Κάτω στο βάθος τόσα πέλματα βαριά
τόση βουή με καταρράχτες
ακούγονται να σπάζουν επιφάνειες
κατρακυλάν στις φλέβες μας ποτάμια –
Από τη 48ωρη Γενική Απεργία της 19ης και 20ης Οκτώβρη μέχρι τη λαϊκή έφοδο στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη, ο λαός εισέβαλλε ορμητικά στο προσκήνιο. Από την Ξάνθη μέχρι το Ηράκλειο, από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα, ο λαός βγήκε στους δρόμους σε ένα πρωτόγνωρο πανηγύρι, για να βροντοφωνάξει ΟΧΙ στη χούντα που κυβερνάει τη χώρα. Από τις μπάντες των δήμων, μέχρι τους μαθητές που απέστρεφαν απαξιωτικά το βλέμμα τους από την υπουργό, από τη μούντζα του εργάτη – μαθητή Αχιλλέα, από τους απολυμένους και άνεργους νέους, μέχρι την 80χρονη που χαστούκιζε το «όργανο» που την έσπρωξε, μέχρι τη σπαρακτική κραυγή μιας μάνας «πώς θα ζήσω το παιδί μου με 700 € ρεεεε..»
Όλοι και όλες ένωσαν τη φωνή τους και τη δύναμή τους σε μια εξελισσόμενη κοινωνική εξέγερση. Αυτό το ορμητικό ποτάμι πέτυχε μια πρωτοφανή νίκη, παρέσυρε την κυβέρνηση Παπανδρέου στην κατάρρευση, οδήγησε σε πανικό και κρίση ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Έντρομοι, Παπανδρέου και Βενιζέλος, έτρεξαν γονυπετείς στους διαδρόμους και τις αυλές των ισχυρών της Ευρώπης, με τον πρωτοφανή εκβιασμό του δημοψηφίσματος για να εισπράξουν νέους εξευτελισμούς.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου αποτελεί παρελθόν. Τα πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα που τη στήριζαν, οι ντόπιες και ξένες οικονομικές ελίτ, επιβάλλουν τώρα την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος, με την προσθήκη και της ΝΔ στο κάδρο των μνημονιακών δυνάμεων. Οι δυο κατεξοχήν ένοχοι που με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας οδήγησαν τους εργαζόμενους στην καταστροφή, αναλαμβάνουν τώρα από κοινού δράση. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ / ΝΔ που δρομολογείται – αν τελικά πραγματοποιηθεί – είναι το πρώτο από μια σειρά κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων με στόχο την υποταγή του «εχθρού – λαού» και την προώθηση της ίδιας ακριβώς πολιτικής. Είναι η πρόβα τζενεράλε για μια σειρά αντιλαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας που θα ακολουθήσουν. Πρώτο μέλημα αυτής της συγκυβέρνησης είναι να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση κατ’ εντολή των δανειστών της χώρας.
Νέα Δανειακή Σύμβαση : Σωτηρία ή καταδίκη ;
«Για την πρόσθετη και πιο διαρκή βοήθεια που θα πάρει από τα μέλη της ευρωζώνης, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει σκληρά μέτρα και να αποδεχθεί στενή επιτήρηση» λέει (σ.σ. ο γερμανός υπουργός οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε). «Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ελλάδα εκχωρεί προσωρινά ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας της». «Δεν πιστεύω ότι άλλες χώρες θα δέχονταν ποτέ κάτι τέτοιο, εκτός αν βρίσκονταν σε ύστατη ανάγκη»… Σύμφωνα με πηγή του υπουργείου οικονομικών, οι τράπεζες που θα δεχθούν να ανταλλάξουν τα παλιά ελληνικά ομόλογά τους με νέα -με μειωμένη ονομαστική τιμή κατά 50%- θα πάρουν γι αυτό ένα νομικό «δώρο», ήτοι θα πάψουν να υπόκεινται πλέον στην ελληνική νομοθεσία, και θα μπορούν να υπαχθούν σε μια άλλη, για παράδειγμα τη βρετανική.
Το Βήμα, 31/10/2011
Τι εξελίξεις δρομολογούνται με τη νέα δανειακή σύμβαση στην οποία δεσμεύονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ :
1. Στη χώρα θα εγκατασταθεί Μόνιμη Ύπατη Αρμοστεία από 300 επίτροπους με επικεφαλής τον Ράινχεμπαχ. Αυτοί οι 300 γκαουλάιτερ θα αποτελούν την πραγματική κυβέρνηση της χώρας, θα ελέγχουν και θα αποφασίζουν καθημερινά σε όλα τα υπουργεία πίσω από τις μαριονέτες – «υπουργούς».
2. Το περίφημο «κούρεμα» αφορά μόνο το μέρος των ομολόγων που βρίσκονται κυρίως στην κατοχή των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων, ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών. Εξαιρούνται γύρω στα 200 δις ευρώ του χρέους που αφορούν τα ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα μακροπρόθεσμα ομόλογα, τα ομόλογα του Μνημονίου 1 κλπ. Άρα, το «κούρεμα» του χρέους του ελληνικού δημοσίου εξαιρεί τους δανειστές της χώρας !
3. Σύμφωνα με τις δικές τους εκτιμήσεις, το 2012 το χρέος θα φτάνει το 150 % του ΑΕΠ δηλαδή θα απαιτεί το 35 -40 % για την εξυπηρέτησή του. Το 2020, οι ίδιοι εκτιμούν ότι αν το σχέδιό τους πετύχει (!!) το χρέος θα φτάνει το 120 % του ΑΕΠ, δηλαδή θα είναι ακριβώς στο σημείο που το παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ το 2009 !!! Άρα, η πλήρης εξαθλίωση των εργαζόμενων κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχει για το χρέος της χώρας !
4. Επιδιώκεται να αλλάξει η νομική βάση του χρέους και να μετατραπεί από χρέος σε ομόλογα εκδοθέντα με βάση τους κανόνες του ελληνικού δικαίου σε χρέος διακρατικό με ομόλογα που θα έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει απλά ότι διασφαλίζονται με λεόντειους όρους οι δανειστές που μπορούν να απαιτήσουν την υποθήκευση και δήμευση ακόμα και των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη (δηλ. του ελληνικού δημοσίου).
5. Προβλέπεται η ενίσχυση της συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα (PSI, δηλ. Private Sector Invelopment) στην όλη διαδικασία. Τι σημαίνει αυτό ; Πριν τη σύσκεψη κορυφής, ήδη από τα μέσα Οκτώβρη, διάφοροι διεθνείς θεσμικοί επενδυτές, αγόραζαν μετά μανίας ελληνικά ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές. Πρόκειται για τα περίφημα vulture funds (ληστρικά κεφάλαια) που ειδικεύονται σε εξαγορά ομολόγων εταιρειών ή κρατών που βρίσκονται στο κατώφλι της χρεοκοπίας. Τα αγοράζουν σε τιμές εξευτελιστικές και μετά την πτώχευση διεκδικούν ολόκληρη την αξία τους ! Επομένως οι κύριοι “PSI” έχουν ισχυρά συμφέροντα που συνδέονται με τη χρεοκοπία των οφειλετών τους !
6. Προβλέπεται ρητά στο κείμενο της συμφωνίας, η αρμοδιότητα των Ευρωπαϊκών οργάνων να επιτηρούν τους εθνικούς προϋπολογισμούς και να παρεμβαίνουν ανοιχτά τόσο στην εκπόνησή τους όσο και στην εκτέλεσή τους. Αυτό σημαίνει σκληρή λιτότητα και εξαθλίωση όλων των εργαζόμενων της Ευρώπης και κινεζοποίηση των εργαζόμενων της Ελλάδας.
Με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο…
«Η Ελλάδα ανήκει σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο που ελέγχεται από τη Γερμανία και τις δυνάμεις του Άξονα. Πρέπει συνεπώς να ενταχθεί στον οικονομικό σχεδιασμό αυτής της περιοχής. Δεν πρέπει να επιτραπεί να πέσει η Ελλάδα σε πολιτικό και στρατιωτικό χάος».
(Γερμανός γκαουλάιτερ Άλτενμπαχ πληρεξούσιος των γερμανών βιομηχάνων το 1942, ομοικαταληκτών μετά του σημερινού Ράιχενμπαχ)
Η νέα δανειακή σύμβαση καταδικάζει το λαό σε πλήρη και διαρκή εξαθλίωση, μετατρέπει τους πολίτες αυτής της χώρας σε υπηκόους μιας ευρωπαϊκής νεο – αποικιοκρατίας, της δικτατορίας του κεφαλαίου. Γι’ αυτό και 24 ώρες μόλις μετά τη δημοσίευσή της, σύσσωμος ο λαός με τη συγκλονιστική αγωνιστική παρουσία στις παρελάσεις όρθωσε το σύγχρονο περήφανο ΟΧΙ στη νέα υποδούλωση !
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Η ιστορία επιταχύνεται καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και οξύνεται. Από την Τετάρτη 9 Νοέμβρη 2011, η Ιταλία, τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη με 1 τρις χρέος αδυνατεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της – δεν μπορεί πλέον να βγει στις αγορές. Κοινός παρανομαστής όλων των εθνικών και υπερεθνικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης, είναι η κάθετη υποτίμηση του εργατικού κόστους, δηλαδή σε απλά ελληνικά, η λεηλασία του μισθού, της εργασίας, των δικαιωμάτων, της ίδιας της ζωής των εργαζομένων.
Να μιλήσουμε για το νεοδιόριστο δάσκαλο που με βάση το νέο μισθολόγιο θα παίρνει 700 ευρώ μισθό και με 20 χρόνια υπηρεσίας 1150 ευρώ ;
Να πούμε για τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση που απλώνεται γύρω μας ; Για τη δική μας χρεοκοπία ;
Για τις ζωές των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των νέων παιδιών, που καταστρέφονται, που λιώνουν και καίγονται για να γίνουν πρώτη ύλη στις ατμομηχανές του ασθμαίνοντος καπιταλισμού ;
Κάτω
στο βάθος
τόσα πέλματα βαριά.
Ακούω να ‘ρχεται καινούργιο βήμα…
Ζούμε ιστορικές στιγμές. Με όλο τον πόνο, την αγωνία και το φόβο που βαραίνει την πραγματικότητα. Αλλά ταυτόχρονα με όλο τον ηρωισμό, τη συλλογικότητα, τον αυθορμητισμό και την οργή που γεννιέται στις ψυχές μας. Δεν ανήκουμε στον κόσμο των επιχειρήσεων, είμαστε εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί που ζούμε μόνο με το μισθό μας. Ως αδύναμοι κρίκοι, οι τσέπες μας ήταν άδειες την εποχή της δραχμής κι ακόμα πιο άδειες την εποχή του ευρώ. Είμαστε υποστηρικτές μιας άλλης προοπτικής που θα ανατρέψει την πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου και θα ανοίξει το δρόμο της υπεράσπισης των αναγκών, των δικαιωμάτων, της ζωής, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μας, ενάντια στην ΕΕ και τα σχέδια του ΔΝΤ.
Καμιά ενότητα κανενός είδους, κανένα κοινό συμφέρον δεν μας συνδέει με το δουλοπρεπές πολιτικό προσωπικό, τους διάφορους έλληνες τραπεζίτες, μιζαδόρους, επιχειρηματίες, γύπες των χρηματιστηρίων και της αγοράς. Αδέλφια μας είναι οι χιλιάδες που διαδηλώνουν στη Νέα Υόρκη, το κίνημα «είμαστε το 99%» που γεννιέται στις ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι που απεργούν στο Όκλαντ, οι Βρετανοί φοιτητές, ο λαός που γεμίζει πλατείες στην Ισπανία.
Από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν. Όσοι τους περιμένουν καρτερικά απέχοντας από τους κοινωνικούς αγώνες θα βιώσουν νέες ήττες, νέες συμφορές. Η λύση του δράματος που λέγεται καπιταλιστική κρίση, βρίσκεται στην αφύπνιση των λαών όλου του κόσμου. Τη λύση την κρατάμε στα χέρια μας όλοι εμείς, εμείς που βγήκαμε στους δρόμους, που αψηφήσαμε δακρυγόνα, ΜΑΤ και τρομοκρατία. Όλοι εμείς που ρίξαμε την κυβέρνηση Παπανδρέου, οφείλουμε να συνεχίσουμε το δρόμο των αγώνων για να ανοίξουμε ένα άλλο δρόμο κόντρα στην καπιταλιστική εξαθλίωση, έτσι ώστε το μέλλον να είναι διαφορετικό από μια ρακένδυτη, φωτοτυπία του παρόντος. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο ΕΑΜ της εποχής μας, ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο με στόχους και πρόγραμμα που θα απαντάει στην καπιταλιστική κρίση από την πλευρά των εργαζομένων, ένα μέτωπο ικανό να πετύχει μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, που θα γεννηθεί, θα ζει και θα αναπνέει δικτυωμένο στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων και των γειτονιών, στις πλατείες και τις λαϊκές επιτροπές, στις ανοιχτές συνελεύσεις, στα δίκτυα αλληλεγγύης και στα κινήματα αντίστασης και ανυπακοής.
Ακόμα κι αν οι κοινωνικοί αγώνες μπήκαν στην νέα εποχή, χωρίς σταθερά συστήματα πολιτικής αναφοράς και ιδεών κάτω από τα πόδια τους.
Ακόμα κι αν αυτό είναι η αδυναμία αλλά και η δύναμη τους.
Ο στροβιλισμός και η αιώρηση των κοινωνικών αγώνων γύρω από αυτό το πολιτικό κενό, μας οδηγεί στην επώδυνη γέννα και σύνθεση νέων κοινωνικοπολιτικών εγχειρημάτων. Από τα δάση του Μεξικό και το Σιατλ των ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μέχρι τις πλατείες των αγανακτισμένων κοινωνιών και την κατάληψη της Wall Street, ένα νέο φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο.
Οι εξελίξεις είναι γρήγορες. Οι φόβοι πολλοί. Οι αγωνίες πάμπολλες. Η ανάγκη σφύζουσα. Ο δρόμος πολύς. Οι πύλες αδιάβατες. Πρέπει όμως να τις διαβούμε.
Εδώ είμαστε.! Τέκνα της ανάγκης και της οργής. Τέκνα του νεφελώματος που στροβιλίζεται και αφήνει παρακαταθήκες…
Ας γυρίσουμε στη στιγμή. «Να φύγετε όλοι» ακουγόταν παντού, όχι από video της Αργεντινής του 2002, αλλά από την ψυχή μιας κοινωνίας που αμυδρά αρχίζει να βλέπει πίσω από το σκοτεινό βουνό, την ελευθερία της αμεσοδημοκρατικής ανασυγκρότησης, την ψευτιά της καπιταλιστικής δημοκρατίας, την ομορφιά της εξεγερτικής συλλογικότητας. Και στο τραγούδι μας, στα συνθήματά μας, που ακούστηκαν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώθηκαν πάλι τα λόγια του subcommadante Marcos, από τα ζαπατιστικά δάση:
Αξιοπρέπεια μονάχα. Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια είναι οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια είναι τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε. Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει. Είδαμε και ακούσαμε. Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος, μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.
Να ιδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε: Αυτό μας λείπει.
Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες. Το άλλο είμαστε.
Αν αυτός ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Εκπαιδευτική Παρέμβαση
Α΄ Σύλλογος Αθηνών Π.Ε.
10-11-2011
