εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
– Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.
– Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.
– Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.
– Βλέπω τους νόμους αυστηρούς και με σιδερωμένη την καλή στολή τους να με σημαδεύουν.
– Βλέπω τους στρατούς της καταστολής να υπερασπίζονται τους ναούς του χρήματος από την οργή του λαού και βλέπω τη Βουλή να μετατρέπεται σε μια Γερουσία τύπου Όθωνα, όπου ο Υπουργός ανακοινώνει τα αυτοκρατορικά Διατάγματα της τρόικας.
– Βλέπω τις μέρες να πνίγονται στις δόσεις και τον ορίζοντα τούτης της εποχής να ‘ναι γεμάτος γραμμάτια.
– Βλέπω τον Αδόλφο να υψώνει ξανά τη σβάστικα και πλήθη να τον χειροκροτούν εκστασιασμένα, εν πλήρη αμνησία, έτοιμα για νέες σφαγές, για νέα εγκλήματα
– Βλέπω το σχολείο, με τεράστια παγίδα να μοιάζει, όπου η Κρατική Παιδαγωγική προβάρει μοντέλα ανθρώπων – καταρτισμένων, ευέλικτων – που θα φορεθούν στο μέλλον.
– Βλέπω τη γνώση, τη χαρά και την παιδικότητα να στριμώχνονται και να μαραζώνουν σε αυτό το παιδοφυλακτήριο που έστησαν κράτος, πονηροί παιδαγωγοί και τυφλοπόντικες των ινστιτούτων. Και τα προαύλια είχαν τη μυρωδιά της ερήμου.
– Βλέπω τους δασκάλους, φτωχούς, γερασμένους και σκυφτούς από το βάρος των τεσσάρων δεκαετιών μέσα στις τάξεις, να βουλιάζουν στους βάλτους ανιαρών σεμιναρίων και αυστηρών αξιολογήσεων και βλέπω στων θρανίων τον ορίζοντα, σημειώματα, ζωγραφιές, καρδούλες, στίχους, συνθήματα, το υλικό για να γραφτεί ξανά ο κόσμος.
– Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.
Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ’ ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια :
– Κάποτε θ᾿ ανεβούμε καθώς προζύμι
ὁ σιδερένιος κλοιός θα ραγιστεί
τα όρη σας όπως πυκνά σύννεφα θὰ χωριστούν
οι κόσμοι θα τρίξουν
στις έντρομες αίθουσες οι ρήτορες θὰσωπάσουν
και θ᾿ ακουστεί η φωνή μου.
Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!
Η εγχείρισις επέτυχε…
Τα νέα μέτρα οδηγούν στην κοινωνική καταστροφή την εργαζόμενη πλειοψηφία : διογκώνουν την ανεργία, διαλύουν κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα, καταργούν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία και μετατρέπουν τους μισθούς και τις συντάξεις σε φιλοδωρήματα. Η εκπαίδευση μπαίνει στο στόχαστρο. Αποδομείται το δημόσιο σχολείο, χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας, αυξάνεται το ωράριο και οι αναπληρωτές εξορίζονται στη μόνιμη ανεργία. Το εφιαλτικό τοπίο σφραγίζεται από την πλήρη αμφισβήτηση της οργανικής θέσης και της μονιμότητας.
…αλλά ο ασθενής ψυχορραγεί
Η δόση των 31,5 δις, ήταν προγραμματισμένο να εκταμιευθεί τον Ιούνιο του ’12, ενώ το Σεπτέμβριο θα εκταμιευόταν μια ακόμα δόση των 7 δις. Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε. Αντίθετα, από τον Αύγουστο ακόμα, η Ουάσιγκτον διεμήνυσε πως αν πρόκειται να υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις, καλό είναι να τρεναριστούν για μετά τις αμερικανικές εκλογές. Τώρα λοιπόν η γραμμή «ψηφίστε τα μέτρα για να πάρετε τη δόση», άλλαξε σε «πάρτε εσείς τα μέτρα και μετά βλέπουμε» καθώς πίσω από τα 31,5 δις, ΗΠΑ και Ε.Ε. ερίζουν για τον έλεγχο της Ελλάδας και το μερίδιο του κόστους που καλούνται να αναλάβουν. Τρόικα – ΔΝΤ και ΕΕ, εξευτελίζουν την κυβέρνηση και το δουλοπρεπές πολιτικό κατεστημένο για μια δόση την οποία θα εισπράξουν αυτομάτως πίσω ως πιστωτές : ούτε δεκάρα δεν θα πάει για μισθούς και συντάξεις !
Μήπως ο στόχος τους δεν είναι το χρέος ;
«Το ελληνικό δημόσιο χρέος σαφώς και δεν είναι βιώσιμο», δήλωσε κυνικά, ακριβώς μια μέρα μετά την ψήφιση των μέτρων ο Όλι Ρεν. Πράγματι, το χρέος εκτινάχθηκε φέτος στο 175% του ΑΕΠ και του χρόνου θα πάει στο 190% του ΑΕΠ ! Γι’ αυτό, προωθούν τον «Εξωτερικά διαχειριζόμενο λογαριασμό καταπιστεύματος», ένα δημόσιο λογαριασμό δηλαδή, που θα ελέγχεται από εξωθεσμικά κέντρα (δηλ. από τους πιστωτές) και θα εξασφαλίζει ότι με τα κρατικά έσοδα, πρώτα θα πληρώνονται τα χρέη και μετά – αν περισσεύουν – οι μισθοί και οι συντάξεις !
Μήπως ο στόχος τους είμαστε εμείς ;
Μήπως η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα διεθνές πειραματόζωο, ένα οικονομικό πείραμα όπου δοκιμάζονται τα κατώτατα όρια εξαθλίωσης, ραγδαίας υποτίμησης και υποταγής της ζωντανής εργασίας που απαιτούνται για ξελασπώσει ο τροχός της καπιταλιστικής ανάπτυξης ;
Θα χαθούμε εμείς για να σωθούν αυτοί ;
Θα χαθούμε εμείς για να σωθεί το ευρώ ; Θα γίνουμε η καύσιμη ύλη για να ξαναπάρει μπροστά η ατμομηχανή του καπιταλισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη ; Θα μετατραπούμε από πολίτες σε υπηκόους, από εργαζόμενοι σε πληβείους ; Μέχρι σήμερα, πάσης φύσεως επιτελεία, διεθνή και ντόπια, εργάζονται με στόχο τη χειραγώγηση, την ενοχοποίηση και ταυτόχρονα την ωμή καταστολή, ώστε να επιβληθεί μία παγερή σιγή νεκροταφείου. Όμως έχουν αποτύχει – οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές της 7ης Νοέμβρη το αποδεικνύουν : ο λαϊκός παράγοντας είναι εδώ και αποτελεί την ανεξέλεγκτη μεταβλητή που απειλεί να τινάξει τα σχέδιά τους στον αέρα !
Και το συνδικάτο ;
Το βράδυ της 7ης Νοέμβρη ήταν κρίσιμη ιστορική στιγμή, με την κυβέρνηση παραπαίουσα και το λαϊκό κίνημα ακόμα στους δρόμους. Η ηγεσία ενός συνδικάτου, που σέβεται τον εαυτό της, όφειλε να κηρύξει τη συνέχεια του αγώνα και να καλέσει όλα τα συνδικάτα να προχωρήσουν σε μετωπική σύγκρουση μέχρι τη νίκη. Γι’ αυτό οι Παρεμβάσεις εκείνο το βράδυ, ζήτησαν δημοσίως να συγκληθεί το Δ.Σ. της ΔΟΕ και να αποφασίσει τη συνέχιση του απεργιακού αγώνα στην προοπτική γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας για την ανατροπή κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Οι ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, με την ίδια ευκολία που αποφάσισαν την ξεκούδουνη κλαδική απεργία της 12ης Σεπτέμβρη, απέρριψαν αυτή την πρόταση. Πρέπει επιτέλους οι εργαζόμενοι, να αποσπάσουμε τα συνδικάτα από τη σφαίρα επιρροής των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να τα μετατρέψουμε σε οχυρά πάλης και αγώνα. Κρίσιμες στιγμές και ιστορικές ευκαιρίες θα παρουσιαστούν ξανά. Ας μην τις αφήσουμε στα χέρια της γραφειοκρατίας.
Να τους ανατρέψουμε
Η κυβέρνηση πέτυχε μια πύρρειο νίκη μέσα στη βουλή. Έξω, στην πλ. Συντάγματος και σε όλες τις πόλεις της χώρας, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, διαδήλωναν με πείσμα και αποφασιστικότητα, δείχνοντας αξιοσημείωτη αντοχή απέναντι σε ένα ολόκληρο στρατό καταστολής. Η κυβέρνηση παραπαίει. Η πτώση της με όρους λαϊκού κινήματος, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για θετικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, για να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, να φύγουν τρόικα – ΔΝΤ – ΕΕ από τη χώρα. Τώρα είναι η κρίσιμη στιγμή : Δεν μας απέμεινε τίποτα να χάσουμε εκτός από την αξιοπρέπειά μας ! Ας πάρουμε λοιπόν την υπόθεση στα χέρια μας.
Είναι ένας άνθρωπος που τον ’μποδίζουν να βαδίσει…
Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Ο ένας δρόμος, είναι αυτός της παραίτησης και της υποταγής. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό και κοινωνικό αφανισμό μας. Μισθοί Βουλγαρίας με εργασιακές σχέσεις Κίνας και πολιτικά δικαιώματα επιπέδου χούντας Πινοσέτ ή Φράνκο. Ο άλλος δρόμος, είναι αυτός της ρήξης και της ανατροπής. Είναι δρόμος δύσκολος και ανηφορικός. Δρόμος που οδηγεί σε αχαρτογράφητες περιοχές. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, πανίσχυρα συμφέροντα, μεγαθήρια του πλούτου και της διαπλοκής, κατευθυνόμενα ΜΜΕ, στρατούς καταστολής και χρυσοπληρωμένους νεοφασίστες. Όμως πρέπει να προχωρήσουμε. Η ισχυρότερη δύναμη αυτού του κόσμου είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι, αρκεί να συσπειρωθούμε και να παλέψουμε αποφασισμένα.
Η πρόταση για ένα πλατύ κοινωνικό/πολιτικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα, με ενότητα, αγωνιστική αποφασιστικότητα και συνέχεια είναι σήμερα, η μόνη ρεαλιστική, η άλλη λύση :
Να φύγουν τρόικα – Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. από τη χώρα. Ανατροπή/κατάργηση των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Παύση πληρωμών/διαγραφή του χρέους, γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου, των τραπεζών και της εκκλησιαστικής περιουσίας. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των κοινωφελών οργανισμών, κρατική φαρμακοβιομηχανία, μείωση των στρατιωτικών δαπανών, έλεγχο των τιμών των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης και των φαρμάκων. Κατάργηση – απόσυρση όλων των αντιλαϊκών νόμων και μέτρων για τις περικοπές στους μισθούς την εκπαίδευση και την υγεία, τη φορολογία, την κοινωνική ασφάλιση, την εργατική νομοθεσία. Εγγυημένος κατώτατος μισθός για όλο το λαό. Όχι στη φτώχεια και στην εξαθλίωση – δουλειά, στέγη, τροφή, δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους.
