_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ;

Σε κλίμα «συναίνεσης», απόλυτα εναρμονισμένο με την τακτική κυβέρνησης – αντιπολίτευσης τις τελευταίες ημέρες, πραγματοποιήθηκε η συνέλευση του συλλόγου με μονολόγους και απουσία διαλόγου, με μια ημερήσια διάταξη που σε συνδυασμό με την καθυστέρηση στην έναρξη κατάφερε να οδηγήσει τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στην αποχώρηση.

Ανεξάρτητα όμως από συνδικαλιστικές ή ατομικές ευθύνες, η ουσία είναι πως η απόφαση για το Διεκδικητικό πλαίσιο δεν πάρθηκε από τη Γενική Συνέλευση, αλλά θα μετατεθεί στην Ολομέλεια των Προέδρων με τις αναμενόμενες συνέπειες.

Η συμπόρευση ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ την προηγούμενη περίοδο στον περιβόητο «εθνικό διάλογο», η ταύτισή τους σε μέγιστης πολιτικής και συνδικαλιστικής σημασίας κοινές αποφάσεις, όπως η αλλαγή του διεκδικητικού πλαισίου του συνδικάτου, η απόνευρωσή του και η ομολογία απουσίας αγωνιστικής πρότασης, είναι το νέο τοπίο στα συνδικαλιστικά δρώμενα της Ομοσπονδίας.

Οι αλλαγές που έγιναν στο διεκδικητικό πλαίσιο της Ομοσπονδίας είναι πολύ σοβαρές και συμπυκνώνονται σε θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα της περιόδου που διανύουμε, δεν αναφέρονται απλώς σε κάποια αιτήματα που υπάρχουν ή λείπουν από το πλαίσιο. Συγκεκριμένα ας παρακολουθήσουμε πως επηρεάζουν οι αλλαγές αυτές το διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά στην Προσχολική Εκπαίδευση.

Α) Στην εισήγηση για το νέο Διεκδικητικό πλαίσιο απουσιάζει όλη αντίληψη της εναντίωσης στην ιδιωτικοποίηση και την αποκέντρωση, έτσι όπως αυτή εκφραζόταν σε συγκεκριμένα αιτήματα. Η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα σοβαρή αν συνυπολογίσουμε ότι το σχολείο της αγοράς και του κέρδους, το σχολείο που λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια  με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου σε ολόκληρη την Ε.Ε. όχι μόνο για την εποχή της κρίσης, αλλά και για την περίοδο της ανάπτυξης. Μάλιστα η εκπαίδευση της αγοράς αφορά τόσο την παραπέρα ιδιωτικοποίηση, π.χ. κολέγια, νηπιαγωγεία κ.λπ., όσο και τη λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης με τα κριτήρια της αγοράς δηλ. ανταγωνιστικότητα, αποδοτικότητα, πειθάρχηση, αξιολόγηση.

Συγκεκριμένα κόπηκαν τα παρακάτω αιτήματα που υπήρχαν στις δυο αποφάσεις (Σεπτεμβρίου 2008 και Φεβρουαρίου 2009)

• Όχι στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Κατάργηση των ΣΔΙΤ. Όχι στην εισβολή των επιχειρήσεων, των χορηγών και των εταιρειών στο σχολείο.
• Κατάργηση του άρθρου 32 στο Νόμο 3577/2007. Κανένα Νηπιαγωγείο στους Δήμους και στους Ιδιώτες Μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών, για να καλυφθούν οι ανάγκες για τη 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Διορισμοί 2500 επιπλέον μόνιμων νηπιαγωγών τώρα, και άμεση ίδρυση 1000 νέων Δημόσιων Νηπιαγωγείων. Κανένα νήπιο 4-6ετών εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Όχι στην ιδιωτικοποίηση. Όχι στην αποκέντρωση και συγκεκριμένα στην υπαγωγή νηπιαγωγείων, σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών λειτουργιών στους Δήμους που προωθούνται και με τα νέα σχέδια του Υπουργείου Εσωτερικών και της Κυβέρνησης.
• Κατάργηση του νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ. Όχι στην αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.
• Να σταματήσουν άμεσα όλα τα σεμινάρια ειδίκευσης 400 ωρών που ιδιωτικοποιούν την Ειδική Αγωγή.

Αντ’ αυτών και μόνο στο τμήμα που αφορά την Προσχολική εκπαίδευση αναφέρεται:

·         Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6 χρονών στα δημόσια Νηπιαγωγεία.

·         Να καταργηθούν όλες οι υπουργικές αποφάσεις, που πριμοδοτούν τα ιδιωτικά και δημοτικά Νηπιαγωγεία.

·         Όλα τα νήπια στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο, κανένα σε ιδιωτικό. Όχι στην «αποκέντρωση» του Νηπιαγωγείου σε δημοτικούς ή ιδιωτικούς οργανισμούς εκπαίδευσης.

Η αποκέντρωση ξαφνικά μπαίνει σε εισαγωγικά και η ιδιωτικοποίηση περιορίζεται στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, λες και αυτά αφορούν μόνο στην Προσχολική εκπαίδευση και δεν εντάσσονται σε γενικότερες πολιτικές επιλογές.

Β) Το αίτημα για διορισμούς 2500 επιπλέον μόνιμων νηπιαγωγών τώρα, και άμεση ίδρυση 1000 νέων Δημόσιων Νηπιαγωγείων, μετατρέπεται στο νεφελώδες:

·         Ίδρυση νέων Νηπιαγωγείων και το διορισμό δύο χιλιάδων τουλάχιστον Νηπιαγωγών.

Προφανώς το υπουργείο θα ιδρύσει νέα Νηπιαγωγεία, όπως φαίνεται άλλωστε από τις εξαγγελίες πως ένα μέρος του 1 δις θα διατεθεί για αυτόν το σκοπό και έτσι θα μπορούμε να πούμε πως το αίτημα μας ικανοποιήθηκε. Το αν οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες δε μας απασχολεί. Επίσης εντύπωση προκαλεί ότι από τις 2500 χιλιάδες νηπιαγωγούς πήγαμε στους 2000 τουλάχιστον. Μήπως τελικά οι ανάγκες έγιναν λιγότερες ή άρχισε η εποχή των εκπτώσεων;

Γ)

·         Κατοχύρωση του διδακτικού ωραρίου των Νηπιαγωγών, σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.

Ειδικά για το ζήτημα του ωραρίου, κάνει νέες αλχημείες και ενώ αλλού υπήρχε «πληθωρικότητα», εδώ το αίτημα είναι λακωνικό. Εξάλλου και οι διατυπώσεις έχουν τη σημασία τους. Αναφέρεται σε κατοχύρωση του ωραρίου με βάση τις θέσεις του κλάδου και παραπέμπει στη γενική θέση του κλάδου περί ενιαίου ωραρίου στα επίπεδα της β’βάθμιας. Με αυτό τον τρόπο αρνείται να πάρει σαφή θέση για τη νομοθετική κατοχύρωση του ωραρίου ΤΩΡΑ με δεδομένο ότι οι νηπιαγωγοί δεν έχουν διδακτικό ωράριο. Ας μη ξεχνάμε το υπόμνημα προς τον προηγούμενο υπουργό όπου αναφέρονταν:

• Άμεση απόσυρση της εγκυκλίου της 20ης Ιουλίου 2007, που αυξάνει το ωράριο και καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα των Νηπιαγωγών. Θεσμοθέτηση διδακτικού ωραρίου Νηπιαγωγών στα πλαίσια ενιαίου ωραρίου των εκπαιδευτικών της Γενικής εκπαίδευσης.
• Ο κλάδος διεκδικεί ενιαίο εκπαιδευτικό ωράριο. Το ωράριο των εκπαιδευτικών καθορίζεται ενιαία για όλους με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και όχι από τον τύπο του σχολείου στο οποίο υπηρετεί ο εκπαιδευτικός.

Δ)

·         Ανέγερση νέων κτιριακών υποδομών, ικανών να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της προσχολικής αγωγής και όπου υπάρχει η δυνατότητα να ιδρύονται πολυθέσιες μονάδες νηπιαγωγείων.

Γιατί επαναλαμβάνεται το θέμα της κτιριακής υποδομής, αφού υπάρχει και στις γενικές διεκδικήσεις σχετικά με την εκπαίδευση; Η ανυπαρξία κτιριακών υποδομών λειτούργησε μετά την καθιέρωση της υποχρεωτικότητας ως άλλοθι για την εκχώρηση της άδειας στους δήμους και τους ιδιώτες να λειτουργήσουν τμήματα νηπιαγωγείων.  

Ε)

·          Τα ολοήμερα Νηπιαγωγεία να λειτουργούν μέσα από τις κατάλληλες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές, με το κατάλληλο βοηθητικό προσωπικό και με μειωμένο αριθμό νηπίων, δηλαδή από τα 25 που προβλέπεται σήμερα στα 15.

Γιατί γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο ολοήμερο νηπιαγωγείο και μάλιστα αναφορικά με θέματα που ήδη έχουν αναφερθεί (κτιριακή υποδομή, αριθμός νηπίων); Όπως ρητά εκφράστηκε στις προγραμματικές δηλώσεις, το ολοήμερο είναι στις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης. Μόνο που δεν εξηγήθηκε σε κανέναν για ποιου τύπου ολοήμερο μιλάνε. Μήπως τελικά είναι ένα νηπιαγωγείο λάστιχο - διευρυμένου ωραρίου; Γιατί δεν τοποθετείται επίσημα και δεν αμφισβητεί την παιδαγωγικά απαράδεκτη συλλειτουργεία κλασικών και ολοήμερων, η οποία θεσμοθετήθηκε πλέον με την φετινή εγκύκλιο σχετικά με τη λειτουργία του ολοήμερου; Το καθεστώς αυτό έχει επεκταθεί μειώνοντας τις θέσεις νηπιαγωγών και ευτελίζοντας την όποια προσπάθεια για παιδαγωγικό αποτέλεσμα.

Επιπλέον και πέρα από ευχολόγια, γιατί το αίτημα για υποδομές δε γίνεται πιο συγκεκριμένο, διεκδικώντας για παράδειγμα στις προϋποθέσεις ίδρυσης ολοήμερου πέρα από τον αριθμό των εγγραφέντων παιδιών και την υλικοτεχνική υποδομή; Σε περίπτωση που υπάρχουν οι προβλεπόμενες αιτήσεις τα παιδιά να φοιτούν σε κοντινά ολοήμερα για ένα έτος μέχρι να δημιουργηθούν οι υποδομές. Όχι πρώτα κάνουμε ολοήμερο το νηπιαγωγείο και μετά βάζουμε τις νηπιαγωγούς να ζητιανεύουν για τα περαιτέρω.

Τέλος όσον αφορά το βοηθητικό προσωπικό, δεν ενδιαφέρει τους εισηγητές το καθεστώς εργασίας με το οποίο θα εργάζεται; Θα ανεχόμαστε δηλαδή στα σχολεία εργαζόμενους ανεξάρτητα από τις εργασιακές τους συνθήκες;

ΣΤ)

·         Ειδική μέριμνα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στα Νηπιαγωγεία.

Φυσικά δε διευκρινίζεται ότι όσοι θα κλιθούν για τα τμήματα ένταξης και την παράλληλη στήριξη θα πρέπει να είναι από τα πανεπιστημιακά τμήματα της ειδικής αγωγής. Αυτό σε συνδυασμό με την απουσία αναφοράς στα σεμινάρια 400 ωρών που εκμεταλλεύονται οικονομικά την ελπίδα πληθώρας αδιόριστων συναδέλφων, αντιλαμβανόμαστε όλοι –ες που οδηγεί. Επιπλέον ο αντισταθμιστικός ρόλος του νηπιαγωγείου περιορίζεται αποκλειστικά στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά για την ειδική μέριμνα και τα προγράμματα μητρικής γλώσσας που αφορούν στους αλλόγλωσσους μαθητές.

 Ζ)

·         Η προσέλευση και η αναχώρηση των νηπίων να γίνεται με ευθύνη των γονέων, της πολιτείας ή της τοπικής Αυτοδιοίκησης και πάντως όχι με ευθύνη των νηπιαγωγών.

Αφού διευκρινίσουμε πως έτσι κι αλλιώς για την προσέλευση την ευθύνη έχουν οι γονείς, θα επιθυμούσαμε περισσότερες διευκρινίσεις για το συγκεκριμένο αίτημα. Για παράδειγμα η αποχώρηση θα γίνεται με οχήματα των δήμων (όπως σε πολλούς δημοτικούς παιδικούς σταθμούς!) και αν ναι με ποια συνοδεία και με ποιανού συγκεκριμένα την ευθύνη; Επιπλέον γιατί δε γίνεται κουβέντα για την ευθύνη αναφορικά με τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού που δεν απέχουν πολύ ηλικιακά από αυτά του νηπιαγωγείου; Ή η ασφάλεια εκείνων δεν μας απασχολεί;

Η)

·         Να καθιερωθεί για κάθε τομέα δραστηριοτήτων και σχετική βιβλιογραφία, απαραίτητη, να έχουν τη δυνατότητα οι Νηπιαγωγοί να χρησιμοποιούν το κατάλληλο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό υλικό.

Ενδιαφέρον! Μόνο που κάπου ξέφυγε μια σημαντική λέξη «δωρεάν» και τι θα πει «να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν»; Μήπως αυτό σας θυμίζει τον Οδηγό Νηπιαγωγού που μένει ένας στο νηπιαγωγείο και «έχουν τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουν» πολλοί-ες συνάδελφοι-ισσες; Φυσικά δεν αναφέρεται πουθενά η διασφάλιση του περιεχομένου εκπαίδευσης και του ρόλου του νηπιαγωγείου στη βάση της ολόπλευρης ανάπτυξης του παιδιού σ’ όλα τα γνωστικά αντικείμενα.

Θ)

·         Διαρκή επιμόρφωση των Νηπιαγωγών.

Γιατί ενώ έχει αναφερθεί γενικά στην επιμόρφωση για όλους τους εκπαιδευτικούς, το επαναλαμβάνει εδώ προσθέτοντας το «διαρκής»; Θεωρούν οι εισηγητές ότι οι νηπιαγωγοί χρειάζονται περισσότερη επιμόρφωση; Φυσικά όπως και στην επιμόρφωση για όλους, δε διευκρινίζει τη μορφή και αν οι εκπαιδευτικοί θα συναποφασίζουν για το περιεχόμενο. 

Ι)

·         Επιλογή των προϊσταμένων Νηπιαγωγείων με τα ίδια κριτήρια που επιλέγονται και οι αντίστοιχοι προϊστάμενοι Δημοτικών Σχολείων.

Τα νηπιαγωγεία είναι η μόνη βαθμίδα στην οποία εσωτερικά υπάρχει οριζόντια και όχι ιεραρχική οργάνωση και ο σύλλογος διδασκόντων έχει τον πρώτο λόγο. Μιλάμε δηλαδή για μια αμεσοδημοκρατική λειτουργία. Αντί να ζητούμε λοιπόν σαν Ομοσπονδία την ενδυνάμωση του συλλόγου διδασκόντων και στα δημοτικά πηγαίνουμε στην αντίθετη κατεύθυνση. Άλλωστε γνωρίζουμε όλοι τις «αξιοκρατικές» διαδικασίες επιλογής των διευθυντών των Δημοτικών. Επιπλέον για ποια επιλογή μιλάμε στην περίπτωση των μονοθέσιων νηπιαγωγείων ή εκεί η διαδικασία θα είναι διαφορετική; Ουδεμία αναφορά δε γίνεται στην αποσυμφόρηση του έργου των νηπιαγωγών που διογκώνεται διαρκώς από γραφειοκρατικά διοικητικά καθήκοντα που δεν αφορούν άμεσα την εκπαιδευτική πράξη.

Πέρα από τα παραπάνω που αφορούν στην εισήγηση της ΔΟΕ για το διεκδικητικό πλαίσιο, θα παρατηρούσαμε πως καμία αναφορά δε γίνεται στην προσπάθεια για την ακύρωση της αυτοτελούς εκπαιδευτικής λειτουργίας του Νηπιαγωγείου, αφενός με την υποταγή του σε λογικές σχολειοποίησης (ειδικότητες, διαχωρισμός γνωστικών αντικειμένων), αφετέρου με την μετατροπή του σε παιδαποθήκη – κέντρο φύλαξης με διευρυμένο ωράριο χωρίς σεβασμό στις ιδιαίτερες αναπτυξιακές – μαθησιακές ανάγκες του παιδιού.

Η ΔΟΕ απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση στην προσχολική εκπαίδευση και τις νηπιαγωγούς δεν πήρε καμία απολύτως πρωτοβουλία για την ανάδειξη των προβλημάτων και την αγωνιστική διεκδίκησή τους. Αντίθετα από την προηγούμενη χρονιά με τη συμμετοχή της στο διάλογο του ΥΠΕΠΘ την ίδια ώρα που ψηφίζονταν η τροπολογία για τους ιδιωτικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, διευκόλυνε και ουσιαστικά συναίνεσε. Επιπλέον στάθηκε εχθρικά στην προσπάθεια ανάπτυξης αγωνιστικών πρωτοβουλιών από τη βάση των νηπιαγωγών (Συντονιστικό Νηπιαγωγών, ανοιχτές επιτροπές νηπιαγωγών στους συλλόγους). Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζει και φέτος με το νεφελώδες διεκδικητικό πλαίσιο και την απουσία αγωνιστικής πρότασης.

Η ελπίδα και η δύναμή μας είναι η συλλογική μας στάση και δράση

Ένωσε τους προβληματισμούς σου, τη δύναμή σου και τη δράση σου με όλους εκείνους που υποστηρίζουν την αυτοοργάνωση και την εσωτερική δημοκρατία, την ανεξαρτησία από το κράτος και τους μηχανισμούς του, την εναντίωση στις αντιλαϊκές και συντηρητικές πολιτικές, τη ρήξη με τις λογικές της συναίνεσης και της υποταγής.

Ενδυνάμωσε τις γενικές συνελεύσεις και στήριξε πρωτοβουλίες αγώνα, όπως τα συντονιστικά Νηπιαγωγών και ωρομισθίων.

Γύρισε την πλάτη στο ατομικό βόλεμα και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που σε θέλει σιωπηλό ψηφοφόρο της.