Οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις, από τις αρχές Δεκέμβρη, καταθέσαμε στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση, ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης και τη συγκρότηση με βάση αυτό το πρόγραμμα, ενός Προεδρείου δεσμευμένου σε αυτό. Ένα πρόγραμμα στο οποίο κάναμε σαφές ότι όλα αυτά τα προβλήματα πηγάζουν από την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ σε αγαστή συνεργασία με τις Ελληνικές Κυβερνήσεις. Για να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι για να προσανατολιστεί το κίνημα στο ποιος είναι ο εχθρός του και να θέσει τους στόχους του. Για να δοθεί ένα διαφορετικό μήνυμα στους εργαζόμενους και, κυρίως, μια άλλη κατεύθυνση στη στάση της ΑΔΕΔΥ, μπροστά στα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Καταθέσαμε και στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ στις 3 Φλεβάρη, ένα πρόγραμμα άμεσης αγωνιστικής παρέμβασης της ΑΔΕΔΥ με δυο κεντρικούς στόχους. Πρώτον, να μην απολυθεί κανείς. Κι αυτό γιατί οι απολύσεις γίνονται για τη διάλυση όλων των κοινωνικών δομών που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι εδώ και εξήντα χρόνια, την εγκατάλειψη της δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Ασφάλισης, Μεταφορών, Ενέργειας και Νερού, την εξαθλίωση του λαού μας. Δεύτερον, να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας και των εργαζομένων, το δικαίωμα στην έκφραση, στη συγκέντρωση, στη δουλειά, στην κατοικία, στην επιβίωση. Η επίτευξη αυτών των στόχων θα σημάνει την ανατροπή των πολιτικών της Κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, με δυο λόγια της πολιτικής του κεφαλαίου, αλλά και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των κάθε είδους διαχειριστών αυτής της πολιτικής. Αυτό θέλει αποφασιστικότητα, συγκέντρωση δυνάμεων και πίστη στον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον καταπιεζόμενο. Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να πετύχουν αυτούς τους στόχους, επιμείναμε στην αναγκαιότητα αλλά και τη δυνατότητα ενός ενιαίου συντονισμένου απεργιακού μετώπου την αμέσως επόμενη περίοδο με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να μη επιτρέψουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός να υπάρξει ξανά Κυβέρνηση που να υπηρετήσει αυτές τις πολιτικές. Να αποφασίσει το Γενικό Συμβούλιο και να καλέσει σε πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία της χώρας και τις Ομοσπονδίες, με πρόταση για «λουκέτο σε όλο το δημόσιο». Να αποφασίσουν οι Γενικές Συνελεύσεις, να προχωρήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε ένα πολύμορφο αγώνα με καταλήψεις, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, απεργίες, ο οποίος ξεκινάει από τώρα και θα κορυφωθεί στις αρχές Μάρτη, με 3μερη ή 5μερη απεργία και με νέες ενδιάμεσες Γ.Σ. που θα κλιμακώσουν άμεσα και θα καθορίζουν την πορεία της απεργίας διαρκείας. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πρέπει να βρεθούμε σε ανυποχώρητο και αποφασιστικό αγώνα. Είναι η περίοδος που η κυβέρνηση στα πλαίσια του καθεστώτος της διαθεσιμότητας θα προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις στην εκπαίδευση -η ημερομηνία των απολύσεων είναι η 22 Μάρτη- στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υγεία και σε άλλους χώρους εργασίας. Είναι η περίοδος της κατάθεσης του νομοσχεδίου του Μητσοτάκη για την αξιολόγηση-
κατηγοριοποίηση-απόλυση των υπαλλήλων στο δημόσιο. Η περίοδος του ξεπουλήματος της πρωτοβάθμιας υγείας στους ιδιώτες. Την απεργία διαρκείας θα αποφασίσουν Γ.Σ. που θα γίνουν στο επόμενο δεκαήμερο ταυτόχρονα σε όλους στους χώρους εργασίας και θα πραγματοποιηθούν με ευθύνη της ΑΔΕΔΥ και των Ομοσπονδιών. Τις αποφάσεις αυτών των Γενικών Συνελεύσεων θα δεσμεύεται να υλοποιεί το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ. Επιπλέον, λόγω του ότι, βρίσκονται ξανά στο δρόμο, η Υγεία στις 6/2 με την ψήφιση του νόμου για τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ και η Παιδεία (μαζί με τους ΟΤΑ) για τις απολύσεις στις 7/2, προτείναμε, σαν πρώτο βήμα αυτού του προγράμματος δράσης 48ωρη απεργία 6-7/2. Μάλιστα, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, θέσαμε σε ψηφοφορία και αυτόνομα την πρόταση για 48ωρη. Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε και τον ιδιωτικό τομέα, όπου άμεσα η Κυβέρνηση προχωράει στην απελευθέρωση των απολύσεων. Στον ιδιωτικό τομέα με τα εκατομμύρια τους ανέργους, τους εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους για μήνες, τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας και εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα.
Δυστυχώς, η λογική που επικράτησε στην πλειοψηφία του Γενικού Συμβουλίου, ήταν «μια από τα ίδια». Με πολλές παράτες, υπερψηφίστηκε από (σχεδόν) όλους μια 24ωρη απεργία (ίσως όμως και 48ωρη!) ενάμιση μήνα μετά, με ενδεικτική ημερομηνία στις 12 Μάρτη!
Πρόκειται για μια απόφαση που σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κινήματος σήμερα. Σήμερα είναι που η κυβέρνηση, θα προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις στην εκπαίδευση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υγεία και σε άλλους χώρους εργασίας. Σήμερα, κλείνει φορείς του δημοσίου και μικρές ΔΕΚΟ απολύοντας το προσωπικό τους, φτιάχνει τη νέα δεξαμενή για διαθεσιμότητες-απολύσεις μέσω της αξιολόγησης του Μητσοτάκη. Σήμερα, ξεπουλάει τη ΔΕΗ, το Νερό, τη δημόσια περιουσία εξολοθρεύει συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες και διαλύει τα όποια υπολείμματα του κράτους πρόνοιας. Σήμερα, κλείνει τον ΕΟΠΥΥ και καταστρέφει την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Αυτό που περιμένουν οι εργαζόμενοι, να δουν το συνδικάτο να μπαίνει μπροστά και με αποφασιστικότητα να οδηγεί έναν ανυποχώρητο αγώνα για την ανατροπή αυτών των πολιτικών που τους έχουν φέρει στα όρια της εξαθλίωσης, τους οδηγεί στην ανεργία, τους καταρρακώνει την αξιοπρέπεια. Και, οπωσδήποτε, δεν το είδαν στην απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της 3 Φλεβάρη.
Δεν μας προκάλεσε καμιά έκπληξη είναι αλήθεια η τοποθέτηση των ΠΑΣΚ1, ΠΑΣΚ2, ΔΑΚΕ1, ΔΑΚΕ2. Ούτε η ένταξη της Δ/Υ Ανατροπής στην πλειοψηφία, αφού, παρά τα μεγάλα λόγια, δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής δείγματα γραφής, ότι υιοθετεί μια άλλη κατεύθυνση.
Η στάση της ΑΑΡΣ, και η (ολική;) επαναφορά της στην προ συνεδρίου τακτική της, όταν αποτελούσε (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) μέρος της πλειοψηφούσας άποψης, δείχνει πως «δεν είναι εύκολοι οι καιροί για πρίγκιπες». Η πρόταση της ΑΑΡΣ, η οποία υιοθετήθηκε σε μεγάλο μέρος από τις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-Δ/Υ Ανατροπή-Δίκτυο, μπορεί να έχει μια σειρά από κινητοποιήσεις και βήματα προετοιμασίας, αλλά όλα αυτά είναι
γυμνά και μετέωρα, αν απουσιάζει μια σοβαρή πρόταση για απεργία. Μάλλον, έρχονται και εκλογές, μπορεί να αλλάξουν και οι συσχετισμοί στην κάλπη, που καιρός για ανατροπές… Κρίμα!
Βέβαια, καμιά έκπληξη δεν δημιούργησε η στάση του ΠΑΜΕ. Στην ΕΕ τις προηγούμενες ημέρες πρότεινε μόνο 24ωρη στις 6/2 για την υγεία χωρίς να προτείνει και στις 7/2 για την παιδεία (αδειάζοντας για μια ακόμη φορά τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που ήδη είχαν αποφασίσει 24ωρη απεργία για τις 7/2 με σύμφωνη θέση του ΠΑΜΕ!). Στο ΓΣ «ξέχασε» τελείως ακόμα και την 6/2 και πρότεινε απεργία 24ωρη ή 48ωρη μετά το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη και πριν τις 20 Μάρτη (φυσικά θέτοντας ένα πλαίσιο, για λόγους ασφαλείας). Και ενώ όλοι συμφωνούσαν με την πρόταση της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), με έναν ελιγμό την τελευταία στιγμή, η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) δήλωσε ότι δεν ψηφίζει γιατί το πλαίσιο και η μορφή δεν αποδεσμεύονται, αλλά και γιατί η φιλοδοξία μας δεν μπορεί να είναι μόνο μια 24ωρη-48ωρη αρχές Μάρτη, αλλά πρέπει να είναι να μπει το κίνημα συνολικά σε μια διαδικασία ανασύνταξης και ότι αφού ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ πυκνός να αφήσουμε ανοιχτή την ημερομηνία και για νωρίτερα. Δεν ψήφισε όμως, ούτε την πρόταση για 48ωρη απεργία στις 6 και 7/2, που καταθέσαμε. Και, στις 5/2, με δήλωση του εκπροσώπου του στην ΕΕ, κάνοντας καινούργια στροφή, διευκρίνισε ότι στηρίζει τελικά την απόφαση του ΓΣ για την 24ωρη ή 48ωρη απεργία στις 12 Μάρτη.
Στο ίδιο έργο θεατές; Όχι ευχαριστούμε! Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια!
Το επόμενο 15θημερο, σύμφωνα με την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου, θα πρέπει να κινητοποιηθούν όλες οι δυνάμεις και να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γίνει πράξη αυτή η απόφαση. Όλες οι παρατάξεις θα κριθούν αν θα δώσουν ή όχι τις δυνάμεις τους σε κάθε κλάδο για να υλοποιηθεί η κατεύθυνση που ψήφισαν.
Σε αυτές τις Γενικές Συνελεύσεις, οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις θα καταθέσουμε την πρότασή μας. Για γενικευμένο απεργιακό αγώνα για την ανατροπή, με έναρξη με 3ημερη ή 5θημερη στην πρώτη βδομάδα του Μάρτη, με οργάνωση και έλεγχο από τη βάση των εργαζομένων, με απεργιακές επιτροπές και επαναλαμβανόμενες αποφασιστικές Γενικές Συνελεύσεις.
Θα είμαστε εκεί, για να (ξανα)πούμε:
Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων.
Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.
ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ, ΜΑΖΙΚΟ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Αντωνόπουλος Παύλος
Μελαμπιανάκη Ζέττα
