_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

Σαν αστραπή το αύριο αυλακώνει τις πρωτεύουσες

Οι πολιτείες φαρδαίνουνε σπρωγμένες

Από τους αγκώνες του πλήθους

Θα έλεγες πως το ίδιο το μέλλον βαδίζει σήμερα

Τ. Λειβαδείτης

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ 

ΑΓΩΝΑΣ—ΡΗΞΗ –ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η κυβέρνηση της Ν.Δ, εφαρμόζοντας μια επιθετική αντιλαϊκή πολιτική, αποκαλύπτει σε όλους τους εργαζομένους τις πραγματικές της πολιτικές προθέσεις. Στο κέντρο της κυβερνητικής επίθεσης βρίσκεται το σύνολο των κοινωνικών, μορφωτικών και εργασιακών κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας : η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια εκπαίδευση,  ο χρόνος εργασίας, τα δημοκρατικά δικαιώματα, το επίπεδο των μισθών γίνονται αντικείμενο «μεταρρύθμισης» προς όφελος των λίγων και ισχυρών.

Η κυβέρνηση με την αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση Πετραλιά και την εφαρμογή των νόμων Σιούφα-Ρέππα, επέφερε μια πλήρη ανατροπή του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος, υπονομεύοντας, παράλληλα, το εργασιακό παρόν και μέλλον όλων των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, οι αυξήσεις-ψίχουλα του 2,8% δίνονται σε δόσεις, ενώ η ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης καλπάζει σε ανεξέλεγκτους ρυθμούς. Ο πραγματικός πληθωρισμός ξεπερνά το 5% με αποτέλεσμα να μειώνεται το πραγματικό εισόδημα όλων μας. Πειθαρχία στους μισθούς και πλήρη ελευθερία στους κερδοσκόπους είναι το κεντρικό μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση της φτώχειας και της ανασφάλειας.

Η δημόσια περιουσία- λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια- παραδίδονται στο κεφάλαιο, η πλήρης απασχόληση αντικαθίσταται από κάθε είδους «ευέλικτες μορφές» εργασίας, η αβεβαιότητα και η ακύρωση των προσδοκιών για ένα αξιοπρεπή μέλλον αποτελεί την απτή πραγματικότητα για χιλιάδες εργαζόμενους. Δε μπορεί να υπάρχει πλέον καμιά αυταπάτη: η κυβέρνηση της Ν.Δ έχει ανοίξει όλα τα κοινωνικά μέτωπα με τον κόσμο της εργασίας. Το γκρίζο τοπίο της ιδιωτικοποίησης, της επιχειρηματικότητας, των κοινοτικών δεσμεύσεων, των σφιχτών προϋπολογισμών και της συρρίκνωσης των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων είναι εδώ. Κάθε καθυστέρηση του κόσμου της εργασίας να απαντήσει με ένα ενιαίο και συλλογικό τρόπο θα οδηγεί σε νέα συρρίκνωση των δικαιωμάτων του. Αν θέλουμε να χρωματίσουμε τη ζωή μας ελπιδοφόρα, θα πρέπει να αγκαλιάσουμε και πάλι το κόκκινο χρώμα του αγώνα.

ΤΟ ΦΤΗΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Στην εκπαίδευση, το σοκ που περιέγραψε ο Στυλιανίδης για τα πανεπιστήμια, προωθώντας τα ιδιωτικά ΑΕΙ, σε συνδυασμό με το Δίκτυο σχολικής καινοτομίας και το πόρισμα του ΕΣΥΠ για την αξιολόγηση της Γενικής Εκπαίδευσης αποκαλύπτει τις κυβερνητικές προθέσεις για επιχείρηση άμεσης προώθησης της ιδιωτικοποίησης, της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Για πρώτη φορά, απειλείται βαθμίδα της δημόσιας εκπαίδευσης με διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης και προβάλλεται η ανάγκη της επιβολής των επιχειρηματικών πανεπιστημίων, ακόμα και χωρίς την αναγκαία αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.  Είναι φανερό πως η ατζέντα της  εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρείται να εξαντληθεί το επόμενο διάστημα και σε αυτή την προσπάθεια αξιοποιείται κάθε μορφή κυβερνητικού αυταρχισμού. Η έντεχνη δημιουργία κρίσης στα πανεπιστήμια θα εξαχθεί σε κάθε βαθμίδα της δημόσιας εκπαίδευσης, με σκοπό τη ριζική αναδιάρθρωση των εκπαιδευτικών λειτουργιών στη βάση των αρχών της αγοράς και της επιχειρηματικότητας. Ο κόσμος της εκπαίδευσης βρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα.

Επιπρόσθετα, το δημόσιο σχολείο, σκόπιμα, υποβαθμίζεται: τα σχολεία λειτουργούν με τεράστια κενά, με ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, με ακατάλληλες υποδομές, με συμπτύξεις τμημάτων και κατάργηση των τάξεων υποδοχής και των τμημάτων ένταξης. Η απαξίωση του αποτελεί το μέσο για την επιβολή από την μια των νέων εργασιακών σχέσεων (ωρομισθία, υπερωρίες εκπαιδευτικών, επιμήκυνση ωραρίου), αλλά από την άλλη προετοιμάζει το έδαφος για την πλήρη επιβολή του νεοφιλελεύθερου εκπαιδευτικού μοντέλου, δηλαδή αξιολόγηση,  «αποκέντρωση»,  ανταγωνισμός σχολικών μονάδων και κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών. Η εικόνα δημόσιας εγκατάλειψης των σχολείων, που επιτείνεται από την παραπέρα μείωση των εκπαιδευτικών δαπανών, στρώνει το δρόμο για την επιβολή των νέων επιθεωρητών και των ποικιλώνυμων «μάγων της αγοράς». 

Η πραγματικότητα αυτή ήδη είναι ορατή με την εγκύκλιο για τα νηπιαγωγεία. Η προσχολική εκπαίδευση μετατρέπεται σε μια κερδοφόρα εκπαιδευτική αγορά, τα προνήπια μένουν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου και το ωράριο των νηπιαγωγών επιμηκύνεται, προκειμένου να εξισωθεί προς τα κάτω, με τους όρους απασχόλησης στους ιδιωτικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Η «αποκέντρωση» που μεταθέτει την ευθύνη για τη δημόσια εκπαίδευση στους δήμους και τους ιδιώτες χτυπάει την πόρτα σε κάθε βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Ο σκοταδισμός και ο επιθεωρητισμός επανέρχονται δριμύτεροι, καθώς και το κύμα διοικητικού αυταρχισμού, απειλών και τρομοκράτησης που κυριαρχεί στα σχολεία. Φαινόμενα που συνθέτουν το νεοσυντηρητικό πυρήνα της αντι-εκπαιδευτικής πολιτικής. Η ριζοσπαστική εκπαιδευτική πρακτική φιμώνεται, όπως αποδεικνύει περίτρανα η περίπτωση του σχολείου της Γκράβας και οι σοβινιστικές κραυγές κυριαρχούν στον εκπαιδευτικό λόγο των υπευθύνων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη φετινή αντιπαράθεση της τοπικής ΕΛΜΕ για το ζήτημα των στεφανώσεων στη Σύρο.

Είναι φέτος τέλος, που αποκαλύπτονται ξεκάθαρα, οι εκπαιδευτικές συνέπειες των νέων βιβλίων. Γινόμαστε, όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί της δράσης, μάρτυρες της κατηγοριοποίησης των ίδιων των μαθητών μας, της προώθησης του λειτουργικού αναλφαβητισμού, του περιορισμού της κριτικής σκέψης και της μετατόπισης των ευθυνών για την σχολική αποτυχία στις πλάτες των ίδιων των παιδιών και των οικογενειών τους. Σε μια αντιδραστική κοινωνική πραγματικότητα που ενισχύονται οι κοινωνικές ανισότητες και οι ταξικές ιεραρχίες, τα νέα εκπαιδευτικά περιεχόμενα και οι επίσημες παιδαγωγικές διαδικασίες στοχεύουν στην παροχή μιας εκπαίδευσης διαφορετικών ταχυτήτων. Οι ηρωικές ατομικές μας προσπάθειες στην τάξη δεν επαρκούν, απαιτείται συλλογική δράση και όραμα για ένα σχολείο δημοκρατικό, ενιαίο, ένα σχολείο των όλων και των ίσων. Ένα σχολείο δηλαδή που θα χειραφετεί, που θα μορφώνει, που θα δίνει νόημα και αξία στο παιδί του μετανάστη, του άνεργου και του ανασφάλιστου.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η κοινωνία και η εκπαίδευση βρίσκονται, συνεπώς, σε μια διαρκή κίνηση. Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας τις παρακαταθήκες της αντι-ασφαλιστικής μεταρρύθμισης και τη συναινετική στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ περνάει ανοικτά στην επίθεση. Τρεις είναι οι αιχμές της περιόδου που έρχεται: προώθηση της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση, με αιχμή την αξιολόγηση, ασφαλιστικό Δημοσίου και νέο μισθολόγιο δημοσιών υπαλλήλων συνδεδεμένο με το ασφαλιστικό, την εισοδηματική λιτότητα και την απόδοση.

 Απέναντι στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται, αν προσμένουμε λύση στα προβλήματά μας μέσα από τις 24ώρες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, θα βλέπουμε συνεχώς να υπονομεύεται το μέλλον μας. Οι κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό απέδειξαν πως η μαζικότητα των εργατικών κινητοποιήσεων από μόνη της δε μπορεί να φέρει αποτελέσματα, στο βαθμό που καθοδηγούνται από τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Ο επίσημος συνδικαλισμός προωθεί τη λογική «του πόσα δικαιώματα είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε», της αποκλιμάκωσης των αγώνων και τελικά της υποταγής, επιβάλλοντας την άποψη ότι η κυβέρνηση είναι αλύγιστη. Η πραγματικότητα, όμως, μας θυμίζει πως ό,τι δε λυγίζει μπορεί να σπάσει.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ δεν είναι ανίκητη. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βρουν ένα κοινό αγωνιστικό δρόμο, ο οποίος θα είναι ανεξάρτητος, ταξικός αλλά και νικηφόρος. Οι μεγάλες απεργιακές κινητοποίησης της τελευταίας 2ετίας, δείχνουν ότι είναι εφικτός ο διακλαδικός συντονισμός εργασιακών κλάδων στην προοπτική ενός αγώνα διαρκείας που θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική, που θα υπερασπιστεί δικαιώματα αλλά και θα αποσπάσει νέες κατακτήσεις. Ως πότε θα συνεχίσουμε να διαπραγματευόμαστε τι πρόκειται να χάσουμε;  Ας πιάσουμε και πάλι το νήμα του μέλλοντος, ας διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, όλα αυτά που ποθούμε για μας και τα παιδιά μας.

Προτείνουμε το επόμενο διάστημα να οργανώσουμε τα βήματα μας  ενωτικά στη βάση, μέσα από Γ.Σ, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης που συλλογικά μπορούμε να αποφασίσουμε. Αφετηριακά αυτό που τονίζουμε είναι  πως επειδή πραγματικά θέλουμε να νικήσουμε, ο αγώνας μας θα πρέπει να έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία:

·         Καμπάνια των συλλόγων προς τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς με γράμματα, αφίσες στις γειτονιές, πανό, συγκεντρώσεις γονέων για το σύνολο των ζητημάτων στην εκπαίδευση και στην εργασία. Να ξαναμιλήσουμε στους γονείς για το σχολείο που πνίγει, απορρίπτει, κατηγοριοποιεί, να εναντιωθούμε στο σχολείο επιχείρηση που πολτοποιεί εμάς, αυτούς και τα παιδιά τους, να μιλήσουμε για το οικονομικό ζήτημα στο όνομα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, όπως αναδείχτηκε στην απεργία μας με το σύνθημα «1400 για όλο το λαό», να αναδείξουμε το ζήτημα του ασφαλιστικού με πανεργατική ματιά, να μιλήσουμε ενάντια στην αξιολόγηση.

·         Διαμόρφωση και διακίνηση της Χάρτας Δικαιωμάτων του Εκπαιδευτικού με την αρχή της σχολικής χρονιάς.

·         Από την 1^η Σεπτέμβρη μεγάλη συντονισμένη καμπάνια του συλλόγου ενάντια στην υποχρηματοδότηση, τα κενά και την παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων. Άρνηση υπερωριών, υπεράριθμων τμημάτων, συμπτύξεις και λειτουργίας ολοημέρων με ελλείψεις προσωπικού. Μαχητική διεκδίκησή τους με μαζικές συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία εκπαίδευσης με συντονισμούς συλλόγων και επιτροπών αγώνα.

·         Την περίοδο των προσλήψεων των ωρομισθίων, μαζικές παρεμβάσεις στα ΠΥΣΠΕ για την άμεση πρόσληψη των διαφόρων ειδικοτήτων ως αναπληρωτές κι όχι ως ωρομίσθιοι, καταγγελία της σύμβασης, κινητοποίηση για να πάρουν τα χρήματά που τους χρωστούν αν δεν τα έχουν πάρει ακόμη.

·          Διαρκής αγωνιστική κινητικότητα γύρω από τα ζητήματα που εκτιμούμε ότι θα ανοίξει η κυβέρνηση την επόμενη χρονιά (ασφαλιστικό – μισθολόγιο), έτσι ώστε να ξαναστηθεί ένα απεργιακό – αγωνιστικό δίκτυο έτοιμο να σηκώσει το βάρος ενός μεγάλου αγώνα που απαιτείται για να ανατραπούν αυτά τα σχέδια.

·         Προετοιμασία μάχης για μισθολόγιο, καμπάνια για λιτότητα, ενημέρωση για τη δομή και τη σημασία του μισθολογίου. Τοπικές και κεντρικές δράσεις για λιτότητα – ακρίβεια-τραπεζική τοκογλυφία.

·         Πρωτοβουλία για τα ζητήματα που αφορούν το ασφαλιστικό του δημοσίου, αποφάσεις και δράση γύρω από αυτά. Αποφάσεις συλλόγων και συντονιστικό πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου τομέα για ασφαλιστικό – μισθολόγιο. Δράσεις γύρω από το ΜΤΠΥ σε ΑΔΕΔΥ, Ταμείο, κυβ. φορείς κλπ

·         Μετατροπή των σεμιναρίων για βιβλία, ερωτηματολόγια, Ευέλικτη Ζώνη σε ανοιχτό βήμα καταγγελίας και διατύπωση μιας διαφορετικής πρότασης από την οπτική γωνία των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών.

·         Για τα ζητήματα της προσχολικής αγωγής οργανώνουμε την πάλη στα νηπιαγωγεία με ανυπακοή στο διευρυμένο ωράριο, υπεράσπιση με επιτροπές αγώνα του δικαιώματος όλων των παιδιών 4-6 χρόνων στη δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή, με γράμμα, από σήμερα, προς τους γονείς και κοινή πάλη για την εξασφάλιση των απαραίτητων  χώρων και του εκπαιδευτικού προσωπικού

Ø       Συντονισμό των Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της δράσης από τα κάτω, εκλέγουν στις Γενικές Συνελεύσεις επιτροπές αγώνα και γύρω από αυτές, και με περιεχόμενο τις αποφάσεις των Γ.Σ., συγκροτούν το συντονιστικό των συλλόγων Π.Ε. και των ΕΛΜΕ. Ο Σεπτέμβρης πρέπει να βρει το σύλλογό μας σε αγωνιστική κινητικότητα με επιτροπή αγώνα και αποφάσεις, που θα τις απευθυνθεί οριζόντια στους συναδέλφους, τους γονείς, τους άλλους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της συγκρότησης του πιο πλατιού αγωνιστικού μετώπου.

Ø       Ιδιαίτερος σχεδιασμός απαιτείται σχετικά με το φοιτητικό κίνημα μια και είναι φανερό ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης να προωθήσει το νόμο πλαίσιο βρίσκει σοβαρές κινηματικές αντιστάσεις. Το φθινόπωρο απ’ ότι φαίνεται θα είναι θερμό και στο φοιτητικό χώρο και χρειάζεται από σήμερα να οικοδομούμε το κοινό αγωνιστικό μέτωπο.

Ø       Με τέτοια θέαση, με μέθοδο τον κεντρικό και τοπικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και με  ενοποιητικά στοιχεία τα ζητήματα της λιτότητας, του ασφαλιστικού και της δημόσιας εκπαίδευσης, επιδιώκουμε να συντονιστούμε σε διακλαδική και πανεργατική κατεύθυνση, επιχειρώντας να συγκροτηθεί το Μέτωπο Παιδείας – Εργασίας, για ένα μαζικό, διακλαδικό, παρατεταμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας, που θα στηρίζεται στις ΓΣ, ανεξάρτητο από την ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ. Αγώνα που θα στοχεύει σε ρήξεις – συγκρούσεις και ανατροπές. Μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την απόσπαση κατακτήσεων για τον κόσμο της Εργασίας.

Ø       Εξακολουθεί ασφαλώς να προέχει ο πανεκπαιδευτικός σχεδιασμός της δράσης μας και το στήσιμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Η συγκυρία δείχνει την ανάγκη να το επιχειρήσουμε τώρα που ομολογείται από όλους τους εκπαιδευτικούς χώρους η ανάγκη για κοινούς απεργιακούς αγώνες διάρκειας.

Ø       Πρώτος γύρος Γ.Σ. μέσα στο πρώτο 20ήμερο του Σεπτέμβρη με στόχο την οργάνωση των δράσης, τη δημιουργία επιτροπών αγώνα, τη δημιουργία δικτύου ενημέρωσης σε κάθε σύλλογο.

Ø       Όλα τα παραπάνω χρειάζεται να οδηγούν σε μια πρώτη συγκέντρωση δυνάμεων που θα επιδιώκει μια εφ’ όλης της ύλης μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση στο τέλος του Σεπτέμβρη και επιμέρους τοπικές ως κορύφωση της απάντησης στα οξυμμένα προβλήματα του Σεπτέμβρη, που θα δουλευτεί συστηματικά, θα συνοδεύεται από την απαραίτητη απεργιακή μορφή και θα  δείχνει τις δυνατότητες και την απόφαση μας, για παρατεταμένο και νικηφόρο αγώνα.

Προτείνουμε όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες αυτής της περιόδου, η συσπείρωση της βάσης του κλάδου, ο συντονισμός με άλλους κλάδους να στοχεύουν στην εκδήλωση αποφασιστικού απεργιακού αγώνα διάρκειας με επαναλαμβανόμενες μορφές (3ήμερες, 5νθήμερες) το Νοέμβριο για τη νίκη των αιτημάτων μας.  Αν στο μεταξύ έχει ξεδιπλωθεί νωρίτερα κυβερνητική πρωτοβουλία επίθεσης σε δικαιώματα με ασφαλιστικό δημοσίου, νέο μισθολόγιο, αξιολόγηση κ.λπ. τότε προτείνουμε η εκδήλωση αποφασιστικού απεργιακού αγώνα διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές να είναι άμεση.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Π.Ε ΣΥΡΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ

ΜΑΙΟΣ 2008