Υποτελείς στο κόμμα… Οικόσιτοι του κράτους
Νέος Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και Διευθύνων σύμβουλος στη θυγατρική εταιρεία των Ελληνικών Ταχυδρομείων ΚΕΚ ΕΛΤΑ τοποθετήθηκε από τον υπουργό Ανάπτυξης ο γνωστός συνδικαλιστής της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και στέλεχος τηs ΔΑΚΕ, Χαράλαμπος Κόκκινος.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: esos.gr
Αναφορικά με την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων, ο κ. Κόκκινος εξέφρασε τη θέση πως:
«Εκείνο το οποίο έχω να πω είναι: Ό,τι είναι να γίνει, θα πρέπει να γίνει με σταθερά “βήματα”, με απόλυτη διαφάνεια και πάνω από όλα, με γνώμονα η διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
συνέντευξη του Χαράλαμπου Κόκκινου στην εφημερίδα Κοινή Γνώμη
Εν ενεργεία συνδικαλιστής και αντιπρόεδρος της Δ.Ο.Ε. διορίζεται – ως άξιο τέκνο του κομματικού σωλήνα της Ν.Δ. – απ’ ευθείας από τον υπουργό Ανάπτυξης σε θέση Προέδρου και Διευθύνοντος συμβούλου σε θυγατρική εταιρία των ΕΛΤΑ. Διορισμένο κυβερνητικό στέλεχος και αιρετός εκπρόσωπος των εργαζομένων ταυτόχρονα! Η απόλυτη καταρράκωση και απαξίωση του συνδικαλισμού και του συνδικάτου. Την περίοδο των μνημονίων του ΔΝΤ και της ΕΕ, της άγριας λεηλασίας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, η κυβέρνηση με τον διορισμό συνδικαλιστών σε κυβερνητικές θέσεις επιδιώκει και τον απόλυτο έλεγχο των συνδικάτων και την εξασφάλιση πρόθυμων διεκπεραιωτών της πολιτικής της.
Η πολιτική ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος μέσω πρόθυμων κυβερνητικών συνδικαλιστών, που το κράτος της Μεταπολίτευσης εξέθρεψε, δεν μας ξενίζει. Έχουμε δει πολλές φορές συνδικαλιστικά στελέχη και της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ, ως ευέλικτοι χιμπατζήδες, να αφήνουν την καρέκλα του συνδικάτου για ν’ αγκιστρωθούν σε κυβερνητικά πόστα. Αυτό που ξενίζει είναι ότι, στην περίπτωση του αντιπροέδρου της Δ.Ο.Ε. Μπάμπη Κόκκινου, για πρώτη φορά εν ενεργεία συνδικαλιστής θα κατέχει ταυτόχρονα και κυβερνητική θέση. Το πρωί με παρρησία καταγγέλλουμε την κυβερνητική πολιτική, το βράδυ την εφαρμόζουμε!!!
Πώς συμβιβάζονται η ταύτιση του αντιπροέδρου της ΔΟΕ με την κυβερνητική πολιτική ιδιωτικοποίησης των ΕΛΤΑ και η πρόσφατη εισήγηση προς της Γ.Σ. του κλάδου που η πλειοψηφία των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ ψήφισε στο τελευταίο Δ.Σ. της ΔΟΕ; Προφανώς η αγωνία τους για «τη συρρίκνωση των Δημόσιων Υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους» δεν είναι παρά υποκριτική ρητορεία. Λόγια του αέρα που στόχο έχουν να δώσουν ένα αγωνιστικό – αντικυβερνητικό περιτύλιγμα στη αδράνεια και την υποταγή τους.
Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπείρωσες Π.Ε. έθεσαν τα ζητήματα αυτά στο τελευταίο Δ.Σ. της ΔΟΕ (Τρίτη 15 Ιανουαρίου). Τόνισαν με έμφαση ότι ο διορισμός του αντιπροέδρου της σε κυβερνητική θέση – ως εκπροσώπου της κυβέρνησης- εκθέτει πολιτικά και ηθικά την Ομοσπονδία. Απαξιώνει το συνδικάτο απέναντι στα μέλη του και δημιουργεί κακό προηγούμενο. Έδειξαν ότι είναι πολιτικά ασυμβίβαστες οι ιδιότητες του συνδικαλιστή και του διορισμένου από την κυβέρνηση στελέχους και ζήτησαν απ’ όλες τις παρατάξεις να πάρουν θέση πάνω στο ζήτημα. Δυστυχώς με την τοποθέτηση του ο συνάδελφος Μπάμπης Κόκκινος – κι η ΔΑΚΕ κατ’ επέκταση – θεώρησε τίτλο τιμής των διορισμό του από την τρικομματική κυβέρνηση. Η ΠΑΣΚ από την άλλη, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει, οχυρώθηκε πίσω από τις προβλέψεις του καταστατικού της ΔΟΕ για τα ασυμβίβαστα και απέφυγε να τοποθετηθεί πολιτικά. Κόρακας Κοράκου μάτι δεν βγάζει άλλωστε!
Δεν τους χρειαζόμαστε δεν μας αξίζουν.
Το σύνολο του κλάδου είναι καιρός πια να συνειδητοποιήσει ότι τύπος αυτός συνδικαλιστή αποτελεί απαράδεκτο αναχρονισμό. Σήμερα που πάνω από τα κεφάλια μας επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της αξιολόγησης, των απολύσεων, της διαθεσιμότητας, της αυτοδίκαιης αργίας και των υποχρεωτικών μεταθέσεων-μετακινήσεων οι άνθρωποί αυτοί δεν μπορούν και δεν θέλουν να υπερασπίσουν τον μαχόμενο εκπαιδευτικό και τη δημόσια εκπαίδευση. Δε θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες ανατροπής. Το αποδεικνύει η απόλυτη ταύτισή τους με την πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης και η ενσωμάτωση των βασικών ιδεολογημάτων άσκησης της σημερινής πολιτικής για το χρέος, την ανταγωνιστικότητα, την ΕΕ, το κέρδος και την κρίση. Το αποδεικνύει η σιωπή τους στις πρόσφατες συλλήψεις συναδέλφων στη Θεσσαλονίκη. Η ανυπόληπτη γραφειοκρατία των κυβερνητικών συνδικαλιστών, οχυρωμένη πίσω από τα προνόμια της, αρνείται να σταθεί στο ύψος των καιρών ενδιαφέρεται μονάχα για την αναπαραγωγή του εαυτού της και τη διαιώνιση της εξουσίας της. Ας μην κλείσουμε τα μάτια για άλλη μια φορά, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκαθηλώσουμε από το συνδικάτο την κυβερνητική γραφειοκρατία της συναίνεσης και της υποταγής. Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς που κρατούν την Ομοσπονδία αγκιστρωμένη στο άρμα της κυβέρνησης.
Είναι καιρός πια να διεκδικήσουμε ένα συνδικάτο που θα εκφράζει τις ανάγκες και τις αγωνίες των μελών του. Ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχει ως προμετωπίδα τα ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων και του λαού, θα βασίζεται στην άμεση δημοκρατία και την αυτορογάνωση, θα συντονίζεται με όλες τις μορφές λαϊκής οργάνωσης, θα προωθεί μορφές αλληλεγγύης και θα πρωτοστατεί σε αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες. Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που δε θα είναι το μακρύ χέρι του κράτους μέσα στα συνδικάτα αλλά θα επιδιώκει την ταξική τους ενότητα.
[ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ]
… Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.
Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.
Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο…
Κ. Π. Καβάφης
