του Δημήτρη Μαριόλη
Δημοσιεύτηκε η τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους που αφορά το τελευταίο τρίμηνο του 2013. Η έκθεση αποτελεί μια ακόμα ανάγνωση της καπιταλιστικής κρίσης και συγκεκριμένα της ελληνικής εκδοχής της από την οπτική γωνία των κυρίαρχων κύκλων και απολογίζει τις βασικές οικονομικές/πολιτικές επιλογές κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Συνεπώς αντανακλά το βασικό στόχο της δραστικής υποτίμησης της εργασίας αλλά και τις αγωνίες και ανησυχίες για την απουσία μιας μακρόπνοης αστικής στρατηγικής.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά : «Η έκθεση συντάχθηκε με βάση το σημερινό πλαίσιο πολιτικής όπως αυτό διαμορφώνεται από τα μνημόνια που έχει υπογράψει η κυβέρνηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε.) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.). Λαμβάνει επίσης υπόψη της όλη την τρέχουσα συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο σχετικά με την αναθεώρηση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Ευρωζώνης». (σελ. 5)
Ενδεικτικά αναφέρουμε την κριτική που ασκείται στο γεγονός ότι «ο χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεων είναι ελλιπής, περιστασιακός και αποσπασματικός» και ακολούθως ότι «οι μεταρρυθμίσεις του προγράμματος προσαρμογής («Μνημονίου») προχωρούν μεν έστω και αργά, πλην όμως επιλεκτικά, με ανακολουθίες, αμφιταλαντεύσεις και χωρίς σαφή κριτήρια ως προς την κατανομή των βαρών».
Το ενδιαφέρον είναι, ότι έστω και συγκαλυμένα, η έκθεση περιλαμβάνει εκτιμήσεις καθόλου αισιόδοξες για την οικονομική πορεία των μνημονιακών/αντιλαϊκών πολιτικών καθώς θέτει ερωτήματα για το πρωτογενές πλεόνασμα και τη δυνατότητα να είναι «διατηρήσιμο», για την «έξοδο στις αγορές», τη δυσκολία «αναπτυξιακής προοπτικής», την «υπερφορολόγηση» (από το 2010 οι φόροι αυξήθηκαν έως και εννέα φορές). Με δυο λόγια εκτιμήσεις που καταδεικνύουν το αδιέξοδο των ασκούμενων οικονομικών πολιτικών και την ανάγκη για την οικονομική ολιγαρχία να αναζητήσει ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής με κοινό πάντα όμως παρανομαστή τις «μεταρρυθμίσεις» ή για να το πούμε στη γλώσσα του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος, τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας.
Παραθέτουμε εδώ ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα που αφορά την εκτίμηση εξόδου χωρών από την Ευρωζώνη :
«Αναζητώντας κοινή γλώσσα με την κριτική συζήτηση στην Ευρώπη για τα Μνημόνια και την Τρόϊκα σημειώνουμε ότι η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ε.Κ.) είναι μια ακόμα καλή ευκαιρία να συζητήσουμε -με οργανωμένο τρόπο- ουσιαστικά ζητήματα ευρωπαϊκής και εθνικής πολιτικής. Η έκθεση αναδεικνύει σημαντικά προβλήματα σε σχέση με την κατάσταση στην αφετηρία (το 2010), τον τρόπο λειτουργίας της Τρόικας και τις επιλογές της μέχρι σήμερα. Η πολιτική σημασία του κειμένου προκύπτει από το γεγονός ότι σε αυτό αντικατοπτρίζεται μια ευρεία συναντίληψη στην Ευρώπη για την Ελλάδα και τις λοιπές χώρες, στις οποίες παρασχέθηκε δανειακή συνδρομή με όρους. Ίσως πιο ανησυχητική είναι η προειδοποίηση του Ε.Κ. ότι, παρά τα όσα συνέβησαν, «δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα αποφευχθεί μακροχρόνια η αναγκαστική έξοδος από τη Ζώνη του Ευρώ κρατών μελών της Ευρωζώνης». (σελ.9)
ολόκληρη η έκθεση εδώ :
