Όποιος δε θέλει να ζυμώσει…
Σε καμία απόφαση για το απεργιακό – αγωνιστικό πρόγραμμα δεν κατέληξε το ΔΣ της ΔΟΕ στη συνεδρίασή του στις 14/2/2018.
Η συνεδρίαση αυτή έγινε σε μια κρίσιμη στιγμή για την εκπαίδευση και το κίνημα.
Η επίθεση στο σύνολο της εργασίας αναμένεται να ενταθεί ως το 2060, με βάση τις κατευθύνσεις κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, αποδεικνύοντας ότι η πολιτική των περικοπών της λιτότητας και των μνημονιακών αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει τέλος.
Ενώ η κυβέρνηση λοιπόν κλιμακώνει την αντιεκπαιδευτική της επίθεση με την πολιτική αδιοριστίας, τους μηδενικούς διορισμούς και τη διόγκωση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση, με το υπό προώθηση νομοσχέδιο για τις υποστηρικτικές δομές και την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση, ενώ αναμένεται η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ και η υλοποίηση των μνημονιακών αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών δεσμεύσεων της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που σχολάρχες, ΚΕΔΕ και συντεχνιακά συμφέροντα επιτίθενται ανοιχτά ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο, για μία ακόμα φορά, το ΔΣ της ΔΟΕ, με ευθύνη της πλειοψηφίας του, εμφανίζεται αναντίστοιχο των περιστάσεων. Έτσι, είτε με την τακτική της αφυδάτωσης του περιεχομένου πάλης με αντιλήψεις που δεν κινούνται στην τροχιά ανατροπής των μέτρων της κυβέρνησης και δεν αποκαλύπτουν συνολικά την επίθεση που γίνεται και μειώνει συνολικά τις θέσεις εργασίας είτε με την τακτική της υποβάθμισης των απαραίτητων μορφών, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο ΔΣ της Ομοσπονδίας ευθύνονται για το σημερινό αδιέξοδο και την πλήρη αδυναμία να αποφασιστεί το απαραίτητο αγωνιστικό σχέδιο.
Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις κατέθεσαν ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο και αγωνιστικό πρόγραμμα στον κύκλο Γενικών Συνελεύσεων, στην κατεύθυνση ανασύνταξης του κινήματος και οργάνωσης αγώνων για τη ρήξη και την ανατροπή των πολιτικών κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Για μαζικούς διορισμούς με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία, καμιά απόλυση αναπληρωτών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6 ετών στο δημόσιο νηπιαγωγείο, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση όπως και αν ονομαστεί. Στήριξαν και στηρίζουν προτάσεις και αποφάσεις για το συντονισμό της δράσης από τους Συλλόγους ΠΕ και τις ΕΛΜΕ, για την αυτοργάνωση των αναπληρωτών με τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα σε επίπεδο Συλλόγων και την οργάνωση πανελλαδικής συνέλευσης αγώνα σωματείων, επιτροπών και συλλογικοτήτων. Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις κατέθεσαν συγκεκριμένο απεργιακό πρόγραμμα σε αυτό το γύρο ΓΣ, απόδειξη άλλωστε είναι το γεγονός ότι μια σειρά Σύλλογοι ΠΕ, υιοθετώντας αυτό το πλαίσιο, προτείνουν απεργία στις 2 Μάρτη. Λαμβάνοντας υπόψη και τις εξελίξεις της περιόδου και την ανάγκη να αποφασιστούν συγκεκριμένα αγωνιστικά – απεργιακά βήματα, καταθέσαμε τόσο στην Ολομέλεια Προέδρων όσο και στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΟΕ συγκεκριμένη πρόταση με το απαραίτητο περιεχόμενο πάλης και αγωνιστικά βήματα: 21/2 κινητοποίηση ενάντια στους πλειστηριασμούς, 23/2 κινητοποιήσεις σε Περιφερειακές Διευθύνσεις και Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, απεργία – αποχή από την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση, ακύρωση κάθε προσπάθειας για την επιβολή της 30ωρης υποχρεωτικής παραμονής
και πρώτη κορύφωση με 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση την Παρασκευή 2 Μάρτη και πανελλαδική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας, σε συντονισμό με την Β/βαθμια και με κορυφαίο αίτημα τους μαζικούς διορισμούς και όλα τα επίμαχα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος.
Αμέσως μετά, κύκλος ΓΣ με πρόταση για απεργιακή κινητοποίηση στα μέσα Μάρτη με πανεκπαιδευτικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά.
Σε επίπεδο προτάσεων για τις μορφές αγώνα, ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ πρότειναν τρίωρη διευκολυντική στάση εργασίας στις 2 Μάρτη και η ΑΣΕ – ΠΑΜΕ, τρίωρη στάση εργασίας (παρ’ ότι στη γραπτή της πρόταση αναφέρεται σε στάση εργασίας «για διευκόλυνση των συναδέλφων»). Από την πλευρά τους, ΑΕΕΚΕ και ΕΡΑ πρότειναν 24ωρη απεργία στις 2 Μάρτη. Έτσι, η τρίωρη διευκολυντική πήρε 5 ψήφους, η τρίωρη 2 ψήφους και η 24ωρη απεργία 4 ψήφους με αποτέλεσμα καμία πρόταση να μην πλειοψηφήσει! Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ τροφοδοτείται (από) και τροφοδοτεί το κλίμα κινηματικής κάμψης και αδράνειας, ενισχύει τις τάσεις κοινωνικής νηνεμίας, συναίνεσης και ηττοπάθειας σε μια περίοδο που αναπτύσσεται μια δυναμική από τους εκπαιδευτικούς ενάντια στην αδιοριστία.
Θέλουμε να τονίσουμε, πως είναι αποπρονανατολιστικό και διευκολύνει το υπουργείο ο αγώνας αποκλειστικά και μόνο για διορισμούς, όπως προωθείται από παρατάξεις και συλλογικότητες, χωρίς να μπαίνει στόχος του κινήματος η ανατροπή της πολιτικής μιας και όλα τα μνημονιακά μέτρα για την εκπαίδευση έχουν σα βασική πλευρά την καταστροφή θέσεων εργασίας (Όπως αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, αύξηση ωραρίου εκπ/κών, συγχωνεύσεις, Π.Δ.79 για εγγραφές).
Επίσης οι πολιτικές του Υπουργείου σπέρνουν τον διχασμό στους αναπληρωτές, στους ελαστικά εργαζόμενους, στους ανέργους επιτρέποντας-διευκολύνοντας-αποδεχόμενοι τις δεσμεύσεις για το «προσοντολόγιο» του ΟΟΣΑ.
Η μόνη απόφαση που καταλήχθηκε αφορά τη συμμετοχή της ΔΟΕ στο συλλαλητήριο ενάντια στους πλειστηριασμούς στις 21/2 και η συμμετοχή στη διαμαρτυρία στα δικαστήρια για την δίωξη συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στις 20/2.
Και όλα αυτά ενώ εμφανίζεται η δυνατότητα για μια απεργιακή κινητοποίηση με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά στις 2 Μάρτη, με βάση την απόφαση της ΟΛΜΕ, πολλών Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ, με βάση και τη δυναμική που αναπτύσσεται στο κομμάτι της ελαστικής εργασίας του κλάδου. Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, το ζήτημα δεν είναι να «βγει από την υποχρέωση» η ΔΟΕ ξεμπερδεύοντας με μια στάση εργασίας, αλλά να οργανωθούν οι απαραίτητοι μαζικοί και μαχητικοί αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος.
- Καλούμε τους Συλλόγους ΠΕ και ΕΛΜΕ να μην υποταχθούν στην πολιτική γραμμή συναίνεσης, να οργανώσουν τον αγώνα παίρνοντας όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες συντονισμού της δράσης τους με συλλογικές, ανοιχτές, ισότιμες και δημοκρατικές διαδικασίες.
- Καλούμε, έστω και τώρα, το ΔΣ της ΔΟΕ, να καταλήξει στο απαραίτητο απεργιακό – αγωνιστικό πρόγραμμα, θέτοντας στην προμετωπίδα του την οργάνωση απεργίας στις 2 Μάρτη.
