_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Ο κατήφορος του κρατικού συνδικαλισμού

1. Το προεδρείο της ΔΟΕ και η πρασινογάλαζη πλειοψηφία που το στηρίζει, εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία «επαναφέρουν εις την τάξιν» τους Συλλόγους που «τόλμησαν» να αντιταχθούν στην ντροπιαστική για τον κλάδο απόφαση της συμμετοχής στον στημένο και προσχηματικό «διάλογο» του ΥΠΕΠΘ.

Νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα τρομοκρατήσουν τους Συλλόγους και θα τους αποτρέψουν από τη λήψη αποφάσεων που θα καταγγέλλουν τη συμμετοχή στο «διάλογο» και το ξεπούλημα των αιτημάτων του κλάδου, όπως αυτά διατυπώνονται από την απεργία του 2006 και μετά;

Προσπαθούν να επικεντρώσουν στην καταστατικότητα της απόφασης τους, χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν εκδώσει μια πολιτική ανακοίνωση που να λέει ότι αποφάσισαν (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) να πάνε χέρι – χέρι στο «διάβολο» (συγγνώμη στο «διάλογο») και τους λόγους που επικαλούνται για αυτό.

Αυτή είναι η πρώτη αδιαφιλονίκητη αλήθεια. Αν κύριοι, είστε σοβαρό δευτεροβάθμιο όργανο, ορίστε!, καταθέστε μας την πολιτική αντίληψη της πλειοψηφίας που διαμόρφωσε το ναι στο διάλογο. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Ακόμη και σήμερα πολιτική απόφαση της ΔΟΕ, που να στηρίζει το «ναι» στο διάλογο, δεν υπάρχει. Ακόμα και στις συνελεύσεις που συγκαλούνται, δεν τολμούν να θέσουν σε συζήτηση κείμενο της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, το οποίο να τοποθετείται για το «διάλογο». Το μόνο που τόλμησαν να εκδώσουν ήταν η τοποθέτηση του προέδρου στα κανάλια

Για μας, παρά το γεγονός ότι παρακάμφθηκαν οι τυπικές διαδικασίες (γεγονός που δηλώσαμε από την πρώτη στιγμή) για την ανακοίνωση του πρασινογάλαζου «ναι», θεωρούμε ότι σημασία έχει η πολιτική ουσία και όχι το τυπικό μέρος της απόφασής τους. Γι αυτό και στο Δ.Σ. της ΔΟΕ δεν θέσαμε θέμα καταστατικότητας αλλά πολιτικής καταγγελίας. Είναι όμως τουλάχιστο φαιδρό, απ’ τη μεριά της, η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ), να τεκμηριώνει την καταστατικότητα των αποφάσεών της με ένα έγγραφο που ανάγεται στο Μάη του 2008 (9 μήνες πριν) για την τοποθέτηση εκπροσώπων στο ΕΣΥΠ. Λες και η τοποθέτηση εκπροσώπων στο ΕΣΥΠ νομιμοποιεί ταυτόχρονα και τη θετική στάση απέναντι στην κυβερνητική πρωτοβουλία του «διαλόγου», που έγινε από την κυβέρνηση  για να ξεπεράσει το τείχος που όρθωσε απέναντί της η εξέγερση του Δεκέμβρη.

Είναι δεδομένη η διαφωνία μας ακόμα και με την απόφαση του Μαίου, αλλά το προεδρείο της ΠΑΣΚ που την ψήφισε μαζί με τη ΔΑΚΕ ενεργεί σήμερα λες και από το Μάη του 2008 δεν έγινε τίποτα σε αυτή τη χώρα, ούτε δολοφονίες και κρατική καταστολή υπήρξε, ούτε η ληστρική επιδρομή του νέου προϋπολογισμού, ούτε χημικά και όπλα εναντίον των διαδηλωτών επιστρατεύτηκαν. Λες και δεν υπάρχουν: η ακόμη μεγαλύτερη υποχρηματοδότηση της παιδείας, η λιτότητα στους μισθούς, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα βιβλία και αναλυτικά. προγράμματα της ταξικής επιλογής, ο ασφαλιστικός μεσαίωνας, η κατάργηση της 2χρονης προσχολικής αγωγής, η αστυνομική βία και ο αυταρχισμός. Λες και δεν έχει ψηφιστεί ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ, δεν υπάρχει η βάση του 10 για τον αποκλεισμό των μαθητών από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Όλα αυτά δεν υπάρχουν για το προεδρείο της ΔΟΕ, και έτσι αυτονομιμοποιείται να θεωρεί απόφαση για το «διάλογο», τον πριν από 9 μήνες ορισμό εκπροσώπων στο ΕΣΥΠ.

Ας τους θυμίσουμε, λοιπόν, ότι υπάρχει και απόφαση από το 2005 (τότε που η ΔΟΕ αποχώρησε από τον «διάλογο» της κας Γιαννάκου), απόφαση που δήλωνε με σαφήνεια, ότι «το Δ.Σ. της ΔΟΕ εκτιμά ότι η άποψη που κατατέθηκε εξαρχής, για μη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στον προσχηματικό διάλογο, δικαιώνεται». Ας τους θυμίσουμε, επίσης την απόφαση για την άρνηση συμμετοχής της ΔΟΕ στο «διάλογο» για το ασφαλιστικό (12/10/2007) και το κάλεσμά της ΔΟΕ  προς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να ΜΗΝ συμμετέχουν.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

2. Στην περίπτωσή μας δεν πρόκειται για αμνησία ή αστοχία του προεδρείου της ΔΟΕ, αλλά για συγκεκριμένες πολιτικές δεσμεύσεις τις οποίες υπηρετεί. Θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά πίσω από τα δελτία ειδήσεων, στις πολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνονται.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποδεσμεύουν το μέλλον τους από τα δυο κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και ρημάζουν τον τόπο. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα διαφέρουν στις πολιτικές τους επιλογές.

Ταυτόχρονα οι κεντρικές επιλογές της εξουσίας προωθούν ένα συντηρητικό μοντέλο για το μέλλον, όπου δεν θα υπάρχουν κοινωνικά δικαιώματα, δεν θα υπάρχουν κοινωνικά αγαθά, δεν θα υπάρχει σταθερή και μόνιμη εργασία, δεν θα υπάρχει γενική γνώση και μόρφωση για όλους. Η μόρφωση μετατρέπεται σε κατάρτιση, η εργασία σε απασχολησιμότητα, το δικαίωμα σε ατομικό προσόν.

Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω στοιχείων διαμορφώνει και τους σημερινούς όρους για την πρασινογάλαζη συναίνεση. Μπροστά στην αδυναμία που έχουν να νομιμοποιήσουν κοινωνικά, τις αναδιαρθρώσεις και την πολιτική τους κυριαρχία, αναγκάζονται να οδηγηθούν σε «ευρύτερες πολιτικές και κομματικές συναινέσεις», ακριβώς για να περάσουν τις αναδιαρθρωτικές πολιτικές και για να ενισχύσουν τις αξιακές παραδοχές του συστήματος (αξιολόγηση, πιστοποίηση, αγορά, επιχειρηματικότητα, θεσμικός διάλογος χωρίς την ενοχλητική παρουσία των κινηματικών διαδικασιών, άρση κάθε μονιμότητας ως στοιχείο προόδου κλπ). Δεν είναι τυχαία ούτε τα κοινά κείμενα Μάνου, Κοντογιαννόπουλου, Μπουτάρη, ούτε οι δηλώσεις Πάγκαλου, Παπαδόπουλου, Διαμαντοπούλου. Ειδικά η τελευταία, που είναι και η υπεύθυνη του τομέα παιδείας του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να έκανε εντατικά σεμινάρια στο προεδρείο της ΔΟΕ, ώστε να αφήσουν το αγωνιστικό πεζοδρόμιο και να περάσουν σε έναν υπεύθυνο κυβερνητικό λόγο, τώρα μάλιστα που ονειρεύονται ότι θα βρεθούν και στην εξουσία. 

·        Η συντηρητική συναίνεση στη ΔΟΕ και η στήριξη των πρωτοβουλιών του Καραμανλή, κρύβει από πίσω της την ανάγκη του πολιτικού συστήματος να κάνει «υπερβάσεις» που θα το καταστήσουν ικανό να περάσει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμιστικές πολιτικές. Ποιος σκέφτεται τώρα τον αγωνιστή εκείνο που το 1981 έδινε την ψυχή του για την αλλαγή; Ποιος σκέφτεται τους Πασκίτες που μοίραζαν πρόσφατα στο Αιγάλεω και σε άλλους Συλλόγους προκηρύξεις ενάντια στο στημένο προσχηματικό διάλογο, και πέσαν από τα σύννεφα όταν άκουσαν τις δηλώσεις του προέδρου της ΔΟΕ στους τηλεοπτικούς φακούς; Ποιος σκέφτεται τώρα τους ανθρώπους εκείνους, από το χώρο της ΠΑΣΚ, που στο συνέδριο της ΔΟΕ το 1997 αντιτάσσονταν με το νόμο 2525 του Αρσένη; Αυτοί όλοι θα γίνουν βορά του νέου πολιτικού στίγματος της συναίνεσης με την «επάρατη δεξιά», που πια «ανανεωμένη» μπορεί να συνδιαμορφώσει «εθνικές στρατηγικές» που θα βάζουν στη γωνία τον ενοχλητικό «λαϊκό παράγοντα».

Ας μη μιλάνε λοιπόν, για ενημέρωση,  αυτοί που ούτε τα κομματικά τους μέλη δεν πρόλαβαν να ενημερώσουν για την οβιδιακή μεταμόρφωση της γραμμής τους μέσα σε μια νύχτα.

·        Πίσω από όλα αυτά υπάρχει και κάτι ακόμη πιο σοβαρό. Στα πλαίσια της political correct πολιτικής που εισηγούνται σύσσωμες κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στόχος είναι η διαμόρφωση στην κοινωνία των ορίων του εφικτού, η διαμόρφωση του τι είναι λογικό και ορθό, η διαμόρφωση πλαισίων για το ίδιο το κίνημα. Γι αυτό άλλωστε με περισσό πάθος και η πλειοψηφία της ΔΟΕ αρνήθηκε να ψηφίσει πορεία στις 23 του Γενάρη και αρκέστηκε μόνο σε συγκέντρωση, αφού η νέα «εθνική στρατηγική» δεν χρειάζεται διαδηλώσεις, τρακτέρ στο κέντρο της Αθήνας, μαθητές έξω από αστυνομικά τμήματα και απεργούς που διεκδικούν. Η νέα τάξη το πολύ πολύ να κάνει εκδηλώσεις με κεράκια κατά τα πρότυπα της πασχαλινής παλιγγενεσίας. Γι αυτό άλλωστε η ΓΣΕΕ δεν έβγαλε κουβέντα για την Κούνεβα και κατηγόρησε τα σωματεία που άνοιξαν το θέμα της δολοφονικής επίθεσης, ως «εκτός εργατικού κινήματος μειοψηφίες». Γι αυτό άλλωστε η ΔΟΕ μας σέρνει πίσω από το άρμα της ΑΔΕΔΥ και δεν ψηφίζει καμιά ουσιαστική δράση για την περίοδο. Ποιος θα θυμάται άλλωστε (το είχε τονίσει και ο Μητσοτάκης) τις επικλήσεις του προεδρείου της ΔΟΕ για πανελλαδικές καταλήψεις των ΟΠΑΔ στις 19 του Γενάρη μπροστά στους αιρετούς, και την επόμενη μέρα την απότομη προσγείωση στη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ; Ποιος θυμάται τις αγωνιστικές κορώνες εναντίον του ψευδοδιαλόγου που ακούστηκαν στη συγκέντρωση της 9^ης του Γενάρη; Όλα αυτά έγιναν χειραψία με τη ΔΑΚΕ, έγιναν χειραψία με τον Υπουργό Παιδείας. Έγιναν στήριξη του Καραμανλή και της κυβέρνησής του. Έγιναν σκύψιμο του κεφαλιού στα πολιτικά επιτελεία της εξουσίας.

·        Με αφορμή το διάλογο υπήρχε η δυνατότητα και η ευκαιρία για το εκπαιδευτικό κίνημα να αντιστρέψει την κατάσταση. Θα μπορούσε να απομονώσει στο γυάλινο πύργο της την κυβερνητική πολιτική, παρέα με τα ΜΑΤ που τη στηρίζουν, και να ανοίξει στην κοινωνία τα πραγματικά ζητήματα και διακυβεύματα για την παιδεία. Θα μπορούσε να συζητιέται η υποχρηματοδότηση, το 12χρονο δημόσιο υποχρεωτικό σχολείο, το 2χρονο δημόσιο νηπιαγωγείο, η πλήρωση των κενών, οι εκπαιδευτικές υποδομές, οι μόνιμοι διορισμοί, οι μισθοί και οι συντάξεις, τα νέα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα και η μείωση της ύλης των μαθητών, η εδραίωση της παιδαγωγικής ελευθερίας στο σχολείο, τα προγράμματα σχολικής στέγης…

Όμως αυτό ακριβώς δεν ήθελαν τα κομματικά επιτελεία. Δεν ήθελαν να ανοιχτεί στο λαό και την κοινωνία, η ουσία του εκπαιδευτικού ζητήματος. 

 «Διότι δεν συνεμορφώθη»

3. Η κυβερνητική πλειοψηφία της ΔΟΕ κάνει και ένα βήμα παραπέρα. Προσπαθεί να χτυπήσει τους Συλλόγους που με τη στάση και τις αποφάσεις τους, ανοίγουν τον κοινωνικό αντίλογο. Αποφάσισε μάλιστα η ΔΟΕ να κάνει Ολομέλεια προέδρων σε μέρα που λειτουργούν τα σχολεία και πιθανά όχι στην Αθήνα, για να μην βρεθεί αντιμέτωπη και με εκπαιδευτικούς που θα συγκεντρωθούν για να αντιδράσουν στη λογική της.

Είναι γελασμένοι!! Όλο το επόμενο διάστημα θα παλέψουμε ώστε οι σύλλογοι να πάρουν αποφάσεις αγώνα και καταγγελίας του οριοθετημένου, εντός πλαισίων, προσχηματικού διαλόγου.

Ήδη οι νηπιαγωγοί προετοιμάζουν Πανελλαδική Συνάντηση μέσω του Συντονιστικού τους.

Στα ίδια βήματα, πολλοί Σύλλογοι προετοιμάζουν δράσεις εναντίον της ωρομισθίας, ενάντια στα κενα που υπάρχουν στα σχολεία. Προετοιμάζουν μια πανελλαδική δράση για τα φάρμακα και τις συντάξεις. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η συλλογική δράση στη βάση των εκπαιδευτικών έχει δημιουργήσει γεγονότα που ο κρατικός συνδικαλισμός έτρεχε να τα προλάβει. Ο δρόμος του συντονισμού των Συλλόγων είναι μπροστά μας. Καλούμε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να συμβάλλουν σε μια αγωνιστική ενότητα ενάντια στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων, να συναντηθούν και να δράσουν από κοινού. Ο κοινωνικός αντίλογος θα διαμορφωθεί από τη δράση των ανθρώπων που βιώνουν την ζοφερή πραγματικότητα της εκπαίδευσης.

Καμιά ανοχή στον κρατικό συνδικαλισμό. Καμιά ανοχή σε αυτούς που ρημάζουν τις ζωές μας.

ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ χέρι - χέρι

4. Στο τελευταίο Δ.Σ. της ΔΟΕ η φιλοκυβερνητική ΠΑΣΚ έκανε μια προσπάθεια να στηρίξει την απόφασή της και παρέα με τη ΔΑΚΕ, επιδόθηκαν σε μια επιχειρηματολογία για την πολιτική συγκρότηση της κοινής τους θέσης. Από το τελευταίο Δ.Σ. αυτό που βγήκε, ως απόφαση,  ήταν η Ολομέλεια προέδρων, με το σαφή στόχο να επιβεβαιώσουν τη στάση του προεδρείου και οι επιλογές του από την πλειοψηφία των προέδρων. Αλλά για να είναι και σίγουροι, ρίξαν και μια καταγγελία στα Δ.Σ., που ήδη είχαν καταγγείλει τη στάση της ΔΟΕ.

Είναι φανερό πως το επόμενο διάστημα οι δυνάμεις της ζωντανής εκπαίδευσης πρέπει να δώσουν μια μεγάλη μάχη για την μαζικοποίηση των γ.σ. των Συλλόγων. Να δώσουν μάχη να παρθούν αποφάσεις και από τα Δ.Σ. και να φτάσουν στη ΔΟΕ. Να δώσουμε μάχη για μια σειρά πρωτοβουλίες προς την κοινωνία και τους εργαζόμενους γονείς, με δράσεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Από τα επιχειρήματα που προσπάθησαν να διαμορφώσουν χρειάζεται να σταθούμε σε μερικά.

-     Μας μίλησαν για υπεύθυνη στάση εναντίον του στείρου «όχι». Τους ρωτάμε. Δηλαδή όλα τα αιτήματα του κλάδου που έχουν κατατεθεί από το 2006 και μετά είναι στείρα άρνηση; Τα αιτήματα που καταθέσαμε και στον νέο Υπουργό και για τα οποία δεν απάντησε ΤΙΠΟΤΑ, είναι στείρος λόγος; Ενώ φυσικά θα εννοούν ότι οι απαντήσεις που έχουμε λάβει υπό τη μορφή σιδηρογροθιών, υπό τη μορφή χημικών, υπό τη μορφή απαξιωτικών δηλώσεων και ύβρεων, είναι ο υπεύθυνος λόγος του Υπουργείου.

-     Μας είπαν ότι δεν πρέπει να αφήσουμε το Μπαμπινιώτη να παίζει μπάλα μόνος του. Τους απαντάμε: Ότι έτσι και αλλιώς οι Μπαμπινιώτηδες παίζουν μπάλα μόνοι τους, σε ένα στημένο όργανο όπως το ΕΣΥΠ, του οποίου το 80% των μελών είναι διορισμένα από την κυβέρνηση. Τους απαντάμε ότι όλοι οι προηγούμενοι «διάλογοι» στήθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Οι κάθε λογής Μπαμπινιώτηδες έπαιξαν μπάλα μόνοι τους. Στόχος τους ήταν να νομιμοποιήσουν τις επιλογές τους και να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία από τα πραγματικά προβλήματα. Άλλωστε, το αποδεικνύουν περίτρανα τα αποτελέσματα. Δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά που μέσω του διαλόγου στο ΕΣΥΠ να ικανοποιήθηκε έστω και ένα από τα σημαντικά αιτήματα για την εκπαίδευση που έθεσαν οι εκπαιδευτικοί φορείς. Αντίθετα, ότι θετικό έχει κατακτηθεί μέχρι σήμερα στην εκπαίδευση (από τη μείωση των μαθητών ανά τμήμα έως αυξήσεις στους μισθούς μας) έγινε πάντα κάτω από το βάρος των αγώνων της ζωντανής εκπαίδευσης και της συμμαχίας της με την κοινωνία.Τους απαντάμε ότι ένας χειραφετημένος συνδικαλιστικός λόγος δεν έχει ανάγκη από στημένα όργανα. Απευθύνεται πλατιά στην κοινωνία. Εκεί αντλεί τη νομιμοποίησή του και διαμορφώνει τις συμμαχίες του. Δεν ανταλλάσσει έγγραφα στους διαδρόμους των υπουργείων, αλλά οργανώνει τον κοινωνικό αντίλογο και μάχεται για το δίκιο των αιτημάτων που βάζει σε συμμαχία με την κοινωνία.

-     Μας είπαν ότι αποβλέπουν σε «κέρδη». Τους απαντάμε ότι τα υποτιθέμενα κέρδη που προσδοκούν, δεν αφορούν την εκπαιδευτική κοινότητα. Η μεταμόρφωση του ΙΠΕΜ – ΔΟΕ σε επιμορφωτικό οργανισμό με στόχο να αντλεί χρηματοδότηση από τα μη απορροφημένα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως ελπίζει το προεδρείο της ΔΟΕ, σε τι εξυπηρετεί τον κλάδο, αλήθεια; Μήπως, αντίθετα, σε μια τέτοια προοπτική θα χρησιμοποιείται και το ΙΠΕΜ-ΔΟΕ έμμεσα στη διαδικασία της αξιολόγησης (την οποία με τόσο πάθος υποστήριξε η κα Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στον FLASH) με τις μετρήσεις ποιότητας; Οι όποιες άλλες φημολογίες περί ωρών και μοριοδοτήσεων μόνο ως ανέκδοτο ακούγονται όταν στον κλάδο θεριεύει η ελαστική εργασία, η ωρομισθία κι η υπερωριακή απασχόληση.

-     Μας είπαν ότι αυτοί που επιτίθενται στο διάλογο χτυπούν τη ΔΟΕ και τον κλάδο. Τους θυμίζουμε ότι το Φλεβάρη του 1997, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί που κατέλαβαν τα γραφεία της ομοσπονδίας, εναντιωνόμενοι στο ξεπούλημα του πανεκπαιδευτικού μετώπου και στο σπάσιμο της απεργίας των καθηγητών, ανέβαιναν τα σκαλιά φωνάζοντας : «ΔΟΕ ΠΟΥΛΗΜΕΝΗ, Ο ΚΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ», επισφραγίζοντας έτσι το γεγονός ότι η ζωντανή εκπαίδευση που ανασαίνει κιμωλία, και τα παιδιά και τους γονείς τους τούς κοιτάζει στα μάτια, δεν έχει σχέση με τον κρατικό συνδικαλισμό, την ανταλλαγή χαρτοπολέμου και τις επιδιώξεις των κομματικών επιτελείων.

-     Μας είπαν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, αφού δεν υπάρχει κίνημα… Τους απαντάμε ότι μετά την απεργία του 2006 η πεποίθηση του κόσμου της εκπαίδευσης είναι η δημιουργία πανεκπαιδευτικού μετώπου σε συνεργασία με τους εργαζόμενους γονείς. Όμως αυτό ακριβώς το μέτωπο έσπασε η πλειψηφία (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) της ΔΟΕ, κρατώντας διαφορετική στάση από την ΟΛΜΕ,  τους φοιτητές και την ΠΟΣΔΕΠ. Αυτό ακριβώς το μέτωπο υποσκάπτει η πλειοψηφία της ΔΟΕ, αρνούμενη να οργανώσει ένα πλατύ ρεύμα κοινωνικού αντιλόγου μέσα στην κοινωνία, αρνούμενη να προχωρήσει σε δράσεις με την ΟΛΜΕ και την ΠΟΣΔΕΠ, με τους φοιτητικούς συλλόγους και τους Συλλόγους γονέων. Αρνούμενη να προχωρήσει σε μια πανελλαδική έκδοση για τα εκπαιδευτικά ζητήματα, αρνούμενη να διαμορφώσει ένα πλαίσιο αιτημάτων που θα ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα.

-     Μας είπαν ότι για την παιδεία χρειάζεται «εθνική στρατηγική» και σε αυτά τα πλαίσια γίνεται ο «διάλογος». Τους απαντάμε καταρχήν με το γνωστό φοιτητικό ανέκδοτο που κυκλοφόρησε μετά τις καταλήψεις του 815 και στην τότε απόπειρα διαλόγου. «Επιτροπή προβάτων επισκέφθηκε τα σφαγεία, όπου συζήτησε για τη βελτίωση των τρόπων σφαγής τους». Ας μας πουν τι εννοούν εθνική στρατηγική; Μήπως εννοούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης; Μήπως εννοούν την υποταγή της εκπαίδευσης στα σενάρια και τις επιταγές της Μπολόνιας και της Λισαβόνας; Μήπως εννοούν τον αποκλεισμό των μαθητών από τη γενική μόρφωση στην κατεύθυνση δημιουργίας πρόσκαιρων και ευκαιριακών καταρτίσεων που θα προσφέρουν μια πρόσκαιρη και ευκαιριακή εργασία; Μήπως εννοούν την πλήρη υποταγή της εκπαίδευσης στις διαδικασίες της αγοράς; Επειδή γνωρίζουμε ότι οι κεντρικές επιλογές τους είναι αυτές, δεν πρόκειται να φάμε το παραμύθι της «εθνικής στρατηγικής». Μόνος δρόμος για τη ζωντανή εκπαίδευση είναι η διαμόρφωση ενός κοινωνικού μορφωτικού προτάγματος, στη βάση των αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ καλούν όλη τη ζωντανή εκπαίδευση να πάρει μέρος στις συνελεύσεις του επόμενου διαστήματος. Να προχωρήσουμε στη δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε σύλλογο, να πλαισιώσουμε τους συντονισμούς των συλλόγων και να δημιουργήσουμε τοπικά και κεντρικά πρωτοβουλίες που θα οργανώνουν και θα κινητοποιούν το πανεκπαιδευτικό μέτωπο και την κοινωνική συμμαχία με τους εργαζομένους.

 Αφήνουμε πίσω μας την πρασινογάλαζη συμμαχία και τους εκπροσώπους της.