«Πρέπει όλοι να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι φέτος τα σχολεία μας θα λειτουργήσουν με 500(;) κενά εκπαιδευτικών…»
υπουρ. Παιδείας Α. Λοβέρδος στη συνάντηση με το Δ.Σ. της ΔΟΕ (9/9)
Δεν θα συμβιβαστούμε με το σχολείο των ελλείψεων,
της εργασιακής ανασφάλειας, της υποταγής!
Αγώνας διαρκείας στην εκπαίδευση και όλο το Δημόσιο! Ξεσηκωμός παντού!
Η κυβέρνηση της κοινωνικής καταστροφής, πιστή στις εντολές Ευρωπ. Ένωσης, Δ.Ν.Τ. και κεφαλαίου, συνέχισε και μέσα στο καλοκαίρι το “έργο” της. Με νέες φορομπηχτικές ρυθμίσεις (ΕΝ.Φ.Ι.Α), νέες επιθέσεις στα κοινωνικά δικαιώματα (“ρυθμίσεις” Βορίδη για την υγεία κ.ά.) οργάνωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών (αιγιαλοί, γη, ρεύμα κ.ά.) και σχέδια νέας επίθεσης σε μισθούς (νέο μισθολόγιο το Νοέμβρη, με καταβαράθρωση εισαγωγικών μισθών και άμεση σύνδεση μισθού με αξιολόγηση) και τις συντάξεις (διάλυση των ταμείων, σύνταξη στα 360ευρώ), αποζητούν το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης, βυθίζοντας την κοινωνική πλειοψηφία στην ανεργία, την απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Στο Δημόσιο αυτή τη χρονική περίοδο η επίθεση εκφράζεται με την προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, η οποία έχοντας ως βασικό της στοιχείο ότι το 15% των εργαζόμενων θα πρέπει να χαρακτηριστούν “άχρηστοι”, οδηγεί στη διάλυση ολόκληρων δομών-υπηρεσιών του Δημοσίου και στη διαθεσιμότητα-απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων. Όμως η μαζική και δυναμική αντίδραση και ανυπακοή των εργαζόμενων, με όπλο την απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ και μέσα από Γεν. Συνελεύσεις, καταλήψεις υπηρεσιών και καθολική σχεδόν άρνηση υποβολής των “αξιολογόχαρτων”, απονομιμοποίησε τη λογική της αξιολόγησης και ανάγκασε την κυβέρνηση σε συνεχείς αναδιπλώσεις («δεν θα έχει βλαπτικές για τους εργαζόμενους μεταβολές στη φετινή χρονιά»… Την επόμενη;), μετατοπίσεις καταληκτικών ημερομηνιών (από τον Ιούνιο στον Οκτώβρη) και προσφυγές (χαμένες μέχρι τώρα για την κυβέρνηση) στα δικαστήρια.
Στην εκπαίδευση η έναρξη της σχολικής χρονιάς σφραγίζεται από τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών που μαζί με την υποχρηματοδότηση (από το έτσι κι αλλιώς χαμηλό 3,18% του Α.Ε.Π. το 2009 στην πρόβλεψη για 2,79% του Α.Ε.Π. το 2014…) καθιστούν αδύνατη τη λειτουργία των σχολείων. Οι μηδενικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών (μετά τους 272 συνολικά διορισμούς της τελευταίας 4ετίας κατά την οποία συνταξιοδοτήθηκαν 9000 εκπ/κοί μόνο στην Π.Ε.) και η “μονιμοποίηση στην αδιοριστία ” με την πρόσληψη χιλιάδων αναπληρωτών (που εργάζονται ήδη έως και 13 χρόνια ως αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι), η προσπάθεια υποχρεωτικών μετακινήσεων εκπαιδευτικών από νομό σε νομό για την κάλυψη των κενών, οι συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, η υποβάθμιση έως καταργήσεως δομών της εκπαίδευσης όπως η ειδική και η αντισταθμιστική αγωγή, έρχονται να δέσουν με την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας (εγκύκλιος για υποβολή σχεδίων δράσης μέχρι 30/9) και της ατομικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού (ξεκινώντας από την αξιολόγηση των δ/ντών σχολικών μονάδων μέσα στο μήνα) που με πολύ πιο γοργούς ρυθμούς τη φετινή χρονιά επιχειρεί να επιβάλει το Υ.ΠΑΙ.Θ.
Η μόνη διαφορά τελικά της νέας πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΑΙ.Θ. συνίσταται στα πιο επικοινωνιακά χαρακτηριστικά παρουσίασης της ίδιας ακριβώς πολιτικής, (ίσως και καλύτερα) στοχοπροσηλωμένης στη διαμόρφωση του σχολείου της αγοράς. Ενός σχολείου στο οποίο η αμφισβήτηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών πάει αντάμα με την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, αφού δεν έχει ανάγκη από παιδαγωγούς με μόνιμη και σταθερή εργασία, με συνέχεια και συνοχή στο εκπαιδευτικό τους έργο αλλά καλύπτει τις ανάγκες του και με “επισκέπτες” εκπαιδευτικούς που προσφέρουν κατάρτιση αντί για γνώση, δεξιότητες αντί για ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας, αποσπασματική πληροφορία αντί για παιδεία. Ένα σχολείο απόλυτα προσαρμοσμένο στις κάθε φορά ανάγκες της αγοράς, με εκπαιδευτικούς-εργαζόμενους υπό αίρεση, υποχρεωμένους να αποδεικνύουν κάθε λίγο, μέσα από τις πιο διαβλητές διαδικασίες (ΑΣΕΠ, αξιολόγηση), ότι είναι ικανοί να κάνουν αυτό ακριβώς που ήδη κάνουν, ανασφαλείς και φοβισμένους, χαμηλά αμειβόμενους δούλους ενός σχολείου που λειτουργεί με βάση τους νόμους της αγοράς, για να παράξει νέους εργαζόμενους με παρόμοια χαρακτηριστικά, σε μια κοινωνία που τα πάντα στοχεύουν στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Ένα σχολείο ενταγμένο στη συνολική προσπάθεια αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του κράτους –υπηρεσίες που θα ιδιωτικοποιούνται ή θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια– και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
Σ’ αυτό το σχολείο, σ’ αυτό το Δημόσιο, σ’ αυτή την κοινωνία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας πρέπει να πούμε το μεγάλο όχι! Ξαναπιάνοντας το νήμα από κει ακριβώς που τ’ αφήσαμε, την πολύμηνη μάχη της περσινής χρονιάς ενάντια στην αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση, δυναμωμένοι από τον αντίστοιχο αγώνα των εργαζόμενων στο Δημόσιο, να οργανώσουμε τα βήματά μας για να μην περάσει η αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση, να επιβάλουμε τους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των κενών, να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τώρα, ν’ ανατρέψουμε συνολικά αυτή την πολιτική που μας στερεί το όνειρο, μας κλέβει τη ζωή!
Σ’ αυτή τη συγκυρία γίνεται ακόμη πιο έντονη η απουσία ενός συνδικάτου αποφασισμένου να ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, καθημερινά γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και οι παρατάξεις της (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ), δέσμιες της πολιτικής των κυβερνητικών κομμάτων που υπηρετούν μα και της διασύνδεσης των στελεχών τους με την εκπ/κή ιεραρχία, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν νικηφόρους αγώνες. Μένει σ’ εμάς τους εκπ/κούς να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να αγωνιστούμε για την αλλαγή του γενικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και της Δ.Ο.Ε. ειδικότερα, ώστε το εκπαιδευτικό κίνημα να συμβάλλει στην αναγκαιότητα για ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ, μνημονίων, μεσοπρόθεσμων και όλης της αντεργατικής– αντιεκπαιδευτικής πολιτικής! Μέσα από μαζικές Γεν. Συνελεύσεις των τοπικών Συλλόγων και το συντονισμό τους, άμεσα, να αναδείξουμε τα ζητήματα στην κοινωνία και να οργανώσουμε τον αγώνα με προτάγματα:
>Όχι στη αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση, το κλείσιμο σχολείων και την κινητικότητα-διαθεσιμότητα-απολύσεις – Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο
>Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των κενών στην εκπαίδευση (γενική και ειδική), με βάση την προϋπηρεσία και το χρόνο λήψης του πτυχίου – Μονιμοποίηση των αναπληρωτών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις – Άνοιγμα των πινάκων προϋπηρεσίας των αναπληρωτών από 30/6/2010 – Κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού νόμου 3840/2010 – Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
>Θεσμοθέτηση οργανικών θέσεων για όλα τα διδακτικά αντικείμενα του σχολείου
>Καμιά υποχρεωτική μετακίνηση εκπαιδευτικού
>Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια – Κατάργηση της φορομπηχτικής πολιτικής των μνημονίων και των χαρατσιών
>Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή – Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π.
Με βάση την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ που επεκτείνει την απεργία-αποχή και στις αξιολογικές διαδικασίες της εκπαίδευσης
-να καλέσουμε τους διευθυντές σχολικών μονάδων να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετέχουν σε καμιά αξιολογική διαδικασία και καταθέτουν τις υπηρεσιακές τους παραιτήσεις στη διάθεση της ΔΟΕ και των Συλλόγων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οργάνωση από ΔΟΕ και Συλλόγους συσκέψεων διευθυντών στις μεγάλες πόλεις και τις περιφέρειες
-να συνυπογράψουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί κείμενο που θα δηλώνουμε ότι δεν θα συμμετέχουμε σε καμιά αξιολογική διαδικασία και με συλλογικές διαδικασίες δεν θα δεχτούμε κανένα αξιολογητή στην τάξη
-να ανοίξουμε ξανά τη συζήτηση στα σχολεία και να μπλοκάρουμε τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης
Ταυτόχρονα η απεργία-αποχή πρέπει να συνοδευτεί από αποφάσεις συνολικής σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, από τα απαραίτητα απεργιακά βήματα: Kήρυξη απεργιακού αγώνα διαρκείας που θα ξεκινά με τριήμερη απεργία, η οποία θα εκδηλωθεί στις αρχές του Οκτώβρη και συνέχισή της με επαναλαμβανόμενες απεργίες που θα αποφασίζονται από τις Γ.Σ. των Συλλόγων και την ολομέλεια των προέδρων. Επιδιώκουμε τον κοινό βηματισμό με την ΟΛΜΕ και την επέκταση της απεργίας σε όλο το Δημόσιο με στόχο το γενικευμένο απεργιακό αγώνα διαρκείας σε όλη την εκπ/ση, το δημόσιο κι όλη την κοινωνία για να ακυρώσουμε στην πράξη και να ανατρέψουμε συνολικά την πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και τους εκφραστές της.
