_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

του συλλόγου «η Αθηνά»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε..

η ζωή  μας όλη…

Η κυβέρνηση της Ν.Δ, εφαρμόζοντας  μια πολιτική με βαθύ εκμεταλλευτικό χαρακτήρα, έδειξε καθαρά το αντιδραστικό στοίχημα που τη συνοδεύει. Στην προκρούστεια κλίνη των “μεταρρυθμίσεων” μπήκαν πια τα πάντα: οι εργασιακές σχέσεις, ο χρόνος εργασίας, οι μισθοί, η κοινωνική ασφάλιση, η Παιδεία, το «κοινωνικό κράτος», οι δημοκρατικές ελευθερίες, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, δηλαδή ολόκληρο το μεταπολεμικό οικοδόμημα των εργασιακών, κοινωνικών και μορφωτικών κατακτήσεων.

 Ενώ. η ακρίβεια καλπάζει με αυξήσεις από 22% έως 30% στα βασικά είδη ανάγκης και αστυνομεύονται οι αυξήσεις στους μισθούς για να μην  υπερβούν το 2,8%, η κυβέρνηση με το νόμο Πετραλιά επέφερε την πλήρη ανατροπή του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος και ναρκοθέτησε ταυτόχρονα το εργασιακό παρόν και μέλλον όλου του κόσμου της εργασίας.

Όσα συμβαίνουν σήμερα, στα λιμάνια και στον ΟΤΕ- και όσα επακολουθήσουν με το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας, η άγρια επίθεση στο εισόδημα, η γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, ο νέος γύρος της αντιασφαλιστικής επίθεσης με το ασφαλιστικό του Δημοσίου, η νέα φάση της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευσης και οι συνθήκες αυταρχισμού και καταστολής των αγώνων, δημιουργούν την εικόνα μιας ενιαίας επίθεσης σε όλα τα μέτωπα που επιχειρεί να ισοπεδώσει το κοινωνικό τοπίο.

η εκπαίδευση στο μάτι του κυκλώνα

Στα καθ΄ ημάς, στην εκπαίδευση, μόνο το σοκ που περιέγραψε ο Στυλιανίδης για τα πανεπιστήμια, μανατζάροντας τα ιδιωτικά ΑΕΙ, σε συνδυασμό με το Δίκτυο σχολικής καινοτομίας και το πόρισμα του ΕΣΥΠ για την αξιολόγηση της Γενικής Εκπαίδευσης, αποκαλύπτει τις προθέσεις για επιχείρηση άμεσης προώθησης της ιδιωτικοποίησης, της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Είναι φανερό πως η ατζέντα της  εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρείται να εξαντληθεί το επόμενο διάστημα.

Η παραπέρα μείωση των δαπανών ακόμα και κάτω από το 3% του ΑΕΠ θα οδηγήσει σε τραγικά αδιέξοδα. Η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, η έλλειψη εκπαιδευτικών και υποδομών, η αύξηση των ωρομισθίων, θα επιφέρουν νέα καταστρατήγηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων (ελαστικά ωράρια, υπερωρίες, αυθαίρετες μετακινήσεις κλπ.) και  υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης (μαζικοί υποβιβασμοί σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων, υπερπληθή τμήματα, καταργήσεις τάξεων υποδοχής, τμημάτων ένταξης). Αυτή η εικόνα εγκατάλειψης της δημόσιας εκπαίδευσης μονιμοποιείται σκόπιμα: Το δημόσιο σχολείο της φτώχειας από τη μια θα χρησιμοποιείται για να χωνεύει τις νέες σχέσεις εργασίας (ωρομισθία –stage), από την άλλη για την προώθηση μοντέλων νεοφιλελεύθερης στρατηγικής (αποκέντρωση, ανταγωνισμός –κατηγοριοποίηση), ενώ συνεχώς θα βαθαίνει το ταξικό του πρόσημο, το σχολείο για λίγους κι εκλεκτούς

          Ο σκοταδισμός και ο επιθεωρητισμός, που επανέρχονται δριμύτεροι, καθώς και το κύμα διοικητικού αυταρχισμού, απειλών, μισαλλοδοξίας, διώξεων και τρομοκράτησης που  κυριαρχούν στα σχολεία, αποτελούν σημάδια ενός ιδεολογικού κοκτέιλ με νεοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δόσεις που παρουσιάζει  η κυρίαρχη πολιτική και, ανεξάρτητα από τη δοσολογία, προωθεί δια πυρός και σιδήρου την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

          Είναι φανερό πως και στην εκπαίδευση όπως  και στην κοινωνία δε βρισκόμαστε σε φάση αναμονής, αλλά σε φάση που εξελίσσεται η κυβερνητική επίθεση, ενώ ακούγονται οι ιαχές από τα τρία κύματα του προσεχούς επεισοδίου:

Όσα συμβαίνουν σήμερα στην τριτοβάθμια, με τις φοιτητικές καταλήψεις να ηλεκτρίζουν ξανά το τοπίο στα Πανεπιστήμια και να προϊονίζουν στιγμές ενός νέου γύρου ανάτασης του εκπαιδευτικού κινήματος, και η, κάτω από την πίεση και τη συγκυρία, ομολογία της ηγεσίας των εκπαιδευτικών συνδικάτων ΔΟΕ-ΟΛΜΕ της ανάγκης συντονισμένων αγώνων διάρκειας στην επόμενη περίοδο, δείχνουν πραγματικά ποια πρέπει να είναι τα επίδικα της συζήτησης στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων.

Πανεργατικός ξεσηκωμός 

καμιά εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κινούνται στον αστερισμό της ουσιαστικής συναίνεσης με τη λογική της κυβέρνησης. Στον πρόσφατο ασφαλιστικό νόμο η εκτονωτική τους τακτική , η τακτική της αποκλιμάκωσης και της απονεύρωσης των διαθέσεων του κόσμου της εργασίας καθώς και η προσπάθεια ελέγχου και πρόληψης τυχόν ανεξέλεγκτων καταστάσεων, που θα γεννούσε η γενικευμένη οργή και δυσαρέσκεια, ερμηνεύουν σε μεγάλο βαθμό την αναποτελεσματικότητα της αντίστασης των εκατομμυρίων απεργών και των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών. Αποδυναμώνοντας, τελικά, τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων οδηγούν  στην απογοήτευση, καλλιεργούν  την πεποίθηση ότι αγωνίζονται για την απλή και καταδικασμένη σε ήττα διαμαρτυρία και όχι για  την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.

Η κυβέρνηση της φτώχειας, της ανασφάλειας και της αποσάθρωσης των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων δε μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Οι εργαζόμενοι, υποκινούμενοι από τις δικές τους ανάγκες και την οργή που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα, μπορούν βρουν έναν πραγματικό αγωνιστικό βηματισμό, ένα δικό τους δημοψήφισμα των αγώνων και να  δημιουργήσουν, μέσα από έναν ανεξάρτητο διακλαδικό συντονισμό, τους όρους και τις προϋποθέσεις για αποτελεσματικό και νικηφόρο αγώνα, μια πραγματική σύγκρουση, ένα αγώνα διαρκείας κόντρα στις κυρίαρχες δυνάμεις,  για  την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αγωνιστικό σχέδιο πολύμορφης δράσης,

για το Φθινόπωρο, των εκπαιδευτικών αγώνων

·        Αυτοτελής και ποικίλη δράση για τα ζητήματα του δημόσιου νηπιαγωγείου, την ιδιωτικοποίηση και την αποκέντρωση, τον αποκλεισμό παιδιών από το δημόσιο νηπιαγωγείο. Καμιά αύξηση του ωραρίου των νηπιαγωγών.

·        Αποφασιστική προβολή του πλαισίου εργασιακών δικαιωμάτων (κενά-ωράρια-υπερωρίες), με στόχο ένα μάχιμο δίκτυο αποφάσεων του συλλόγων διδασκόντων κόντρα στις καταστρατηγήσεις και τον αυταρχισμό

·        Αυτοτελής δράση για τα ζητήματα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της ωρομισθίας, με στόχο μία διαρκή κινητικότητα που θα αποσπάσει νίκες γύρω από τους όρους εργασίας (αποζημίωση, ένσημα, προυπηρεσία, δικαιώματα)  και της ίδιας της εργασιακής τους υπόστασης.

·        Μαζική δράση κατά των φαινομένων εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου ως συνέπεια της υποχρηματοδότησης: Καταγγελίες στις ΔΕΠ για τη μείωση των λειτουργικών κονδυλίων, ενεργοποίηση συλλόγων και γονέων. Παραστάσεις, κινητοποιήσεις, υπομνήματα, καταγγελίες στην Α΄ Διεύθυνση και την Περιφέρεια.

·        Ολοκληρωμένη παρέμβαση του κινήματος με μαζικούς όρους και με μια ριζοσπαστική, παιδαγωγική και μορφωτική αντίληψη στη διασύνδεση« σχολείου  και ιδεολογίας.  Μία τολμηρή και οργανωμένη παρέμβαση του κινήματος απέναντι στα νεοσυντηρητικά και σκοταδιστικά φαινόμενα που συναντάμε καθημερινά στη δουλειά μας.

·        Συντονισμός συλλόγων με πραγματικό αγωνιστικό περιεχόμενο. Στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της δράσης από τα κάτω να συγκροτήσουμε το συντονιστικό των συλλόγων Π.Ε. και των ΕΛΜΕ. Με τέτοια θέαση, μπορούμε να συντονιστούμε σε διακλαδική και πανεργατική κατεύθυνση,  επιχειρώντας αγωνιστική σύμπτωση. Εξακολουθεί να προέχει ο πανεκπαιδευτικός σχεδιασμός της δράσης μας και το στήσιμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου.  Κάτω από τη διαχρονική επίδραση του ρεύματός μας ομολογείται από όλους τους εκπαιδευτικούς χώρους η ανάγκη για κοινούς απεργιακούς αγώνες διάρκειας. Πρέπει να την υπηρετήσουμε αυτήν την ανάγκη, χωρίς να γίνει μέθοδος λεόντειων προϋποθέσεων και παραπομπής των αγώνων σε ένα μακρινό μέλλον. Η ίδρυση απεργιακών ταμείων των συλλόγων με ενιαία  λειτουργία σε όλη τη χώρα αποτελεί πρώτιστη ανάγκη αυτήν την περίοδο.

·        Απεργιακός αγώνας διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές μέσα στο φθινόπωρο είναι στόχος, που πρέπει να αποτελεί την κορύφωση του αγωνιστικού μας σχεδίου. Σε όλη αυτήν  την πορεία, οι Γ.Σ,  και τώρα και το φθινόπωρο, πρέπει, μέσα από πραγματικές διαδικασίες βάσης να εξασφαλίζουν  τους καλύτερους  όρους μιας νικηφόρας προοπτικής, που αφορούν τον ακριβή χρόνο, την προετοιμασία του αγώνα και τις συμμαχίες του στα πλαίσια του μετώπου Παιδείας-Εργασίας.