Με το ΟΡΑΜΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!
Για την ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ προς όφελος της ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ – Απόφαση Συνέλευσης 22/2
Σε μια χώρα που φαίνεται να μην υπάρχει πια καμιά θέση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία της, ο λαός δεν έχει άλλη λύση απ’ την εξέγερση για να διώξει τους δυνάστες του, να ξανακερδίσει το δικαίωμά μας στη δουλειά, στο μισθό, στη ΖΩΗ!
Φτάνει πια!
Βαρεθήκαμε σχεδόν τρία χρόνια τώρα να μας κλέβουν κομμάτι-κομματάκι τη ζωή μας. Να μας λένε πως πρέπει να πληρώσουμε για ένα χρέος, για το οποίο εμείς οι εργαζόμενοι δεν έχουμε καμιά ευθύνη αφού οι μόνοι που επωφελήθηκαν από τα δάνεια ήταν οι τραπεζίτες κι οι μεγαλοεργολάβοι. Να μας λένε πως για να σωθεί η χώρα πρέπει ο μισός πληθυσμός της να ζει ανάμεσα στην ανεργία και την περιστασιακή εργασία, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Να μας λένε πως πρέπει να ζήσουμε με 400€, χωρίς σχολεία για τα παιδιά μας, χωρίς γιατρούς και φάρμακα. Να μας λένε πως για να σωθεί η χώρα πρέπει εμείς τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πληρώνουμε όλο και περισσότερους έμμεσους και άμεσους φόρους αλλά και κεφαλικούς φόρους και χαράτσια στην κατοικία. Να μας λένε πως μετά από 30 και πλέον χρόνια δουλειάς δικαιούμαστε μια σύνταξη …επίδομα κηδείας. Να μας λένε πως για να σωθεί η χώρα πρέπει να ξεπουληθεί στους τοκογλύφους δανειστές της όλη η δημόσια περιουσία που με τους κόπους του λαού φτιάχτηκε.
Ξέρουμε πια πως το μαύρο μέτωπο της εξουσίας –κυβερνήσεις (Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου), Ευρωπ. Ένωση και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο– όταν μιλά για σωτηρία της χώρας δεν αναφέρεται στους εργαζόμενους αλλά στους τραπεζίτες και τους μεγαλοεργολάβους, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές κι όλους αυτούς που θέλουν το μισθό ένα “ξεροκόμματο” να τον ξανακάνουν, για να συνεχίσουν αυτοί “να τρώνε με χρυσά κουτάλια”. Σ’ αυτούς χαρίζει φόρους και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και τους επιτρέπει να κλείνουν όποτε θέλουν τις επιχειρήσεις, να απολύουν χωρίς όρια τους εργαζόμενους, να κάνουν τα ωράριά τους λάστιχο. Γι αυτούς και μόνο ενδιαφέρεται, για να εξασφαλίσει την αύξηση των κερδών τους, αδιαφορώντας αν ο λαός ξαναζεί συνθήκες της δεκαετίας του ’50, με τα συσσίτια και τη μετανάστευση να επιστρέφουν.
Βαρεθήκαμε να περιμένουμε όλους αυτούς που μιλούν στο όνομα των εργαζόμενων και του λαού να οργανώσουν την αντίδρασή μας στην αντιλαϊκή πολιτική. Να συμμετέχουμε σε κινητοποιήσεις με ημερομηνία λήξης, σε αγώνες “για την τιμή των όπλων”, αγώνες αποσπασματικούς ενάντια σε κάποιο αντιλαϊκό μέτρο (ενώ είναι γνωστό ότι πολλά άλλα χειρότερα ακολουθούν), αγώνες που κανέναν δεν τρομάζουν και καμιά αντιλαϊκή πολιτική δεν μπορούν να σταματήσουν. Να βλέπουμε την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος αντί να οργανώνει ένα εργατικό κίνημα ανάχωμα στις επιδιώξεις του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. να στήνει κυματοθραύστες της λαϊκής οργής.
Ξέρουμε πια ότι κανένας αγώνας δεν μπορεί να είναι νικηφόρος αν δεν έχει συνέχεια, μαζικότητα, αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη κι αν πάνω απ’ όλα δεν οργανώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η πρώτη νίκη που, με τη συγκρότηση των Πρωτοβουλιών-Επιτροπών Κατοίκων και των Συνελεύσεων Γειτονιάς, πετύχαμε στο θέμα των χαρατσιών, όπου παρά την τρομοκρατία κυβέρνησης και Μ.Μ.Ε., εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δεν πλήρωσαν το χαράτσι στην κατοικία αλλά κανένα σπίτι δεν έμεινε χωρίς ρεύμα, δείχνει το δρόμο: Οι αγώνες μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα μόνο αν στηρίζονται σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, έξω δηλ. από λογικές ανάθεσης της οργάνωσης και καθοδήγησης των αγώνων σε “φωτισμένες” κομματικές ή συνδικαλιστικές ηγεσίες (που αλλότρια συμφέροντα πρεσβεύουν), αλλά μέσα από τη συζήτηση για το περιεχόμενο και τις μορφές δράσεις που τα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζόμενων εκφράζουν.
Ξέρουμε πάνω απ’ όλα πως η χώρα έχει έναν τεράστιο κοινωνικό πλούτο που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε και μερικές οικογένειες μεγαλοκεφαλαιούχων λυμαίνονται. Ξέρουμε πως ο παραγόμενος σήμερα πλούτος είναι αρκετός για τον υπερδιπλασιασμό των μισθών μας κι όχι το κόψιμο τους στη μέση. Ξέρουμε πως οι διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού μας και ο φυσικός πλούτος του τόπου επιτρέπουν (αν σχεδιαστούν με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των καπιταλιστών) την ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων που (σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αναγκαίων δομών παιδείας, υγείας, πρόνοιας) μπορούν να προσφέρουν δουλειά σε όλους. Κι αυτό ακριβώς διεκδικούμε: Να πάρει ο λαός την εξουσία και τον πλούτο που ο ίδιος παράγει στα χέρια του!Γιατί σήμερα δεν είναι αρκετό να μην περάσουν κάποια νέα αντιλαϊκά μέτρα. Είναι αναγκαίο να καταργηθούν κι όλα αυτά που ήδη έχουν περάσει, μέσα από τα μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο, το πρόγραμμα σταθερότητας, τη δανειακή σύμβαση και όλο το μαύρο νομοθετικό πλαίσιο που συνδέεται μ’ αυτά.
Γι αυτό και ο αγώνας πρέπει να είναι συνολικός, να θέτει ξεκάθαρα το αίτημα της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, στην κατεύθυνση μιας συνολικής ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!
Στον κοινωνικό ζόφο που κυριαρχεί και προβάλλεται ως μονόδρομος, αντιπαραθέτουμε το ΟΡΑΜΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ! Θέτουμε ως κυρίαρχο αίτημα σήμερα στην κοινωνία, την ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ προς όφελος της ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ. Ενδιάμεσα δε βήματα-προϋποθέσεις για την εξυπηρέτηση αυτού του στόχου αποτελούν η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, η κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων-ΔΕΚΟ με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, οι αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και δαπάνες για υγεία-παιδεία-πρόνοια. Ένα τέτοιο αίτημα μπορεί να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με τις λογικές της ήττας που περιορίζουν τους αγώνες στη διαμαρτυρία ή την αντίσταση για να σώσουμε ότι μπορούμε, αμφισβητεί ανοιχτά το μονόδρομο της φτώχειας και της εξαθλίωσης, προβάλλοντας τη δυνατότητα επιβολής ενός άλλου δρόμου που θα μοιράζει τον πλούτο σ’ αυτούς που τον παράγουν. Ένα τέτοιο αίτημα δεν θέτει απλά το ερώτημα «Ή αυτοί ή εμείς» αλλά του δίνει συγκεκριμένο περιεχόμενο, ξεσηκώνει της «γης τους κολασμένους», γεμίζει ελπίδα, έμπνευση, διάθεση για αγώνα.
Η πρότασή μας κατατίθεται σε όλες τις Πρωτοβουλίες-Επιτροπές Κατοίκων και τις Συνελεύσεις Γειτονιάς, τις Συνελεύσεις και τις Επιτροπές Αγώνα των Εργατικών Σωματείων και των Φοιτητικών Συλλόγων της Θεσ/νίκης αλλά και όλης της χώρας.
Με περιεχόμενο το ΣΤΟΧΟ-ΟΡΑΜΑ της ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ προς όφελος της ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ και
-Διαγραφή του Δημόσιου Χρέους αλλά και ιδιωτικών χρεών προς τράπεζες π.χ, στεγαστικών
-Κρατικοποίηση των τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο και μείωση τιμολογίων
-Αυξήσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών
-Έξοδος από το Ευρώ-ευρωζώνη και χτύπημα της ακρίβειας
-Συντακτική Συνέλευση (ή και δημοψήφισμα) για κατοχύρωση θεσμών Άμεσης Δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου στις πολιτειακές και κρατικές δομές, αποδέσμευση-αποχώρηση της χώρας από καπιταλιστικούς και ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ)
Οργανώνουμε τη ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ που θα οδηγήσει στη ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Ξεκινώντας από την Κυριακή 4 του Μάρτη, συγκεντρωνόμαστε κάθε Κυριακή στην κεντρική πλατεία κάθε πόλης, όχι μακριά κι έξω από τη ζωή της πόλης…
Συμμετέχουμε-οργανώνουμε τις (έστω και) κλαδικές ή σωματειακές απεργίες που θα εξαναγκάσουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να προχωρήσει σε πανεργατική απεργία, παρακωλύοντας την οικονομική λειτουργία του συστήματος, το μόνο πράγμα που τρομάζει του καπιταλιστές…
Κι αν μέχρι τότε δεν έχουμε καταφέρει να τους διώξουμε, την Κυριακή 25 του Μάρτη, επέτειο του ξεσηκωμού για την ανεξαρτησία αυτής της χώρας, ορίζουμε ως μέρα έναρξης της λαϊκής εξέγερσης χωρίς ημερομηνία λήξης. Καταλαμβάνουμε όλους τους χώρους των κεντρικών παρελάσεων σε κάθε πόλη της χώρας, συγκροτούμε τις ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ του ΛΑΟΥ, που μετεξελίσσονται σε καταλήψεις στην κεντρική πλατεία κάθε πόλης, όχι μακριά κι έξω από τη ζωή της πόλης αλλά παρακωλύοντας την οικονομική λειτουργία της, σε συνδυασμό και με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας από 26/3.
Η πρόταση αυτή περνώντας σε χιλιάδες χέρια, προπαγανδίζεται με κάθε μέσο και σε κάθε χώρο (προκήρυξη-κείμενο, αφίσα, πανό, ντουντούκες σε γειτονιές, εργασιακούς χώρους, σχολεία και σχολές – blog, facebook, mail-list – ραδιόφωνα, εφημερίδες κ.ά.), στηρίζεται με τη δημιουργία τοπικών και εργασιακών επιτροπών αλλά ακόμη και διεθνών επαφών για κήρυξη της 25ης Μάρτη ως Παγκόσμιας ημέρας Αντικαπιταλιστικής δράσης (ή 99%) και όποιων άλλων βημάτων σ’ αυτή την κατεύθυνση.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
