Του Κώστα Τουλγαρίδη, εκπαιδευτικού ΠΕ στην Αν. Αττική
kostoulgaridis@yahoo.gr
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ένα τεράστιο συλλαλητήριο των εργαζόμενων στους δήμους διασχίζει το κέντρο της Αθήνας, με παλμό, μαχητικότητα, οργή και αποφασιστικότητα. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες βρίσκονται σε συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις, ο χώρος της εφεδρείας και των νοσοκομείων το ίδιο, τα υπουργεία σε καταλήψεις και αποχές. Αυτή την ώρα ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να προσθέσει τις δικές του σοβαρές αγωνιστικές δυνάμεις ώστε να διευρυνθεί το απεργιακό μέτωπο, να μετεξελιχθεί σε γενικευμένη πολύμορφη απεργία διαρκείας, ικανή να βάλει το πολιτικό ζήτημα της περιόδου, την πτώση της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής.
Κι ενώ η κρισιμότητα της περιόδου είναι φανερή σε κάθε εργαζόμενο και η ανάγκη άμεσων αγωνιστικών αποφάσεων από τους κλάδους επείγουσα, η ΠΑΣΚ Π.Ε. ανακοινώνει μια «πρόταση» που μόνο αγωνιστική δεν μπορεί να θεωρηθεί. Τα ερωτήματα που τίθονται είναι μεγάλα και οι απαντήσεις φανερές.
• Γιατί η ΠΑΣΚ, ενώ γνώριζε το μισθολόγιο από την Πέμπτη 6/10, κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ την ίδια μέρα ΔΕΝ κατέθεσε καμία απολύτως αγωνιστική πρόταση και θυμήθηκε να ανακοινώσει πρόταση για απεργία διαρκείας μια βδομάδα μετά;
• Γιατί η ΠΑΣΚ ΔΕΝ επιτάχυνε τη σύγκλιση του ΔΣ της ΔΟΕ μέσα στο Σαββατοκύριακο, ούτε και μετά την έκκληση των Παρεμβάσεων, αλλά αντίθετα καθόρισε τη συνεδρίαση του την Τετάρτη 12/10, όπου ΘΑ θέσει την πρότασή της;
• Γιατί, πετάει την μπάλα στην εξέδρα όταν αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαροί αγώνες άλλων κλάδων – ΟΤΑ, ΜΜΜεταφοράς, Υγεία, Δημόσιοι οργανισμοί και καταλήψεις Υπουργείων, φοιτητικές και μαθητικές καταλήψεις; Τώρα είναι η ώρα να χτιστεί διακλαδικός αγώνας και όχι μετά από δυο βδομάδες. Τώρα χρειάζεται να πυροδοτηθεί η λαϊκή οργή με την απεργιακή συμπόρευση των μεγάλων κλάδων ώστε να τροφοδοτηθεί το απεργιακό μέτωπο με νέες δυνάμεις ικανές να τονώσουν την αυτοπεποίθηση του λαού ότι αυτή η κυβέρνηση, η πολιτική της και μαζί η τρόικα ΕΕ και ΔΝΤ μπορεί να ανατραπεί.
• Τι εξυπηρετεί η πρόταση για διεξαγωγή ΓΣ στις 13-18/10; Ακυρώνεται έτσι οποιαδήποτε δυνατότητα για απόφαση έναρξης του απεργιακού αγώνα τώρα που οι άλλοι κλάδοι είναι στους δρόμους.
• Γιατί η πρόταση για συνελεύσεις δε συνοδεύεται από ολομέλεια των προέδρων; Δηλαδή οι συνελεύσεις θα γίνουν αλλά δε θα έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα.
• Γιατί η πρώτη 5θήμερη απεργία πρέπει να ξεκινήσει μετά την απεργία στις 19/10 δηλαδή τη Δευτέρα 24/10; Η πιθανότητα να έχει ψηφιστεί το νομοσχέδιο ως τότε είναι ορατή.
• Τι τελικά λέει η ΠΑΣΚ και η πλειοψηφία της ΔΟΕ σχετικά με τους πολιτικούς στόχους της απεργίας; Γιατί αρνείται να βάλει το στόχο της ανατροπής της πιο λαομίσητης και καταστροφικής κυβέρνησης αλλά μιλάει γενικώς για ανατροπή «όλων των αντιλαϊκών μέτρων»! Με αυτή την κυβέρνηση στο τιμόνι ; Με Μνημόνιο; Χωρίς τη διαγραφή του χρέους και την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων; Χωρίς την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών; Χωρίς την αντίθεση στο νέο σχολείο της αγοράς και τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της κυβέρνησης; Η προβολή του αιτήματος για την ανατροπή κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και κάθε επίδοξου διαχειριστή μπορεί να εμφανίζεται κατά καιρούς από την ΠΑΣΚ ως άλλοθι ή «σημαία ευκαιρίας» σε κάποιες δηλώσεις αλλά δεν μπορεί να αποτελεί το βασικό στόχο του απεργιακού αγώνα;
Βρισκόμαστε ίσως στην πιο κρίσιμη στιγμή της επίθεσης και όλοι θα κριθούν από τη στάση τους και τις πράξεις τους και όχι από τα λόγια. Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τη ζωή των συναδέλφων με κολπάκια και επικοινωνιακά τερτίπια. ΤΩΡΑ χρειάζεται μια αποφασιστική απεργία διαρκείας για να κερδίσει ότι του κλέψανε και να ΜΗΝ καταδικαστεί στην εξαθλίωση και την αναξιοπρέπεια, για μια ζωή.
Το Δ.Σ. της ΔΟΕ οφείλει να προχωρήσει ΤΩΡΑ σε απόφαση για 5ήμερη απεργία 17 – 21/10 και νέο κύκλο γενικών συνελεύσεων αμέσων μετά για συνέχιση. Αν η ΠΑΣΚ θέλει στοιχειωδώς να συμβάλλει ας διευκολύνει το συντονισμό με τους άλλους κλάδους κι όχι να τον δυναμιτίζει όπως κάνει συνήθως. Αλλιώς ας σταματήσουν να εμπαίζουν τους εργαζόμενους με επικοινωνιακά τρικ προκειμένου να κρύψουν την ουσιαστική στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής που αποτυπώνεται παντού, στη δράση του εργατικού κινήματος, τα αιτήματα και την οργάνωση των αγώνων του και ιδιαίτερα με την προκλητική και κραυγαλέα στάση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ τις οποίες ακολουθούν και προσκυνούν.
