Η επιχειρηματολογία εναντίον της ίδρυσης ειδικού σχολείου σε δήμο της Αττικής από ομάδα πολιτών που «μιλάει» εξ ονόματος των αναπήρων μαθητών μας, ο χαρακτηρισμός των ειδικών
σχολείων ως «εκπαιδευτικά απαρτχάιντ» και οι ακραίοι παραλληλισμοί τους με στρατόπεδα μιλώντας για «ευγονική» και «επιζήσαντες του ειδικού σχολείου», ενισχύουν ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ τις πολιτικές ΕΕ/ΟΟΣΑ για κλείσιμο των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ειδικών σχολείων. Η στοχοποίηση των ειδικών δομών, με την χρόνια υποβάθμιση και υπολειτουργία τους πλήττει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και επιδιώκει να πάρει πίσω κατακτήσεις του γονεϊκού και εκπαιδευτικού κινήματος.
Τα ειδικά σχολεία στην Ελλάδα φέρνουν τη σφραγίδα της Ρόζας Ιμβριώτη και του Κώστα Καλαντζή, κοινωνικών αγωνιστών της δημοκρατίας και ελευθερίας και πρωτοπόρων στους τομείς της παιδαγωγικής και εκπαίδευσης. Θυμίζουμε ότι η ίδρυση ειδικών σχολείων και νηπιαγωγείων, η ίδρυση Τ.Ε. στη δεκαετία του 1980 και η ένταξη στον κορμό της δημόσιας εκπαίδευσης των περισσότερων ειδικών σχολείων είναι μια ιστορική κατάκτηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Αποτελούσε και αποτελεί πάγιο αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος.
Η ιστορία και στην Ελλάδα έχει δείξει ότι η έλλειψη δημόσιων φορέων και σχολείων σήμαινε την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό των μαθητών για δεκαετίες ολόκληρες, και την είσοδο των διάφορων “φιλανθρωπικών” ιδρυμάτων στην εκπαίδευση των αναπήρων μαθητών, τα οποία κατέληξαν να χρηματοδοτούνται από το κράτος.
Η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων οδηγεί στη διάλυση τόσο της γενικής όσο και της ειδικής εκπαίδευσης, μέσα από τη χρόνια υποχρηματοδότηση, τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, την τεράστια αύξηση της ελαστικής εργασίας, τις ελλείψεις υποδομών, τα πολυπληθή τμήματα, τις περικοπές στις θεραπείες των μαθητών από τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι παράλληλες στηρίξεις περικόπτονται ή μοιράζονται σε δύο ή τρεις μαθητές. Την ίδια ώρα ο αριθμός των ιδιωτών βοηθών στα δημόσια σχολεία αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο και το δημόσιο σχολείο ιδιωτικοποιείται. Τα ιδιωτικά κέντρα υποστήριξης όπως και οι ιδιωτικές δομές για άτομα με αναπηρία πληθαίνουν, πολλές δε από αυτές είναι ιδρυμένες από ΜΚΟ (ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις αποκαλύψεις για κακοποίηση παιδιών σε δομές φιλοξενίας ατόμων με αναπηρία).
Τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία δεν πλήττονται από την ίδρυση των ειδικών σχολείων, αντίθετα η έλλειψη και το κλείσιμό τους είναι αυτό που θέτει τους μαθητές στο περιθώριο, την εγκατάλειψη, την κοινωνική απομόνωση, την παραίτηση από κατάκτηση γνώσεων και κοινωνικών δεξιοτήτων στο πιο ευάλωτο τμήμα της κοινωνίας. Κάθε κλείσιμο μονάδας ειδικής αγωγής σημαίνει έναν ακόμα βραχνά για την εργατική οικογένεια, αφού οι γονείς βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ψάχνοντας κατάλληλη στέγη για τις μαθησιακές και άλλες ανάγκες των παιδιών τους.
Η κατάργηση των δημόσιων δομών ειδικής αγωγής δεν είναι καινούριο φρούτο. Έχει εφαρμοστεί σε χώρες του εξωτερικού και έχει αποτύχει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιταλία, όπου το κλείσιμο των δημόσιων ειδικών σχολείων ακολούθησε η ίδρυση ιδιωτικών ειδικών σχολείων και εν συνεχεία μια ανεξέλεγκτη γκρίζα εκπαίδευση, όπου καθένας λειτουργεί όπως νομίζει και συχνά η καθημερινή φοίτηση του παιδιού διακόπτεται για αναζήτηση υπηρεσιών (από βασική ανάγνωση έως λογοθεραπεία και φυσικοθεραπεία) σε εξωσχολικές δομές, δημόσιες ή ιδιωτικές.
Νεοφιλελευθερισμός είναι η κατάργηση της ειδικής εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού, μοντέλα που προωθεί ο ΟΟΣΑ και η Ε.Ε. Νεοφιλελευθερισμός είναι να διαλύεις το δημόσιο σχολείο, να υποστηρίζεις χωρίς τεκμήρια και ιδεοληπτικά ότι με ενταξιακά συνθήματα για «Ένα σχολείο για όλους» θα λυθούν τα προβλήματα της εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρίες. Η εκπαίδευση είναι ένα σύστημα. Σύστημα δεν σημαίνει ένα παπούτσι για όλα τα πόδια. Θέλουμε «εκπαίδευση κατάλληλη για Όλους σε ένα Εκπαιδευτικό Σύστημα» με διαφορετικά και αναγκαία υποσυστήματα.
Νεοφιλελευθερισμός είναι να υπόσχεσαι ότι με μαγικά κόλπα θα εκπαιδευτούν αυτόματα όλοι οι μαθητές. Η ύπαρξη ειδικού σχολείου δεν υποχρεώνει κανένα γονέα να στείλει το παιδί του σε αυτό. Σε αντίθεση με ότι παρουσιάζεται είναι διεύρυνση επιλογών, όχι στένεμά τους. Δεν αποκλείουμε βέβαια ότι κάποιοι ξέρουν καλά ότι απόσυρση του κράτους από την ειδική αγωγή, σημαίνει εισχώρηση ιδιωτών που θα καλύψουν κοινωνικές ανάγκες, πράμα που είναι η ουσία του Νεοφιλελεύθερου Σχεδίου. Νεοφιλελευθερισμός είναι να στοχοποιείς σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς και όχι τις εκπαιδευτικές πολιτικές που υλοποιούνται. Η φτωχοποίηση της κοινωνίας γεννιέται από τις ασκούμενες οικονομικές πολιτικές, από αυτές που κόβουν τη μπουκιά από το στόμα των μαθητών μας για να αγοράσουν RAFALE, να προσλάβουν αστυνομικούς αντί για εκπαιδευτικούς και ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Το σχολείο γίνεται ακόμη πιο ταξικό, πιο αναποτελεσματικό και λιγότερο ελκυστικό για τους μαθητές μας εξαιτίας των αντιεκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Τα νεοφιλελεύθερα μοντέλα ανάπτυξης είναι αυτά που πετούν στο περιθώριο ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, ότι έχει κόστος μειώνεται η χρηματοδότησή του και στο τέλος περικόπτεται. Τα δικαιώματα των ανάπηρων μαθητών και των οικογενειών τους πλήττονται και παραβιάζονται από τις βάρβαρες, αντιλαϊκές πολιτικές.
Ως ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ έχουμε υπερασπιστεί ως αναγκαία εκπαιδευτικά πλαίσια τις δημόσιες δομές ειδικής εκπαίδευσης, έχουμε παλέψει για την αναβάθμισή τους, τη γενναία χρηματοδότησή τους, την πλήρη και έγκαιρη στελέχωσή τους από όλο το απαιτούμενο προσωπικό ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΣΙΣΗΣ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ. Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο και δωρεάν σχολείο την εκπαίδευση όλων των μαθητών, την παροχή ειδικών θεραπειών σε δημόσιες δομές. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτέλεσε αίτημα των εκπαιδευτικών, των οικογενειών και της κοινωνίας. Δηλώνουμε σε κάθε κατεύθυνση ότι θα σταθούμε απέναντι σε κάθε προσπάθεια διάλυσης της ειδικής εκπαίδευσης. Χρειαζόμαστε ειδική αγωγή, καλύτερη, περισσότερη, αναβαθμισμένη και σύγχρονη για όλους τους μαθητές που την έχουν ανάγκη.
