ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ : Πρασινογάλαζη συμμαχία

για τα μάτια… του υπουργού και της Siemens

ὄχι μ' αὐτούς,  ἡ φωνή τους δὲ βγαίνει κἂν  ἀπὸ τὸ στόμα τους. Στέκεται κεῖ  κολλημένη σὲ κίτρινα δόντια. Γ. Σεφέρης

ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ψήφισαν μαζί στο Δ.Σ. της ΔΟΕ την καταγγελία  των «ισχνών μειοψηφιών» που τόλμησαν να αντιταχθούν στην πολιτική του Υπουργείου Παιδείας και στον επίσημο πολιτικό κόσμο, με τα συνθήματα της απεργίας και του αγώνα.

Τους πείραξε που ο υφυπουργός άκουγε το σύνθημα «ο Τεμπονέρας ζει».

Τους πείραξε που η καταγγελία της Siemens, άγγιξε και τον εκπρόσωπο του επίσημου ΠΑΣΟΚ.

Τους πείραξε που καταγγέλθηκε η κοινή τους αντίληψη για το άρθρο 16, το νόμο πλαίσιο, τις πρυτανικές εκλογές, την αποκέντρωση και την αξιολόγηση.

Τους πειράζει που η ζωντανή εκπαίδευση τους βάζει σε αναμμένα κάρβουνα κάθε φορά που θέλουν να κάνουν πασαρέλα το βήμα της Γ.Σ. του κλάδου.

Εδώ και χρόνια ο κομματικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ,  προσπαθεί να μετατρέψει τις Γ.Σ. της Ομοσπονδίας σε πασαρέλα του κράτους και των εργοδοτών, των υπουργικών και κομματικών λογυδρίων και υποσχέσεων, που παρέα με οπλοφόρους ασφαλίτες και τους τραμπούκους τους, επιζητούν να απονευρώσουν τις Γ.Σ. από κάθε ζωντανή και αγωνιστική διαδικασία, κατά τη διάρκεια των «πανηγυρικών», όπως ονομάζονται, συνεδριάσεων. Μια διαδικασία που χρόνια έχουμε καταγγείλει, αντιπροτείνοντας να δίνεται ο λόγος στους αγωνιζόμενους κλάδους, στα σωματεία και τις συλλογικότητες που πετιούνται στο περιθώριο της ενημέρωσης των ΜΜΕ.

 Έτσι πάντα στις Γ.Σ. της ΔΟΕ παλέψαμε και σε πολλές περιπτώσεις επιβάλαμε να μιλήσουν οι αδιόριστοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι ωρομίσθιοι, σωματεία που βρίσκονταν σε απεργία, απολυμένοι από την εργοδοσία, ταξικά συνδικάτα και αγωνιζόμενοι κλάδοι.

Σε όλες τις γενικές συνελεύσεις απέναντι στους παρελαύνοντες υπουργούς, υφυπουργούς και υποψηφίους των κομμάτων, βρίσκεται το ζωντανό εκπαιδευτικό κίνημα με τα πανό και τα συνθήματά του, εκφράζοντας και διεκδικώντας τις ανάγκες και τα δικαιώματά του, σε αντίθεση με το συνδικαλισμό της γραφειοκρατίας, των σαλονιών και των διαπραγματεύσεων στους διαδρόμους των κυβερνητικών κτιρίων.

Αυτός ο κόσμος του αγώνα και της απεργίας κατάφερε πέρσι να καταργήσει αυτή τη διαδικασία, να φέρει το άρωμα του κινήματος μέσα στην αίθουσα της Γ.Σ., να ανεβάσει στο βήμα τον εκπρόσωπο των απεργών δασκάλων της ΟΑΧΑΚΑ, και το συντονιστικό των φοιτητικών καταλήψεων. Ο κόσμος του αγώνα έβαλε στην αίθουσα της Γ.Σ. τα αιτήματα και τα συνθήματα της Απεργίας, την οργή των δρόμων ενάντια στις υποκλίσεις των διαδρόμων.

Μέσα σε αυτή τη ζωντανή αντιπαράθεση, σε δύο περιπτώσεις εμείς ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ, αναλάβαμε την πρωτοβουλία και την ευθύνη, απέναντι στον κλάδο και τη ζωντανή εκπαίδευση, να αποτρέψουμε την παρουσία των υπουργών στη Γ.Σ.

Στην περίπτωση του υπουργού των ΜΑΤ και της βίας Αρσένη, μετά το ματοκύλισμα όλης της εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια του α’ διαγωνισμού του ΑΣΕΠ,

και στην περίπτωση της υπουργού Γιαννάκου πριν δύο χρόνια μετά το αιματηρό χτύπημα των φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις δημόσια καταγγείλαμε την πιθανή παρουσία των υπουργών στη Γ.Σ. και απαιτήσαμε να μιλήσουν στη θέση τους, οι αδιόριστοι και οι φοιτητές. Αυτοί που ο λόγος τους περικυκλώνεται από «σοφούς» της ενημέρωσης και της εξουσίας.

Στη φετινή Γ.Σ. της ΔΟΕ ο υφυπουργός Λυκουρέτζος επέλεξε την αποχώρηση και τη φυγή, σε αντίθεση με προκατόχους του, που μίλησαν στη Γ.Σ. σε πολύ πιο έντονο και ζωντανό κλίμα.. Η κυβέρνηση για να καλύψει τη φυγή του υπουργού της, (ο οποίος για πρώτη φορά στα χρονικά, είχε δίπλα του στο βήμα, αστυνομικό φρουρό με πολιτικά, θέλοντας ευθύς εξαρχής να παρουσιάσει κλίμα κινδύνου και απειλής) αξιοποίησε πολιτικά τη στάση συνέδρων (;) της ΔΑΚΕ, οι οποίοι ξαφνικά (;) την ώρα που ο υπουργός τους ήταν στο βήμα, διεμβόλισαν τα εκπαιδευτικά πανό, διεμβόλισαν τα συνθήματα που φώναζαν στους δρόμους της απεργίας χιλιάδες εκπαιδευτικοί, και προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα τραμπουκισμού και αυταρχισμού.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΧΕΙ ΜΙΛΗΣΕΙ

ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Το ΥΠΕΠΘ έχει μιλήσει με τα χιλιάδες κενά, τις συμπτύξεις τμημάτων, τις ελλείψεις εκπαιδευτικών και το κλείσιμο δεκάδων τμημάτων ένταξης.

Έχει μιλήσει με την πρόθεση και τις ενέργειές του να διαλύσει τη Δημόσια Εκπαίδευση.

Έχει μιλήσει με την υποχρηματοδότηση των σχολείων και την πρότασή του για εξεύρεση χορηγών, έχει μιλήσει με τις τεράστιες ελλείψεις στη σχολική στέγη και τις συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα για την ανέγερση σχολικών κτιρίων.

Έχει μιλήσει με το πέταγμα των προνηπίων στο στόμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, έχει μιλήσει με το σχέδιο νόμου για την Ειδική Αγωγή που οδηγεί στην υποβάθμιση και αποδόμηση της ειδικής εκπαίδευσης.

Έχει μιλήσει με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των νηπιαγωγών και την επιβολή εξοντωτικών ωραρίων για τα νήπια, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις των ωρομισθίων και των εργαζομένων τύπου stage.

Έχει μιλήσει με την επιβολή του σκοταδισμού και του αυταρχισμού απέναντι στους εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα απέναντι στις πρωτοβουλίες του Συλλόγου διδασκόντων του 132^ου Δ.Σχολείου Αθηνών.

Έχει μιλήσει με τα αναλυτικά προγράμματα των ταξικών φραγμών και της κοινωνικής διαφοροποίησης.

Έχει μιλήσει ως πλασιέ και έμπορος των εταιρειών και της αγοράς μέσα στη Δημόσια Παιδεία.

Έχει μιλήσει για ανέντιμους, τεμπέληδες, και υποκινούμενους εκπαιδευτικούς…

Αυτή την πολιτική υπερασπίζει και δικαιολογεί με την απόφασή του το Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Αυτή την πολιτική «βγάζει λάδι», την πολιτική που εφαρμόζεται 25 χρόνια στην εκπαίδευση.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Απέναντι στον υφυπουργό Λυκουρέτζο και την πολιτική της κυβέρνησής του, απέναντι στους πολιτικούς των χρηματοδοτήσεων της SIEMENS, βρίσκονταν, πρόσωπο με πρόσωπο, τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κόσμου.

PΉταν εκεί με τα πανό και τα παιδιά τους νηπιαγωγοί που απαιτούσαν κατοχύρωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων ενάντια στη σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου και το πέταγμα των προνηπίων εκτός δημόσιας εκπαίδευσης.

PΉταν εκεί οι δάσκαλοι –ες του 132^ου Δ.Σχ. Αθηνών διεκδικώντας το δικαίωμα να αποφασίζει ο Σύλλογος διδασκόντων για τον εμπλουτισμό του προγράμματος του σχολείου με μαθήματα μητρικής γλώσσας σε ένα σχολείο με 70% παιδιά μεταναστών, και να μην αποφασίζει η ακροδεξιά και οι εθνικιστικές κραυγές των ποικιλώνυμων «σωτήρων του έθνους».

PΉταν εκεί οι ωρομίσθιοι που απαιτούσαν νέα σύμβαση εργασίας ενάντια στον Μεσαίωνα που τους επιβάλλουν με την ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία.

PΉταν εκεί η ζωντανή εκπαίδευση με την κριτική της για τα βιβλία της αγοράς και των ταξικών φραγμών.

Αυτό το λόγο της ζωντανής εκπαίδευσης αρνήθηκε να ακούσει ο υφυπουργός της κυβέρνησης και επέλεξε τη φυγή από την τοποθέτηση.

Αυτό το λόγο και τα συνθήματα «καταγγέλλει» με την ανακοίνωσή του το Δ.Σ. της ΔΟΕ, μπαίνοντας στο ρόλο μιας ισχνής μειοψηφίας που παρέχει σαν τον παλιό καλό καιρό τις υπηρεσίες της στον κεντρικό σχεδιασμό του αστικού μπλοκ εξουσίας, στις κεντροδεξιές συναινετικές διαδικασίες και στην εφαρμογή της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην παιδεία.

YES MAN…

Κι ενώ στο συνέδριο τα μέλη της ΠΑΣΚ και του προεδρείου της ΔΟΕ, με δημόσιες τοποθετήσεις τους, κατήγγειλαν την αποχώρηση του υφυπουργού και εξακόντιζαν ανέξοδες αγωνιστικές κορώνες για τον κλάδο, μέσα σε μερικές ημέρες, πρότειναν και ψήφισαν μαζί με τη ΔΑΚΕ στο Δ.Σ. της ΔΟΕ καταγγελία των «ισχνών μειοψηφιών» που «είναι ξένες με την αξιοπρέπεια που έδειξε ο κλάδος στην μεγάλη απεργία του» Έτσι στη συνεδρίαση του, το Δ.Σ. της ΔΟΕ, αντί να καταγγείλει την αποχώρηση του υφυπουργού απέναντι στα αιτήματα του κλάδου, αντί να καταγγείλει την κυβερνητική πολιτική, στηρίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ. και δηλώνει τη νομιμοφροσύνη του στην εξουσία. ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ χέρι-χέρι πήραν πολιτική απόφαση καταδίκης κάθε φωνής που δεν ελέγχεται από την εξουσία, κάθε αιτήματος που δημιουργεί κινδύνους στην πολιτική της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Ο κομματικός συνδικαλισμός σε όλο του το μεγαλείο! Θέλουν  ένα συνδικάτο στον αστερισμό της συναίνεσης και της υποταγής, με αποστειρωμένες θέσεις και δράσεις, αποστειρωμένους αγώνες, με ασφυκτικό έλεγχο της γραφειοκρατίας και των μηχανισμών εξουσίας

Οι δύο πρώτες αποφάσεις της νέας συνδικαλιστικής χρονιάς είναι αποφάσεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ. 

Η πρώτη πολιτική απόφαση της πρασινογάλαζης συμμαχίας πάρθηκε μέσα στη Γ.Σ. Απέφυγαν να δεσμευτούν και να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη πρόταση των Παρεμβάσεων για δημιουργία Απεργιακού Ταμείου σε κάθε σύλλογο, με την πολιτική ευθύνη και διαχείριση από τις  γ.σ. των συλλόγων και με δέσμευση για  τις αρχές της: καθολικότητα, υποχρεωτικότητα, μη μερισματικότητα. Απέφυγαν να δεσμευτούν ότι η ΔΟΕ θα ενισχύσει τα Απεργιακά Ταμεία με μέρος της συνδρομής που παίρνει από τους εκπαιδευτικούς, αρνούμενοι να συζητήσουν το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης των οικονομικών της ΔΟΕ. Αντίθετα αποφάσισαν τη δημιουργία… επιτροπής που θα καταλήξει σε προτάσεις…, αφήνοντας σοβαρά ερωτηματικά για τις πραγματικές τους στοχεύσεις μέσα από τη δημιουργία του απεργιακού ταμείου, και τον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων.

Η δεύτερη πολιτική απόφαση ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ πάρθηκε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ, όπου καταγγέλλουν, επί της ουσίας, κάθε μαχόμενη εκπαιδευτική φωνή.

Είναι φανερό ότι στα πλαίσια των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων και της κρίσης του πολιτικού συστήματος, θέλουν τα συνδικάτα να μην αρθρώνουν λόγο και αγώνες για την πολιτική ουσία των προβλημάτων, θέλουν να  περιθωριοποιηθεί κάθε μαχόμενη συλλογικότητα που βρίσκεται εκτός του πλαισίου τους, και να επιβάλλουν αντιλήψεις political correct για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Το πιο εντυπωσιακό όλων βρίσκεται στο γεγονός ότι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ χέρι-χέρι μιλάνε στο όνομα της απεργίας του κλάδου…Αυτοί που θέλουν να κλείσουν την απεργιακή μάχη του κλάδου μέσα στα μουσεία του θαυμασμού και τα μαυσωλεία της δόξας, ξεχνώντας ότι οι αγώνες και οι απεργίες γίνονται όχι από στρατιωτάκια των κομματικών παρατάξεων, αλλά από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τη ζωή τους και συμμετέχουν, από ανθρώπους που αγωνιούν και πονάνε, που μάχονται και δακρύζουν, που γελάνε και τραγουδάνε.

Αυτή είναι η πραγματική πλειοψηφία του κλάδου και όχι η ισχνή μειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ. Η πραγματική ζωντανή εκπαίδευση που έχει βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό στους αγώνες στην τάξη, στο σχολείο, στους συλλόγους, στους δρόμους.

Θα βρουν μπροστά τους τη ζωντανή εκπαίδευση και αυτή τη χρονιά.

Οι αγώνες, σε πείσμα του μπλοκ εξουσίας, θα γίνουν από τα κάτω, με την ευθύνη των γενικών συνελεύσεων, και τα διακυβεύματα των αγώνων θα γίνουν υπόθεση των ίδιων των εκπαιδευτικών.

Αθήνα, 7 Ιουλίου 2008