Το εκπαιδευτικό κίνημα, με μια σκληρή και επίμονη πολυετή μάχη, κατάφερε να μπλοκάρει την αξιολόγηση και να προβάλει τις αρχές της παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου, υπερασπιζόμενο τις μορφωτικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η κατάργηση του ΠΔ. 152 και διατάξεων των ν. 3879 και ν. 4072 πιστώνεται σε αυτούς τους συλλογικούς αγώνες και δείχνει τις δυνατότητες του κινήματος να αποσπά κατακτήσεις ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Η αξιολόγηση αποτελεί το βασικό εργαλείο για την προώθηση του μοντέλου εκπαίδευσης και του φθηνού, ευέλικτου, αυταρχικού, ταξικού σχολείου της αγοράς. Ουσιαστικά αυτό υλοποιείται με το σπάσιμο του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχει ως συνέπεια να λαμβάνεται ως μοναδική μονάδα ανάλυσης ο εκπαιδευτικός ή το σχολείο, αποκρύπτοντας τις κυρίαρχες κοινωνικές σχέσεις εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται και από την εμπειρία όλων των χωρών που εφαρμόζουν συστήματα αξιολόγησης και που το τελευταίο διάστημα εντείνεται η σκληρότητά τους. Η υιοθέτηση αξιολογικών συστημάτων αποτελεί παντού τη στρατηγική επιλογή της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ.
Γι’ αυτό επέμειναν όλα τα προηγούμενα χρόνια για την εφαρμογή της αξιολόγησης προκειμένου να προωθήσουν τις πολιτικές διαθεσιμότητας και απολύσεων, μισθολογικής καθήλωσης και σύνδεσης με τις μισθολογικές απολαβές, κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών, εφαρμογής του βαθμολογίου και των ποσοστώσεων, τη χειραγώγηση και συρρίκνωση της παιδαγωγικής και διδακτικής αυτονομίας των εκπαιδευτικών, την ένταση των ταξικών – κοινωνικών ανισοτήτων, τη φίμωση της κριτικής του περιεχομένου σπουδών, την επιβολή ενός συγκεκριμένου μοντέλου δασκάλου. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: οποιαδήποτε διαδικασία επιτελεί τις λειτουργίες και το περιεχόμενο της αξιολόγησης, με όποιο όνομα κι αν εμφανιστεί, θα βρει και πάλι το εκπαιδευτικό κίνημα αντίθετο.
Η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας επιμένει με το πολυνομοσχέδιο στη διατήρηση της ΑΔΙΠΠΔΕ και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, δεν καταργεί το σύνολο του αξιολογικού θεσμικού πλαισίου και δεν επαναφέρει την ακώλυτη βαθμολογική-μισθολογική εξέλιξη. Χωρίς να προτάσσει ένα διακριτό από το σχολείο της αγοράς μορφωτικό σχέδιο επιδιώκει να μετατοπίσει την εκπαιδευτική αντιπαράθεση για ακόμη μια φορά στο πεδίο των κατάλληλων αξιολογικών τεχνικών, ενοχοποιώντας με αυτό τον τρόπο τον κόσμο της εκπαίδευσης για τη σχολική αποτυχία. Παράλληλα, ανοίγει από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το ζήτημα της αξιολόγησης σε όλο το δημόσιο τομέα και της αξιοποίησης της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ ως βασική αρχή για την αλλαγή στο δημόσιο τομέα.
Απαιτούμε:
- Να αποσυρθεί το άρθρο 46 που διατηρεί την ΑΔΙΠΠΔΕ και αναφέρεται σε «συστήματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου».
- Να αποσυρθεί το άρθρο 45.1 που ανοίγει μια σειρά ζητήματα (ρόλος σχολικού συμβούλου και σχολικού συμβουλίου στη διαδικασία, υποβολή απολογιστικής έκθεσης, πρόγραμμα δράσης κτλ, εκκρεμότητες που θα λυθούν με υπουργικές αποφάσεις).
- Δεν εφαρμόζουμε, μπλοκάρουμε με συλλογικές όρους, τις διαδικασίες που προβλέπει το άρθρο 45.1 και οι υπό έκδοση υπουργικές αποφάσεις.
- Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης (Ν. 2986/2002, Ν. 3848/2010, Ν. 4024/2011, Ν. 4142/2013 και Π.Δ. 152/2013)
- Κατάργηση του ΙΕΠ, της ΑΔΙΠΠΔΕ, του παρατηρητηρίου και των πλατφορμών αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης
- Καμιά αξιολόγηση- Κανένας αξιολογητής στην τάξη
- Ακύρωση της υπουργικής απόφασης για τις αμοιβές των αξιολογητών. («Παροχή υπηρεσιών στο πλαίσιο της Πράξης “Προκαταρκτικές ενέργειες για την εφαρμογή συστήματος αξιολόγησης” με κωδικό ΟΠΣ 453588 – Οριζόντια Πράξη» του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στα στελέχη της δημόσιας Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, από 15-03-2014 έως 31-10-2015 και εκτός του ωραρίου της κύριας εργασίας τους»)
- Καμιά αποδοχή εφαρμογής της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και των συνθηκών της ΕΕ που επιβάλλουν την αξιολόγηση.
- Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατική λειτουργία της σχολικής μονάδας με αναβάθμιση του παιδαγωγικού και διοικητικού ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων και θεσμοθετημένη πρωταγωνιστική θέση σε όλες τις παιδαγωγικές λειτουργίες του σχολείου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα.
