Καμιά υποχώρηση από τα δικαιώματά μας!
Ίσα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για τους
αναπληρωτές εκπαιδευτικούς χωρίς τιμωρητικές διατάξεις
Για πρώτη φορά στην ιστορία του κλάδου οι Παρεμβάσεις Π.Ε., μετά την πολύτιμη αντίστοιχη εμπειρία στην ΟΛΜΕ, εκλέξαμε αναπληρώτρια εκπαιδευτικό στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ, την Βαγγελίτσα Δινοπούλου. Ο εκρηκτικός αριθμός αναπληρωτών που στηρίζουν κάθε χρόνο το δημόσιο σχολείο, εκπαιδευτικών αναλώσιμων, που προσλαμβάνονται κάθε αρχή σχολικής χρονιάς και απολύονται κάθε καλοκαίρι, επιβάλλει την ενεργή συμμετοχή και παρουσία τους σε κάθε συλλογική διαδικασία, ως αναπόσπαστο κομμάτι του κλάδου. Δηλώνουμε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την κατάργηση της ελαστικής εργασίας δίνοντας αταλάντευτα τη μάχη για μαζικούς μόνιμους διορισμούς όλων των αναπληρωτών αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία τους και θα συμβάλλουμε με όλους τους τρόπους, στην πράξη και όχι με κούφιες εξαγγελίες, στη διεκδίκηση ίσων εργασιακών δικαιωμάτων, της δυνατότητας κάθε εργαζόμενου συλλογικά να διεκδικεί, ισότιμα να συμμετέχει, χωρίς απειλές, αποκλεισμούς και τιμωρητικές διατάξεις, σε κάθε συλλογική διαδικασία των σωματείων και των ομοσπονδιών.
Οι «ξυλοκόποι» πολλοί…
Πρώτα και κύρια το κράτος και το Υπουργείο Παιδείας. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας γνώριζε από το καλοκαίρι του 2017 για την εκλογή της αναπληρώτριας εκπαιδευτικού στο ΔΣ της ΔΟΕ. Ο Υπ. Παιδείας δήλωνε εδώ και μήνες στην Ομοσπονδία ότι «εξετάζει τις νομικές διαστάσεις» για το μείζον ζήτημα της μη προσμέτρησης της προϋπηρεσίας για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, που προκύπτει από την συνδικαλιστική άδεια με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα για όσο διάστημα συμμετέχουν στο ΔΣ της ΔΟΕ. Απαλλαγή που ισχύει, χωρίς τιμωρητικές διατάξεις, για όλα τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ με μόνιμη σχέση εργασίας. Η σαφής τιμωρητική διάταξη ουσιαστικά αποκλείει τους αναπληρωτές, καθώς τίθεται με εκβιαστικό τρόπο το δίλημμα: συνδικαλιστική δράση ή ανατροπή του εργασιακού μέλλοντος, που μπορεί να οδηγήσει και στην ανεργία;
Με βάση το ισχύον πλαίσιο και εφόσον το νομικό κώλυμα δεν λύθηκε, η συναδέλφισσα υποχρεώθηκε να δηλώσει εξαρχής ότι δεν θα κάνει χρήση της άδειας απαλλαγής από τα διδακτικά της καθήκοντα για όσο διάστημα ισχύει η τιμωρητική διάταξη αφαίρεσης των μορίων προϋπηρεσίας. Η αναπληρώτρια μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ, παρουσιαζόταν κανονικά στο σχολείο που είχε τοποθετηθεί κάνοντας χρήση των 9 ημερών το μήνα συνδικαλιστικής άδειας, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα συνδικαλιστικά της καθήκοντα. Παρά την αποδεδειγμένη παρουσία της εκπαιδευτικού στο σχολείο, το Υπουργείο, χρησιμοποιώντας διάφορες νομικίστικες δικαιολογίες, την ενημέρωσε πρόσφατα ότι τελικά της αφαίρεσε τα μόρια προϋπηρεσίας! Έτσι, η Δινοπούλου Βαγγελίτσα έχει ήδη στερηθεί δύο μηνών μόρια προϋπηρεσίας από τους πίνακες κατάταξης, ως να είχε πάρει πλήρη συνδικαλιστική απαλλαγή!
Και όμως, οι σχεδιασμοί με στόχο την περιστολή των δικαιωμάτων των αναπληρωτών και την εκβιαστική εξώθηση σε παραίτηση, δε σταματούν εδώ! Σε συνέχεια των παραπάνω, το Υπουργείο, με εντολή του, τοποθέτησε τη συναδέλφισσα για την κάλυψη κενού πρωινού τμήματος. Με τον τρόπο αυτό, το Υπουργείο και η Διεύθυνση Π.Ε. Δυτ. Αττικής παραβιάζουν κάθε παιδαγωγική αρχή, διαλύουν κάθε έννοια μορφωτικού δικαιώματος για τα παιδιά αυτά, αλλά ταυτόχρονα παρανομούν, καθώς σύμφωνα με το ΠΔ79 υπεύθυνος τμήματος ορίζεται αποκλειστικά 1 εκπαιδευτικός και φυσικά όχι ένας/μία εκπαιδευτικός που κάνει χρήση των νόμιμων συνδικαλιστικών αδειών για 9 μέρες το μήνα! Η λογική της διαχείρισης των εκρηκτικών κενών και της μη κάλυψής τους πολλές φορές μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, η επικίνδυνη πολιτική επιλογή του μοιράσματος ωρών και της κάλυψης των αναγκών με περισσεύματα και εκπαιδευτικούς μειωμένου ωραρίου, επιδιώκεται να βρει πόρτες να περάσει μέσα από τους εκβιασμούς και τις διαρκείς πιέσεις για παραίτηση της συναδέλφισσας από τη θέση στην οποία νόμιμα εκλέχθηκε!
Η μέχρι τώρα πολιτική και τακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της ηγεσίας του Υπ. Παιδείας αποδεικνύει ότι μπορούν να νομοθετήσουν αλλά ΔΕΝ θέλουν! Καταδικάζουν ανερυθρίαστα τη νέα γενιά, τους πιο πληττόμενους εκπαιδευτικούς. Τους τιμωρούν αν αρρωστήσουν, αν γεννήσουν, αν συνδικαλιστούν… Η εφαρμογή της πιο νεοφιλελεύθερης και νεοσυντηρητικής πολιτικής χτυπά όχι μόνο τα εργασιακά δικαιώματα αλλά ακόμα και αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικά, η τιμωρία αν συνδικαλιστείς είναι ακόμα πιο σκόπιμη αυτή την περίοδο όπου το Υπουργείο ανοίγει αντιδραστικά τα μεγάλα ζητήματα του προσοντολογίου και του νέου τρόπου πρόσληψης και δεν θέλει στα πόδια του, ούτε στα σωματεία ούτε στις ομοσπονδίες, τους ελαστικά εργαζόμενους!
Και από την άλλη πώς στέκεται η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ σε όλα αυτά;
Σιγή ιχθύος στις ανακοινώσεις της ΔΟΕ, με ευθύνη των δυνάμεων ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΑΕΚΚΕ-ΕΡΑ που συγκροτούν την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, για το γεγονός ότι ένα μέλος της φέτος, αλλά στην πραγματικότητα κάθε αναπληρωτής τώρα και στο μέλλον, ως ελαστικά εργαζόμενος, δεν μπορεί να συμμετέχει με ισότιμους όρους στις συνδικαλιστικές υποχρεώσεις του, και πως αν το κάνει πλήρως, τότε τιμωρείται με αφαίρεση των μορίων προϋπηρεσίας!
Η αναφορά στη διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων για μόνιμους και αναπληρωτές είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί απλά μια γραμμή στη λίστα των αιτημάτων τους. Η επίκληση του νομικού πλαισίου ως περιορισμός για την διεκδίκηση δεν είναι απλά απαράδεκτη, δηλώνει σαφή πολιτική τοποθέτηση. Γιατί με τις ίδιες δικαιολογίες γεννιούνται εύλογα τα ερωτήματα: Τι απαντάμε στις εκατοντάδες συναδέλφισσες μητέρες που υποχρεώνονται σε άδειες άνευ αποδοχών για επαπειλούμενη κύηση και ανατροφή των παιδιών τους, όταν βλέπουν την προϋπηρεσία τους να διαγράφεται, το μισθό και τα ένσημα τους να κόβονται, που τιμωρούνται γιατί επέλεξαν να κάνουν οικογένεια; Τι απαντάμε στους συναδέλφους μας που υποχρεώνονται σε άδειες άνευ αποδοχών για λόγους υγείας όταν ο νόμος τους δίνει μόλις 15 ημέρες με πλήρη δικαιώματα και τους τιμωρεί όταν παίρνουν έστω και μία μέρα παραπάνω; Ότι στεκόμαστε πλάι τους; Ότι τους καταλαβαίνουμε; Ότι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά γιατί «έτσι ορίζει ο νόμος»;
Τα εκβιαστικά διλλήματα που θέτει το κράτος και η διοίκηση «δούλεψε ή παραιτήσου» καμιά θέση δεν πρέπει να έχουν στο συνδικαλιστικό/εργατικό/εκπαιδευτικό κίνημα! Οι προκλητικές τοποθετήσεις των παρατάξεων αυτών ότι τάχα δεν έχει γίνει αναλυτική συζήτηση στις ΓΣ του κλάδου για το πώς θα γίνει η εξίσωση των δικαιωμάτων και ότι δήθεν δεν έχουμε πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις, τους τις επιστρέφουμε. Δεν υπάρχουν ναι μεν αλλά. Όταν λέμε ίσα δικαιώματα εννοούμε ΙΣΑ δικαιώματα!
Το αίτημα είναι σαφές και καθαρό. Η πραγματική διεκδίκηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων σημαίνει ότι ο αναπληρωτής/τρια που αρρώστησε πάνω από 15 ημέρες θα έχει δικαίωμα στις αποδοχές, στην ασφάλιση, στα μόρια αυτών των ημερών. Σημαίνει ότι η μητέρα αναπληρώτρια θα δικαιούται άδεια επαπειλούμενης κύησης, τους ίδιους 9 μήνες άδειας μητρότητας, με αποδοχές, ασφάλιση και μόρια όπως και οι μόνιμες μητέρες. Και ο αναπληρωτής/τρια μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ θα δικαιούται πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά του/της καθήκοντα με μισθό, ασφάλιση και προσμέτρηση της προϋπηρεσίας αποκλειστικά για τους πίνακες προσλήψεων και για κανέναν άλλο σκοπό.
Οι εκφράσεις περί «πολιτικών παιχνιδιών» στις πλάτες του κλάδου, που καταγράφηκαν σε συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΟΕ όταν συζητήθηκε το ζήτημα των δικαιωμάτων και της άδειας της αναπληρώτριας μέλους του ΔΣ της ΔΟΕ, είναι αποκαλυπτικές του «ενδιαφέροντος» αυτών των παρατάξεων για τα δικαιώματα των αναπληρωτών. Δείχνουν ότι ορισμένες παρατάξεις δεν θέλουν οι συνάδελφοι με τη σχέση εργασίας της αναπλήρωσης να μπορούν να συμμετέχουν στο συνδικάτο απρόσκοπτα! Επιχειρήματα όπως γιατί να παίρνει μόρια προϋπηρεσίας αυτός που δεν πηγαίνει στο σχολείο επειδή αρρώστησε, η μάνα που γέννησε, το μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ για να ανταποκριθεί στα συνδικαλιστικά του καθήκοντα, είναι επιχειρήματα που επιδιώκουν να μεταφέρουν τη διάσπαση και τον αλληλοσπαραγμό ανάμεσα στους ελαστικά εργαζόμενους. Τέτοια επιχειρήματα δεν θα περάσουν! Δεν μας κάνει εντύπωση που αφήνονται να εννοηθούν από τις παραπάνω δυνάμεις. Άλλωστε, οι ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ, έχουν αποδείξει ότι δεν θέλουν τους ελαστικά εργαζόμενους στα σωματεία! Σε όλα τα συνέδρια της ΑΔΕΔΥ και στο πρόσφατο, αυτές οι δυνάμεις καταψήφισαν την εγγραφή των συμβασιούχων στα σωματεία του υπόλοιπου δημοσίου και δεν τους αναγνωρίζουν ως μέλη τους!!!
Ο συνδικαλισμός είναι δικαίωμα και όχι προνόμιο!
Θεωρούμε σκόπιμη μια συζήτηση που υπονοεί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ευνοϊκές ρυθμίσεις για κάποιους προνομιούχους αναπληρωτές. Το σίγουρο είναι ότι μια τέτοια συζήτηση δεν αφορά τις Παρεμβάσεις! Ως Παρεμβάσεις έχουμε σαφή δημόσια θέση και πρακτική εναλλαγής των εκπροσώπων μας στο ΔΣ της ΔΟΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ. Οι εκπρόσωποι μας από το 1999 που εκλέξαμε για πρώτη φορά μέλος στο ΔΣ της ΔΟΕ και μέχρι σήμερα έχουν ετήσια θητεία και μετά από αυτή επιστρέφουν στο σχολείο και στα διδακτικά τους καθήκοντα γιατί θεωρούμε ότι το συνδικάτο δεν πρέπει να έχει επαγγελματίες συνδικαλιστές. Γι’ αυτό άλλωστε, καταθέτουμε στις ΓΣ της ΔΟΕ την πρότασή μας για όριο δύο θητειών για κάθε θέση που προβλέπεται συνδικαλιστική άδεια. Πρόταση που καταψηφίζουν κάθε φορά όλες οι άλλες παρατάξεις του ΔΣ της ΔΟΕ!
Να πάρουμε όλοι τώρα σαφή θέση. Να καταγγείλει τώρα το ΔΣ της ΔΟΕ την τιμωρία που επιβάλλει το Υπουργείο στην αναπληρώτρια μέλος του για τη συμμετοχή της σε αυτό με αφαίρεση των μορίων προϋπηρεσίας της! Να διεκδικήσει ΤΩΡΑ συγκεκριμένα εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών με τους μόνιμους.
Δηλώνουμε καθαρά ότι τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας δεν την επαιτούμε, την απαιτούμε! Δεν αναμένουμε παθητικά τις πρωτοβουλίες της πολιτικής ηγεσίας για τη διασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, τα επιβάλλουμε! Κι όπως ως Παρεμβάσεις διεκδικήσαμε και πετύχαμε τη συμμετοχή των αναπληρωτών στα συνέδρια της ΔΟΕ, με τον ίδιο τρόπο θα διεκδικήσουμε και την χωρίς εμπόδια συμμετοχή τους στο ΔΣ της Ομοσπονδίας.
Θα επιβάλλουμε και θα σπάσουμε στη πράξη κάθε απαγόρευση κυβέρνησης, ΕΕ, ΟΟΣΑ που θέλουν τους εργαζόμενους υποταγμένους, αναλώσιμους, χωρίς συλλογικές διεκδικήσεις. Θα σπάσουμε το φαύλο κύκλο λιτότητας, μνημονίων, χρέους και αντεργατικών μέτρων που έχουν ρημάξει τις ζωές μας ως μοναδική διέξοδο στην «κανονικότητά» τους!
Το μέλλον ανήκει στους εργαζόμενους και θα το κατακτήσουν!
