Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις τοποθετούνται στην 84η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, με βάση τις θέσεις και τις αρχές τους για το πολιτικό πλαίσιο και τη συγκυρία. Ωστόσο, μπροστά στην απόλυτη ανάγκη, αυτή την κρίσιμη στιγμή, να υπάρξει απόφαση και πολιτικό πλαίσιο από την 84η ΓΣ, καταθέτουν για ψήφιση, το πλαίσιο από τις τελευταίες ανακοινώσεις της Κίνησης για τη Διαγραφή του Χρέους που ακολουθεί.
ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΡΑ!
ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΡΗΞΗ ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΥΡΩ-ΕΕ & ΔΝΤ
Η απροσχημάτιστη επίδοση του γνωστού τελεσιγράφου από τους δανειστές προς την κυβέρνηση, με το οποίο υπερβαίνουν αιφνιδιαστικά το πλαίσιο των συγκλίσεων που φάνηκε να επιτυγχάνεται στο πεδίο των διαπραγματεύσεων και να ζητούν μάλιστα παραπάνω από τα όσα έθεταν επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αποκαλύπτουν τον ακραίο αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ηγείται των διαπραγματεύσεων εκ μέρους των δανειστών.
Έχει προηγηθεί βέβαια η πρακτική της πολύμηνης οικονομικής ασφυξίας, που συστηματικά μεθοδεύει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία επιδεινώνει ξανά την ύφεση στην οικονομία, πλήττοντας την απασχόληση, προκαλώντας νέο κύμα φυγής καταθέσεων κι εκτροχιάζοντας τις όποιες προοπτικές ανάκαμψης. Έτσι η ΕΚΤ, ένας ανεξέλεγκτος θεσμός με ανύπαρκτη πολιτική νομιμοποίηση, προωθώντας αυταρχικά τις γνωστές θέσεις των πιστωτών στο σύνολό τους, αποδεικνύεται νεκροθάφτης όχι απλά της οικονομίας, αλλά γενικότερα των λαϊκών δικαιωμάτων, παράγοντας αποσταθεροποίησης κι εν τέλει εκτελεστικός βραχίονας των ευρωπαϊκών πολυεθνικών.
Από την άλλη, η περιβόητη πρόταση των 47 σελίδων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ταυτίζεται με τους στόχους και τις κατευθύνσεις των δανειστών και διαφοροποιείται μόνον ως προς την ένταση, το βάθος και τους ρυθμούς εφαρμογής τους. Το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που υποτίθεται ότι θα εφαρμοζόταν άμεσα και ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις για την επείγουσα αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών προβλημάτων, εγκαταλείπεται πλήρως. Το κομβικό ζήτημα της μερικής έστω διαγραφής ή απομείωσης του χρέους απεμπολείται. Το χρέος παραμένει ανέγγιχτο και παραπέμπεται σε… διευθετήσεις, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις επόμενες γενιές, αλλά και τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της χώρας από τα διεθνή και ευρωπαϊκά κέντρα του κεφαλαίου, καταργώντας κάθε έννοια δημοκρατίας και κυριαρχίας.
Η ρήξη με τους δανειστές είναι μονόδρομος και επιτακτικό «καθήκον της στιγμής» για όσους συνεχίζουν να προτάσσουν τα λαϊκά συμφέροντα έναντι των τοκογλυφικών συμφερόντων των δανειστών. Η κυβέρνηση πρέπει να διακόψει μονομερώς τις διαπραγματεύσεις και να ανακοινώσει, αμέσως, στάση πληρωμών χωρίς καμιά συνεννόηση με τους δανειστές. Το οφείλει στον ελληνικό λαό, όχι μόνο ως μέσο προάσπισης των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και στην βάση της οδυνηρής και καταστροφικής εμπειρίας της χώρας. Είναι απαράδεκτη η επιλογή της κυβέρνησης να αναζητά μια μέση οδό με κείνους που έχουν την ευθύνη για την εκτίναξη της ανεργίας στο 27% και του δημόσιου χρέους στο 177%. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι η επιλογή «ούτε ρήξη ούτε υποταγή, αλλά έντιμος συμβιβασμός» στο πλαίσιο του ευρώ και των συνεχιζόμενων, χρονοβόρων διαπραγματεύσεων ήταν και είναι αυταπάτη και θανάσιμη παγίδα για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αντίθετα, επιβεβαιώνεται πως η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να απελευθερώσει, στο πλαίσιο μιας πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής, πόρους για την απαραίτητη χορήγηση αυξήσεων σε μισθωτούς και συνταξιούχους, για τη στήριξη της υγείας, της παιδείας και άλλων κοινωνικών αναγκών για την επιβίωση και την αξιοπρεπή ζωή του λαού μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι δανειακές συμβάσεις ουδέποτε κυρώθηκαν από την βουλή, ότι το 92% των δανείων της τρόικας επέστρεψαν στους δανειστές, καθώς και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε στον λαό και στη χώρα μας. Η κυβέρνηση οφείλει τώρα να αρνηθεί να εξυπηρετήσει πλήρως και αμετακλήτως όλες τις πληρωμές στους τοκογλύφους κι όχι να προσφεύγει σε συμφωνημένες χρονικές μεταθέσεις αμφίβολης διαπραγματευτικής αξίας.
Η σύγκρουση με τους δανειστές είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με τη ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ, που αποδείχτηκαν αιχμή του δόρατος των τραπεζών και των δανειστών και εγγυητές της πιο βαθιάς και αιώνιας λιτότητας με τους ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς κ.ά. Το ευρώ δεν έφερε σύγκλιση των οικονομιών κέντρου και περιφέρειας, όπως μας υπόσχονταν για να μας πείσουν να υποταγούμε στη δικτατορία της ΕΚΤ, αλλά καταστροφική απόκλιση που δεν μπορεί να αντιστραφεί χωρίς ν’ αποκτήσουμε ξανά ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Η ΕΕ, όπως απέδειξαν οι πράξεις της τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν προωθεί τα συμφέροντα των λαών αλλά των τραπεζιτών και των μεγάλων εταιριών. Οι πράξεις τόσο της ΕΕ όσο και της ΕΚΤ είναι ασύμβατες με την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία.
Για την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε υπάρχουν πολλές μορφές φιλολαϊκής άμυνας, όπως π.χ. η εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (τηλεπικοινωνίες, λιμάνια κτλ.), καθώς κι ο εργατικός έλεγχος της παραγωγής και της διοίκησής τους.
Η άμεση παύση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, μέσα από την κατάργηση των μνημονίων και την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και η διαγραφή του στη συνέχεια επιβάλλεται προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος που θα επιτρέψει την άσκηση της αναγκαίας κοινωνικής πολιτικής για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και θα κάνει πράξη το στόχο της ανατροπής της λιτότητας.
Τέλος, η άμεση παύση πληρωμών προς τους πιστωτές και η μονομερής διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους θα επιβληθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής ρήξεων που θα περιλαμβάνει:
- Καμία συμφωνία, καμιά διαπραγμάτευση κανένα νέο πρόγραμμα με ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ. Καμία αποδοχή του ληστρικού χρέους και της ανάγκης μνημονίων με όποια μορφή και όνομα κι αν παρουσιαστούν. Όχι διαπραγμάτευση για νέα υποταγή!
- Απειθαρχία στο σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, κανένας ισοσκελισμένος ή και πλεονασματικός προϋπολογισμός λιτότητας. Νέος προϋπολογισμός κάλυψης των εργατικών και λαϊκών αναγκών τώρα.
- Άμεσα μέτρα ουσιαστικής βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων. Αυξήσεις τώρα στους μισθούς, με πρώτο μέτρο την άμεση άρση όλων των μειώσεων και περικοπών που επιβλήθηκαν από το 2009 από τα μνημόνια, πλήρη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κατάργηση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων. Διαγραφή του ιδιωτικού χρέους των ανέργων.
- Εθνικοποίηση των τραπεζών που σώθηκαν με την καταβολή 211,5 δισ. ευρώ από το 2008 μέχρι σήμερα, με εργατικό έλεγχο και εγγύηση των καταθέσεων, όπως και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
- Αποζημίωση ασφαλιστικών ταμείων, ΝΠΔΔ και μικροομολογιούχων που ζημιώθηκαν από το PSI+.
- Αναζήτηση ποινικών ευθυνών για όσους συνέβαλαν στην έκδοση ομολόγων σε ξένο δίκαιο.
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΒΑΡΥΝΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ!
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ & ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΡΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΓΩΝΑ!
