήριο συνολικών αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, έρχεται η ιδιωτικοποίηση κρατικών οργανισμών ως προίκα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Έρχεται η νέα ένταση της λιτότητας με τη μείωση!!! ακόμα και αυτών  των πενιχρών  ανακοινωμένων αυξήσεων από 3,5 % σε 3%. Για να μην αναφερθούμε στα 7,5 δις νέους φόρους που παραμένουν στον προϋπολογισμό, την νέα έκρηξη της ακρίβειας και πάει λέγοντας.

…στην εκπαίδευση

Γιατί  ο Ξένιος Άρης με εφαλτήριο την αλλαγή εισαγωγής στα ΑΕΙ προετοιμάζει μια συνολική αναδιάρθρωση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Με «πνευματικό» το Μπαμπινιώτη, τον άνθρωπο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, ιδιοκτήτρια εταιρεία των Αρσακείων.

 Προτείνει να συνυπολογίζεται ο βαθμός των μαθητών και στις τρεις τάξεις του Λυκείου στη βαθμολογία εισαγωγής στα ΑΕΙ. (Μέθοδος Αρσένη που «χτύπησε» την παραπαιδεία  αναγκάζοντας τα φροντιστήρια  σε υπερωρίες από την υπερπληθώρα μαθητών). Με άλλα λόγια σχολείο – λύκειο εξεταστικός μαραθώνιος, εκτίναξη των κερδών των φροντιστηρίων.

Για να γίνει κάτι τέτοιο, κατά Μπαμπινιώτη, είναι απαραίτητη η επαναφορά , μετά από 25 χρόνια κατάργησης του επιθεωρητή, της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Με άλλα λόγια η αξιολόγηση – συμμόρφωση- κατάταξη, εργαλείο για τη «μεταρρύθμιση».

Ίδρυση είτε μεταλυκειακού έτους ( 3+1) χρόνια , άρα 4 χρόνια η λυκειακή εκπαίδευση, με την προοπτική της πρότασης Βερέμη για συρρίκνωση του δημοτικού σε 5 χρόνια! Συνεπακόλουθα την πλήρη σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου και την ουσιαστική κατάργηση του περιεχομένου και του ρόλου της προσχολικής αγωγής – την αλλαγή δομής όλης  της  εκπαίδευσης με  την ένταση της εντατικοποίησης  και της αξιολόγησης- απόρριψης – κατηγοριοποίησης από ακόμα χαμηλότερες ηλικίες.. Είτε, με βάση τις κατευθύνσεις της Μπολόνια για τριετείς σπουδές στα πανεπιστήμια ώστε να συμβαδίζουν με τα κολέγια , 1+3  έτη, άρα προπανεπιστημιακό έτος και ισοτιμία των ελληνικών Πανεπιστημίων με το 3ετές Μπάτσελορ των ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων .

Αύξηση του σχολικού χρόνου από το Δημοτικό ως και το Λύκειο. Με άλλα λόγια σχολείο από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου, ο σύγχρονος τρόπος εγκλεισμού.

Αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων – νέα βιβλία, με βάση τις προοδευτικές αντιλήψεις της επαναφοράς των … αρχαίων ελληνικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Σε ένα τέτοιο σχολείο, σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα ονειρεύεται να μας «φιλοξενεί» ο Ξένιος  Άρης .

Μαζί με όλα αυτά η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, δηλαδή η κατάργηση της ελευθερίας διακίνησης ιδεών, το δικαίωμα των αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων.

 Αυτή είναι η βάση του κακόφημου διαλόγου, που όλοι οι προκάτοχοί του τον επιχείρησαν, πάντα από «μηδενική βάση». Μηδενική για απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα, στις θέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης,  τις δαπάνες της, το ρόλο και το χαρακτήρα της, για τους μισθούς, τις συντάξεις, τη μορφή της εργασίας.

Γι  αυτό όπως πάντα, ο διάλογος αυτός αποτελεί το προκάλυμμα της νέας επίθεσης στο δικαίωμα της νεολαίας στη μόρφωση και την προσπάθεια για επιθετική συνέχιση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων τους στην εκπαίδευση που ανακόπηκαν από το εκπαιδευτικό και νεολαϊστικο κίνημα. Για αυτό δεν μπορεί να υπάρξει καμιά συμμετοχή σε έναν προκαθορισμένων συμπερασμάτων «διάλογο». Γι αυτό η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους του αγώνα.

Είμαστε ακόμα εδώ

και θα είμαστε όσο οι «σφαίρες» τους σημαδεύουν τη ζωή μας!

Από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας του 16χρονου  φάνηκαν ξεκάθαρα τα βαριά σύννεφα που κρέμονταν πάνω από τον ουρανό της Αθήνας. Όλοι οι θυμοί που ξεχείλισαν, το βράδυ της 6^ης Δεκέμβρη ενώθηκαν σε ένα ποτάμι νεανικής και κοινωνικής οργής και αγανάκτησης που παρέσυρε τα πάντα.

Η εξέγερση των 16άρηδων, της γενιάς που για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία ξέρει ότι θα ζήσει χειρότερα απ’ ότι η προηγούμενη. Είναι εκείνη η γενιά που θέλουν να  δουλεύει ως τα βαθιά γεράματα, σε συνθήκες μεσαιωνικές, χωρίς δικαιώματα. Είναι εκείνη η γενιά που αισθάνεται πως την προετοιμάζουν για να γίνει η καύσιμη ύλη για την ανάπτυξη  των κερδών του κεφαλαίου την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Στην εξέγερση αυτή καθρεφτιζόταν, πολλές φορές και με τη συμμετοχή τους:

Ο θυμός των εργαζομένων που  στα μέσα του μήνα βλέπουν το μισθό τους να εξανεμίζεται πάλι. Η αγανάκτηση όλων για το επιτόκιο του στεγαστικού δανείου που πήρε την ανιούσα. Η οργή για τις μηδενικές αυξήσεις. Η απόγνωση στη σκέψη ότι ο δρόμος για τη σύνταξη  γίνεται όλο και πιο μακρύς, όλο και πιο δύσβατος.

Η αγανάκτηση για μια  κοινωνία γεμάτη πλούτο για τους λίγους και εκλεκτούς, φτιαγμένο από τη δουλειά των πολλών, απαγορευμένη για τους παραγωγούς του πλούτου.

Η οργή για το βιτριόλι των μπράβων της εργοδοσίας που έκαψε το πρόσωπο και τα σωθικά της συνδικαλίστριας καθαρίστριας Κ Κούνεβα, στα Άνω Πετράλωνα, νομίζοντας πώς έτσι θα κλείσουν το στόμα όσων αντιστέκονται στον εργασιακό μεσαίωνα.

Το μίσος για τις βόμβες και τη χερσαία εισβολή του Ισραήλ με τη συγκατάθεση ΗΠΑ και Ε.Ε.  χτυπώντας τους  άμαχους Παλαιστίνιους, στη Γάζα του αποκλεισμού, της φτώχειας, της ανεργίας, για να εξουθενώσουν και να εξοντώσουν τον παλαιστινιακό λαό και την αντίστασή του.

Η εξουσία δείχνει πια το πιο σκληρό της πρόσωπο.

Η μεγαλειώδης διαδήλωση στις 9/1 χιλιάδων  μαθητών φοιτητών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων έσπασε στο δρόμο τον τρομοκρατικό κλοιό που προσπάθησαν να επιβάλλουν η κυβέρνηση της Ν.Δ, οι κρατικοί μηχανισμοί και οι δυνάμεις καταστολής. Δεν υπήρξε καμιά ΓΣΕΕ ή ΑΔΕΔΥ να αποδεχτεί τη ματαίωση πορείας, όπως έκαναν στην απεργία του Δεκέμβρη.  Δεν «τσίμπησε» το κίνημα στο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο κοινωνικής «ειρήνης» που προσπάθησαν να δημιουργήσουν μετά το σοβαρό τραυματισμό αστυνομικού,  ενέργεια εχθρική προς τις πρακτικές και τις συλλογικές δράσεις του ίδιου του κινήματος.

Έτσι επιχειρούν με κορμό την κυβέρνηση της Ν.Δ. μια παλιά, δοκιμασμένη συνταγή. Χειραγώγηση και τρομοκρατία – τα δυο πρόσωπα του Ιανού.

Τρομοκρατία, κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός  με τη συστολή των δημοκρατικών ελευθεριών ακόμα και των δικών τους συνταγματικών δικαιωμάτων. Τόσο όσο να μη χωράει τις  νέες ανάγκες, τα αιτήματα και τα συμφέροντα που έφερε στο προσκήνιο η ίδια η εξέγερση.

Κυβέρνηση και ΜΜΕ επιχειρούν να αμαυρώσουν το ίδιο το κίνημα και να παρουσιάσουν τη μαζική αντιβία που υιοθέτησε ενάντια στο όργιο κρατικής – κυβερνητικής καταστολής  ως «τρομοκρατική». Στόχος τους η επιβολή και παγίωση της πιο σκληρής καταστολής (πρόγευση τα γεγονότα στις 9/1), και του σαρώματος των λαϊκών ελευθεριών ως αναγκαίο συμπλήρωμα της συντηρητικής αντεργατικής πολιτικής.

Χειραγώγηση και με το ανασχηματισμό της κυβέρνησης, που χαιρετίστηκε από τα ΜΜΕ ως η κοσμογονία. Ποτέ άλλοτε  η αλλαγή κάποιων προσώπων δεν παρουσιάστηκε από κάποια ΜΜΕ ως  ανατροπή του σκηνικού. Χειραγώγηση με το στημένο προσχηματικό διάλογο και το επικοινωνιακό προφίλ της νέας επίθεσης στη νεολαία και την εκπαίδευση.

 Συνεχίζουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης μέσα από τους αγώνες μας αλλά και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής.

Γιατί η  λάμψη της ανατροπής και της εξέγερσης είναι παντοτινή.

Γιατί το κίνημα μας  είναι πολιτικά επικίνδυνο.

Είναι επικίνδυνο …

…γιατί δεν κουβαλά στην πλάτη του τα βαρίδια του «εφικτού».

  …γιατί είναι μαζικό, αγκαλιάζει μεγάλα τμήματα της σπουδάζουσας νεολαίας, της εργασιακής περιπλάνησης, της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας και των νέων μεταναστών.

      …γιατί είναι ανεξάρτητο από τους μηχανισμούς του κράτους, από τα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας, από τους υποταγμένους μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησής του.

…..γιατί δεν το αγγίζει ο πόλεμος λάσπης και συκοφαντίας που εξαπολύει το πολιτικό κατεστημένο, από τον Καρατζαφέρη, και τον Πάγκαλο ως την Παπαρήγα και την Κανέλλη, δεν υποτάσσεται σε δηλώσεις νομιμοφροσύνης και συναίνεσης από τη Διαμαντοπούλου ως τον Κουβέλη και τον Παπαδημούλη.

…. γιατί δε χωράει σε εκλογικούς σχεδιασμούς και δημοσκοπήσεις, δεν εξαργυρώνεται σε κοινοβουλευτικά παιχνίδια και κάλπες.

….γιατί στηρίζεται στην αυτοοργάνωση του παραμερίζοντας τον υποταγμένο, αστικοποιημένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, τις κομματικοκεντρικές λογικές τύπου ΠΑΜΕ - ΣΑΣΑ

  ..γιατί   αρνείται, σε πολλές περιπτώσεις, να υποταχτεί στο φόβο της καταστολής αλλά και στα ιερά κι απαραβίαστα του νόμου και της τάξης. Γιατί διεκδικήσαμε κι αμφισβητήσαμε! Γιατί υψώσαμε ανάστημα και αντισταθήκαμε!

…γιατί δε συνθλίβεται από την απογοήτευση, την «ωριμότητα της επίγνωσης» του τίποτα δεν κερδίζεται, καθοδηγείται από τις ανάγκες, προβάλλει την ανάγκη της νίκης διαλέγει τον αποφασιστικό αγώνα και τη σύγκρουση με πολύμορφες δράσεις κι όχι τις  επετειακές  μορφές  και τις  συμβολικές  κινήσεις.

Συνεχίζουμε …

Με εμπιστοσύνη στις συλλογικές δυνάμεις των αγωνιζόμενων, με αμεσοδημοκρατικές μορφές οργάνωσης της συζήτησης και της πάλης μας

Συμμετέχουμε με τους συλλόγους μας, τις επιτροπές αγώνα, σε όλα τα συλλαλητήρια

Πραγματοποιούμε γενικές συνελεύσεις, παίρνουμε αποφάσεις αγώνα και πρωτοβουλίες κοινής δράσης στις γειτονιές, με τις ΕΛΜΕ και όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα της νεολαίας, των ανέργων, των εργαζομένων.

Οργανώνουμε επιτροπές αγώνα παντού, προετοιμάσουμε τις δυνάμεις μας για μια μεγάλη πολιτική και συνδικαλιστική αντεπίθεση του εργατικού και νεολαϊστικου κινήματος και του κινήματος στην εκπαίδευση με αποφασιστικό απεργιακό αγώνα, με καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις.

Στις 23/1 ξεκινά η «συζήτηση» στη Βουλή για την εκπαίδευση, για τις νέες αντιδραστικές αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση. Για αυτή τη μέρα η ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ αρνείται να βάλει απεργία!!!, η ΔΑΚΕ καλεί να συμμετέχουμε στο «διάλογο», η ΕΣΑΚ  παρέα με την ΠΑΣΚ αρνούνται ακόμα και τη διαδήλωση θέλοντας να συγκεντρωθούμε στη Βουλή χωρίς να κάνουμε πορεία «για την προστασία της τάξης». Αυτές οι δυνάμεις ήταν και είναι εχθρικές απέναντι στο κίνημα, απέναντι στην κοινωνική εξέγερση που ζήσαμε, που ζούμε.

Για μας η πορεία, το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι αδιαπραγμάτευτο.

Απαιτούμε με αποφασιστικότητα:

Τα 28 δις τώρα στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στη νεολαία,

στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση

1400 βασικό πρώτο μισθό για όλο το λαό

Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 ετών

Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους με απαγόρευση των απολύσεων

Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς αξιολογικούς φραγμούς και κατηγοριοποιήσεις. Όχι στην παιδεία της αγοράς και τις ιδιωτικοποιήσεις

Πλήρη, δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και περίθαλψη για όλους

Κατάργηση όλου του αντιδραστικού κατασταλτικού πλαισίου. Απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων – κατάργηση των τρομονόμων.

Καμιά συμμετοχή στον προσχηματικό διάλογο της κυβέρνησης.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/1 12:30 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ