εκπροσώπου των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων

στο Δ.Σ. της ΔΟΕ

www.paremvasis.gr

paremvasisntina@gmail.com

τηλ. Επικοινωνίας 6974750410

 

Παλιές συνταγές σε νέες συσκευασίες

Καμιά ανοχή-καμιά αναμονή

 

Περί ονόματος και άλλων δαιμονίων

 

Σε Υπουργείο Παιδείας, δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων μετονόμασε ο νέος πρωθυπουργός το πρώην ΥΠΕΠΘ. Η επιλογή δεν είναι τυχαία ούτε απλώς επικοινωνιακή ταχτική. Η αντίληψη της δια βίου μάθησης αφού αποδέχεται τη βαρβαρότητα των εργασιακών σχέσεων, την ανασφάλεια, την απόλυση, την ελαστική εργασία, στη συνέχεια  απαιτεί από τους εργαζόμενους, άνεργους, ημιεργαζόμενους, απασχολήσιμους, να επιμορφώνονται, να εξετάζονται, να αξιολογούνται και να πιστοποιούνται δια βίου, με δικά τους έξοδα, στον δικό τους ελεύθερο χρόνο για το καλό των εργοδοτών τους. Να είναι με λίγα λόγια ανά πάσα στιγμή πρόθυμοι και διαθέσιμοι  προς κάλυψη των αναγκών της αγοράς μέσα σ’ ένα  παγκοσμιοποιημένο ανταγωνιστικό περιβάλλον έτσι όπως το καθόρισε η συνθήκη της Λισσαβώνας. Γι’ αυτό το υπουργείο αναλαμβάνει και όλα τα προγράμματα stage!!! Η ανασφάλιστη εργασία, με εξευτελιστικό μισθό και χωρίς καν δικαίωμα εγγραφής στο ταμείο ανεργίας μετά, ονομάζεται τώρα μαθητεία (sick).  Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν τι σημαίνει να κυνηγάς δια βίου σεμινάρια, τίτλους, πιστοποιήσεις! Ποιος δε θυμάται την εξομοίωση των δασκάλων, την πιστοποίηση στις νέες τεχνολογίες, το κυνηγητό σεμιναρίων! Η κα Διαμαντοπούλου, η νέα υπουργός, γνωρίζει καλά περί Λισσαβώνας. Ήταν επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε. Όπως άλλωστε τονίζει και η ίδια στην ιστοσελίδα της, τιμήθηκε για την προσφορά της στη δια βίου εκπαίδευση και τη δημιουργία της Λευκής Βίβλου. Η επιλογή να οριστεί νέα Υπουργός έχει να κάνει με τις στρατηγικές αλλαγές σε αντιδραστική, αντιεκπαιδευτική κατεύθυνση που επιδιώκει να προωθήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

 

Κι εσείς παραλάβατε «καμένη γη» κα Διαμαντοπούλου;

 

Δεν πρόλαβε όμως, να στεγνώσει το μελάνι των εφημερίδων περί της νέας διακυβέρνησης, κι ήρθε σκληρή η πραγματικότητα να διαψεύσει τις όποιες αυταπάτες. Η νέα ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, η κα Διαμαντοπούλου, ανέσυρε από το συρτάρι την έλλειψη πόρων και «πάγωσε» το πρόγραμμα της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης. Για άλλη μια φορά περίσσεψαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα περί απαλλαγής του οικογενειακού προϋπολογισμού από το οικονομικό βάρος των φροντιστηρίων και άλλες γενικολογίες επικοινωνιακού χαρακτήρα. Αντί η κυβέρνηση να πληρώσει στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς τα δεδουλευμένα που τους χρωστά το κράτος από το Δεκέμβρη του 2008(!!!), αντί να διορίζει με βάση τον ενιαίο πίνακα και όχι με βάση τα ρουσφέτια και τις διευκολύνσεις, αντί να καταργήσει την πρόσληψη ωρομισθίων και να διορίσει με μόνιμη εργασιακή σχέση, αντί να προχωρήσει σε μέτρα για την ουσιαστική λειτουργία του προγράμματος, αποφάσισε να το παγώσει. Το πάγωμα της ΠΔΣ (που δημιουργήθηκε υποτίθεται για να βοηθηθούν, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν φροντιστήριο, οι μαθητές της Β’βάθμιας εκπαίδευσης που αντιμετωπίζουν μαθησιακά κενά σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα) είναι δωράκι στα φροντιστήρια με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς και αναλγησία απέναντι σε χιλιάδες ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που δε θα συμπληρώσουν ούτε τα 100 ένσημα για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.

 

Η «τρομοκρατία» των ελλειμμάτων

 

 Μόλις μια βδομάδα μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, και άρχισε να «μυρίζει» 2004. Τότε η κυβέρνηση της Ν.Δ. «σεμνά και ταπεινά» ανακάλυψε τα τεράστια ελλείμματα και προχώρησε σε απογραφή. Σήμερα, 5 χρόνια μετά, το ρόλο αυτό ανέλαβε ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, Προβόπουλος ο οποίος ανεβάζει το έλλειμμα 2% κάθε δυο μέρες, φτάνοντας το αισίως στο 12%. Είναι περισσότερο από φανερό ότι προετοιμάζουν την κοινή γνώμη να αποδεχτεί την «τρομοκρατία» των ελλειμμάτων με σαφή στόχο να «καταπιεί» πιο εύκολα τις αντιδραστικές αποφάσεις που θα πάρει η νέα κυβέρνηση.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, η καταβαράρθρωση της Ν.Δ. στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας της, αποδεικνύει με σαφήνεια την τεράστια λαϊκή αποδοκιμασία στην πολιτική της ολομέτωπης επίθεσης στα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Το ΠΑΣΟΚ, παρ’ όλη τη διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων, γνωρίζει καλά ότι οι ψηφοφόροι του δεν του δίνουν μεγάλη περίοδος χάριτος. Γι’ αυτό προσπαθεί να κερδίσει επικοινωνιακό χρόνο, κάνοντας πολιτική με τη διαφάνεια και την πάταξη της πολιτικής διαφθοράς, ώστε να αδρανοποιήσει για το πρώτο διάστημα τους εργαζόμενους, με τσάμπα μέτρα που αργούν να δείξουν το κούφιο τους περιεχόμενο. Ποιος δε θυμάται άλλωστε, το «σεμνά και ταπεινά» της Ν.Δ. που γρήγορα μετατράπηκε σε αντιασφαλιστικά νομοσχέδια από υπουργούς που είχαν ανασφάλιστους εργαζόμενους, σε κατάργηση του 8ώρου απ’ αυτούς που χάριζαν δημόσια γη στους Βατοπαιδινούς, σε πάγωμα μισθών απ’ αυτούς που χάριζαν 28 δις στους τραπεζοκαρχαρίες.

Να κερδίσει πολιτικό χρόνο επιδιώκει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ  ώστε να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις με λιγότερους κοινωνικούς τριγμούς.

 

Οι στόχοι των αναδιαρθρώσεων

 

Η αποκέντρωση, η ιδιωτικοποίηση, το ολοήμερο παιδοφυλακτήριο, η επιμόρφωση-συμμόρφωση, η προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς, η αξιολόγηση-χειραγώγηση, είναι από τους βασικούς στόχους των αναδιαρθρώσεων.

 

Η κα Διαμαντοπούλου στην 78^η Γ.Σ. αντιπροσώπων το καλοκαίρι ανέλυσε ένα επιθετικό, νεοφιλελεύθερο μοντέλο αποκέντρωσης όπου «το 15% του Αναλυτικού Προγράμματος θα καθορίζεται σε περιφερειακό επίπεδο, θα υπάρχει περιφερειακή διαχείριση των προσλήψεων, το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του προϋπολογισμό». Μίλησε δηλαδή, για ένα σχολείο μικρή τοπική επιχείρηση, με πρόγραμμα σπουδών προσαρμοσμένο στις ανάγκες της τοπικής αγοράς και επιπλέον αυτοχρηματοδοτούμενο χωρίς σταθερή κεντρική χρηματοδότηση. Σημαίνει σχολείο όπου η αξιολόγηση είναι υπέρτατη αξία, όπου οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί ζουν με το άγχος της αποτυχίας γι’ αυτό και «προϋπόθεση η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου».

Τα λόγια της τότε, ήρθε να επιβεβαιώσει ο υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης  Ραγκούσης στην Ελευθεροτυπία 8/10/2009: Θα καθιερωθεί παντού η αξιολόγηση που θα αποτελεί κριτήριο επιδοτήσεων του κρατικού προϋπολογισμού για οργανικές μονάδες (δήμοι, νοσοκομεία, πανεπιστήμια), καθώς και κριτήριο για τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων (πριμ παραγωγικότητας)…

 

Αναβαθμισμένος ο ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού

 

Η υπουργός κατά την παραλαβή του υπουργείου τόνισε: «Η συνέχιση του εθνικού διαλόγου θα είναι το μεγάλο μας στοίχημα η ολοκλήρωσή του, η εφαρμογή αυτών που θα αποφασιστούν, είναι οι μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας».

Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της συναίνεσης, η ΔΟΕ με αγαστή συνεργασία ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, τροποποιούν το διεκδικητικό πλαίσιο έτσι ώστε να προσαρμοστεί στη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και στη συναινετική πολιτική. Άλλωστε η κα Διαμαντοπούλου και πάλι μας είχε από καιρό προετοιμάσει γι’ αυτό με τη δευτερολογία της στο forum του τομέα παιδείας του ΠΑΣΟΚ (Απρίλιος 2009) αποκαλύπτοντας:

«Οι Βουλευτές, τα κομματικά στελέχη, η νεολαία ΠΑΣΟΚ, οι παρατάξεις με τη συγκεκριμένη σχέση που έχουν με το κόμμα, η ΠΑΣΚ Δασκάλων, η ΠΑΣΚ Καθηγητών, Πανεπιστημιακών, των ΤΕΙ, η ΠΑΣΠ των φοιτητών στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι παρατάξεις. Δεν οφείλουν να ακολουθούν ακριβώς τη γραμμή του κόμματος, όπως και το κόμμα δεν οφείλει να ακολουθεί τις δικές τους θέσεις. Όμως το πολιτικό πλαίσιο είναι κοινό και είναι συμφωνημένο… Επομένως περιθώρια για συγκρούσεις στο εσωτερικό μας δεν υπάρχουν…».

 

Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή

 

Είναι φανερό ότι τα προβλήματα των εργαζόμενων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και την επομένη των εκλογών. Ο μισθός συνεχίζει να τελειώνει στα μέσα του μήνα κι η κοροϊδία των 10 ευρώ αύξησης που υπόσχεται η νέα κυβέρνηση δε γλυκαίνουν την πίκρα. Θυμίζουν πολύ τη Γιαννάκου που είπε με θρασύτητα «6 δόσεις σε τρία χρόνια» κι ευχαριστημένοι να είμαστε.

 

Το ανεξάρτητο, ταξικό ρεύμα, όλοι οι εκπαιδευτικοί που πρωταγωνίστησαν στις μικρές και μεγάλες μάχες των τελευταίων χρόνων, από τη μεγάλη απεργία του 2006 ως τη μάχη του ασφαλιστικού θα παλέψουμε για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας χωρίς καμία περίοδο χάριτος γιατί γνωρίζουμε καλά ότι κάθε λεπτό που χαρίζουμε γίνεται όπλο εναντίον μας.

Δεν υπάρχουν αδιάβατοι δρόμοι