Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές.
Οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι πεινούν…
Τα χέρια που άπραγα μέναν καιρός να υψωθούν σε γροθιές.
Το νομοσχέδιο «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις» δεν έρχεται ανεξάρτητο από την προσπάθεια κάθειρξης και απαγόρευσης των διαδηλώσεων στην Ευρώπη και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, την Αμερική. Αυτή την περίοδο ξεδιπλώνονται μεγάλοι αγώνες σε ολόκληρο τον κόσμο για τα εργατικά, κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα.
Στη Γαλλία οι διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων και των κινημάτων διαμαρτυρίας κατά των ασκούμενων κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών αντιμετωπίστηκε το προηγούμενο διάστημα με την ανάπτυξη στρατιωτικών αντιτρομοκρατικών μονάδων (μονάδα Σεντινέλ) γεγονός που είχε να συμβεί στη χώρα των Ιλισίων πεδίων από τον απόηχο του πολέμου με την Αλγερία το 1962!
Στην Αμερική οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων με αφορμή τη δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόυντ σε πάνω από 40 πόλεις είχε να επιβληθεί από το 1968 στον ξεσηκωμό για τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι τωρινές συγκρούσεις συνοδεύονται από την ανάπτυξη δυνάμεων της εθνοφρουράς για άπλωμα της σιγής των εξεγερμένων.
Στην Ελλάδα έρχεται πραγματική αντιλαϊκή καταιγίδα και μπροστά στο φόβο των επερχόμενων λαϊκών εξεγέρσεων επιχειρούν να πάρουν μέτρα τιθάσευσης κι υποταγής των αγώνων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας.
Το αυταρχικό νομοθέτημα της κυβέρνησης της ΝΔ έχει καθαρή στόχευση την κινηματική δράση και τους αγώνες των εργαζομένων. Επιδίωξη του κυβερνητικού μπλοκ, των νεοφιλελεύθερων υποστηρικτών, του ΣΕΒ και των δυνάμεων του κεφαλαίου είναι η εξάπλωση της σιωπής μπροστά στην οικονομική ύφεση, στην ανεργία και τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης.
Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή και βιάζεται να ψηφιστεί αποτελεί μέσο κοινωνικής πειθάρχησης και κατασκευής υπηκόων που θα αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τη φτώχεια, την ανέχεια και την καταστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων. Στην προσπάθεια αυτή εκκωφαντική σιωπή διατηρούν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Βουλή.
Το νομοσχέδιο αντλείται από τις χουντικές διατάξεις και νόμους της διετίας 1971 -1972 και περιλαμβάνει ως βασικά σημεία:
- το χαρακτηρισμό ως ιδιώνυμο αδίκημα της συμμετοχής σε απαγορευμένη διαδήλωση
- οι δυνάμεις καταστολής και η αστυνομία γίνονται επόπτες των συγκεντρώσεων
- αρκεί η επίκληση του «δημοσίου συμφέροντος» για να απαγορευτεί μία διαδήλωση εργαζομένων
- προβλέπονται μεγάλες κυρώσεις και αποζημιώσεις για φθορά δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας ή για διαφυγόντα κέρδη.
Έτσι ανοίγει ο δρόμος για το άπλωμα μιας ευρείας προβοκάτσιας από την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς με στόχο τα σωματεία και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Το νομοσχέδιο αυτό μαζί με τους απεργοκτόνους νόμους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να στραγγαλίσουν τους αγώνες ανατροπής και να καταστήσουν το κράτος ικανό να έχει τον πλήρη έλεγχο του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.
Στο νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρη η πολιτική απόφαση και βούληση να μπει στο γύψο το δικαίωμα στη διαδήλωση αφού κομβική διάταξη αποτελεί η μη παρακώλυση πρόσβασης των πολιτών σε δημόσιες υπηρεσίες και χώρους. Σε απλή γλώσσα σημαίνει ότι η κινητοποίηση ενός πρωτοβάθμιου συλλόγου εκπαιδευτικών στη Διεύθυνση εκπαίδευσης για προσλήψεις εκπαιδευτικών, για ίδρυση τμημάτων σε Νηπιαγωγεία ή Δημοτικά σχολεία καθώς και για αυθαιρεσίες της διοίκησης θα απαγορεύεται! Το ίδιο θα ισχύει και για μία συγκέντρωση εργατικών σωματείων και συλλόγων σε ένα νοσοκομείο της περιοχής τους που θα διεκδικούν διορισμούς γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού. Στον ίδιο γύψο επιχειρούν να βάλουν τις συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες πολιτών για το περιβάλλον, τις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική, την καταπάτηση δημόσιων χώρων για ανέγερση Mall και επιχειρηματικών ομίλων. Οι κινητοποιήσεις κατοίκων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών όπως το ρεύμα και το νερό, θα χρειάζονται την προέγκριση του κράτους… και θα απαγορεύονται!
I can`t breathe
Η κραυγή ασφυξίας του Τζόρτζ Φλόυντ επιχειρείται να γίνει κανονικότητα και να επιβληθεί σε όλους τους εργαζόμενους. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι απολύσεις των εργαζομένων, η αποδοχή της φτώχειας, των ταξικών ανισοτήτων και της καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων δεν θα περάσουν! Ο αγώνας για το δικαίωμα στη διαδήλωση αφορά όλο το λαό. Το εκπαιδευτικό κίνημα, οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι, οι ΕΛΜΕ και όλα τα εργατικά σωματεία θα ακυρώσουν στην πράξη το αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο. Η κυβέρνηση και το κράτος προβάλλουν ως κεντρική πολιτική επιδίωξη «καμιά δικαιοσύνη, ούτε δημοκρατία». Εμείς ως μαχόμενη εκπαίδευση μαζί με το λαϊκό κίνημα οφείλουμε να ανατρέψουμε το φόβο που χρησιμοποιείται ως εργαλείο της κυρίαρχης πολιτικής και να φωνάξουμε στους δρόμους του αγώνα
Σε αυτή την κατεύθυνση στηρίζουμε την πρόταση των Παρεμβάσεων του Δημοσίου όπως αυτή κατατέθηκε στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ στις 3/7 και καλούμε:
το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ να αποφασίσει προκήρυξη απεργίας την ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής,
το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και τη ΔΟΕ να αποφασίσουν την οργάνωση συλλαλητηρίου μαζί με τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα την ημέρα της ψήφισης καθώς και άλλων δυναμικών κινητοποιήσεων που χρειάζεται να προηγηθούν.
-Θα φωνάζουμε δεν θα σιωπήσουμε
-Θα διαδηλώνουμε δεν θα υποταχτούμε
-Θα αναπνεύσουμε δεν θα μας πνίξετε
-Θα ανατρέπουμε δεν θα διαχειριζόμαστε τις αντιλαϊκές πολιτικές
-Θα τσακίσουμε τον χουντικό νόμο της κυβέρνησης
Καμιά ειρήνη, κανένας συμβιβασμός στις διεκδικήσεις μας. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων δεν θα περάσει!
Δεν θα σιωπήσουμε! Θα ακυρώσουμε στην πράξη και στους δρόμους του αγώνα το χουντικό νόμο της κυβέρνησης.
