6–7–2014
83η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. : Με φόντο την αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση που επιδιώκει να κλείσει σχολεία, να χειραγωγήσει -απολύσει εκπαιδευτικούς, συνέδριο απώλειας της πλειοψηφίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού
αλλά και απροθυμίας για αποφασιστικούς-νικηφόρους αγώνες
Πλούσια σε αγωνιστικές κορόνες η 83η Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων της ΔΟΕ αλλά φτωχή σε αποφάσεις αγώνα που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν τον εκπαιδευτικό μεσαίωνα που προωθούν κυβέρνηση και Ε.Ε. και σίγουρα αναντίστοιχη με την πλούσια σε αγωνιστική δράση χρονιά που τέλειωσε.
Σε μια κρίσιμη και ιστορική για το εκπαιδευτικό και λαϊκό κίνημα στιγμή, κατά την οποία:
-Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας για υπέρβασή της προς όφελος του κεφαλαίου, εκδηλώνεται ένα νέο κύμα επίθεσης στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας. Νέο ασφαλιστικό και διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο στο δημόσιο και καταβαράθρωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αντικατάσταση της σταθερής εργασίας με διάφορα προγράμματα απασχόλησης (ΕΣΠΑ, ΟΑΕΔ κ.ά.), ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών.
-Στην εκπαίδευση βρίσκεται σε εξέλιξη η αντιδραστικότερη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων που στέλνει στον καιάδα ολόκληρη τη νέα γενιά και συνθλίβει εργασιακά και παιδαγωγικά χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Το νέο λύκειο, η μαθητεία και η τράπεζα θεμάτων, η διαθεσιμότητα και οι απολύσεις, οι υποχρεωτικές μετατάξεις και μετακινήσεις και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, τα πειθαρχικά και η καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής αποτελούν κομμάτια ενός παζλ που το κάδρο του δεν είναι άλλο από το αποκρουστικό σχολείο της αγοράς, φθηνό, ταξικά διαφοροποιημένο, όλο και λιγότερο δημόσιο και δωρεάν, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα κορυφώνεται η μάχη της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης με την προσπάθεια να εφαρμοστεί για πρώτη φορά η ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Επιδιώκουν να επιβάλουν το φτηνό σχολείο της αγοράς, στο οποίο θα επικρατεί η χορηγία η εμπλοκή επιχειρηματικών φορέων, η χρηματοδότηση από τους γονείς, η διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, ο άκρατος ανταγωνισμός. Να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τη διδακτική–μαθησιακή διαδικασία, μετατρέποντάς την σε ένα σύνολο προκατασκευασμένων, τυποποιημένων και ποσοτικών κριτηρίων. Να δημιουργήσουν τις νέες δεξαμενές κινητικότητας–απόλυσης και να καθηλώσουν μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς με βάση τη σύνδεση της αξιολόγησης με βαθμό και μισθό.
-Στο δημόσιο η επίθεση έχει ενιαία χαρακτηριστικά που συμπυκνώνονται στη συρρίκνωση των κοινωνικών λειτουργιών του δημοσίου και λειτουργία του με επιχειρηματικούς όρους, στο ξεπούλημα και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών, τη μείωση του μισθολογικού κόστους, την κατάργηση της μονιμότητας και τη γενίκευση της επισφαλούς εργασίας, τον αυστηρό πειθαρχικό έλεγχο των εργαζόμενων. Καταλυτικό ρόλο σ’ όλα αυτά έρχεται να παίξει η αξιολόγηση ως βασικός μηχανισμός για την κατάργηση δομών του δημοσίου, την εξατομίκευση και την εμπέδωση του ανταγωνισμού στην οργάνωση των εργασιακών σχέσεων. Γι’ αυτό και έχει κομβικό ρόλο η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση – που είναι ανοιχτή μέσα στο καλοκαίρι – σε όλο το δημόσιο με το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή του νόμου Μητσοτάκη.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οι αντιπρόσωποι της 83ης Γ. Σ. είχαν την ευθύνη να εξοπλίσουν τον κλάδο με τις αναγκαίες αποφάσεις για την ανάσχεση και ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών και πάνω απ’ όλα να καταλήξουν σε συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης προσανατολίζοντας τον κλάδο για τις μεγάλες μάχες της επόμενης χρονιάς.
Οι θέσεις και η στάση των Παρεμβάσεων στην 83η Γ.Σ.
Οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Π. Ε. άσκησαν κριτική στη στάση της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας με προμετωπίδα την ανάγκη αλλαγής του γενικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και της Δ.Ο.Ε. ειδικότερα, ώστε το εκπαιδευτικό κίνημα να συμβάλλει στην αναγκαιότητα για ένα πλατύ, ενωτικό, κοινωνικοπολιτικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, μνημονίων, μεσοπρόθεσμων και όλης της αντεργατικής – αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Μίλησαν για ένα ταξικά ανασυγκροτημένο συνδικάτο που θα συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός λαϊκού κινήματος που θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η Ε.Ε. και οι ντόπιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και θα οδηγεί στη ρήξη με καπιταλιστικούς θεσμούς και μηχανισμούς όπως η Ε.Ε., το ευρώ κι η ευρωζώνη, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.
Στην κατεύθυνση αυτή υποστήριξαν ότι το Συνέδριο οφείλει να οδηγήσει τον κλάδο σε μια χρονιά αποφασιστικής σύγκρουσης, αποφασίζοντας την κήρυξη απεργιακού αγώνα διαρκείας που θα ξεκινά με τριήμερη απεργία, η οποία θα εκδηλωθεί στο διάστημα μέχρι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη και με εισήγηση για τη συνέχισή της με επαναλαμβανόμενες απεργίες που θα αποφασίζονται από τις Γ.Σ. των Συλλόγων. Προτείναμε ταυτόχρονα η συγκεκριμένη πρόταση να απευθυνθεί σε όλη την εκπαίδευση και τους χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στην κατεύθυνση του πανεργατικού-παγκοινωνικού ξεσηκωμού καθώς και μια σειρά από μέτρα (απεργιακές επιτροπές, συντονισμός, απεργιακά ταμεία, καταλήψεις κ.ά.) για την επιτυχία της απεργίας διαρκείας.
Η πρόταση αυτή κατατέθηκε με μικρές τροποποιήσεις (και συμπληρωμένη από την πρόταση κατάθεσης δηλώσεων ανυπακοής/παραίτησης στις διευθύνσεις) ως κοινή πρόταση ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΕΡΑ-Ανεξάρτητης Ενωτικής Εκκίνησης. Στην ψηφοφορία που έγινε για το πρόγραμμα δράσης πλειοψήφησε φανερά η παραπάνω πρόταση αλλά το προεδρείο της Γ.Σ. αυθαίρετα προχώρησε στη λήξη των εργασιών, αρνούμενο να κάνει καταμέτρηση. Στην πραγματικότητα οι ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ μεθόδευσαν την αποχώρηση των αντιπροσώπων τους πριν τη λήξη των εργασιών της Γ.Σ., όταν διαπίστωσαν ότι δεν έχουν την πλειοψηφία, γιατί δεν ήθελαν να υπάρξει καμία απολύτως αγωνιστική απόφαση έξω από τη δική τους πρόταση. Όλες οι ντουφεκιές περί κρισιμότητας της περιόδου και αγωνιστικής απάντησης του κλάδου ήταν άσφαιρες. Επέλεξαν να λήξει η ΓΣ χωρίς καμία απόφαση ώστε να πάρουν τις αποφάσεις της επιλογής τους, χρησιμοποιώντας την πλειοψηφία που κατέχουν στο ΔΣ της ΔΟΕ.
Στο θέμα της αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης, οι Παρεμβάσεις πρότειναν ένα συνεκτικό πλαίσιο που σε συνδυασμό με την πρότασή μας στο πρόγραμμα δράσης απαντούσε ολοκληρωμένα στην επίθεση. Βασικά στοιχεία του διεκδικητικού πλαισίου είναι η κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης, καθώς και η αντίθεση στην αξιολόγηση στο σύνολό της και σε συνδυασμό με την απεργιακή πρόταση προτάθηκαν τα παρακάτω μέτρα:
• Μπλοκάρουμε – ακυρώνουμε τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης και την εκπόνηση σχεδίων δράσης χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές αγώνα,
• Δε δεχόμαστε κανένα αξιολογητή στην τάξη,
• Καλούμε σε μαζικές παραιτήσεις διευθυντών σχολείων και σχολικών συμβούλων που θα οργανωθούν πανελλαδικά από τη ΔΟΕ και τοπικά από κάθε σύλλογο με τη δέσμευση όλων όσων συμμετέχουν στις λίστες διευθυντών και σχολικών συμβούλων ότι δε θα δεχθούν να αναλάβουν τα συγκεκριμένα καθήκοντα. Τα στελέχη της εκπ/σης που παραβιάζουν τις αποφάσεις του κλάδου, σ’ αυτό το τόσο κρίσιμο ζήτημα, δεν έχουν καμία θέση στο συνδικαλιστικό μας κίνημα και διαγράφονται από τους Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε.– ΕΞΩ ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΜΑΣ
• Η Δ.Ο.Ε. και κάθε τοπικός σύλλογος οργανώνουν συλλογή υπογραφών των εκπαιδευτικών που θα δηλώνουν ότι δεν θα συμμετέχουν σε καμιά διαδικασία αξιολόγησης
Στην ψηφοφορία για τα ζητήματα της αξιολόγησης έγινε φανερό ότι χάθηκε η πλειοψηφία του κυβερνητικού συνδικαλισμού στους αντιπροσώπους της ΓΣ. Η εισήγηση της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ, στην οποία δεν προτεινόταν κανένα συγκεκριμένο μέτρο για την αποτροπή της αξιολόγησης, καταψηφίστηκε. Στη συνέχεια έγινε μεγάλη προσπάθεια από την πλειοψηφία του προεδρείου, με πρωτοφανή διαδικαστικά τερτίπια να ακυρωθεί οποιαδήποτε απόφαση από τη ΓΣ.
Μετά την καταψήφιση της εισήγησης, το ΠΑΜΕ κατέθεσε για ψήφιση, πρόταση για τη διαγραφή των στελεχών εκπαίδευσης που θα μετατραπούν σε αξιολογητές. Από την πλευρά μας δηλώσαμε ότι θέση της Ομοσπονδίας πρέπει να είναι η κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης και ο γενικός προσανατολισμός του μπλοκαρίσματος όλων των διαδικασιών αξιολόγησης (κανένας αξιολογητής στην τάξη) – επομένως αυτά τα δυο στοιχεία, οφείλουν να είναι η προμετωπίδα της απόφασης και να ακολουθεί η αντίστοιχη πρόταση του ΠΑΜΕ. Προτάθηκαν επίσης και τα δυο κομβικά στοιχεία-μέτρα για την ακύρωση της αξιολόγησης (δήλωση-ψήφισμα των εκπαιδευτικών και τις μαζικές παραιτήσεις διευθυντών) αλλά το ΠΑΜΕ έδειξε μεγάλη απροθυμία να υπάρξει σύνθεση. Χρειάστηκαν διαπραγματεύσεις ακόμα και για να δεχτεί την προσθήκη του αιτήματος κατάργησης όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης. Η άρνησή του να συμπεριλάβει σημαντικά μέτρα μιας κινηματικής γραμμής οδήγησαν ώστε η απόφαση να μην είναι ολοκληρωμένη.
«Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης.
Μπλοκάρουμε με όρους συλλογικών αποφάσεων και όρους κινήματος την οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης και την ακυρώνουμε στην πράξη. Κανείς αξιολογητής στην τάξη!
Έξω οι αξιολογητές από τα συνδικάτα και τα σωματεία. Στη βάση αυτή και σε αυτή τη φάση, θεωρούμε ότι δεν έχουν θέση, δηλαδή δεν μπορεί να είναι μέλη στους Συλλόγους οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Διευθυντές Α/θμιας Εκπαίδευσης των νομών και οι Σχολικοί Σύμβουλοι, οι οποίοι είναι τα «πρώτα βιολιά» και ήδη «έχουν πιάσει δουλειά».
Στο βαθμό που οι διευθυντές σχολείων γίνουν αξιολογητές και συνδεθεί ο ρόλος τους με τις απολύσεις των εκπαιδευτικών, εκ των πραγμάτων αντιστρατεύονται τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του καταστατικού του Συλλόγου και επίσης εκ των πραγμάτων ως αξιολογητές δε μπορεί να έχουν θέση στα σωματεία.»
Αυτή είναι και η συνολική πρόταση που υπερψηφίστηκε από την πλειοψηφία των αντιπροσώπων (υπέρ: 225, κατά: 134, λευκά: 23). Η απόφαση αυτή αντανακλά το επίπεδο και τη δυνατότητα σύνθεσης αλλά και συσχετισμών της 83ης Γ.Σ. και αν και δεν αποτελεί μια ολοκληρωμένη απόφαση ούτε μπορεί να δώσει από μόνη της αγωνιστική διέξοδο στο εκπαιδευτικό κίνημα, καθώς δεν συμπληρώθηκε από το αντίστοιχο πρόγραμμα δράσης, βάζει τις βάσεις που πάνω τους μπορεί να ξετυλιχτεί η γραμμή του κινήματος.
Τα θέματα κι οι αποφάσεις του συνεδρίου
Ο οικονομικός απολογισμός και ο προϋπολογισμός ήταν η μοναδική στιγμή που οι αντιπρόσωποι της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ ήταν μαζικά παρόντες στην αίθουσα, ώστε να διασφαλίσουν τη διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης στη διαχείριση των οικονομικών της ΔΟΕ. Ακόμα κι έτσι, η ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ δεν κατόρθωσαν να στοιχήσουν όλους τους αντιπροσώπους τους στην υπεράσπιση των συνδικαλιστικών προνομίων, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην υπερψηφίσουν τα οικονομικά. Όταν όλες οι άλλες παρατάξεις αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα που ανακοίνωσε το προεδρείο και ζήτησαν να γίνει καταμέτρηση, οι εκπρόσωποι των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ στο προεδρείο κινήθηκαν για άλλη μια φορά πραξικοπηματικά και αρνήθηκαν την καταμέτρηση, πράγμα που καταγγέλθηκε δημόσια.
Στις ψηφοφορίες για το διεκδικητικό πλαίσιο και το πρόγραμμα δράσης, καταψηφίστηκε το σύνολο των εισηγήσεων της πλειοψηφίας – πρόκειται ασφαλώς για οριακό και ιστορικό σημείο ήττας και παρακμής του συνδικαλιστικού-κυβερνητικού δικομματισμού (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) στον κλάδο! Μοναδική εξαίρεση, η εισήγηση για τα πειθαρχικά, η οποία υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων, αφού κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Οι εισηγήσεις για την αξιολόγηση, τα οικονομικά, τα συνταξιοδοτικά και την ειδική αγωγή δεν υπερψηφίστηκαν. Όσο αφορά το ζήτημα της ειδικής αγωγής, ο εισηγητής από την πλευρά της ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ δεν αποδέχτηκε ούτε καν την πρότασή των Παρεμβάσεων για απόσυρση του νομοσχεδίου της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα να μην ψηφιστεί καμιά πρόταση!
Η στάση των παρατάξεων στην 83η Γ. Σ.
Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ, έχοντας άλλες προτεραιότητες, κινήθηκαν στο συνέδριο (όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα) στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: όχι μόνο δεν αμφισβητούν την κυβερνητική πολιτική, αλλά κινούνται σταθερά στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής, με τη λογική του εφικτού και της διαπραγμάτευσης κι όχι της υπεράσπισης των ταξικών συμφερόντων του κλάδου και των κοινωνικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος των αντιπροσώπων τους ανήκει στο διοικητικό μηχανισμό και καλείται να υλοποιήσει την κυβερνητική πολιτική ενώ οι υπόλοιποι αδυνατούν να υπερασπίσουν την πολιτική τους γραμμή στη βάση των εκπαιδευτικών, επεδίωξαν με κάθε τρόπο να μην βγει καμιά αγωνιστική απόφαση από το Συνέδριο, ούτε καν η 48ωρη που πρότειναν «για τα μάτια του κόσμου». Μοναδικό τους μέλημα να κερδίσουν την ψηφοφορία για τα οικονομικά του συνδικάτου, ώστε να διασφαλίσουν τη διαιώνιση της απαράδεκτης σημερινής κατάστασης στη διαχείριση των οικονομικών της ΔΟΕ και να μην πειραχτούν τα προνόμιά τους.
Αυτό που πρώτα απ’ όλα φάνηκε στο Συνέδριο είναι ότι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ αδυνατούν να ελέγξουν τους αντιπροσώπους τους κι έχουν χάσει πια την πλειοψηφία, όπως άλλωστε φάνηκε και στη μοναδική καταμέτρηση που έγινε (για την αξιολόγηση: 225 ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΜΕ-ΕΡΑ, 134 ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, 23 λευκά ενώ ένα χρόνο πριν, στις εκλογές για ανάδειξη του ΔΣ, η ΔΑΚΕ είχε πάρει 166 ψήφους και η ΠΑΣΚ/ΔΗΔΥ 139). Εξ’ αιτίας αυτού, η ΓΣ αντιπροσώπων μετατράπηκε σε βαρίδι για τις κυβερνητικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, που θέλησαν να «αποτινάξουν» από πάνω τους. Γι’ αυτό έθεταν συνεχώς διαδικαστικά ζητήματα, αρνούνταν να γίνει καταμέτρηση στα κρίσιμα ζητήματα και έκλεισαν πραξικοπηματικά το συνέδριο. Είναι φανερό ότι απαξίωσαν τη ΓΣ αντιπροσώπων ώστε όλα τα ζητήματα να μεταφερθούν στο ΔΣ της ΔΟΕ που έχουν εξασφαλισμένη την πλειοψηφία.
Το ΠΑΜΕ από την πλευρά του αρνήθηκε πεισματικά να συμβάλει ώστε αυτή η έλλειψη πλειοψηφίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού ν’ ανοίξει δρόμους στο εκπαιδευτικό κίνημα και να οδηγήσει σε ένα αγωνιστικό σχέδιο για τη νέα χρονιά ενάντια στην αξιολόγηση και την αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Εμμένοντας μέχρι το τέλος στην πρότασή του για εισήγηση προς τις Γ.Σ. των Συλλόγων για 48ωρη ή 3μερη απεργία και όχι σε απόφαση του συνεδρίου κι αρνούμενο να συμφωνήσει σε μια κοινή αγωνιστική πρόταση που φαινόταν να συγκεντρώνει την πλειοψηφία των αντιπροσώπων, στέρησε από το εκπαιδευτικό κίνημα τη δυνατότητα να μπει με άλλες προϋποθέσεις στη μάχη της αξιολόγησης, με μια απόφαση της 83ης Γ. Σ. που θα δέσμευε το Δ.Σ. της ΔΟΕ. Ακόμη και στην απόφαση για την αξιολόγηση χρειάζονταν διαπραγματεύσεις για να δεχτεί την προσθήκη του αιτήματος κατάργησης όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης. Εμμένει γενικότερα σε μια γραμμή απομονωτισμού-αναχωρητισμού και ιδεολογικής καθαρότητας, σε μια γραμμή που επιδιώκει όχι να νικήσει το κίνημα αλλά «να βγάλει ο λαός συμπεράσματα». Γι’ αυτό αναγάγει όλες τις μάχες σε ιδεολογικές και όχι σε πολιτικές μάχες τους κινήματος, αρνούμενο να συμβάλλει στην οργάνωση αγώνων ρήξης και ανατροπής της επίθεσης!
Για την Ε.Ρ.Α. (Αυτόνομη Παρέμβαση) κυρίαρχο ζήτημα φάνηκε να είναι η αλλαγή σε κυβερνητικό επίπεδο αφού βασικό στοιχείο των παρεμβάσεών της ήταν η νίκη του πολιτικού της φορέα στις πρόσφατες εκλογές και όχι η ανάγκη ανάπτυξης ενός αγωνιστικού σχεδίου που θα οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς και το εργατικό κίνημα γενικότερα στη νίκη και την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.
Πώς συνεχίζουμε
Οι Παρεμβάσεις–Κινήσεις–Συσπειρώσεις, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας την κρίσιμη αυτή στιγμή για το εκπαιδευτικό κίνημα, δηλώνουμε ότι τόσο στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. όσο και στους τοπικούς συλλόγους θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τη δράση μας για να προκύψουν οι αναγκαίες εκείνες αποφάσεις αγώνα που θα αποκρούσουν την πολιτική της αξιολόγησης και συνολικά την αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική.
Έτσι κι αλλιώς, τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει ο μεγάλος πρωταγωνιστής, η βάση των εκπαιδευτικών, στις μαζικές διαδικασίες του κινήματος και τις Γενικές συνελεύσεις των Συλλόγων, ώστε από το Σεπτέμβρη να ξεδιπλωθεί η συντονισμένη με όλο το εργατικό κίνημα, μαχητική δράση του εκπαιδευτικού κινήματος, με αποφάσεις ικανές να απαντήσουν νικηφόρα στη συγκυρία.
Γιατί ο δρόμος της μαζικής, πολιτικοποιημένης, μαχητικής δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι το μοναδικό έδαφος στο οποίο ο λαός μας έχει πλεονέκτημα.
Να γυρίσουμε σελίδα, να ξεδιπλωθεί στην επόμενη περίοδο ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής με άμεσο στόχο την ανατροπή της αντιδραστικής αντεργατικής πολιτικής και της κυβέρνησης (όπως και κάθε κυβέρνησης) που την υλοποιεί.
