ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

Επικοινωνία:

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Γλυφάδα Οκτώβρης 2008

Διαβάζοντας τον κόσμο

Όλη η σκόνη του δρόμου, όλη η στάχτη της Γης.

Η κρίση του καπιταλισμού δε σταματάει. Τρέχουν και δε φτάνουν στη ...γη της επαγγελίας μετά την κατάρρευση της Γουόλ Στριτ. Από κοντά κα οι ευρωπαϊκές τράπεζες.

«Είμαστε στο χείλος του γκρεμού», προειδοποιεί ο Γάλλος πρωθυπουργός τους επιστήθιους βιομηχάνους.

Παντού, της γης οι πλουτοκράτες, ξορκίζουν το κραχ του ’30. Κρύβουν στους λαούς ότι ο παγκόσμιος τζόγος των τραπεζών είναι… δεκαπλάσιος από το ΑΕΠ όλου του πλανήτη!

Τα δάνεια πανάκριβα σφίγγουν τη θηλιά. Χωρίς εγγυήσεις οι αποταμιεύσεις των μικροκαταθετών. Στο χείλος του γκρεμού και η δημοκρατία στην Ευρώπη. Στην Αυστρία η ακροδεξιά αγγίζει το 30% , στην Ιταλία ο στρατός στους δρόμους του φτωχού Νότου ξορκίζει τη διαφορετικότητα: Οικ. μετανάστες, τσιγγάνοι, εκτός ζωής. Στη Δανία ανθεί ο τρομονόμος στέλνοντας στη φυλακή πολίτες που τάχτηκαν στο πλευρό της Παλαιστίνης. Ένας κόσμος χαλασμένος. Ο καπιταλισμός που χτίστηκε με τις ανάσες των λαών στο μεροκάματο δεν εξανθρωπίζεται πια, αλλά περιμένει την ανατροπή του!

Νέα από την Ελλάδα: ηθικός καθαρμός!

Οι φόβοι του γαλάζιου «πρίγκιπα» για τη λαϊκή δυσαρέσκεια τον ρίχνουν στο βήμα. Πότε στην ήβη της δεξιάς, τη ΔΑΠ, πότε στην κοιν. ομάδα. Λόγια ανέξοδα. Τέσσερα χρόνια τώρα οι «σεμνοί και ταπεινοί» μεταπράτες της χώρας μας δεν άφησαν κεραμίδι όρθιο. Ιδιωτικοποιήσεις στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στην Ολυμπιακή, στα λιμάνια, στον ΟΣΕ, στην εκπαίδευση. Ο προϋπολογισμός του 2009 βαθιά αντικοινωνικός (7,4 δις ευρώ επιπλέον φόροι, αύξηση των άμεσων κατά 18,1% και των έμμεσων κατά 10,5% ) που συρρικνώνει τους μισθούς αυξάνει τη φτώχεια, καταργεί τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Μια πολιτική εντάφια των αναγκών του ανθρώπου. «δεν πρόκειται να συμβιβαστώ σε βάρος του μέλλοντος της πατρίδας μας» μας διαμηνύει ο πρωθυπουργός. Διαψεύδεται όμως από τον ήχο των κερμάτων στις τσέπες των υπουργών του. Η βουή είναι ίδια με τα αργυρά δισκοπότηρα στα χέρια καλοθρεμμένων καλόγερων που υφαρπάζουν τη δημόσια γη. Οι ναοί του κέρδους είναι καιρός να γκρεμιστούν. Το λήστεμα του κοινωνικού πλούτου και των ταμείων, η κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, είναι η πολιτική των γαλάζιων πραιτόρων. Μια πολιτική της εκμετάλλευσης με στόχο τον κόσμο της εργασίας. Με τις ευλογίες της ΕΕ και τις υποκλίσεις δεξιών και σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στεγάστηκε η χλιδή των λίγων και εξορίστηκε το δικαίωμα των πολλών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά , στην ασφάλιση, στη σύνταξη. Ακόμα και η υπομονή της μοίρας εξαντλήθηκε και ζητά να πέσουν οι «εθνικοί ευεργέτες»

Φάρσα με χρυσή συνοχή.

Η αξιωματική αντιπολίτευση μετρά τα γκάλοπ επιδεικνύοντας εκκωφαντική αμνησία στο παρελθόν της. Την πλάτη που έβαλε για την αντεργατική πολιτική, το σπάσιμο των εργασιακών σχέσεων, τις αντιεκπαιδευτικές επιλογές, τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, τα ξεπουλήματα των απεργιών από στελέχη της ΠΑΣΚ.

Η αριστερά των τειχών ανήμπορη να κατεβάσει στους δρόμους τις …ορδές του ΠΑΜΕ εξαντλεί τους ταξικούς αγώνες στη γιορτή των 90χρονων του ΚΚΕ! Δε λείπουν βέβαια και οι «ασκήσεις επί χάρτου> της ανανέωσης για σενάρια διακυβέρνησης με τους «σοσιαλιστές».

Στο γαλαξία της ΔΟΕ η ΔΑΚΕ προκαλεί απροκάλυπτα και προωθεί στα σχολεία κάθε αντιδραστικό μέτρο της κυβ. πολιτικής ενώ η ΠΑΣΚ παραπαίει ανάμεσα στον αντιπολιτευτικό λόγο και στις κομματικές της δεσμεύσεις για μάζεμα του κινήματος. Η ΕΣΑΚ συνεχίζει την πολιτική της μονοφθαλμία. Δε συζητά κανένα διεκδικητικό ή αγων. πλαίσιο παρά μόνο ότι χάραξε ο Περισσός. ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ επιβεβαιώνουν την υποταγή τους στην εργοδοσία και τους βιομηχάνους αφού πανηγυρίζουν για 0,77 ευρώ αύξηση αρνούμενοι να οργανώσουν την εργατική αγανάκτηση με πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Τα πέτρινα χρόνια της εκπαίδευσης

Τα χρέη βυζαίνουν τις ώρες και την καθημερινότητα. Δάνεια, τα φροντιστήρια των παιδιών, το καρότσι στο σούπερ μάρκετ που δε γεμίζει, η βενζίνη, το νοίκι. Ζωή με σουγιαδιές. Μιας στιγμής ανάσας στο διάλειμμα, ένας καφές που δεν προλαβαίνεις να τον τελειώσεις. Μιας στιγμής ανάσα.

Για να κάνεις το βράδυ τους λογαριασμούς της επομένης με τις τράπεζες και με σένα.

Την άλλη μέρα ένα σχολείο, τετράδιο γυμνασμάτων των νεόκοπων υπερασπιστών της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Τα παλιά κεραμίδια στη στέγη του δημόσιου σχολείου πετάγονται. Όλα είναι «θέμα παιδείας» διαφημίζει τοΥΠΕΠΘ και γι’ αυτό ανοίγει διάπλατα τα παράθυρά του στους ιδιώτες. Όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης περικυκλώνονται από τις ανοιχτές δυνάμεις της αγοράς.

Υποχρηματοδότηση στο 2,75%, μισθοί του νεοδιόριστου στα 1000 ευρώ, ενώ με 35 χρόνια οι εκπαιδευτικοί δε ξεπερνούν τα 1500 ευρώ.

Ένα σχολείο φτωχό, με κιμωλία κούριερ. 11000 εκπ/κοί στην Α/θμια και στη Β/θμια, στην ωρομισθία, με μισθούς 300 ευρώ το μήνα! Στο στόχαστρο η προσχ. αγωγή. Διώξιμο των προνηπίων κάτω από τα χειροκροτήματα των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Στο στόχαστρο τα μικρά ανθρωπάκια σε ωράριο 8- 5 για να συνηθίζουν στο ωράριο της εργατικής τάξης. Στο στόχαστρο τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών με την αύξηση και την εντατικοποίηση της ύλης των νέων βιβλίων. Μια ενορχηστρωμένη πολιτική επιλογή που ακροβατεί ανάμεσα στην ημιμάθεια και στην πνευματική στείρωση. Ένα σχολείο που περισσεύει ο αυταρχισμός και η διοικητική αυθαιρεσία ξαναφέρνοντας στην επιφάνεια σκονισμένες σελίδες του επιθεωρητισμού. Με συμπτύξεις τμημάτων, με υπεράριθμα τμήματα, με υποχρεωτικές αναθέσεις υπερωριών, με τη δικτατορία των εγκυκλίων. Με την προφορική εντολή να στρογγυλοκάθεται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Με στελέχη εκπαίδευσης που θεωρούν ότι η παιδαγωγική είναι λογαριασμός μιας αριθμομηχανής που μετατρέπει σε πηλίκα μαθητές και δασκάλους. Με την κλειστοφοβία των νέων στελεχών σε κάθε τι συλλογικό. Με φαινόμενα πρωτόγνωρα για το συνδ. κίνημα (δε θέλω συνδικαλιστές στο σχολείο, όπως δε θέλω Αλβανό στο διπλανό τραπέζι, μετανάστη στο διπλανό διαμέρισμα….) Με προαύλια σχολείων που μετατρέπονται σε στρατώνες όπου παιδιά και δάσκαλοι με «αυστηρό βηματισμό» μπαινοβγαίνουν στις τάξεις κάτω από το «άγρυπνο» μάτι της διεύθυνσης! Με τη κουλτούρα της σιωπής να κυριαρχεί, με την αξιολόγηση στο συρτάρι των σχολικών συμβούλων ανασύροντας «αθώα» δελτία αποτίμησης προετοιμάζοντας το δρόμο για την ιδεολογία του χαρίσματος.

Τετραγωνίζοντας άξιους και ανάξιους, πατρικίους και πληβείους.

Ακούω, να ’ρχεται καινούργιο βήμα…

Συναδέλφισσα /ε

Εμεί δεν πιστεύουμε ότι η ζωή μας και η δουλειά μας είναι μια χαρτένια τάβλα που μπορούν να την κουρελιάζουν με μια κλωτσιά. Ούτε παλεύουμε για να καταργήσουμε τον καιρό. Οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο των όλων και των ίσων χωρίς αποκλεισμούς. Με δασκάλους που θα κρατούν στέρεες κιμωλίες, με μόνιμη δουλειά και μισθούς με βάση τις ανάγκες μας. Ενάντια στην τυφλή εποχή λοιπόν αρνιόμαστε να συμφιλιωθούμε με τη λιτότητα που μας τάζουν. Αρνιόμαστε να κατατάξουμε τους ανθρώπους σε καμιά άλλη διαίρεση εκτός από τον άνθρωπο.

Λέμε ότι όλοι μαζί θα καταλύσουμε την ακινησία. Το ρεύμα του αυτόνομου, ανεξάρτητου, ριζοσπαστικού συνδικαλισμού θα κάνει το χρέος του για να αλλάξει η καμπή του χρόνου. Γιατί οι σύντροφοι οι δικοί μας, δε μένουν στα παλάτια της Κίρκης.

Τα δικά μας χαρακώματα χτίστηκαν στις τάξεις, στις συνελεύσεις, στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Το δικό μας κοχύλι έχει ήχους στέρεους: αυτοοργάνωση, αυτονομία, αλληλεγγύη.

Σπάζοντας το κλίμα της εκλογικής αναμονής η εκπαίδευση οφείλει να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων. Οι δάσκαλοι χρωστούν στις νέες γενιές να οργανώσουν ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα οδηγήσει στους δρόμους μαζί μας φοιτητές, μαθητές, ΔΕΚΟ, Ολυμπιακή, ΟΣΕ, λιμάνια.

Είναι καιρός για μια πλατιά, συντονισμένη μάχη της εργατιάς με τους αρχόντους. Στις γενικές συνελεύσεις των δασκαλικών συλλόγων και των ΕΛΜΕ χρειάζεται η πολιτική διαύγεια να πάμε μαζί κατά την πόρτα του ήλιου. Το ερώτημα μπαίνει επιτακτικά : ή με τη φθορά ή με το πέρασμα της βροχής και του αγέρα!

Εμείς λέμε. Στον ολάνοιχτο γιαλό. Εκεί θα συμβάλλουμε να ρίξουμε το καΐκι. Ένα κατακόκκινο καΐκι την ΑΠΕΡΓΙΑ με χαρακτηριστικά διάρκειας και προοπτικής!!