_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

Εκπαιδευτική Παρέμβαση

Α΄ Συλλόγου Αθηνών Π.Ε.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, ΘΑ ΕΝΩΝΕΙ, ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ

…ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙ !

     Σώπα μη μιλάς ! (του Αζίζ Νεσίν)

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους - κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: "σώπασε".

Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου - η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε, "θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει. Κόψ' την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"

Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς, θα γίνεις φαφλατάς, θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ'την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου

για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου.
Ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα' ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!

Για σένα, που βλέπεις, ακούς, προβληματίζεσαι, καμιά φορά εξοργίζεσαι, αλλά συνήθως σιωπάς ή ψιθυρίζεις ή απλά συνηθίζεις με όλα όσα γίνονται γύρω σου, με όλα όσα βλέπεις κι ανέχεσαι…

Για όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες στιγμές που σώπασες…

Για να κάνεις το βράδυ τους λογαριασμούς της επομένης με τις τράπεζες και με σένα. Τα χρέη μικραίνουν τις ώρες και την καθημερινότητα. Δάνεια, τα φροντιστήρια των παιδιών, το καρότσι στο σούπερ μάρκετ που δε γεμίζει, η βενζίνη, το νοίκι. Μιας στιγμής ανάσα στο διάλειμμα, ένας καφές που δεν προλαβαίνεις να τον τελειώσεις. Μιας στιγμής ανάσα.

Την άλλη μέρα στο σχολείο, ασκήσεις στο τετράδιο γυμνασμάτων των νεόκοπων υπερασπιστών της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.  Τα παλιά κεραμίδια στη στέγη του δημόσιου σχολείου πετάγονται. Όλα είναι «θέμα παιδείας» διαφημίζει το Υπουργείο και γι’ αυτό ανοίγει διάπλατα τα παράθυρά του στους ιδιώτες. Όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης περικυκλώνονται από τις ανοιχτές δυνάμεις της αγοράς.  Υποχρηματοδότηση   στο 2,75%, μισθοί του νεοδιόριστου στα 1000 ευρώ, ενώ με 35 χρόνια οι εκπαιδευτικοί δε ξεπερνούν τα 1500 ευρώ.

Ένα σχολείο φτωχό, με κιμωλία κούριερ : 11000 εκπ/κοί στην Α/θμια και στη Β/θμια, στην ωρομισθία, με μισθούς 300 ευρώ το μήνα ! Στο στόχαστρο η προσχολική αγωγή. Διωγμός των προνηπίων κάτω από τα χειροκροτήματα των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Στο στόχαστρο τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών με την αύξηση και την εντατικοποίηση της ύλης των νέων βιβλίων. Μια ενορχηστρωμένη πολιτική επιλογή που ακροβατεί ανάμεσα  στην ημιμάθεια και στην πνευματική στείρωση. Ένα σχολείο που περισσεύει ο αυταρχισμός και η διοικητική αυθαιρεσία ξαναφέρνοντας στην επιφάνεια σκονισμένες σελίδες του επιθεωρητισμού. Με συμπτύξεις τμημάτων, με υπεράριθμα τμήματα, με τη δικτατορία των εγκυκλίων. Με την προφορική εντολή να στρογγυλοκάθεται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Με στελέχη εκπαίδευσης που θεωρούν ότι η παιδαγωγική είναι λογαριασμός μιας αριθμομηχανής που μετατρέπει σε πηλίκα μαθητές και δασκάλους. Με τη κουλτούρα της σιωπής να κυριαρχεί, με την αξιολόγηση στο συρτάρι των σχολικών συμβούλων ανασύροντας «αθώα» δελτία αποτίμησης, προετοιμάζοντας το δρόμο για την ιδεολογία του χαρίσματος. Τετραγωνίζοντας άξιους και ανάξιους, πατρικίους και πληβείους.

Για σένα, που καθηλώνεσαι αμήχανα μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσεις τις αγορές να βουλιάζουν και τα χρηματιστήρια να κλυδωνίζονται, στρατιές ανέργων και νεόφτωχων να παρελαύνουν και ανήσυχους αναλυτές να μιλούν για τη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων 80 χρόνων. Τους θιασώτες της Αγοράς να παρακαλούν για κρατική παρέμβαση, να ζητάνε τεράστια ποσά από τον κοινωνικό πλούτο να πάνε σε τραπεζίτες και χρηματιστές για να μην χρεοκοπήσουν. Για σένα που βλέπεις τις εισφορές που πληρώνεις κάθε μήνα να γίνονται καπνός, αφού για να διατηρήσουν οι Κροίσοι τα κέρδη τους σε «αποδεκτό επίπεδο» πρέπει και πάλι να πληρώσουμε εμείς, πρέπει και πάλι ο δημόσιος πλούτος, η ατομική και συλλογική (ασφαλιστικά ταμεία κλπ.) περιουσία των εργαζομένων να δοθούν ως “δώρο” στο κεφάλαιο.

Σκέψου : ο νεοφιλελευθερισμός ηττήθηκε και καίγεται στα κάρβουνα των αγορών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι θα τον διαδεχθεί κάτι καλύτερο, προοδευτικότερο, ανθρωπινότερο. Ενδεχομένως κάπου μεταξύ Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Πεκίνου εκκολάπτεται αυτή τη στιγμή η νέα ιδέα που θα συναρπάσει τους κυνηγούς του χρήματος. Της οποίας την τελική μορφή αγνοούμε, αλλά έχουμε ήδη μπροστά μας τα συστατικά της : ακόμη λιγότεροι στο κλαμπ τής οικονομικής ολιγαρχίας, ακόμη πιο τρομακτικές ανισότητες στην κατανομή τού πλούτου, ακόμη πιο απόμακρες και στυγνές εξουσίες. Σκέψου ότι στο πεδίο που απέτυχαν οι εθνικές αστικές τάξεις, οι επαμφοτερίζοντες «μεσαίοι», οι άπληστες πολυεθνικές επιχειρηματικές ελίτ, οι διαπλεκόμενες γραφειοκρατίες κρατών και υπερεθνικών οργανισμών, δημιουργείται ένα τρομακτικό πολιτικό και κοινωνικό κενό. Μπαίνουμε λοιπόν σε μια περίοδο όπου καταρρέουν όλες οι βεβαιότητες, όπου το μέλλον είναι ανοιχτό σε κάθε πιθανότητα και όπου το μοναδικό αντίπαλο δέος στην κοινωνική και πολιτική βαρβαρότητα είμαστε όλοι εμείς : ο κόσμος της ζωντανής εργασίας.

Έλα στη Γενική Συνέλευση. Εκεί, στον ίδιο χώρο που γεμίσαμε με την παρουσία, την αγωνία και τον αγώνα μας, στις έξι βδομάδες της μεγάλης απεργίας. Έλα να βρεθούμε ξανά, όλοι μαζί, οι συνοδοιπόροι του μεγάλου αγώνα, να συζητήσουμε και να χαράξουμε μαζί τα επόμενα βήματα. Πάρε το λόγο θαρρετά και έκφρασε τις ανησυχίες και τις απόψεις σου. Το βήμα της Γενικής Συνέλευσης ανήκει σε όλες και σε όλους μας και όχι μονάχα στους συνδικαλιστές. Ναι, η εποχή είναι πιο δύσκολη. Αλλά γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας θα καθοριστεί από τις μάχες του σήμερα, πρέπει το μπλοκ του Αγώνα και της Απεργίας να βρει ξανά την ενότητα και την αγωνιστικότητά του, να ξαναβρεί το χαμόγελο και την αισιοδοξία, τον παλμό που έκανε τη Σταδίου να τρίζει. Να βρει τους τρόπους και τις μορφές να ξαναβγεί στο προσκήνιο, να ξαναγίνει ο πρωταγωνιστής των ημερών.

Σκέψου : Το Ταμείο Πρόνοιας καταρρέει. Τα ασφαλιστικά ταμεία μας λεηλατούνται από την κυβέρνηση, τις τράπεζες και τις χρηματιστηριακές εταιρίες. Ο επίσημος κομματικός συνδικαλισμός, σάπιος μέχρι το κόκαλο, τριγυρνά σα φάντασμα τα σχολεία μοιράζοντας χαμόγελα και υποσχέσεις για να υφαρπάξει ψήφους και δύναμη και την ίδια στιγμή, συνυπογράφει φαρδιά πλατιά τη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο. Η κυβέρνηση μοιράζει 28 δις στις τράπεζες και την ίδια στιγμή καθηλώνει τους μισθούς μας και τις δαπάνες για την παιδεία : για μας δεν υπάρχουν χρήματα. Πρέπει να αντιδράσουμε ! Πρέπει να οργανώσουμε ένα αγώνα άμεσο, συντονισμένο που θα διεκδικεί μαζικά, δυναμικά (απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις στα ταμεία ασφάλισης των Δημοσίων Υπαλλήλων) την άμεση απόδοση των συντάξεων και του εφάπαξ. Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της κρίσης. Να πληρώσουν εκείνοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια θησαύρισαν ! Να διαμορφώσουμε αιτήματα που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας από την επίθεση που δεχόμαστε.  Ούτε δεκάρα στις τράπεζες – αυξήσεις τώρα σε όλους τους εργαζόμενους. Κατάργηση τώρα του ΦΠΑ σε όλα τα είδη άμεσης ανάγκης, δραστική μείωση των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια. Να επιστραφούν τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά μας ταμεία.  Να χρηματοδοτηθεί άμεσα το ταμείο πρόνοιας και να πληρώσει εδώ και τώρα το εφάπαξ στους 13.500 συνταξιούχους που ακόμα περιμένουν.  Ούτε δεκάρα από τα ταμεία μας στο τζόγο του χρηματιστηρίου.

Ζητάμε συνενόχους !

Είμαστε μ’ αυτούς που ξεσηκώνονται στο Μεξικό, μ’ αυτούς που πλημμύρισαν τους δρόμους της Ιταλίας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση του Μπερλουσκόνι, είμαστε με τους φοιτητές που βγαίνουν ξανά στους δρόμους, είμαστε μ’ αυτούς που δεν ξέχασαν την παιδαγωγική της ελευθερίας, της ρήξης, μ’ αυτούς που ονειρεύονται να αλλάξουν τους νεκρούς βηματισμούς του συνδικάτου και να τονίσουν με κόκκινα γράμματα τα καινούρια τραγούδια. Είμαστε μ’ αυτούς που θα ‘διναν ένα βασίλειο για ένα παιδικό χαμόγελο, μ’ αυτούς που θέλουν να αποδίδουν δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί, μ’ αυτούς που γνωρίζουν ότι ο κόσμος δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει αλλά σ’ αυτήν που σφίγγεται σε μια γροθιά.                               

Στις εκλογές για το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας, ενίσχυσε το ανεξάρτητο αγωνιστικό ρεύμα, ενίσχυσε την αυτόνομη, μαχητική φωνή της Εκπαιδευτικής Παρέμβασης

Για ένα Σύλλογο που θα σπάσει το τείχος της σιωπής

και θα ορθώσει ένα νέο συλλογικό Λόγο για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας

ü            Για ένα σύλλογο που θα ξεδιπλώνει τη δράση του με αυτοτέλεια, θα έχει παρέμβαση και άποψη σε όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν, θα λειτουργεί συλλογικά σα κύτταρο αγώνα, θα έχει πλούσια  συνδικαλιστική, μορφωτική και πολιτιστική δράση και δε θα είναι ένας απλός διακινητής των εγγράφων της ΔΟΕ και της ΑΔΕΔΥ.

ü            Για ένα σύλλογο που θα ορθώνεται αποφασιστικά ως εμπόδιο στις αυθαιρεσίες, που θα αντιπαραθέτει στο διοικητισμό και τον αυταρχισμό τη δημοκρατία του Συλλόγου Διδασκόντων, που δε θα συγκαλύπτει τα προβλήματα και δε θα κουκουλώνει τις αδικίες.

ü            Για ένα σύλλογο που θα παλεύει για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών, που θα βρίσκεται δίπλα τους ,θα λειτουργεί και θα δρα μαζί τους  και όχι κρυφά από αυτούς χωμένος στα γραφεία των προϊσταμένων και τους διαδρόμους των κομματικών γραφείων.

ü            Για ένα σύλλογο που θα δίνει νέα πνοή στην ανεξάρτητη ακηδεμόνευτη ταξική συνδικαλιστική δράση, θα προωθεί τους αγώνες διάρκειας, τον οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, θα συμβάλει στην ανάπτυξη ενός κινήματος βάσης και ενός ευρύτερου ρεύματος ρήξεων και ανατροπών απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις και την πολιτική τους.

Εκπαιδευτική Παρέμβαση, Νοέμβρης 2008

www.paremvasis.gr