_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ                                    ΑΙΓΙΝΑ 18/02/2009

ΝΗΣΙΩΝ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

                                                                                                                            Α.Π: 15

ΠΡΟΣ : ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ , Δ.Ο.Ε

ΚΟΙΝ : ΤΟΠΙΚΟ ΤΥΠΟ , ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Για τον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία  του Υ.ΠΕ.Π.Θ

   Κλείνοντας ο κύκλος της μεγαλειώδους εξέγερσης της νεολαίας του περασμένου Δεκέμβρη , η κυβέρνηση εξαγγέλει έναν ακόμα εθνικό διάλογο για την Παιδεία.  Σύμφωνα με τον νέο Υπουργό Παιδείας Αρ. Σπηλιωτόπουλο ο διάλογος είναι tabula rasa (άγραφο χαρτί) , διαδικασία δηλ. ανοιχτή, η οποία υποτίθεται ότι επιδιώκεται να γίνει με τις πιο δημοκρατικές προθέσεις. Με απλά λόγια η κυβέρνηση μας λέει ότι είναι διατεθειμένη ν΄ ακούσει και να συζητήσει την οποιαδήποτε άποψη και καλεί τον κόσμο της εκπαίδευσης να συμμετάσχει στο τραπέζι του διαλόγου με θέματα στην ατζέντα της συζήτησης την αλλαγή του εξεταστικού συστήματος για τα Α.Ε.Ι και το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Όλοι οι μέχρι τώρα εθνικοί διάλογοι έχουν εξαγγελθεί ως διαδικασίες που επρόκειτο ξεκινήσουν από μηδενική βάση. Όμως η αντιεκπαιδευτική  πολιτική των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας δεν άλλαξε στο παραμικρό , ούτε φυσικά επηρεάστηκε ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας της. Υπάρχει επομένως μια σημαντική πολιτική εμπειρία εδώ και περισσότερο από μια εικοσαετία για το ρόλο και τους στόχους των λεγόμενων εθνικών διαλόγων , την οποία το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να πάρει υπόψη του. Και η εμπειρία αυτή μας δείχνει ότι η πραγματικότητα γύρω από τους εθνικούς διαλόγους είναι διαφορετική απ’ αυτή που διατείνονται οι εκπρόσωποι της κρατικής εξουσίας όταν τους εξαγγέλλουν.

     Οι περίφημοι εθνικοί διάλογοι δεν είναι παρά προσπάθειες της κάθε φορά κυβέρνησης να χειραγωγήσει τον κόσμο της εκπαίδευσης και γενικότερα το λαό γύρω από προαποφασισμένες επιλογές για την παιδεία. Είναι προσπάθεια ν΄ ανασυγκροτήσει τις κοινωνικές της συμμαχίες και την ηγεμονία της σε χώρους που η εφαρμογή της πολιτικής της έχει αποτύχει ή έχει προκαλέσει την ανάπτυξη ριζοσπαστικών κινημάτων ή εξεγέρσεων.  

    Ο σημερινός διάλογος για την Παιδεία που εξήγγειλε η κυβέρνηση Καραμανλή έρχεται ύστερα από ένα μεγαλειώδες κοινωνικό κίνημα , την εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη, που ανέδειξε το αδιέξοδο που έχουν φέρει εργαζόμενους και νεολαία η νεοφιλελεύθερη πολιτική και οι επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις στην παιδεία και την εργασία.  Η κοινωνική αυτή εξέγερση υπήρξε η πραγματική φωνή της νεολαίας και του ζωντανού κομματιού της εκπαίδευσης που έδειξε ξεκάθαρα ότι οι ελπίδες και τα όνειρα μιας καλύτερης ζωής δεν μπορούν με κανένα τρόπο στο σημερινό πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Αυτό κινείται σ΄ ένα εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Στο  όνομα της περίφημης ελευθερίας των αγορών  καταδικάζει μεγάλο μέρος νέων και των εργαζομένων στην ανεργία ή ως εναλλακτική «λύση» στη μαύρη εργασία , την εργασιακή περιπλάνηση και τη φτώχεια.

    Σήμερα προσπαθούν να δείξουν ένα δημοκρατικό προσωπείο εκείνοι που έπνιγαν στα δακρυγόνα και την άγρια καταστολή τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, εκείνοι που στέλνουν μαθητές στα δικαστήρια με τον αντιτρομοκρατικό νόμο και εξαγγέλλουν μαζί με τον περίφημο διάλογο και το δόγμα της μηδενικής ανοχής απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Η τακτική του καρώτου και του μαστίγιου στην πλήρη της εφαρμογή.         

   Αυτοί που τώρα εξαγγέλλουν εθνικό διάλογο είναι πολιτικά οι ίδιοι που το 2006 χαρακτήριζαν τη μεγάλη απεργία του κλάδου ως ανέντιμη κατάσταση και μας αντιμετώπιζαν με σιδερογροθιές. Είναι οι ίδιοι που κινούσαν πειθαρχικές διαδικασίες απέναντι σε συναδέλφους που τολμούσαν να αρθρώσουν διαφορετικό λόγο απέναντι στα νέα βιβλία και την κρατική μυθολογία που τα συνόδευε. Έχουμε δηλ. πολλά και σαφή δείγματα του τρόπου με τον οποίο η σημερινή εξουσία εννοεί τη δημοκρατία, για να καταλάβουμε ότι αλλού στοχεύουν η ρητορική και οι διακηρύξεις του διαλόγου. 

    Η χρεοκοπία της κυρίαρχης πολιτικής είναι φανερή πλέον σ΄ όλες της τις μορφές , αλλά και των εκφραστών της,  οι οποίοι τώρα ψάχνουν καινούργιους τρόπους και νέα μέσα για  να συνεχίσουν την ίδια πολιτική , την πολιτική της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης , της συνέχισης της λιτότητας , αύξησης της ανεργίας και της νέας φτώχειας , της μαύρης εργασίας μαζί με την διαφθορά και την προκλητική ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου.

     Ο εθνικός διάλογος δεν είναι τίποτε απ΄ αυτά που η κυβέρνηση ισχυρίζεται . Δεν είναι tabula rasa. Όλες οι αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές διατηρούνται στο ακέραιο και με το άνοιγμα του διαλόγου επιχειρείται η παραπέρα συνέχισή τους. Η κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει τίποτα απ’ όσα έκανε,  απλά επιδιώκει να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο , προσπαθώντας να εκκαθαρίσει όσα εμπόδια υπάρχουν σ΄ αυτή την πορεία. Η θεσμοθέτηση της βάσης του 10 , η αποτυχημένη προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος , οι διάφορες προσπάθειες παράκαμψης της συνταγματικής απαγόρευσης για τη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων , η ψήφιση του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου για τα Α.Ε.Ι , το καθεστώς της μαύρης εργασίας σ΄ όλη τη δημόσια εκπαίδευση με την εξάπλωση της ωρομισθίας , η πρόταση του προέδρου του Ε.ΣΥ.Π για πενταετές δημοτικό, προκειμένου να εξασφαλιστεί χρόνος για προπαρασκευαστικό έτος  για την είσοδο στα ΑΕΙ  και προπαντός η κάθε χρόνο φθίνουσα χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, συνθέτουν ένα εφιαλτικό τοπίο για το δημόσιο σχολείο.  

    Δεν έχουμε καμιά ανάγκη τον κυβερνητικό διάλογο, αλλά την ανάπτυξη νέων κοινωνικών αγώνων στο πνεύμα που μας έδειξε ο Δεκέμβρης του 2008. Αγώνων που θα είναι ασυμβίβαστοι , θα επιδιώκουν τη ριζική ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην εκπαίδευση και την εργασία.  

    Καταδικάζουμε τη στάση του Δ.Σ της Δ.Ο.Ε και της ΓΕ.Σ.Ε.Ε που από την πρώτη στιγμή έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή στον κυβερνητικό διάλογο , αδιαφορώντας για τον πραγματικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής και για τις επιπτώσεις του στους εργαζόμενους και στην εκπαίδευση. Η στάση προσφέρει στηρίγματα στην κυβέρνηση για να συνεχίσει την ίδια αντιεκπαιδευτική πολιτική.      

    Στο Δ.Σ της Δ.Ο.Ε απευθύνουμε το ερώτημα τι το διαφορετικό υπάρχει στο σημερινό διάλογο που την εξαναγκάζει να συμμετάσχει από τον διάλογο π.χ για το  ασφαλιστικό στον οποίο σωστά αποφάσισε να μην συμμετάσχει (12/10/2007) ή από τον προηγούμενο εθνικό διάλογο της κυβέρνησης Καραμανλή( Γενάρης 2005) που προετοίμασε το δρόμο για ολομέτωπη επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση.  

  Καλούμε τους συναδέλφους να πλαισιώσουν μαζικά τις γενικές συνελεύσεις και να πάρουν αποφάσεις για τη στήριξη και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους ενάντια στη σημερινή πολιτική των αναδιαρθρώσεων και της καταρράκωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Παλεύουμε για :

-             για καθολική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς και ταξικούς φραγμούς, για τη γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του Γ.Κ.Π.

-             για ενιαίο δημόσιο 12χρονο βασικό σχολείο για όλους, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαία δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Να μείνουν απ΄ έξω οι ιδιώτες και οι χορηγοί, να μην ισχύσει η βάση του 10, να μην αναγνωριστούν τα ΚΕΣ, να ανατραπεί ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ.

-             για την οικονομική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού,  ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας, για πραγματικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς, για 1400 ευρώ στον πρωτοδιόριστο, για ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη.

-             για την κατοχύρωση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα- Ρέππα- Πετραλιά, για σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 ίση με τον τελευταίο μισθό, για πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να χρηματοδοτηθεί τώρα ο ΟΠΑΔ ώστε να σταματήσει το χαράτσι σε γιατρούς και φάρμακα, και το Ταμείο Πρόνοιας, ώστε να πληρώσει το εφάπαξ στους δικαιούχους.

-             για τη σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, για την κατάργηση της ωρομισθίας και όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, για μαζικούς διορισμούς με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου, ώστε να καλυθεί όλο το αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο. Για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και του ωραρίου των νηπιαγωγών.

-             για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, για την απόρριψη της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης των σχολείων και της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, την κατάργηση του ν.2986 και του Καθηκοντολογίου.

-             για νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία (απόσυρση αυτών που κυκλοφορούν) που δε θα εντατικοποιούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δε θα προάγουν την απόρριψη, τον κατακερματισμό της γνώσης, τις ταξικές ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και θα προωθούν την κριτική σκέψη, τη χειραφέτηση και την ολόπλευρη γνώση.

-             για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στο διοικητικό αυταρχισμό μέσα στο σχολείο, στην ένταση της κρατικής βίας και της καταστολής, το χτύπημα των αγώνων των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων και της νεολαίας, τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση στους χώρους δουλειάς. Για να μην καταργηθεί το άσυλο. 

                                                ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

                Ο                                                                                                                   Η

        ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                       ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

      ΑΝΤ.ΝΤΕΛΗΣ                                                                                        ΒΑΣ. ΚΑΜΗΛΟΥ