Τα ψεύτικα τα λόγια …. και       ο νέος προϋπολογισμός

Την Πέμπτη 5/11/2009 κατατέθηκε το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2010. Παρά το μπαράζ διαφήμισης και στήριξης της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ σχεδόν από όλα τα αστικά μέσα ενημέρωσης αρκεί και η απλή ανάγνωση του προσχεδίου του προϋπολογισμού από οποιονδήποτε για να επιβεβαιωθεί πως η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει νέες ημέρες λιτότητας και περικοπών των δαπανών για τις κοινωνικές ανάγκες προκειμένου να χρηματοδοτήσει μέσω διαφόρων δρόμων το κεφάλαιο.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού δεν κινείται στην κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων αλλά στην κατεύθυνση μείωσης του ελλείμματος κατά 3,3% φέτος (από 12,7% στο 9,4%) και εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους υπό τις επιταγές του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) της Ε.Ε.  Είναι όμως αυτό ακριβώς το ΠΣΑ και η υλοποίησή του μέσω των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ  που διόγκωσαν έλλειμμα και χρέος.

Τα έσοδα και η νέα φοροεπιδρομή

1) Στο προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπονται από την έμμεση άδικη φορολογία αυξημένα έσοδα κατά 6% συνολικά αλλά ειδικά από τους καταναλωτικούς έμεσους φόρους (που πλήττουν μισθωτούς και συνταξιούχους) αυξημένα έσοδα κατά 8,8%. Με δεδομένα αυτά είναι αμέσως φανερό πως οι αυξήσεις 1,5% θα γίνουν αμέσως αέρας. Το προσχέδιο παραδέχεται πως μόνο τα μισά από αυτά τα έσοδα είναι ΦΠΑ που έως τώρα διαφεύγει. Τα υπόλοιπα είναι η πλήρης εκμετάλλευση μέτρων της ΝΔ που κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο αλλά τώρα τα διατηρεί και τα επεκτείνει σε ένα βαθμό (φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα,ποτά, τσιγάρα, τέλη κυκλοφορίας και τηλεφωνίας).

2) Από την άμεση φορολογία έρχεται αύξηση των εσόδων κατά 8,9%. Γίνεται όμως σαφές πως η αύξηση αυτή οφείλεται σε:  

~ κατάργηση φοροαπαλλαγών (δαπάνες και αυτοτελή εισοδήματα). Οι υπάρχουσες φοροαπαλλαγές των μισθωτών και συνταξιούχων που έχουν μπει στο στόχαστρο των οικονομικών επιτελείων του ΠΑΣΟΚ ανέρχονται σε ύψος 1 δις ευρώ.. Είναι προφανές πως τυχόν κατάργησή τους θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους ήδη οριακούς οικογενειακούς προϋπολογισμούς….

~ από είσπραξη ήδη χρωστούμενων μέσω ελεγκτικών μηχανισμών

~ και από την έκτακτη φορολόγηση των 307 εταιριών για τα κέρδη του 2008! Εδώ να σημειωθεί πως οι τράπεζες και επιχειρήσεις των 34,5 δις περσινών επιδοτήσεων «επιστρέφουν» μέσω της έκτακτης εισφοράς μόνο 1δις….μεγάλη ευεργεσία. 

~ Πουθενά δεν αναφέρεται η αύξηση της φορολογικής κλίμακας σε μόνιμη βάση για τα εταιρικά κέρδη παρά  μόνο για τα διανεμόμενα σε φυσικά πρόσωπα και τις συναλλαγές με τις off shore. Αναφέρεται σαφώς η μείωση φορολογίας των κερδών που επενδύονται . Άρα κάθε έργο που αυξάνει την κερδοφορία της επιχείρησης μπορεί να θεωρηθεί επένδυση και θα φορολογείται λιγότερο. Κάλλιστα εδώ τα ξυράφια στις οικονομικές πατέντες και λοβιτούρες golden boys θα μπορέσουν εμφανίσουν ως επένδυση στο εξωτερικό κάθε ευρώ που θα εξάγουν σε off shore θυγατρικές και να φορολογηθούν λιγότερο για αυτά. Ακριβώς το ίδιο «επενδυτικό» κόλπο μπορεί να εφαρμοστεί και στις αγορές και χρήσεις ακινήτων ώστε οι εταιρίες να μην επιβαρυνθούν φορολογικά από την ακίνητη περιουσία τους …

Η περιστολή των δαπανών για τις κοινωνικές ανάγκες….

            Μισθοί …

Οι αυξήσεις θα είναι στον επίσημο πληθωρισμό και κάτι (1,5% αυξήσεις μισθών, 1,2% αύξηση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή ). Στην πραγματικότητα οι αυξήσεις αυτές όχι απλά θα εξανεμιστούν από τα φορολογικά μέτρα αλλά δεν καλύπτουν τον ούτε τον πραγματικό πληθωρισμό. Όπως παραδέχεται το προσχέδιο του προϋπολογισμού ο πυρήνας του πληθωρισμού (δηλαδή τιμές ΔΕΚΟ,  καυσίμων και βασικών προϊόντων κατανάλωσης) είναι στο 2,1% (και άρα πάνω από τις «αυξήσεις») ενώ προβλέπει και νέα άνοδο των τιμών του πετρελαίου το επόμενο διάστημα (με προφανή μετακύλιση στις τιμές προϊόντων).

            ….και σχέσεις εργασίας

Η κύρια αύξηση  κονδυλίων για μισθούς και συντάξεις στον προϋπολογισμό οφείλεται στη μισθολογική ωρίμανση και όχι σε προσλήψεις για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Χαρακτηριστικά μόλις 27 εκατομμύρια ευρώ αντιστοιχούν σε προσλήψεις μονίμου προσωπικού (περίπου 2000-2500 το μέγιστο σε όλο το δημόσιο). Την ίδια στιγμή περιγράφεται σαφώς η λογική της αποκέντρωσης και της ελαστικής εργασίας με κονδύλιο 135εκ για προσλήψεις μερικής απασχόλησης στους ΟΤΑ και άλλες δημόσιες υπηρεσίες

Ασφάλιση και περίθαλψη

Εδώ η λογική των περικοπών είναι καταφανής! Το δημόσιο περιορίζει (πλην του ΟΓΑ) τις επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και η κατάρρευσή τους συντομεύεται.  Περιορίζεται η κρατική επιχορήγηση συνολικά κατά 1,5δις ευρώ περίπου (κυρίως σε ΙΚΑ και ΟΑΕΕ). Παραμένουν σταθερές οι δαπάνες περίθαλψης αλλά…

~  Μειώνονται οι συνολικές αμοιβές γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού για εφημερίες

~ Οι υποσχέσεις για προσλήψεις 3000 ανθρώπων νοσηλευτικού προσωπικού δεν απεικονίζονται από το ύψος δαπανών για διορισμούς που όπως προαναφέρθηκε είναι μόνο 27εκ για όλο το δημόσιο

Η ταυτόχρονη μείωση των δαπανών για προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία με τη σταθερότητα των δαπανών περίθαλψης σηματοδοτεί πέρασμα μέρους της περίθαλψης σε ιδιωτικά συμφέροντα, ή περαιτέρω ξεκοκάλισμα αποθεματικών των ταμείων  από ανατιμήσεις των φαρμακευτικών εταιριών.

Άλλα έξοδα και δαπάνες.

            Το χαρακτηριστικό εδώ είναι πως «οικονομία» γίνεται σε κάθε είδους κοινωνική και αναδιανεμητική λειτουργία του δημοσίου ενώ πλήθος άλλες και συχνά αδιευκρίνιστες δαπάνες πολλαπλασιάζονται! Συγκεκριμένα μειώνονται :

~ Οι επιχορηγήσεις στους αγρότες

~ Λειτουργικές και γενικά καταναλωτικές δαπάνες. Αυτό σημαίνει σημαντική οικονομική δυσχέρεια στη λειτουργία του δημοσίου και μετακύλιση του κόστους σε ένα βαθμό στους εργαζόμενους αλλά και απαξίωση των υπηρεσιών του. Είναι ένα ακόμα βήμα στη λογική του «λιγότερο δημόσιο» αυτή της εκχώρησης υπηρεσιών σε ιδιώτες προς κερδοφορία. Π.χ ας φανταστούμε μειωμένα κι άλλο τα λειτουργικά έξοδα στα σχολεία!

Αντίθετα αυξάνονται

~ τα κάθε λογής «προγράμματα» (τριπλασιασμός από 130 στα 358εκ ευρώ!) μέσω των οποίων μπορεί να  εισβάλει το ιδιωτικό στο δημόσιο με συμβάσεις έργου, ελαστική εργασία κ.τ.λ 

~ Οι λοιπές επιχορηγήσεις …Εδώ μπορεί άνετα να «ταυτοποιηθεί» η επιχορήγηση ασφαλιστικών εισφορών σε εταιρίες που έταξαν Παπανδρέου και Λοβέρδος για προσλήψεις νέων σε θέσεις παλιών εργαζομένων!.

~ Οι αποδόσεις χρημάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά την μείωση του ΑΕΠ!

            «Εθνικοί» στόχοι + δημόσιο χρέος = θηλιά στις ζωές μας

Από το 1985 και μετά και με ρυθμό κάθε πέντε – εξι χρόνια ένας εθνικός στόχος ανακαλύπτεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες που η επίτευξή του θα οδηγήσει «σε καλύτερες μέρες», θα υλοποιήσει το «όραμα της ελπίδας», θα φέρει «την Ελλάδα στο προσκήνιο» και άλλα τέτοια ωραία και πομπώδη. Θυμόμαστε κατά σειρά : Μάαστριχτ 1992, είσοδος στην ΟΝΕ 1998, Ευρώ 2001, Ολυμπιάδα 2004, Προγράμματα Σταθερότητας έως σήμερα. Ειδικά ο εθνικός στόχος της Σταθερότητας και Ανάπτυξης (που όλο και μας ξεφεύγει περιέργως κάθε χρόνο!) ενώ απαιτεί σκληρή οικονομία από τους μισθωτούς και συνταξιούχους και αυξάνει την ανεργία καταλήγει στη διόγκωση του δημόσιου χρέους που θέλει να περιορίσει!. Γιατί δεν μειώνεται αυτό το άτιμο το χρέος και έφτασε τα 300 δις ευρώ; Να γιατί:

 Οι επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις μόνο πέρσι σε μία χρονιά αντιστοιχούν σε πάνω από το 10% του χρέους            (τα 28δις σε τράπεζες και τα 6,5δις σε άλλες εταιρίες)   

Οι διαφυγές φόρων από ΦΠΑ και η περαίωση οφειλών ΦΠΑ με τεράστιες εκπτώσεις ήταν μόνο πέρσι άλλα 10δις ευρώ απώλειες ! Η εισφοροδιαφυγή (η μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών στα ταμεία) ήταν άλλα 6,7 δις ευρώ.

Άρα σε μια χρονιά μόνο αντιστοιχεί σχεδόν το 1/6 του δημόσιου χρέους!. Αποδεικνύεται έτσι πως το χρέος δεν οφείλεται στο «σπάταλο» δημόσιο και τις υπηρεσίες του αλλά στο απλόχερο μοίρασμα του πλούτου (με επιδοτήσεις και μη είσπραξη χρεών) στο κεφάλαιο. Αυτό το χρέος στοχεύει ο νέος προϋπολογισμός να μειώσει βασιζόμενος στην περιστολή κοινωνικών δαπανών και την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων. 

Ανάλογα είναι τα ποσά και τις προηγούμενες χρονιές με αμέτρητα δις να καταλήγουν είτε άμεσα (επιδοτήσεις & χάρισμα χρεών) είτε έμμεσα (με παραχώρηση χρήσης δημόσιων εγκαταστάσεων) σε επιχειρήσεις. Είναι απολύτως φανερό πως για τη διόγκωση του χρέους οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και οι άνεργοι καθώς οι κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες κάλυψης κοινωνικών αναγκών

Σε ποιον χρωστά επιτέλους το δημόσιο; Η απάντηση είναι απλή : Σε όποιον έχει να αγοράσει ομόλογα του Δημοσίου. Ο προϋπολογισμός το περιγράφει σαφώς: το 82,5% του δημόσιου χρέους είναι σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου  που έχουν αγοραστεί από διάφορους (συντριπτικά υπερτερούν τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα). Τουλάχιστον τραγικό! Το δημόσιο επιδοτεί τσάμπα τις τράπεζες με 28 δις ώστε αυτές να έχουν ρευστό για να το δανείσουν στο δημόσιο αγοράζοντας ομόλογα και βγάζοντας έτσι κέρδος. Να γιατί αυτό το ρευστό δεν έφτασε ποτέ στην πραγματική οικονομία όπως παραδέχονται και όλοι οι αστοί οικονομικοί αναλυτές….

Οι ψεύτικες υποσχέσεις και η μεγάλη εξαπάτηση :

            Α) Το επίδομα αλληλεγγύης

Στο φετινό προϋπολογισμό κόβονται τα επιδόματα κοινωνικής συνοχής (το λεγόμενο «φτώχειας») και θέρμανσης. Το ΕΚΑΣ δεν αυξάνει καθόλου μετά από πολλά χρόνια. Από αυτές τις περικοπές εξοικονομείται περίπου το μισό από το νέο «επίδομα αλληλεγγύης» (350+139=489εκ από το 1δις) ολόκληρη δηλαδή η 1^η δόση του. Απλά αλλάζουν όνομα στα ψίχουλα που παίρνουν τα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.

            Β) Το 1δις για την παιδεία

            Το μόνο ποσό που φαίνεται για την εκπαίδευση παραπάνω είναι στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Το πρόγραμμα αυτό αφορά την χρηματοδότηση έργων που θεωρούνται έργα υποδομής για τη λειτουργία του δημοσίου. Έτσι για παράδειγμα εδώ περιλαμβάνονται οι κατασκευές, οι πάγιοι εξοπλισμοί δημοσίων υπηρεσιών κ.τ.λ  αλλά και η χρηματοδότηση όλων των αναδιαρθρώσεων της λειτουργίας του δημόσιου. Εδώ εμφανίζεται επιπλέον χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με 525εκ ευρώ. Πρέπει όμως να σημειωθούν και να συνεκτιμηθούν τα παρακάτω

Ι)Πως το ΥΠΕΠΘ έχει πλέον τρεις νέες γραμματείες που πήρε από άλλα υπουργεία. Ειδικότερα  

·         Τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας του τέως υπουργείου Ανάπτυξης.

·         Τις εντασσόμενες στη Γενική Γραμματεία δια Βίου Μάθησης αρμοδιότητες, όπως είναι η εποπτεία του Εθνικού Συστήματος Σύνδεσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, καθώς και η αρμοδιότητα εισήγησης σχεδιασμού και εκτέλεσης προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης που πήρε από το Υπουργείο Εργασίας.

·         Από το Υπουργείο Οικονομικών οι εντασσόμενες πλέον στη Γενική Γραμματεία δια Βίου Μάθησης, αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και άλλων Πόρων.

·         Η εποπτεία του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης από το Υπουργείο Εσωτερικών.

ΙΙ) Πως έτσι κι αλλιώς τα λειτουργικά έξοδα εμφανίζονται μειωμένα .

ΙΙΙ) Πως δεν εμφανίζονται προσλήψεις με μαζικό τρόπο παρά αύξηση της ελαστικής εργασίας

Συνεπώς η αύξηση των κονδύλιων μέσω ΠΔΕ στο ΥΠΕΠΘ και δεν είναι 1δις αλλά 0,5 και είναι απλά η μετακίνηση κονδυλίων από το ένα υπουργείο στο άλλο (των λειτουργικών των αντίστοιχων γραμματειών και των αρμοδιοτήτων τους) που θα χρησιμοποιηθεί τόσο επικοινωνιακά όσο και για προώθηση συγκεκριμένων αναδιαρθρώσεων στην κατεύθυνση εισβολής της αγοράς στο δημόσιο σχολείο.

            Γ) Η υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων

για την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ, τα λιμάνια που ήδη έχει ξεχαστεί η πραγματοποιείται μόνο για το θεαθήναι. Για αυτό και οι λιμενεργάτες επαναλαμβάνουν κάθε τόσο τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις (σταματώντας όταν τους καταδικάζει η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη που λαμβάνει έκτακτα από τον προϋπολογισμό σε αναδρομικά δικαστών 140εκ) και αποδεικνύουν πως η νίκη μπορεί να έρθει μόνο από τους αγώνες.

                Δ) Οι υποσχέσεις για το ασφαλιστικό και τα όρια ηλικίας.

Ο κ. Λοβέρδος μαζί με τον πρώην συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ Κουτρουμάνη, εξυμνούν τον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα, που αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης, μειώνει τις συντάξεις και πετσοκόβει τις επικουρικές συντάξεις, αποκηρύσσουν στα λόγια (αλλά δεν καταργούν) το νόμο Πετραλιά που γκρεμίζει ότι είχε αφήσει όρθιο ο νόμος Ρέππα, αλλά «ξεχνούν» την αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών. Ταυτόχρονα υπόσχονται στην Κομισιόν (και μας προετοιμάζουν μέσω ΜΜΕ) για νέο άνοιγμα του ασφαλιστικού εντός εξαμήνου..…με …αύξηση των ορίων ηλικίας και αύξηση των εισφορών! Άνθρακας και εδώ ο θησαυρός…

                Ε) Το σταμάτημα της ομηρίας της ωρομισθίας και άλλων ελαστικών μορφών εργασίας (STAGE, ενοικιάσεις)

Βάφτισαν συλλήβδην «γαλάζια» παιδιά, τους εργαζόμενους στα stage, τους συμβασιούχους, τους ωρομίσθιους στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, αποκρύπτοντας ότι η κάθε είδους ελαστική εργασία στο δημόσιο ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και γιγαντώθηκε επί ΝΔ.  Βασική στόχευση ήταν να σπάσει η μονιμότητα και να λειτουργήσει ο δημόσιος τομέας με τα κριτήρια της αγοράς, με φτηνούς, κακοπληρωμένους, ανασφάλιστους όμηρους εργαζόμενους που καλύπτουν τις πάγιες ανάγκες.

Συνεχίζουν λοιπόν στο ίδιο μοτίβο: Στο δημόσιο αντικαθιστούν με συμβάσεις έργου τα STAGE, δεν καταργούν την ενοικιαζόμενη εργασία γιατί απαγορεύεται από την Ε.Ε(!) παγώνουν κάθε σκέψη για μόνιμους διορισμούς. Στην εκπαίδευση η υπόσχεση για κατάργηση της ωρομισθίας μετατράπηκε σε «μόνιμους εκπαιδευτικούς για τα βασικά μαθήματα» (ποια είναι αυτά;) και συνοδεύτηκε από την πρόσληψη άλλων 3600 ωρομισθίων!  

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ – ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

Απέναντι στο νέο γύρο της αντιδραστικής πολιτικής αντιτάσσουμε τα οικονομικά, εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, αντιτάσσουμε τις ανάγκες μας για ένα ενιαίο 12χρονο σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις, χωρίς φραγμούς κι αξιολογήσεις, που θα σέβεται τα δικαιώματα, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, που θα είναι ανοιχτό στην εργαζόμενη πλειοψηφία κι ορμητικά κλειστό στο μεσαίωνα της αγοράς, ένα σχολείο που θα απελευθερώνει και δε θα χειραγωγεί. Για αξιοπρεπείς μισθούς με 1400 Ευρώ καθαρά στο νεοδιόριστο , για αύξηση των συντάξιμων αποδοχών – μείωση των χρόνων και των ωρών εργασίας.

Είναι φανερό ότι αυτές οι πολιτικές ανατρέπονται μόνο με μεγάλους αγώνες διαρκείας, απεργιακούς αγώνες, πολύμορφους, συντονισμένους από ένα ευρύ και μαζικό μέτωπο παιδείας – εργασίας. Οι εκπαιδευτικοί, αξιοποιώντας τις πλούσιες αγωνιστικές μας εμπειρίες, πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να θέσουμε το εκπαιδευτικό κίνημα σε τροχιά σύγκρουσης με την αντιεκπαιδευτική – αντιλαϊκή πολιτική. Να σχεδιάσουμε τους αγωνιστικούς μας βηματισμούς με οριζόντιο συντονισμό των ΓΣ, των επιτροπών, των συλλόγων, πανεκπαιδευτικό, διακλαδικό, εργατικό συντονισμό.  Να οργανώσουμε την απάντηση του κινήματος , να ξαναβγούμε στους δρόμους, να δημιουργήσουμε κινηματικά γεγονότα, να προβάλλουμε τα αιτήματα μας οργανώνοντας την αντίσταση μας σε όλα τα επίπεδα, με αποφασιστικούς, μαχητικούς αγώνες για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.