|
αρχείο
 Αρχή
Επικοινωνία:
Φόρμα επικοινωνίας
|
Δήλωση – Δελτίο τύπου του εκπροσώπου των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων
για τη «νέα» συνάντηση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ με τον υφυπουργό
Λυκουρέτζο
Σ’ ένα σχολείο, ενώ γινόταν συζήτηση για την κατάσταση στην εκπαίδευση και το
«διάλογο» του ΥΠΕΠΘ, ένας από τους μεγαλύτερους σε ηλικία συναδέλφους, που ώρα
πολλή δεν μιλούσε, σηκώθηκε ξαφνικά, την ώρα που κανείς δεν το περίμενε, και
είπε: « Όταν ήμουν 10 χρονών παιδί, με αφορμή ένα γεγονός στο σπίτι μας, ο
πατέρας μου μ’ έπιασε και μου είπε : [Αξιοπρέπεια σημαίνει να μη γλείψεις ποτέ
αυτούς που σε φτύνουν]. Αυτά έχω να πω για το διάλογο»… και έφυγε προς την τάξη
του.
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΥΒΗ ΚΑΙ
ΑΠΟΚΑΜΩΜΕΝΗ ΔΟΕ
Μόνος δρόμος η άμεση αποχώρηση από τον κυβερνητικό μονόλογο και η
αγωνιστική υπεράσπιση της Δημόσιας παιδείας.
Στις 3 του Φλεβάρη, όταν ο κ. Σπηλιωτόπουλος, φωταγωγημένος όσο
ποτέ άλλοτε, ερχόταν στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, στις αποσκευές του είχε
μόνο λόγια, επικοινωνιακά τρικ και την ανάγκη νομιμοποίησης του ιδίου και της
κυβέρνησής του. Είπε με πολύ απλά λόγια ότι ο «διάλογός» του κινείται στα
πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής και των δεσμεύσεων που έχει απέναντι στην
Ε.Ε. και τις αποφάσεις της. Είπε ακόμη ότι δεν είναι αρμόδιος για κανένα
οικονομικό ζήτημα ούτε της εκπαίδευσης, ούτε των εκπαιδευτικών. Τέλος ζήτησε
ανοχή για τα υπόλοιπα ζητήματα, για τα οποία δεν γνωρίζει ακόμη τίποτα (παρά το
γεγονός ότι ο υφυπουργός του δεν ήταν καινούργιος). Η ΔΟΕ μολονότι εισέπραξε το
απόλυτο τίποτα του ΥΠΕΠΘ, το απόλυτο μηδέν στα δεκάδες φορές διατυπωμένα και
αδικαίωτα αιτήματα του κλάδου και του εκπαιδευτικού κινήματος, έδωσε δια της
συμμαχίας ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ «γη και ύδωρ» στον υπουργό και την κυβέρνησή του.
Στις 24 του Φλεβάρη η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε όχι ως φάρσα αλλά ως τραγωδία.
Στη συνάντηση αυτή η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, η οποία συμμετείχε, συνάντησε την
απόλυτη απαξίωση κάθε εκπαιδευτικού αιτήματος, αφού ο υφυπουργός Λυκουρέτζος
ζήτησε να του φρεσκάρουν τη μνήμη, για να απαντήσει αμέσως μετά πως ό,τι έχει
σχέση με οικονομικά ζητήματα δεν αφορούν το ΥΠΕΠΘ, δηλαδή για την πολιτική της
υποχρηματοδότησης της παιδείας, για τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λιτότητα σε
μισθούς και συντάξεις, για την αντιασφαλιστική πολιτική είπε ότι αυτή είναι η
πολιτική της κυβέρνησης και δεν αλλάζει!!!
Για τα θεσμικά αιτήματα είπε ότι ακόμα δεν είναι έτοιμο το υπουργείο να
απαντήσει!!! Και όλα αυτά όταν στις 3/2/09 στη συνάντηση με τον υπουργό το ίδιο
το υπουργείο είχε πει ότι θα απαντήσει στην επόμενη συνάντηση. Όρισε μάλιστα και
τρίτη συνάντηση στην οποία θα έχει σκεφτεί ( λέτε να μην κοιμάται τα βράδια ο
άνθρωπος ;) μήπως χρηματοδοτηθεί ο ΟΕΠΕΚ (Οργανισμός Επιμόρφωσης) για να
αναβαθμίσει την εισαγωγική επιμόρφωση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών… … … … Θα
σκεφτεί να απαντήσει σε ένα ζήτημα που δεν αποτελεί καν θέση και αίτημα του
κλάδου, αφού στο Υπουργείο έχει κατατεθεί το πλαίσιο αιτημάτων του Σεπτέμβρη
2008. !!!
Η λέξη κοροϊδία δεν περιγράφει ούτε κατά διάνοια τη στάση της κυβέρνησης.
Με βάση τις εξελίξεις δικαιώνεται για μια ακόμη φορά η στάση που κράτησαν οι
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ, που δεν νομιμοποίησαν με τη συμμετοχή τους
αυτή την παρωδία του κυβερνητικού μονολόγου. Δεν νομιμοποιήσαμε τον εμπαιγμό που
εδώ και 5 χρόνια είναι η σταθερή απάντηση και η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης
στα αιτήματα και τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος.
Η κυβέρνηση έχει έρθει αντιμέτωπη με 3 μεγάλα εκπαιδευτικά κινήματα: Το Μάη του
2006 με το φοιτητικό κίνημα, τον Οκτώβρη του 2006 με την απεργιακή εξέγερση στην
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, το Γενάρη του 2007 με τους αγώνες ενάντια στην
αναθεώρηση του άρθρου 16. Απέναντι σε αυτούς τους αγώνες η κυβέρνηση απάντησε με
την πιο σκληρή καταστολή, με την απαξίωση και κατασυκοφάντηση των αιτημάτων
τους, με νόμους που προχώρησαν την αποδόμηση και το ξεπούλημα της Δημόσιας
Παιδείας, με το προχώρημα των αντιλαϊκών αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Την ίδια ώρα που 28 δις € καρπώνονται από τις τράπεζες και τους μεγαλοκαρχαρίες
του συστήματος, η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση και όλα τα κοινωνικά δικαιώματα
χτυπιούνται ανελέητα. Η ελαστική εργασία και η ωρομισθία γίνεται καθεστώς. Οι
μισθοί μας καθηλώνονται στην ανέχεια. Τα νέα βιβλία επιτελούν την ταξική επιλογή
και τον πολιτισμικό καθορισμό για τα οποία είναι προορισμένα. Το νηπιαγωγείο
εγκαταλείπεται στους ιδιώτες. Η σχολική στέγη παραδίδεται στην επιχειρηματική
πρωτοβουλία. Η υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων αδειάζει τις τσέπες των
γονιών και καταργεί κάθε εκπαιδευτική προσπάθεια.
Απέναντι σε όλα αυτά το ΥΠΕΠΘ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε τώρα ούτε
σε καμιά άλλη συνάντηση. Θα επιδιώκει ατέρμονες συζητήσεις για ζητήματα που δεν
αποτελούν καν αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος, προσπαθώντας να εφαρμόσει
μια ατζέντα που έχουν συμφωνήσει τα πολιτικά επιτελεία, μακριά από τις αγωνίες
και τη ζωή των μαθητών, των γονιών και των εκπαιδευτικών.
Για όσους έχουν μνήμη που δεν καλύπτεται από κομματικές και κυβερνητικές
παρωπίδες, είναι γνωστό πως οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις με το όποιο
Υπουργείο, γίνονται με τους εκπαιδευτικούς απ’ έξω απ’ αυτό. Γίνονται με έναν
ουσιαστικό κοινωνικό αντίλογο που αναπτύσσεται με τους γονείς και τους
εργαζόμενους μέσα και έξω απ’ τα σχολεία. Γίνονται με τη διεκδίκηση πραγματικών
αιτημάτων που έχουν ψηφιστεί σε γ.σ. και όχι με κρυφές ατζέντες που έχουν
προσυνεννοηθεί στα κομματικά επιτελεία και στους κρατικούς διαδρόμους.
Γιατί η πλειοψηφία της ΔΟΕ κάθεται σε αυτή την παρωδία ;
Και καλά η κυβερνητική ΔΑΚΕ στηρίζει την κυβέρνησή της και τους Υπουργούς της. Η
ΠΑΣΚ στηρίζει και αυτή την κυβέρνηση Καραμανλή; Ή μήπως στηρίζει τις θέσεις για
την Παιδεία που έχει ήδη διατυπώσει δια στόματος κας Διαμαντοπούλου, η
επερχόμενη (πιθανώς) κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;
Η ΠΑΣΚ αντί να απαντήσει πολιτικά για τη στάση της, στέκεται σε τριτεύοντα
διαχειριστικά και διαδικαστικά ζητήματα, στοχεύοντας αγωνιστές του κινήματος και
χτυπώντας κάθε απόπειρα κινηματικών διαδικασιών της βάσης του κλάδου. Γι αυτό
άλλωστε κατηγόρησε στο τελευταίο Δ.Σ. της ΔΟΕ, ως «παραμάγαζο», την προσπάθεια
να αναδειχτούν τα ζητήματα του Δημόσιου νηπιαγωγείου και τα προβλήματα των
νηπιαγωγών. Γι αυτό άλλωστε δεν ψηφίζει καμιά πρόταση μέχρι σήμερα για δράσεις
και καταλήψεις απέναντι στην κατεδάφιση των Ταμείων και της υγειονομικής
περίθαλψης, πέραν της ΑΔΕΔΥ. Γι αυτό άλλωστε δεν εμπιστεύεται τις ζωντανές
δυνάμεις της εκπαίδευσης και στρέφεται όλο και πιο πολύ στη γραμμή του κρατικού
συνδικαλισμού. Γι αυτό άλλωστε αντιδρά ενάντια σε αποφάσεις Συλλόγων που
καταγγέλλουν την παραμονή στον διάλογο-εμπαιγμό του ΥΠΕΠΘ.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους.
Ο ένας δρόμος είναι στρωμένος με μπόλικες χάντρες κυβερνητικών υποσχέσεων, με
μπόλικους μονολόγους, με μπόλικα παιχνίδια των διαδρόμων και των επιτελείων.
Είναι ο δρόμος της επαιτείας. Είναι ο δρόμος της υποταγής στους σοφούς και τους
κομματάρχες.
Ο άλλος δρόμος είναι δύσβατος και κουραστικός, γεμάτος αγωνίες και ανάγκες.
ΕΊΝΑΙ Ο ΔΡΌΜΟΣ της απαίτησης της ζωής μας. Είναι ο δρόμος της συμμαχίας με την
κοινωνία. Είναι ο δρόμος του ακηδεμόνευτου, χειραφετημένου αγώνα, ΟΛΩΝ ΕΜΑΣ που
δεν ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ αλλά ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ.
Καλούμε τη ζωντανή εκπαίδευση να βαδίσουμε μαζί το δρόμο της ζωής μας.
ΟΛΟΙ – ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. |
