ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ 

-Όλες τις λαϊκές μαζικές οργανώσεις

-Όλες τις φοιτητικές, μαθητικές και νεολαιίστικες μαζικές οργανώσεις

-Όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους και όλο το λαό

Ο παρατεταμένος αγώνας των δύο τελευταίων χρόνων των εργαζομένων, της νεολαίας και όλου του λαού με τη συγκλονιστική απεργία στις 19/20 Οκτώβρη και τις παλλαϊκές εκδηλώσεις αντίστασης στις 28 του Οκτώβρη πανικόβαλε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης της χώρας μας και των χωρών της ΕΕ, τους ανάγκασε να απαιτήσουν εσπευσμένα μέτρα. Μέτρα θωράκισης ενάντια στους εργατικούς αγώνες που έρχονται, αγώνες που θα τροφοδοτήσει η αντεργατική λαίλαπα που θα ακολουθήσει τη δανειακή σύμβαση και τις αποφάσεις της 26/10 της ΕΕ.

Σε αυτή την κατεύθυνση αναγκάστηκαν οι καρεκλοκένταυροι επιβήτορες της αντιλαϊκής κυβερνητικής εξουσίας με επικεφαλής τον εγκληματικά επικίνδυνο Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, οι δήθεν  αντιμνημονιακοί αντιστασιακοί της ΝΔ και οι προξενήτρες των τραπεζιτών του ΛΑΟΣ να έρθουν σε συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης μαύρου μετώπου του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αποφάσισαν να παραδώσουν τα κλειδιά της κυβερνητικής πολιτικής απευθείας στις τράπεζες και το κεφάλαιο χωρίς προσχήματα. Ο εκ των αρχιτεκτόνων της εγκληματικής επιβολής του Ευρώ και των πολιτικών λιτότητας Παπαδήμος, ο υπηρετών μια ζωή τραπεζίτες και κεφάλαιο, ο εκ των πρωταγωνιστών μέσω της ΕΚΤ προώθησης σχεδίων αντεργατικής πολιτικής της πιο άγριας λιτότητας για το λαό μας και τους λαούς της Ευρώπης, εν μέσω επευφημιών και συγχαρητηρίων των εκπροσώπων του κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο γιατί επεβλήθη ο άνθρωπος τους, τίθεται επικεφαλής της πιο μαύρης κυβέρνησης που έχει γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες ο τόπος.

Στόχοι αυτής της κυβέρνησης είναι:

– να εξασφαλίσει στους πιστωτές μας το μέγιστο δυνατό ποσοστό αποπληρωμής των χρυσοπληρωμένων τοκογλυφικών δανείων τους οδηγώντας σε χρεωκοπία τους εργαζόμενους και τη χώρα

– να βάλει στο γύψο μισθούς και συντάξεις, εργατικά δικαιώματα και ανάγκες για δεκαετίες, και να μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μια εκτεταμένη ευροκινεζική ζώνη βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης

– να ξεπουληθεί αντί πινακίου φακής σε ντόπια και ξένα μονοπώλια ο δημόσιος  και ο ορυκτός πλούτος της χώρας

Ο αγώνας ενάντια σε αυτά τα σχέδια είναι αγώνας επιβίωσης. Εάν περάσουν η ζωή μας θα έχει συντριβεί, τα παιδιά μας θα ζήσουν σε ένα κόσμο δίχως αύριο. Και όλα αυτά όταν η αστική τάξη της χώρας μας χωνεύει, στις κασέλες της στην Ελβετία και σε κάθε λογής φορολογικό παράδεισο, τη λεία της από την εικοσάχρονη εποποιία κερδοφορίας της που της έδινε πανευρωπαϊκά ρεκόρ.

Ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι ο παρατεταμένος εργατικός και  λαϊκός αγώνας για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και η πολιτική της.

Απέναντι στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την καπιταλιστική κρίση σε βάρος του κόσμου της εργασίας αυτός πρέπει να αντιπαραθέσει το δικό του πρόγραμμα επιδιώξεων που κεντρικοί του άξονες δεν μπορεί παρά να είναι:

-Όχι άλλες δόσεις και δάνεια, ούτε Ευρώ για την πληρωμή του δημόσιου χρέους που έφαγαν και φόρτωσαν στο λαό, που το έχουμε χρυσοπληρώσει, έξω από το Ευρώ και την ΕΕ. Ολόπλευρη αντιπαλότητα προς την πολιτική ακραίου νεοφιλελευθερισμού που χαρακτηρίζει τα διευθυντικά όργανα της ΕΕ, επιδίωξη κατάργησης του Συμφώνου για το ευρώ, του Ευρωσυντάγματος, του Συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης.

– Να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες που τις έχουμε ακριβοπληρώσει και να χαρισθούν τα χρέη των φτωχών από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, να χαρισθούν τα στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας των εργαζομένων. Να εξασφαλισθούν οι λαϊκές αποταμιεύσεις. Να αποτελέσουν μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Κατάργηση του ανατοκισμού για όλα τα δάνεια. Απαγόρευση διά νόμου κάθε πλειστηριασμού κύριας κατοικίας, αγροκτήματος.

– Να κρατικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση όλες οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας καθώς και όλες οι επιχειρήσεις που κλείνουν να περνούν στα χέρια των εργαζομένων. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση, και με εργατικό έλεγχο, όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΚΟ). Μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους για όλο το διάστημα της ανεργίας.

– Ο εργατικός έλεγχος θα αποτελέσει κρίσιμο στοιχείο που θα εξασφαλίζει από τη μια τα λαϊκά συμφέροντα και από την άλλη θα αυξάνει την αυτενέργεια και συμμετοχή των εργαζομένων.

– Φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45%. Μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής των μονοπωλιακών ομίλων και κατάσχεση – εκποίηση περιουσιακών στοιχείων των μεγαλομετόχων. Να μπουν έλεγχοι στη διακίνηση των κεφαλαίων όπως και να ελεγχθούν όλες οι συναλλαγματικές εκροές του στο εξωτερικό και να επιβληθούν κυρώσεις στην ασυδοσία του. Να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη  και η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία.

– Να αποκατασταθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να δοθούν πραγματικές αυξήσεις και να πάει το αφορολόγητο ατομικό όριο στις 20.000.

– Άμεση κάλυψη όλων των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας, άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών.

– Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στο πετρέλαιο θέρμανσης.

– Να μην πληρώσει ο λαός χαράτσια με οργανωμένη άρνηση πληρωμής. Να αποτρέψουμε στην πράξη τη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πληρώνουν και να καταργηθεί ο νόμος. Να μην πληρώσει η λαϊκή οικογένεια φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις. Προνοιακές παροχές, βιβλιάριο Υγείας για όλους χωρίς προϋποθέσεις. Να καταργηθούν όλα τα τροφεία και να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στους παιδικούς σταθμούς, να δημιουργηθούν νέοι παιδικοί σταθμοί. Κατάργηση όλων των διοδίων και δωρεάν εισιτήρια για εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους απ’ τις 6 έως τις 9 π.μ.

– Να αυξηθούν 50% οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Να παρθούν μέτρα διατίμησης στα τρόφιμα λαϊκής κατανάλωσης και στα φάρμακα.

– Να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να αποχωρήσει η χώρα από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και σχεδιασμό.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία  ενιαιοποίησης των αγώνων, να δώσει καύσιμα και να μετατρέψει τα όχι των εργατικών αγώνων στα ναι μιας άλλης περήφανης ζωής, να δίνει προοπτική και να δημιουργεί ρωγμές στη στρατηγική του κεφαλαίου, να απαντά συνολικά στη σημερινή επίθεση, να πείθει τους εργαζόμενους για το εφικτό ενός άλλου δρόμου διεξόδου προς όφελος τους, να στρώνει το έδαφος για τη μαζική τους στράτευση στους σκληρούς αγώνες που έρχονται, να δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ευρύτερης αυριανής νίκης.

Αν το πρόγραμμα αποτελεί το πρώτο βήμα μιας νικηφόρας πορείας, η σύγκλιση του πιο πλατιού ενωτικού μετώπου δυνάμεων που θα παλέψουν από κοινού να το επιβάλουν αποτελεί τη δεύτερη προϋπόθεση. Στο μαύρο μέτωπο που συγκροτήθηκε δεν μπορεί να είναι άλλη η απάντηση από τη κοινή δράση των εκατομμυρίων των εργαζομένων, από τα κάτω, με τις αγωνιστικές τους οργανώσεις, πέρα και ενάντια στα καπέλα και την υπονομευτική προς τους αγώνες τους πολιτική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που αποτελεί τμήμα του μαύρου μετώπου.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση δεν μπορεί, παίρνοντας υπόψη και τις εξελίξεις, να μην οργανωθούν αγώνες διάρκειας από το σύνολο των αγωνιστικών δυνάμεων ταυτόχρονα την ίδια περίοδο και να καίγονται οι αγωνιστικές εξάρσεις των εργαζομένων σε αγώνες κατά χώρο, χωρίς συντονισμό, σπέρνοντας απογοήτευση ή μετριάζοντας την αποτελεσματικότητα τους. Ταυτόχρονα είναι απόλυτα κατανοητό από όλους ότι με απεργιακές τουφεκιές δεν μπορεί να ανατραπεί το αντεργατικό σκηνικό που έχουν στήσει. Γι’ αυτό ένας παρατεταμένος απεργιακός αγώνας από κρίσιμες ομοσπονδίες του δημοσίου – εκπαίδευση, υγεία, ΟΤΑ- μαζί με τους εργαζόμενους στις πρώην ΔΕΚΟ και τους αγωνιστικούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα  θα πρέπει να οργανωθεί. Με πανελλαδικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά, για να πέσει η κυβέρνηση του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ και να απαξιωθεί η πολιτική της.

Ένας τέτοιος αγώνας προϋποθέτει συντονισμό, προετοιμασία, πρωταγωνιστές τους απλούς εργαζόμενους, θέληση να πάει μακριά, να υπερασπίσει και το απεργιακό μεροκάματο και το μέλλον των εργαζομένων, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές του αγώνα που ήρθαν στην επιφάνεια πρόσφατα αλλά και κάθε άλλη που η λαϊκή αυτενέργεια θα ανακαλύψει. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί και πρέπει να ξεσπάσει το τρίτο δεκαήμερο του Γενάρη. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα με κορύφωση την ψήφιση της δανειακής σύμβασης της 26^ης Οκτωβρίου και του καινούριου μνημονίου.

Ένας τέτοιος αγώνας και μια τέτοια λογική μπορεί και πρέπει να ενώσουν, μπορεί και πρέπει να επιβάλλουν αλλαγή στάση από όλους που έχουν ευθύνη για το ανέβασμα της αποτελεσματικότητας των εργατικών αγώνων. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να συνεγείρει τις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις, μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια τους και την κυβέρνηση τους, μπορεί να ανοίξει δρόμους για γενικότερες εξελίξεις. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να φέρει τη νίκη.

Με απόλυτη συναίσθηση της κρισιμότητας της εποχής, σας καλούμε να συνεργασθούμε, να συμπορευθούμε, να συναγωνισθούμε, να γευθούμε από κοινού τη χαρά να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο χορός των υπονομευτών

Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μια πανίσχυρη κυβέρνηση. Πρώτον, επειδή στηρίζεται και στα δύο κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με τη στήριξη και όλων των υπολοίπων κομμάτων με επικεφαλής τον ΛΑΟΣ, πλην εκείνων της Αριστεράς. Οι 255 από τις 300 ψήφους των βουλευτών που πήρε στη Βουλή αποστομώνουν όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το εύρος της κοινοβουλευτικής της στήριξης. Δεύτερον, επειδή και μόνο με τον σχηματισμό της κατόρθωσε να απορροφήσει -τουλάχιστον προσωρινά- τους βίαιους κραδασμούς του πολιτικού συστήματος που είχαν προκληθεί από την κολοσσιαία διαδήλωση σχεδόν μισού εκατομμυρίου ανθρώπων στην απεργία της 19ης Οκτωβρίου και το κύμα των κυνηγημένων κυβερνητικών αξιωματούχων στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.

Είναι διαφορετική, όμως, η πραγματικότητα. Πολύ πιο σύνθετη και σαφώς ασταθέστερη. Και δεν αναφερόμαστε στον παράγοντα του λαού ο οποίος τώρα προσπαθεί να γαντζωθεί από κάποιον για να ελπίσει, αλλά φυσικά θα στραφεί πιθανότατα κατά της κυβέρνησης μόλις αυτή πάρει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλωστε, η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν απευθύνεται στον λαό.

Υπονομευτές είναι οι… υποστηρικτές (!) της κυβέρνησης Παπαδήμου. “Υποστηρικτές” κατ’ όνομα όπως αποδεικνύουν οι πράξεις τους που την υποσκάπτουν συστηματικά. Αρχιυπονομευτής ο απίθανος Γιώργος Παπανδρέου. Μέχρι και… Υπουργικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του (!) συγκάλεσε πριν από το πρώτο κανονικό Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Ο απειλούμενος με εκδίωξη και από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου θέλησε να δείξει έτσι ότι αυτός είναι ο πραγματικός πρωθυπουργός και ο άλλος απλή μαριονέτα!

Πολιτικός ακροβάτης του σαμποτάζ κατά της κυβέρνησης είναι, βεβαίως, ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει πετύχει πραγματική παγκόσμια επιτυχία: είναι ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, στην οποία το κόμμα του… συμμετέχει και μάλιστα με τους δύο αντιπροέδρους του στα κορυφαία υπουργεία Αμυνας και Εξωτερικών!!!

Ούτε σε ακραίες φαρσοκωμωδίες και μάλιστα του “θεάτρου του παραλόγου” δεν συμβαίνουν τέτοιες εγγενώς αντιφατικές καταστάσεις. Και όμως εμείς αυτό το ονομάζουμε… “κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας”.

Γελοιωδέστεροι οι Ευρωπαίοι δεξιοί ηγέτες, αποδεικνύονται υποδεέστεροι στον χειρισμό της υπόθεσης της κυβέρνησης Παπαδήμου ακόμη και από τους εγχώριους ανυπόληπτους πολιτικούς αρχηγούς, τους οποίους υποτίθεται ότι θέλουν να συνετίσουν με το ζόρι. Δεν τους αρκεί που οι πιέσεις τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη στροφή κατά 180 μοίρες της ΝΔ και στη συγκυβέρνησή της με το ΠΑΣΟΚ. Θέλουν να εξευτελίσουν και προσωπικά τον ομοϊδεάτη τους Αντ. Σαμαρά βάζοντάς τον να υπογράψει “δήλωση μετανοίας” για την αντιμνημονιακή γραμμή που ακολούθησε στο παρελθόν!

Υποσκάπτουν την κυβέρνηση και διασύρουν έτσι ακόμη περισσότερο τον ήδη καταρρακωμένο από πλευράς κύρους πολιτικό κόσμο της Ελλάδας, εμφανίζοντας επιπλέον την ΕΕ και την Ευρωζώνη στα μάτια του ελληνικού λαού ως… δεσμοφύλακα “δημοσιονομικού Νταχάου”.

Ο κυνισμός αλλά και ο πολιτικός κρετινισμός των ηγετών της Ευρωδεξιάς υπερβαίνουν κάθε όριο. Νομίζουν, άραγε, ότι με τη στάση τους αυτή κερδίζουν υποστηρικτές μεταξύ των Ελλήνων; ‘Η μήπως έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο ελληνικός λαός θα υποταχθεί τρομοκρατημένος, αν εμφανίσουν μια εικόνα της ΕΕ ως… δημίου;

Η Ευρωζώνη προς διάλυση οδηγείται με τέτοια πολιτική και τέτοια συμπεριφορά προς τα κράτη – μέλη και τους λαούς τους. Λίγο ακόμη αν συνεχίσουν την ίδια πορεία δεν θα υπάρχει ευρώ για να μας απειλούν ότι θα μας πετάξουν πραξικοπηματικά έξω από το κοινό νόμισμα!

Ύστατη ελπίδα για το ευρώ αποδεικνύεται πλέον πως είναι η επερχόμενη κυβερνητική αλλαγή στη Γαλλία και στη συνέχεια εκείνη που θα ακολουθήσει σε λιγότερο από δύο χρόνια στη Γερμανία. Αμφιβάλλουμε αν οι ευρωσοσιαλιστές θα σώσουν το ευρώ, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι οι ευρωδεξιοί είναι έτοιμοι να το ρίξουν στον γκρεμό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ