Επικοινωνία:

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ.

Η Κυβέρνηση σκληραίνει την αντιλαϊκή της πολιτική….

Πνιγμένη στα οικονομικά σκάνδαλα και τη σήψη του συστήματος που υπηρετεί η Κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση σε βάρος των εργαζόμενων και της νεολαίας σε όλα τα επίπεδα.

o Η ακρίβεια καλπάζει με αυξήσεις 22% έως 30%, ο πληθωρισμός περίπου 4% σαρώνει το εργατικό εισόδημα και ο υπουργός Οικονομικών δίνει εντολή για αυξήσεις πείνας και εξαθλίωσης στους μισθούς .Τα κέρδη των επιχειρήσεων και των Τραπεζών ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο και ετοιμάζονται για αυτούς νέες φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις.

o Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου συνεχίζεται σε ό,τι έχει απομείνει: Λιμάνια, Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Ταχ. Ταμιευτήριο, ΑΤΕ κλπ.

o Το σύστημα υγείας-περίθαλψης καταρρέει και παραδίνεται στα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα.

o Η εκπαίδευση πνίγεται απ’ την υποχρηματοδότηση και η Κυβέρνηση επιμένει στην αντιδραστική μεταρρύθμιση με την αναγνώριση των ΚΕΣ-ιδιωτικά ΑΕΙ, άρθρο 16, νέο πόρισμα ΕΣΥΠ-αξιολόγηση κλπ.

o Οι Δήμοι με το νέο κώδικα μετατρέπονται σε επιχειρησιακές μονάδες, συρικνώνεται ο κοινωνικός τους χαρακτήρα, οι δημότες αντιμετωπίζονται ως πελάτες και στους εργαζόμενους επιβάλλονται οι νέες αντεργατικές σχέσεις εργασίας.

o Όλα τα εργατικά δικαιώματα μπαίνουν στο στόχαστρο: ωράριο, μονιμότητα, ασφάλιση, σύνταξη, περίθαλψη, εκπαίδευση. Όλες οι εργατικές κατακτήσεις κατεδαφίζονται για να διαμορφωθεί το νέο μοντέλο της φτηνής, ευέλικτης εργασίας που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο για να αυξήσει τα κέρδη του.

Στο ασφαλιστικό ο κύβος ερρίφθη……

Δύο μέρες μετά τη μεγάλη πανεργατική απεργία στις 13 Φλεβάρη, ο πρωθυπουργός ανέλαβε να παρουσιάσει στη Βουλή το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Οι δηλώσεις του ήταν ένα μείγμα δημαγωγίας, υποκρισίας, ψευτιάς και φαρισαϊσμού.

-Αυτοί που έφαγαν τα λεφτά των Ταμείων μέσω των δομημένων ομολόγων μίλησαν ανερυθρίαστα για νοικοκύρεμα και σωστή οικονομική διαχείριση.

-Αυτοί που χαρίζουν τις εισφορές στους μεγαλοοφειλέτες μίλησαν για την υπεράσπιση των αδικημένων.

-Αυτοί που με τις πολιτικές τους προωθούν την ανασφάλιστη-μαύρη εργασία, αυτοί που με τα προγράμματα stage κρατούν όμηρους και ανασφάλιστους χιλιάδες νέους ανθρώπους μίλησαν για καθολική ασφάλιση.

-Αυτοί που δημιουργούν την ανεργία και κρατούν χιλιάδες νέα παιδιά σε εργασιακή ομηρία μίλησαν για την προστασία των ανέργων και την αλληλεγγύη των γενεών.

Ο εμπαιγμός των εργαζόμενων από τον Καραμανλή, ο χλευασμός των χιλιάδων απεργών που αντιστέκονται στα σχέδια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του, η γελοία προσπάθεια να πείσει πως όλα γίνονται για το καλό της πατρίδας δεν έχει όρια.

Ιδού λοιπόν οι προτάσεις της Κυβέρνησης για το ασφαλιστικό:

1) Για άντρες και γυναίκες που έχουν διοριστεί προ του 1993 το όριο εξόδου για 35 χρόνια δουλειάς αυξάνεται στο εξηκοστό ( 60) έτος από 58 χρονών που ήταν.

2) Για έξοδο χωρίς όριο ηλικίας θα απαιτούνται 40 χρόνια δουλειάς σε περίπτωση διαδοχικής ασφάλειας

( π.χ. δημόσιο και ΙΚΑ) από 37 έτη που ήταν σήμερα. Τα 37 έτη θα ισχύουν μόνο αν είναι όλα τα χρόνια στο ίδιο ταμείο ασφάλισης, κάτι εξαιρετικά δύσκολο σε πλήθος περιπτώσεων.

3 ) Με την ενοποίηση των ταμείων (ένα ταμείο για το δημόσιο),επιβάλουν ενοποιήσεις προς τα κάτω με χειρότερους όρους και περικοπή δικαιωμάτων. Επιδιώκουν την περικοπή των συντάξεων ακόμη περισσότερο από ότι επιβάλει ο νόμος Ρεπα - για όλους μειώνοντας την επικουρική σύνταξη στο μισό!!(σήμερα αποτελεί το 39% της κύριας σύνταξης και θα την πάνε στο 20% της κύριας (με σημερινές τιμές περικοπή 150 έως 200 ευρώ της σύνταξης).

4) Μέσω της ενοποίησης των ταμείων θα παρακρατείται 10% των κοινωνικών πόρων υπέρ του ταμείου αλληλεγγύης που θα ιδρυθεί, στο οποίο θα πηγαίνει και το 10% των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις συν 4% από το ΦΠΑ.

Σε μετάφραση αυτό το περίφημο «φιλολαϊκό» μέτρο σημαίνει: Προετοιμασία αύξησης του ΦΠΑ από 19% τουλάχιστον κατά 1%. Άρα ακριβότερες τιμές στα προϊόντα πλατιάς κατανάλωσης.

Ιδιωτικοποίηση των τελευταίων κρατικών οργανισμών, π.χ. δίκτυο διανομής ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Ταχυδρομεία. Με άλλα λόγια ο φερετζές για την καταλήστευση των τελευταίων κρατικών επιχειρήσεων, αύξηση των τιμολογίων για τους εργαζόμενους.

Λεηλάτηση των ταμείων που έχουν ακόμα αποθεματικά, μοιράζοντας τη φτώχεια με τα ταμεία που έχουν ρίξει «έξω» κράτος και εργοδότες μη καταβάλλοντας τις ασφαλιστικές εισφορές που ήδη έχουν παρακρατήσει από τους εργαζόμενους.

5) Ουσιαστική κατάργηση κάθε συνταξιοδότησης πριν το ανώτερο συμβατικό όριο εξόδου από την εργασία (σήμερα το 65^ο έτος ή το 58^ο για ορισμένες κατηγορίες). Αυτό εννοούν με τον όρο κατάργησης των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Έτσι:

Οι γυναίκες θα πάνε στο 65^ο έτος ηλικίας σταδιακά από το 2013 και μετά, καθώς θα προστίθεται ένα εξάμηνο το χρόνο στην ηλικία συνταξιοδότησης. Οι μητέρες ανήλικων θα μπορούν να βγαίνουν στο 55^ο έτος ηλικίας αν σε αυτή την ηλικία έχουν ανήλικο, δηλαδή αν έχουν γεννήσει σε ηλικία 37 ετών. Διαφορετικά θα βγαίνουν σε σύνταξη είτε στα 60 (κατηγορία πριν το 93 διορισμένες) είτε 65 χρονών. Επίσης καταργείται και η πρόβλεψη εξόδου 9 ετών νωρίτερα για όσες ασφαλισμένες μετά το 1993 είχαν τρία ανήλικα παιδία.

Στην ουσία μιλάμε για 15 χρόνια αύξηση της παραμονής στην εργασία για πολλές κατηγορίες.

6) Σε περίπτωση που κάποιος βγει πριν το γενικό όριο ηλικίας (όριο που ανεβαίνει στο 60^ο έτος για πριν το 93 εργαζόμενους, στα 65 για τους μετά το 93 εργαζόμενους) η σύνταξη θα μειώνεται κατά 8% το χρόνο από 4,5% που ήταν σήμερα, που σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος θα χάνει το 40% της σύνταξης για μια 5ετία «πρόωρης συνταξιοδότησης».

7) Για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα απαιτούνται 100 μεροκάματα το χρόνο από 50 που ήταν ως σήμερα. Μέτρο που χτυπά τόσο τους ωρομίσθιους ή μερικά απασχολούμενους όσο, κυρίως, τους οικονομικούς μετανάστες στον ιδιωτικό τομέα.

8) Για το ύψος των συντάξεων ήδη έχει φροντίσει ο περίφημος νόμος Ρέππα που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. από 1/1/2008. Έτσι η βασική σύνταξη θα μειωθεί από το 80% του βασικού μισθού, σταδιακά 1% κάθε χρόνο, στο 70% του μέσου όρου της τελευταίας πενταετίας, ενώ τα επικουρικά ταμεία στο 20% της παρεχόμενης σύνταξης.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν εξαιρούνται από αυτά τα μέτρα. Η ενοποίηση των ταμείων και η περικοπή της επικουρικής σύνταξης, η νέα φορολόγηση και οι ιδιωτικοποιήσεις για το ταμείο αλληλεγγύης αφορούν άμεσα και τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ οι περικοπές των πρόωρων συντάξεων και η παράταση του εργάσιμου βίου, άμεσα ή σε κάποια χρόνια μας αφορά ΟΛΟΥΣ.

Ανεξάρτητα από το αν θα θεσμοθετηθούν τα παραπάνω μέτρα όλα μαζί ή σε δόσεις( δύο νομοσχέδια, τώρα ή το καλοκαίρι)ή αν δημιουργούνται νέες κατηγορίες εργαζομένων (πριν το 2008, μετά το 2012 κλπ) είναι φανερό ότι αυτά θα εφαρμοστούν σε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους άμεσα ή αργότερα. Επίσης είναι φανερό πως και αυτόν τον νόμο θα ακολουθήσουν άλλοι που συνεχώς θα περικόπτουν ασφαλιστικά δικαιώματα και συντάξεις.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα και όχι απεργίες πολιτικής διαμαρτυρίας.

Σε σύγκρουση με το συνδικαλισμό της υποταγής…

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κι ενώ έχουν προηγηθεί δύο μεγάλες πανεργατικές απεργίες όπου ο κόσμος της δουλειάς κατά χιλιάδες πλημμύρισε τους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει σχέδιο αγώνα με προοπτική την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, η ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ κινούνται στον αστερισμό του διαλόγου, της ουσιαστικής συναίνεσης της λογικής της κυβέρνησης, ΕΕ και ΠΑΣΟΚ. Δεν αντιπαρατίθενται στη φιλοσοφία και τα μέτρα τους, αποδέχονται το ν. Ρέππα και θέλουν να διαπραγματευτούν τους όρους και τους ρυθμούς χειροτέρευσης της ζωής των εργαζόμενων. Γι’ αυτό δεν προχωρούν σε αγώνες με αποφασιστικότητα και συνέχεια αλλά μένουν σε δύο 24ωρες με απόσταση δύο μηνών, χωρίς να κάνουν ενδιάμεσα απολύτως τίποτα, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να διαμορφώσει την τακτική της και να προετοιμάσει την επίθεσή της. Αποδυναμώνοντας τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων οδηγούν στην απογοήτευση, καλλιεργώντας την πεποίθηση ότι αγωνίζονται για την απλή και καταδικασμένη σε ήττα πολιτική διαμαρτυρία και όχι για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.

Γενικό Συμβούλιο ΑΔΕΔΥ 22-2-08: Μηδέν εις το πηλίκο…

Στο Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ που πραγματοποιήθηκε στις 22-2-08 φάνηκε καθαρά πού το πάει η γραφειοκρατία. Όλες οι παρατάξεις αρνήθηκαν την πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων για συγκεκριμένα απεργιακά βήματα που θα κλιμακώνουν τον αγώνα και θα δημιουργούν τις συνθήκες για τη σύγκρουση και ανατροπή του νομοσχεδίου.

· Προτείναμε:

- 24ωρη πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη που ξεκινούν οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στους ΟΤΑ (μπορεί να είναι και η μέρα κατάθεσης στις επιτροπές της βουλής του νομοσχεδίου).

- 48ωρη πανεργατική με την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή (πιθανή ημερομηνία 11-12 Μάρτη). Την πρώτη μέρα διαδηλώσεις τη δεύτερη Γενικές συνελεύσεις των αγωνιζόμενων κλάδων με πρόταση για κλιμάκωση του αγώνα με μορφή παρατεταμένου αγώνα διάρκειας.

- Σε ενδιάμεσο διάστημα μέχρι την κατάθεση του νομοσχεδίου προτείναμε να γίνουν: δύο μεγάλα απογευματινά συλλαλητήρια, συναυλία στο Σύνταγμα, καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, συσκέψεις- συγκεντρώσεις –συντονισμός -συνεννόηση σωματείων-κλάδων, εκδηλώσεις στην περιφέρεια και τους δήμους με πικετοφορίες, εκδηλώσεις ενημέρωσης κλπ.

· ΠΑΣΚ και Αυτόνομη Παρέμβαση ψήφισαν να εξουσιοδοτηθεί η Εκτελεστική Επιτροπή για να συνεννοηθεί με την αντίστοιχη Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ για τα επόμενα απεργιακά βήματα. Χωρίς να ξεκαθαριστεί τι μορφή θα έχουν, ποιο θα είναι το σχέδιο, ποιες ημερομηνίες, τι θα γίνει στο ενδιάμεσο διάστημα .

· Η ΔΑΚΕ ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να συζητήσει οτιδήποτε αφού δεν υπάρχει συγκεκριμένο νομοσχέδιο και πρότεινε 24ωρη απεργία στα μέσα Μαρτίου με οικονομικά (νέο μισθολόγιο ) και βαρέα και ανθυγιεινά.

· Το ΠΑΜΕ δήλωσε πως έχει δικό του διεκδικητικό πλαίσιο, ζήτησε κλιμάκωση του αγώνα χωρίς να διευκρινίζει τι εννοεί και ψηφισε 24 ωρη απέργια.

Στην ψηφοφορία που ακολούθησε πέρασε η πρόταση της ΠΑΣΚ-Αυτόνομης Παρέμβασης, ενώ το ΠΑΜΕ επέμενε στο δικό του πλαίσιο.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει στο προσκήνιο τώρα.

Πέρα από τους σχεδιασμούς των κομματικών επιτελείων και της κυβέρνησης εκτιμάμε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα δεν πρέπει να χάσουμε ούτε λεπτό. Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Η κυβέρνηση στριμωγμένη από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα θέλει να προχωρήσει την αντεργατική της πολιτική και να αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης. Από την άλλη η γραφειοκρατία φαίνεται αδύναμη και χωρίς διάθεση να συγκρουστεί με την ουσία της πολιτικής. Προτιμά να συνδιαλέγεται παρά να απεργεί. Όμως η μάχη του ασφαλιστικού δε θα κριθεί στα παζάρια της γραφειοκρατίας αλλά στους δρόμους του μαζικού αγώνα.

Χρειαζόμαστε ενωμένο πανεργατικό αγώνα, μια μεγάλη πανεργατική έκρηξη ακόμα μεγαλύτερη από τις 12 του Δεκέμβρη και τις 13 Φλεβάρη, για να υποχωρήσει η κυβέρνηση . Να μην αφήσουμε να χαθούν ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση. Η κυβέρνηση χρειάζεται να νιώσει καυτή την ανάσα μεγάλων εργατικών αγώνων για να υποχρεωθεί σε βήματα υποχώρησης. Αγώνων που δε θα παζαρεύουν πόσα θα χάσουμε αλλά θα διεκδικούν όλα όσα δικαιούμαστε. Που θα αμφισβητούν τα ιερά και τα όσια των αριθμών τους, και θα προβάλλουν τις εργατικές ανάγκες. Αγώνων που δε θα ζητιανεύουν ψίχουλα αλλά θα απαιτούν όσα χρειαζόμαστε. Αγώνων που θα αμφισβητούν την παντοδυναμία τους και θα προβάλλουν τη δύναμη των εργαζομένων. Που θα απαιτούν την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και θα επιβάλουν νέες κατακτήσεις.

Συντονισμένοι διακλαδικοί αγώνες μέχρι τη νίκη….

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική πρέπει να αναπτυχθούν πιο δυναμική σε διάρκεια και μορφές πανεργατικοί αγώνες. Να συγκρουστούμε με τη λογική του κυβερνητικού, εργοδοτικού, κομματικού συνδικαλισμού, να διαμορφωθεί μια νέα ταξική εργατική ενότητα, ένα συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και κλάδων, και να επιδιώξουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου των εργαζομένων. Κανένας κλάδος μόνος του δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους του την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και την αντιλαϊκή- αντιασφαλιστική πολιτική.

Ο οριζόντιος συντονισμός σωματείων και κλάδων σε κοινό μέτωπο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος. Οι μεγάλοι κλάδοι του δημοσίου, οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι στην υγεία, στην τοπική αυτοδιοίκηση, και οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χρειάζεται ξεπερνώντας τις τρικλοποδιές, την απραξία και τη συναίνεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να βρούμε τρόπους και δρόμους κοινού απεργιακού βηματισμού. Κάθε κλάδος να πάρει αποφάσεις και πρωτοβουλίες. Γιατί αν συνεχίσουμε να περιμένουμε τις απεργιακές εξαγγελίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ο μόνος που θα κερδίζει χρόνο θα είναι η κυβέρνηση.

Ένα απεργιακό σχέδιο που θα κατεβάσει τα ρολά και θα οδηγήσει σε παράλυση σοβαρούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής πρέπει να είναι η απάντηση του εργατικού κινήματος στην κυβερνητική προκλητικότητα. Ξέρουμε καλά ότι η επιλογή για αντιδραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό είναι τόσο κομβικές για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο στην Ελλάδα και διεθνώς που μόνο οι αποφασιστικοί και παρατεταμένοι απεργιακοί αγώνες διάρκειας είναι αποτελεσματικοί και μπορούν να νικήσουν.

-Να συντονίσουμε τα βήματά μας!! Να μην αφήσουμε μέρα να πάει χαμένη!!

-ΟΛΟΙ στον ΑΓΩΝΑ !!!ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ!!

-ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!

Οι Εκπρόσωποι στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ:

Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Κατερίνα Μάτσα

Αντώνης Ναξάκης

Παναγιώτης Σάμιος