Την Πέμπτη χάσαμε στα 54 χρόνια του τον αγαπημένο φίλο, σύντροφο και συνάδελφο Γιάννη Βεζιρτζή. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να εκφράσουν το μέγεθος της λύπης και της απώλειας. Όσοι τον γνωρίσαμε, όσοι ήμασταν φίλοι του αισθανόμαστε βαριά και δυσβάσταχτη την απουσία του.
Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους δασκάλους που είχαμε. Η διδασκαλία στο σχολείο συνδύαζε την αγάπη του για την γνώση και την πεποίθησή του πως η κοινωνία μπορεί να αλλάξει και να γίνει καλύτερη από αυτή που έχουμε. Και η εκπαίδευση μπορεί και οφείλει να συμβάλει σε αυτό το στόχο.
Κατά καιρούς είχε ασχοληθεί με διάφορα πράγματα που αφορούν το σχολείο. Ανέβαζε με τους μαθητές του παιδικές παραστάσεις που θα τις ζήλευαν πολλά επαγγελματικά θέατρα. Ζωγράφιζε μαζί τους μέσα στην τάξη. Τους πήγαινε εκδρομές διήμερες χωρίς τους γονείς τους. Έφτιαχνε σχέδια εργασίας που δεν περιγράφονται με λίγα λόγια και μόνο όσοι τα έχουν δει ξέρουν το εύρος της δουλειάς και την ποιότητα που έχουν. Τα τελευταία χρόνια με την διδακτορική του διατριβή άνοιξε το δικό του μονοπάτι στη διδακτική των φυσικών επιστημών. Έργο ζωής που μοναδική έγνοια είχε να το κοινωνήσει και να το μοιραστεί με τη μαχόμενη εκπαίδευση. Δεν πρόλαβε.
Γιατί ο Γιάννης δεν ήταν από αυτούς που συσσωρεύουν γνώσεις και πτυχία για την δημιουργία καριέρας. Όλα όσα δημιούργησε και πρόλαβε να αφήσει, είχαν αναφορά και αποδέκτη την ζωντανή εκπαίδευση που συντελείται στο σχολείο, μέσα και έξω από τους τοίχους της σχολικής αίθουσας. Ό,τι έγραψε, δεν ήταν σχέδιο επί χάρτου. Το είχε πρώτα εφαρμόσει στην τάξη του. Και ήταν διατεθειμένος να το μοιραστεί απλόχερα με τους άλλους.
Οι μαθητές που πέρασαν από τα χέρια του ήταν από τους πιο τυχερούς. Χθες στην κηδεία του, ανάμεσα στους συντετριμμένους συγγενείς, φίλους και συναδέλφους του ήταν και πολλά νέα παιδιά.
Με τους φίλους του μοιράστηκε πολλά. Τα πιο πολύτιμα απ’ όλα ήταν το γέλιο και η χαρά. Ο Γιάννης δεν γελούσε, ξεσπούσε στα γέλια και μαζί γελούσαν και τα μάτια του και το γέλιο αυτό ήταν μεταδοτικό. Καθένας από μας που τον γνώρισε έχει να διηγηθεί άπειρες στιγμές και ιστορίες. Και τώρα που έφυγε, γίναμε όλοι πιο φτωχοί.
Καλό ταξίδι Γιάννη. Καλό ταξίδι σύντροφε.
