Στην Βοστίτσα (Αίγιο) κάλεσαν οι προύχοντες και αρχιερείς του Μοριά τον Παπαφλέσσα να τους μηνύσει τι θέλει η Φιλική Εταιρεία. Έγινε η μάζωξη και ο Π.Π. Γερμανός του θέτει 11 ερωτήματα, μια πεπονόφλουδα το καθένα. Και τι δεν του γύρευαν να εγγυηθεί. Αν είναι σύμφωνο όλο το Έθνος, αν θα μας βοηθήσει η Ρωσία, αν θα κάνουν πόλεμο η Αυστρία ή η Αγγλία κλπ. και ο Παπαφλέσσας γυρεύοντας να τους δώσει κουράγιο τους λέει ότι όλα τα είχε προβλέψει η Αρχή. Πρώτος μιλάει ό άρχοντας Αν­τρέας Ζαΐμης :”‘Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα, απελπισμένα, στασιαστικά, ιδιοτελή και σχεδόν μπιρμπάντικα. Και αν λάβωμεν αυτά ως βάσιν έχοντα, αναμφιβόλως παίρνομεν το έθνος εις τον λαιμόν μας και θέλομεν επισύρει εις τας κεφαλάς μας το αιώνιον ανάθεμα …” Τα λόγια αυτά του Ζαΐμη βρίσκουν σύμφωνους όλους τούς άλλους. “Χάνεται το έθνος μας αν ξεσηκωθούμε”, φωνάζουν, γιατί τίποτα δεν είναι έτοιμο.

Ξαναπαίρνει τότες το λόγο ό Παλαιών Πατρών Γερμανός, το βαρύ πυροβολικό των αρχόντων, και λέει : Που πολεμοφόδια ; Που όπλα ; Που χρήματα πολυάριθμα ; Που στρατός πεπαιδευμένος ; Που στόλος εφοδιασμένος ; Όποιον αρχηγόν έχομεν διά να αντιπαλαίση εις το τρομερώτατον θηρίον της ‘Οθωμανι­κής Αυτοκρατορίας εις περίπτωσιν μιας εποχής και στιγμής απελπισίας ; Οι λαοί μας είναι όχι μόνον άπειροι της οπλοφορίας, αλλά και άοπλοι, δυστυχείς επομένως και ανίκανοι να προοδεύσουν εις τοιούτον έργον… Τον πιο κρύφιο όμως στοχασμό και φόβο των κοτζαμπάσηδων τον φανέρωσε ό Σωτήρης Χαραλάμπης :

…Καλά όλα αυτά. Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τούς Τούρκους, σε ποιόν θα παραδοθούμε ; Ποιόν θα χουμε ανώτερο ; Ο ραγιάς αφού πάρει τα όπλα δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνου, πού δε μπορεί να κρατήσει το πιρούνι να φάει ! … Τέλος παίρνουν την απόφαση να κλείσουν σε μοναστήρι τον Παπαφλέσσα, για να σιγουρευτούν πώς δε θα ξεσηκώσει τον κόσμο…

“Ε, ό Παπαφλέσσας πια δεν κρατιέται.

—  Γι ακούτε εδώ, τούς φωνάζει, ή επανάσταση είτε το θέτε είτε όχι θα γίνει ! Πάρτε το απόφαση. . “Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδί­σετε, εγώ πήρα προσταγή από την ‘Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω.

— Και τότες οποίον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν… Αυτό ήταν πού τους πονούσε. Πετιέται πάνω ό δεσπότης Παλαιών Πατρών Γερμανός κι αρχίζει να τον βρίζει: Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!    

(Δ. Φωτιάδη, Καραϊσκάκης)

Τα γεγονότα ακολούθησαν τη φορά τους. Άλλοι έτρεξαν να καρπωθούν τη δόξα. Αυτό που έμεινε είναι το γεγονός ότι αν θέλουν “οι από κάτω” όλα είναι κατορθωτά. Ε, λοιπόν τους λέμε ότι η αξιολόγηση σφαγείο δεν θα περάσει! 

Ερωτήσεις και απαντήσεις για την αξιολόγηση

1) Μπορεί η αξιολόγηση να επηρεάσει τους εκπαιδευτικούς, ακόμα και αν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους;

«Δεν μπορεί στην ίδια υπηρεσία να είναι όλοι άριστοι. Η αξιολόγηση είναι σύγκριση, μέτρηση και κατάταξη. Θα υπάρχουν ποσοστώσεις». Τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη

Το Νομοσχέδιο για την αξιολόγηση στο δημόσιο: καθορίζει με σαφήνεια ότι το 25% (ανώτερο) μιας υπηρεσίας μπορεί να βαθμολογηθεί με άριστα ενώ πρέπει οπωσδήποτε ένα 15% να βαθμολογηθεί με κάτω της βάσης.

2) Πώς θα αλλάξω βαθμό, αν δεν γίνει η αξιολόγηση; Θέλω να πάρω τα λεφτά μου.

Ο νόμος για το νέο μισθολόγιο (4024/2012) καθορίζει με ξεκάθαρο τρόπο ποσόστωση για την αλλαγή βαθμού. Από τον βαθμό ΣΤ στον Ε μπορούν θεωρητικά να περάσουν όλοι, από τον Ε στο Δ οι 9 στους 10, από τον Δ στον Γ οι 7 στους 10, από τον Γ στον Β οι 4 και από τον Β στον Α μόνο οι διευθυντές εκπαίδευσης και οι σχολικοί σύμβουλοι.

3) Είμαι στο βαθμό ΣΤ και θέλω να πάω στο Ε, άρα λέω ναι και στην αξιολόγηση;

Η αλλαγή βαθμού έχει απαγορευτεί από το μνημόνιο που ψηφίστηκε το 2011 και την ερμηνευτική εγκύκλιο του 2012. Εκεί αναφέρεται καθαρά ότι απαγορεύονται οι αυξήσεις και η ωριμάνσεις στο δημόσιο τομέα μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10% (!!!). Η ανεργία βρίσκεται στο 27,7% και με την πολιτική που ακολουθούν αυξάνεται ραγδαία. Όπως γνωρίζουμε όλες και όλοι καλά, καμία αλλαγή βαθμολογικού κλιμακίου δε γίνεται. Μόνο τα ΜΚ δίνονται μέχρι στιγμής ακώλυτα.

“ν.4046/2012, Άρθρο 4: Από 14-2-2012 και μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10%, αναστέλλεται η ισχύς διατάξεων νόμων, κανονιστικών πράξεων, Συλλογικών Συμβάσεων ή διαιτητικών Αποφάσεων, οι οποίες προβλέπουν αυξήσεις μισθών ή ημερομισθίων, περιλαμβανομένων και εκείνων περί υπηρεσιακών ωριμάνσεων, με μόνη προϋπόθεση την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου εργασίας, όπως ενδεικτικά το επίδομα πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, το επίδομα τριετίας και το επίδομα πενταετίας. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος του εθνικού ποσοστού ανεργίας των τελευταίων τεσσάρων τριμήνων, όπως αυτός αποτυπώνεται στην Έρευνα Εργατικού δυναμικού της ΕΛ.ΣΤΑΤ”.

4) Μπορεί όμως να αλλάξει κάτι τώρα με το μνημόνιο, η χώρα λένε τα πάει καλύτερα;

Σύμφωνα με το Μνημόνιο 3 στο Υπουργείο Παιδείας για τα έτη 2013 και 2014, δε θα πραγματοποιηθούν προσλήψεις διοικητικού προσωπικού, ενώ για το διδακτικό προσωπικό ο λόγος προσλήψεων-αποχωρήσεων θα διαμορφωθεί στο 1:10, ενώ οι  συνολικές δαπάνες για την Παιδεία συρρικνώνονται κάτω από το 2,3 % επί του ΑΕΠ. Από το 2009 μέχρι το 2013 οι δαπάνες για την παιδεία μειώθηκαν κατά 33% με πρόβλεψη 47% μέχρι το 2016.

5) Εντάξει για την αξιολόγηση, όμως η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας τι κοστίζει;

3,5 εκατομμύρια ευρώ. Ήδη ανακοινώθηκαν δύο επιτροπές με αρμοδιότητα τη «διαχείριση» 2 περίπου εκατομμυρίων ευρώ για τις περίφημες «προπαρασκευαστικές ενέργειες» για την αξιολόγηση.

Την ίδια στιγμή που καταργούνται ή συγχωνεύονται οργανισμοί, καθιερώνεται νέος πολυδάπανος μηχανισμός («Ανεξάρτητη Αρχή, Παρατηρητήριο Αξιολόγησης,  Δίκτυο Πληροφόρησης, Επιτροπές Αξιολόγησης, κ. α.) με αποκλειστική ευθύνη την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και των σχολικών μονάδων. Έχουμε, πλέον, τα προπλάσματα «οίκων αξιολόγησης» και στην εκπαίδευση. Οι ίδιοι οι αξιολογητές/επιτηρητές επιτηρούνται μέσα σε ένα πλαίσιο ιεραρχικής πυραμίδας. Ακόμη και η λεγόμενη «Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της  Ποιότητας» υπόκειται στον έλεγχο διεθνών οργανισμών και «οίκων αξιολόγησης» (βλ. ΟΟΣΑ).

Οι προσπάθειες για τη «νέα αξιολόγηση», την «αυτοαξιολόγηση», αποτελούν τον πυρήνα χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία φαίνεται να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτόν τον νέο τρόπο αξιολόγησης που σε σχέση με τον παραδοσιακό έχει ένα σημαντικό πολιτικό όφελος: καθώς παρουσιάζεται με προκάλυψη μοντέρνα και αθώα, αφοπλίζει την κριτική των εκπαιδευτικών στην παραδοσιακή αξιολόγηση, ενώ την ίδια ώρα λιπαίνει το έδαφος για τη σταδιακή εφαρμογή του νεοεπιθεωρητισμού.

6) Και τι πειράζει να στείλουμε κάποια στοιχεία για τη σχολική μονάδα;

Είναι προφανές ότι κανείς δεν πιστεύει ότι το υπουργείο Παιδείας μέσω της αυτοαξιολόγησης επιδιώκει να μάθει τα «ποσοτικά» στοιχεία των σχολικών μονάδων.

Γνωρίζουν οι υπηρεσίες του υπουργείου καλύτερα από τον καθένα ποια είναι η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, ποιοι είναι οι οικονομικοί πόροι, ποιο είναι το ανθρώπινο δυναμικό, ποιες είναι οι επιδόσεις των μαθητών. Κάθε σχολικό έτος, η κάθε σχολική μονάδα συμπληρώνει περίπου μια ντουζίνα στατιστικούς πίνακες για διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου με όλα τα παραπάνω στοιχεία.

7) Μπορεί όμως να αναδειχθούν δουλειές εκπαιδευτικών που αξίζουν;

Η ψευδαίσθηση κάποιων εκπαιδευτικών, ότι η αυτοαξιολόγηση θα αναδείξει όψεις της δουλειάς τους και θα τις επιβραβεύσει (με τι άραγε σε μια εποχή λιτής και σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής;), δηλαδή το πόσα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κάνουν στο σχολείο, πόσα θεατρικά έργα, τι εκδηλώσεις, αν βγάζουν ή όχι εφημερίδα, χωρίς να υπολογίζεται η επίδοση των μαθητών τους σε εθνικές εξετάσεις ή σταθμισμένα τεστ, διαλύεται από τους ίδιους τους θεωρητικούς της αυτοαξιολόγησης.

Να το πούμε άλλη μια φορά: δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση χωρίς σύγκριση επίδοσης μαθητών. Και το υπουργείο Παιδείας θέλει ακριβώς να χρεώσει τις επιδόσεις των μαθητών αποκλειστικά στους εκπαιδευτικούς για να μπορεί μετά, εξαγοράζοντας τη συναίνεση της κοινής γνώμης, να νομιμοποιήσει τον εξοστρακισμό τους.

8) Δηλαδή τι επιδιώκεται;

Με το σύστημα αυτό, το υπουργείο Παιδείας θέλει να νομιμοποιήσει τη μείωση των σχολείων μέσω του κλεισίματος-συγχώνευσης «αντιπαραγωγικών» μονάδων και το σπρώξιμο προς την έξοδο ενός μεγάλου τμήματος εκπαιδευτικών που συνεχίζουν να πληρώνονται με προ Μνημονίου αμοιβές.

Να το πούμε καθαρά: η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση θα αρχίσει με απογείωση της γραφειοκρατικής δουλειάς του εκπαιδευτικού (συμπλήρωση εντύπων, φορμών με δείκτες, τυποποιημένες απανωτές συνεδριάσεις συλλόγων κ.λπ.) και θα καταλήξει στη χειραγώγηση, στον επιθεωρητισμό και στην απόλυση.

9) Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τι προβλέπει;

Ας μιλήσουμε περιληπτικά για το ΠΔ 152, που αφορά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της Α/θμιας και της Β/θμιας εκπαίδευσης. Αξιολογούνται όλοι οι υπηρετούντες στη δημόσια εκπαίδευση, από τους Περιφερειακούς διευθυντές μέχρι τους εκπαιδευτικούς της τάξης. Στο εν λόγω ΠΔ αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες για όλους και τα πάντα! Κάποια βασικά σημεία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών της τάξης, που αποτελούν την πλειονότητα των εκπαιδευτικών, είναι:

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διακρίνεται στη διοικητική αξιολόγηση, που διενεργείται από τον διευθυντή του σχολείου, με ή χωρίς αίτηση του εκπαιδευτικού, μια τουλάχιστον φορά ανά διετία, μεταξύ της 1ης Φεβρουαρίου και 15ης Μαΐου του κάθε έτους, και στην εκπαιδευτική αξιολόγηση, που διενεργείται από τον σχολικό σύμβουλο, με ή χωρίς αίτηση του εκπαιδευτικού, μία τουλάχιστον φορά ανά τριετία εντός συνεχούς χρονικού διαστήματος που δεν υπερβαίνει τους 2 μήνες (διμηνιαία αξιολογική περίοδος).

Στην εκπαιδευτική αξιολόγηση και μέσα στην προηγούμενη περίοδο ο αξιολογητής παρακολουθεί δύο (2) τουλάχιστον διδασκαλίες του αξιολογούμενου. Οι εκπαιδευτικοί της τάξης αξιολογούνται σε 5 κατηγορίες. Οι κατηγορίες 1η, 2η, 3η και 5η έχουν σχέση με την εκπαιδευτική αξιολόγηση, που πραγματοποιείται από τους σχολικούς συμβούλους και η 4η έχει σχέση με τη διοικητική αξιολόγηση, που πραγματοποιείται από τον διευθυντή του σχολείου.

Η κάθε κατηγορία έχει ένα συντελεστή βαρύτητας (η 1η 0,75 –  η 2η 0,5 – η 3η  1,25 – η 4η 1,5 – η 5η 1) και αποτελείται από κριτήρια. Οι κατηγορίες 1η, 2η και 4η περιλαμβάνουν 3 κριτήρια, η 3η περιλαμβάνει 4 κριτήρια και η 5η περιλαμβάνει 2 κριτήρια. Το κάθε κριτήριο βαθμολογείται από τον αξιολογητή με την 100βαθμη κλίμακα (0 – 100). Ο ΜΟ της βαθμολογίας των κριτηρίων της κάθε κατηγορίας αποτελεί το βαθμό της κατηγορίας. Ο βαθμός της κάθε κατηγορίας πολλαπλασιάζεται με το συντελεστή βαρύτητας αυτής, στη συνέχεια προστίθενται τα γινόμενα που προκύπτουν και έπειτα διαιρείται το άθροισμα των γινομένων με τον αριθμό 5, που είναι το πλήθος των κατηγοριών. Η τελική βαθμολογία (ΤΒ) υπολογίζεται με χρήση υπολογιστή και εκφράζεται ως δεκαδικός αριθμός με προσέγγιση εκατοστού.

Οι αξιολογούμενοι κατατάσσονται ανάλογα με τη βαθμολογία τους σε 4βαθμη ποιοτική κλίμακα, που αντιστοιχεί στην 100βαθμη κλίμακα ως εξής: α) «ελλιπής»: 0 – 30 βαθμοί, β) «επαρκής»: 31 – 60 βαθμοί, γ) «πολύ καλός»: 61 – 80 βαθμοί δ) «εξαιρετικός»: 81 – 100 βαθμοί.

Οι αξιολογούμενοι εκπαιδευτικοί της τάξης και οι διευθυντές των σχολείων μπορούν να υποβάλουν ένσταση κατά των εκθέσεων αξιολόγησης των αξιολογητών τους στην Επιτροπή Αξιολόγησης Εκπαιδευτικού Έργου (Ε.Α.Ε.Ε.), που εδρεύει στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης στην περιφέρεια της οποίας υπηρετούν οι ενιστάμενοι. Η επιτροπή εξετάζει τις ενστάσεις κατά νόμο και ουσία και μπορεί είτε να τις απορρίψει είτε να τις κάνει δεκτές εν μέρει ή στο σύνολο, και να τροποποιήσει τη βαθμολογία του ενιστάμενου.

10) Πότε κρίνεται κάποιος ελλιπής και τι γίνεται τότε;

Το ΠΔ, στο αρθρ. 16, παρ. 4 αναφέρει: «Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται ελλιπείς σε περισσότερα του ενός κριτήρια σε μία εκ των κατηγοριών χαρακτηρίζονται συνολικά ελλιπείς, ασχέτως συνολικής βαθμολογίας.»!!!

Στην επόμενη παρ. 5 του ιδίου άρθρου το ΠΔ συνδέεται με την παράγραφο 4 του άρθρου 8 του ν. 4024/2011, που αναφέρει ότι «…οι υπάλληλοι που περιλαμβάνονται σε πίνακα μη προακτέων στερούνται του δικαιώματος για προαγωγή για τα επόμενα δύο έτη».

Ο δε ν. 3528/2007, γνωστός και ως δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας στο άρθρο 95 με τίτλο: Παραπομπή μη προακτέου υπαλλήλου αναφέρει: «Υπάλληλος, ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται μέσα σε δύο (2) μήνες από την κύρωση του οικείου πίνακα υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο, με αιτιολογημένη απόφαση του και μετά από προηγούμενη κλήση αυτού για να παράσχει εγγράφως ή προφορικώς τις αναγκαίες διευκρινίσεις, μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό. Κατά της απόφασης αυτής επιτρέπεται να υποβληθεί ένσταση στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο.

11) Η επιμόρφωση τι ρόλο παίζει;

ΚΑΜΜΙΑ! Στο άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΔ αναφέρεται ότι «Σκοπός της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι η βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού και του διοικητικού τους έργου μέσω της άμεσης σύνδεσής της με την επιμόρφωση, προς όφελος των ιδίων, των μαθητών και της κοινωνίας.» Καμιά σύνδεση της αξιολόγησης δεν γίνεται με την επιμόρφωση. Αντιθέτως, οι εκπαιδευτικοί καλούνται ν’ αξιολογηθούν για ένα σύνολο θεμάτων για τα οποία ουδέποτε έχουν επιμορφωθεί ουσιαστικά! Και αυτό δεν είναι καθόλου έντιμο!

12) Κι αν κριθεί ικανός ο εκπαιδευτικός να προαχθεί τι γίνεται;

Όμως δεν αρκεί κάποιος να αξιολογηθεί ικανός για να προαχθεί στον επόμενο βαθμό. Θα πρέπει να είναι «περισσότερο ικανός» από τον συνάδελφο του, αφού ο νόμος καθορίζει ποσόστωση προαγωγής από τον ένα βαθμό στον επόμενο.

Μάλιστα στο άρθρο 7 παρ. 6 του ως άνω νόμου αναφέρεται ότι « … Με κοινή απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών, η οποία εκδίδεται μετά από εκτίμηση τόσο των υπηρεσιακών αναγκών όσο και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων τουλάχιστον ανά διετία, τα προαναφερόμενα ποσοστά μπορούν να καθορίζονται χαμηλότερα.…». Δηλαδή, αν τα δημοσιονομικά της χώρας δεν πάνε καλά, τότε λιγότεροι εκπαιδευτικοί θα προβιβαστούν στον επόμενο βαθμό και άρα περισσότεροι θα καθηλωθούν μισθολογικά!

13) Όμως για πρώτη φορά θα αξιολογούμε και τους ανωτέρους μας!
Προκειμένου να χαϊδέψει αυτιά ο συντάκτης του νόμου, στο άρθρο 24 καθιερώνει την αξιολόγηση των προϊσταμένων από τους υφιστάμενους! Όμως πρόκειται για μια αξιολόγηση που είναι χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού δεν αναφέρεται πουθενά η βαρύτητα που θα έχει στη βαθμολογία του προϊσταμένου! Αναφέρει το άρθρο ότι: «…Η αξιολόγηση της παρούσας παραγράφου είναι έγγραφη, επώνυμη και προαιρετική και υποβάλλεται στον άμεσο προϊστάμενο του αξιολογητή που υπόκειται στην αξιολόγηση των υφισταμένων του. Ο αποδέκτης της αξιολόγησης των υφισταμένων εκτιμά και χρησιμοποιεί κατά την κρίση του τις αξιολογήσεις.»

14) Ποιος εκπαιδευτικός μπορεί να κριθεί ελλιπής;

Στη χαμηλότερη κλίμακα «ελλιπείς» θα βρίσκονται όσοι εκπαιδευτικοί -σύμφωνα με το πόρισμα της αξιολόγησης- δεν έχουν καλές σχέσεις με τους μαθητές τους, εφόσον μεταξύ αυτού και των μαθητών υπάρχει ουδέτερο έως και ψυχρό κλίμα και αρκετοί μαθητές βιώνουν με αρνητικό τρόπο και έχουν αρνητικές στάσεις προς τη σχολική ζωή της τάξης.

Αν διαπιστωθεί ότι η προετοιμασία του περιεχομένου της διδασκαλίας είναι ανύπαρκτη, ελλιπής ή εσφαλμένη στο μεγαλύτερο μέρος της, τότε θα κρίνεται αρνητικά. Με τον ίδιο τρόπο θα χαρακτηρίζεται εφόσον παραμελεί τον χώρο και την παιδαγωγική λειτουργικότητα της τάξης, δεν φροντίζει για θέσπιση κανόνων, δεν μεριμνά για τη διαχείριση προβλημάτων συμπεριφοράς και δεν αντιμετωπίζει ανάρμοστες μορφές συμπεριφοράς των μαθητών με παιδαγωγικό τρόπο.

15) Τελικά ποια είναι η αλήθεια;

Η αυτοαξιολόγηση είναι ο μηχανισμός για να καταστραφούν «εθελοντικά» τα όποια δικαιώματα των εκπαιδευτικών και του λαού στο κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης.  Η αυτοαξιολόγηση καθιστά τη σχολική μονάδα και τους εμπλεκόμενους σε αυτή (εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές) υπόλογους για όλες τις ανεπάρκειες, παραλήψεις και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές του κράτους και των κυβερνήσεων.

Οι δείκτες της αυτοαξιολόγησης αφορούν τη σχολική διαρροή, την κάλυψη των ωρών που λείπουν, των υλικών που δεν υπάρχουν… Ζητούν από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου να βρουν τρόπο αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων!!!

Ανάλογα με τους δείκτες της αυτοαξιολόγησης, τα σχολεία θα κατατάσσονται και θα βαθμολογούνται!!! Έτσι, όταν το σχολείο δεν έχει ολοήμερο γιατί το κράτος δε διόρισε, καλείται η σχολική κοινότητα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό, για να μην της φύγουν οι μαθητές και πάνε στο διπλανό σχολείο που έχει ολοήμερο.

Το κράτος ελπίζει ότι με το φόβο της απώλειας οργανικών και των απολύσεων, η σχολική μονάδα εύκολα θα «αποδεχτεί» να καλύψει την κρατική πολιτική. Ο δάσκαλος θα πάει στο ολοήμερο ή στα τμήματα να καλύψει το κενό, θα μπει στα κενά του να καλύψει τον εκπαιδευτικό που αρρώστησε για μεγάλο διάστημα,  θα ζητήσει από τους γονείς ενίσχυση να καλύψει την ελλιπή χρηματοδότηση και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Το κράτος θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό, δια του φόβου και της υποταγής, θα δεχτούμε να συμβάλλουμε στην πλήρη καταστροφή του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης, θα συμβάλλουμε για την πλήρη μετατροπή της σε εμπόρευμα που προσφέρεται με άξονα το κέρδος, σε όσους έχουν να πληρώσουν.

Επομένως, το νομοθέτημα εισάγει όλες τις πρακτικές του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών, κάτι που αφενός μεν είναι απαράδεκτο παιδαγωγικά, αφετέρου δε θα μετατρέψει τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης σε ζούγκλα! Επίσης, είναι δεδομένο ότι θα παρατηρηθούν όλες οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύνοια του αξιολογητή!

Αυτά τα ακραία και υπερβολικής αυστηρότητας μέτρα που εφαρμόζονται από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση θυμίζουν έντονα το «θατσερισμό». Εκείνη την εποχή στην Αγγλία κανείς δεν επιθυμούσε να διοριστεί ως εκπαιδευτικός στη δημόσια εκπαίδευση με αποτέλεσμα η Αγγλία να αναζητά εισαγόμενους εκπαιδευτικούς! Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα επαναληφθεί το ίδιο και στη χώρα μας! Όμως κανένας δε θα προσέρχεται για να εργαστεί στη δημόσια εκπαίδευση με μισθούς πείνας και ένα εξοντωτικό εργασιακό πλαίσιο!

Βρισκόμαστε μπροστά στην κορύφωση της γενικευμένης επίθεσης κυβέρνησης και υπουργείου Παιδείας στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν άμεσα  τις  επιταγές των εντολοδόχων τους Ο.Ο.Σ.Α-Δ.Ν.Τ-Ε.Ε, με στόχο: Την δημιουργία  του απαραίτητου  εκείνου αποθέματος  εκπαιδευτικών  σε κινητικότητα – διαθεσιμότητα-απόλυση  ώστε να καλυφθεί,  στο χώρο της Παιδείας, ο «στόχος» των χιλιάδων απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο.

Την προώθηση του «νέου» σχολείου της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη κι οι μαθητές θα μαθαίνουν μόνο όσα και ό,τι έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ – ΥΠΟΤΑΓΗ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΜΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ – ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ