H συγκυβέρνηση με οδηγίες της Ε.Ε και του ΔΝΤ οργανώνει μέσα από νέο νομοθετικό πλαίσιο την πολιτική της εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου, της στέρησης ακόμα και των πιο στοιχειωδών μορφωτικών αναγκών για τα παιδιά μας. Τμήμα αυτής της πολιτικής είναι η οικονομική εξαθλίωση και η εξάρθρωση των σχέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών με εργαλείο την αξιολόγηση. Η αξιολόγηση που θέλουν να εφαρμόσουν οδηγεί στην ιδεολογική χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, στη μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση μας και στις απολύσεις.
Με την υπογραφή του PSI ανακοίνωσαν 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ως το 2015, από τις οποίες 15.000 προετοιμάζονται για φέτος. Στην εκπαίδευση θα αντιμετωπίσουμε αυτή την αντικοινωνική πολιτική με πρώτα θύματα τους νέους, αδιόριστους και ελαστικά εργαζόμενους συναδέλφους, -ισσές μας, που από τον Ιούνη θα προστεθούν στις ατελείωτες λίστες των άνεργων νέων μετά και την κατάργηση των διορισμών. Στην πορεία, μέσα από την αξιολόγηση, σειρά θα έχουμε και οι υπόλοιποι. Η αξιολόγηση, αυτή την πολιτική θα εξυπηρετήσει κι όχι τη φιλολογία για …καλύτερο εκπαιδευτικό ή …καλύτερο σχολείο όπως προπαγανδίζουν η κυβέρνηση και οι άνθρωποί της.
Απέναντι σ’ όλα αυτά δεν υπάρχει ατομικός δρόμος. Πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ εναντίον τους ώστε να υπερασπιστούμε το σχολείο, τα παιδιά, τη ζωή μας.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟΥ
Η συγκυβέρνηση με το ν.4024/2011 για το νέο μισθολόγιο – βαθμολόγιο της φτώχειας επιβάλλει δραματικές αλλαγές στο σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Ο ν.4024 συρρικνώνει τους μισθούς, διευρύνει την απόκλιση των μισθών νέων – παλιών και επιδιώκει να μας οδηγήσει σε αντιπαλότητα και ανταγωνισμό, να ενδιαφερόμαστε, δηλαδή, για την ατομική μας επιβίωση μέσα από το πλέγμα της αξιολόγησης (για την απόκτηση βαθμού και Μ.Κ.) επειδή μόνο ένα ποσοστό θα περνά το βαθμό σε κάθε βαθμολογική κλίμακα, ενώ οι υπόλοιποι θα καθηλώνονται μισθολογικά και βαθμολογικά με το ερώτημα της απόλυσης.
Συγχρόνως, με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών (και με βάση τις επιδόσεις των μαθητών), κατηγοριοποιούν (σε καλά ή αποτυχημένα) τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς. Μ’ αυτή την πρακτική θα συνδέσουν την αυτοαξιολόγηση και την κατάταξη των σχολείων με τη χρηματοδότηση ώστε να τα οδηγήσουν στους χορηγούς για να επιβιώσουν. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των σχολείων αποτελεί έναν από τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής στα πλαίσια που ορίζονται από ευρωπαϊκές οδηγίες για την κατάταξη των υπηρεσιών του δημοσίου και την αυτοχρηματοδότηση από πόρους που τα ίδια τα σχολεία θα είναι υπεύθυνα να βρίσκουν. Αντιδραστικό ρόλο σ’ αυτή την κατεύθυνση θα παίξουν και οι δήμαρχοι, που περιμένουν τον κατάλληλο χρόνο για να παρέμβουν στο εκπαιδευτικό και διοικητικό έργο των σχολείων μέσα από τη διαχείριση της ελάχιστης χρηματοδότησης του δημοσίου.
Για να λειτουργήσει το σύστημα διαμορφώνεται ένας νέος τύπος διευθυντή με χαρακτηριστικά manager-αξιολογητή. Ο διευθυντής-manager απαλλαγμένος από διδακτικά καθήκοντα και με απόλυτη εξουσία στη λήψη αποφάσεων (καταργείται ο αποφασιστικός ρόλος του συλλόγου διδασκόντων) θα έχει πλήθος αρμοδιοτήτων ώστε να αυξάνει την παραγωγικότητα του προσωπικού (και με ανάθεση επιπλέον διοικητικού και εκπαιδευτικού έργου). Εισάγονται με αυτό τον τρόπο τα λεγόμενα «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» ώστε το «νέο» φτηνό, ευέλικτο και πιο ταξικό σχολείο να φορτώνει το κόστος λειτουργίας του στους γονείς-εργαζόμενους-δημότες του «Καλλικράτη» και στο βαθμό που αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ανοίγουν την πόρτα στην εξάρτηση από ιδιώτες χορηγούς και στα σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων. Προϋπόθεση βέβαια γι’ αυτό είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό να πειθαρχεί και να μην αμφισβητεί τις εντολές.
Ο διευθυντής-αξιολογητής, με εργαλείο την αξιολόγηση της υπηρεσιακής συμπεριφοράς, θα έχει το απαραίτητο νομικό πλαίσιο να κατατάσσει τους εκπαιδευτικούς σε κατηγορίες (π.χ. άριστος, καλός, άχρηστος) ώστε να ανέβουν βαθμολογικό και μισθολογικό κλιμάκιο. Θέλουν έτσι να δημιουργήσουν κλίμα ιδιωτικού τομέα στα σχολεία ώστε ο μισθός και η εργασία να εξαρτώνται από τη στάση (και την πειθάρχηση) των εκπαιδευτικών απέναντι στο διευθυντή, τις εντολές του, τις αποφάσεις του και την υποκειμενική αντίληψή του για τη λειτουργία του σχολείου.
Ακόμη κι αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν πως ο νέος τύπος διευθυντή θα είναι ο συνάδελφός μας κι όχι το αφεντικό μας, ας αναλογιστούν πως ο ν.4024 επιβάλλει την ποσόστωση για τη βαθμολογική εξέλιξη στην πιθανή -σε κάποια περίπτωση- αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών με άριστα από το διευθυντή. Εξάλλου ετοιμάζονται σχέδια για την υποχρεωτική κατάταξη των εκπαιδευτικών σε 3 ή 4 αξιολογικές βαθμίδες. Άρα …..
Σήμερα οι μόνοι οι οποίοι μπορεί να είναι «ικανοποιημένοι» από μια τέτοια εξέλιξη είναι τα κομματικά στελέχη των κυβερνητικών κομμάτων που ξέρουν ότι τους δίνεται μοναδική ευκαιρία να διαχειριστούν τις ζωές των εργαζόμενων στην εκπαίδευση, οι πάντα πρόθυμοι καριερίστες που θα συμπληρώσουν το βιογραφικό τους για να εξελιχθούν στην ιεραρχία και άτομα χωρίς συλλογική-κοινωνική συνείδηση. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, αυτοί είναι πάντα απέναντί μας.
Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Το «νέο σχολείο» που επέβαλλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι το σχολείο ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της ΕΕ του ΟΟΣΑ και της ΠΙΖΑ και ενδιαφέρεται για «τις δεξιότητες και τις ικανότητες» των παιδιών και στηρίζεται οικονομικά από δεκάδες προγράμματα του ΕΣΠΑ.
Σίγουρα δεν ενδιαφέρεται για όλα τα παιδιά του λαού ούτε πώς να μάθουν να παρατηρούν, να κατανοούν, να κρίνουν και να αλλάζουν τον κόσμο. Το «νέο σχολείο» έχει προσανατολισμό α) τη δημιουργία «απασχολήσιμων εργαζόμενων» που θα αποκτούν τα αρχικά προσόντα (δεξιότητες και ικανότητες) σ’ ένα απαξιωμένο, υποχρηματοδοτούμενο και προσανατολισμένο στην «επιχειρηματικότητα» δημόσιο σχολείο. Οι απασχολήσιμοι θα επανακαταρτίζονται διαρκώς (ενίοτε και με δικά τους έξοδα), θα «μπαινοβγαίνουν» και θα είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι στις απαιτήσεις μιας αγοράς εργασίας που βρίσκεται σε διαρκή αναδιάρθρωση και θα εργάζονται χωρίς δικαιώματα και κόστος για τους εργοδότες. Τέλος θα πετιούνται στον καιάδα των αποκλεισμένων όταν δε θα μπορούν να επανενταχθούν, χωρίς σύνταξη, χωρίς περίθαλψη, χωρίς οργάνωση, χωρίς κουράγιο να αντιδράσουν. β) την προώθηση μιας ελίτ της γνώσης που μέσα από τα «καλά σχολεία των αριστείων» θα εφοδιάζεται με όσο το δυνατόν πιο «ποιοτική» γνώση για να στελεχώσει τις επιτελικές θέσεις στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτό ζούμε σήμερα. Από τη μια πλευρά φτώχια, ανεργία και 23 ευρώ μεροκάματο στη νεολαία και από την άλλη δις στις τράπεζες της Ελβετίας.
Γι’ αυτό το σχολείο χρειάζονται εκπαιδευτικούς αναγκασμένους να εφαρμόσουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική του «νέου σχολείου» και οργανώνουν την επιμόρφωση- συμμόρφωσή μας και τον έλεγχο-αξιολόγησή μας.
α) με το Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών (ΜΠΕ) «…οι σαφείς στόχοι του αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών και την προετοιμασία τους σχετικά με την Φιλοσοφία και την πρακτική του «Νέου Σχολείου» … στην αξιοποίηση των νέων Προγραμμάτων σπουδών … στη σύνδεση του σχολείου με τις διαδικασίες της Δια Βίου Μάθησης» (πλαίσιο αναφοράς 3.2 Στόχοι του ΜΠΕ),
β) με τον καθοδήγηση, τον έλεγχο και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από το Σύμβουλο Παιδαγωγικής Καθοδήγησης για την επίτευξη των στόχων. Ήδη οι νέοι Σύμβουλοι επιμορφώνονται για την εφαρμογή της αξιολόγησης.
Επιχειρούν να μας χειραγωγήσουν ιδεολογικά, να επιβάλλουν την κρατική-επιχειρηματική παιδαγωγική και να μας τρομοκρατήσουν με την παιδαγωγική αυθεντία του Σύμβουλου-αξιολογητή. Μας θέλουν φτωχούς, υπάκουους και πρόθυμους να προωθήσουμε το σχολείο με τις αγοραίες αξίες που επιβάλλουν.
Χρόνια τώρα εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς ζούμε τις «καινοτόμες αλλαγές» που διαλύουν τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, μας βυθίζουν ολοένα στην απαξίωση, οδηγούν τους μαθητές στις δεξιότητες αλλά όχι στην ολόπλευρη γνώση και τους γονείς σε οικονομική αφαίμαξη.
Αυτοί που επέβαλλαν τα προγράμματα σπουδών, το αναλυτικό πρόγραμμα, το ωρολόγιο πρόγραμμα, τα βιβλία και τη διδακτική μέθοδο, είναι οι ίδιοι που θεωρούν τον εκπαιδευτικό ως εργαλείο εφαρμογής των επιδιώξεων τους και όχι επιστήμονα με άποψη για τη δουλειά του και το περιεχόμενό της, μας στοχοποιούν και μας ενοχοποιούν.
Μιλάνε σήμερα για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, μια αξιολόγηση που θα δείχνει ως μοναδικό υπεύθυνο των προβλημάτων του σχολείου τον εκπαιδευτικό. Θέλουν να στρέψουν τους γονείς των παιδιών μας εναντίον μας, τους γονείς που έχασαν τη δουλειά τους, που βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, τη σύνταξή τους να μηδενίζεται, που δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία. Αλλά ποιος άσκησε όλα αυτά τα χρόνια εκπαιδευτική πολιτική αν όχι τα κόμματα της συγκυβέρνησης;
Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΗ ΔΟΕ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΑΙΝΕΙ
Σήμερα, που χρειάζεται να ενισχυθούν τα σωματεία, να οργανωθούν αγώνες με σχέδιο, διάρκεια και προοπτική για να ανατραπεί το σύνολο της επίθεσης και να διεκδικήσουμε τα συλλογικά μας δικαιώματα πρέπει να ξέρουμε πως έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη γραφειοκρατία τους.
Καθοριστικές είναι οι ευθύνες του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ, που όχι μόνο δεν οργανώνουν την αντίσταση των εκπαιδευτικών για να μην περάσει η αξιολόγηση, αλλά συναινούν στη βάρβαρη αντιεκπαιδευτική πολιτική της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου εξουσίας και προκλητικά στηρίζουν την αξιολόγηση. Έτοιμοι από παλιά στην πλειοψηφία ψήφιζαν από τη σχολική χρονιά 2003-2004 μαζί το πλαίσιο το οποίο αναφέρει:
«Το αποτέλεσμα της αξιολογικής διαδικασίας του εκπαιδευτικού χρησιμοποιείται:
1. όταν θέλει να είναι υποψήφιος για κατάληψη θέσης στελέχους εκπαίδευσης.
2. όταν αποδεδειγμένα διαπιστώνεται αρνητική προσφορά έργου.»
Αποφάσισαν να …χρησιμοποιείται (δηλ. συναινούσαν να υπάρχει αξιολόγηση) για να διαμορφώσουν από το εσωτερικό τους την ιεραρχία της διοίκησης και για να εφαρμοστεί ο πρώην και νυν ΔΥΚ άρθρο 95 -σ’ αυτούς που … «διαπιστώνεται αρνητική προσφορά έργου»- και προβλέπει : «Παραπομπή μη προακτέου υπαλλήλου Υπάλληλος, ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται μέσα σε δύο (2) μήνες από την κύρωση του οικείου πίνακα υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο, με αιτιολογημένη απόφαση του και μετά από προηγούμενη κλήση αυτού για να παράσχει εγγράφως ή προφορικώς τις αναγκαίες διευκρινίσεις, μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό.»
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: Δεν έχουμε διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τις τεχνικές εφαρμογής της αξιολόγησης. Λέμε συνολικά ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ». Δώσαμε και δίνουμε τον αγώνα για να μην περάσει, να τη μπλοκάρουμε στην πράξη, γιατί αποτελεί κρίσιμο εργαλείο για την επιβολή της αντικοινωνικής-αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, και επιχειρεί την ιδεολογική χειραγώγηση του εκπαιδευτικού, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων με την επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας (μέσα από το ΕΣΠΑ) και τη διάλυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Η ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
ü Καλούμε τους συναδέλφους να υπερασπιστούμε το συλλογικό μας «όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση, τις απολύσεις και στην αυτοαξιολόγηση- κατηγοριοποίηση των σχολείων».
ü Καταγγέλλουμε την πλειοψηφία ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στο ΔΣ της ΔΟΕ (τους ανθρώπους δηλαδή της συγκυβέρνησης στην Ομοσπονδία μας) που στηρίζουν τις αντιεκπαιδευτικές επιταγές.
Καλούμε το ΔΣ του συλλόγου μας:
- Να πάρει καθαρή θέση ενάντια στην αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση όπως απαιτεί το σύνολο των εκπαιδευτικών του συλλόγου μας.
- Να καλέσει συνεδριάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων και ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του συλλόγου με θέμα την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση για να οργανώσουμε τη συλλογική αντίσταση στα εφιαλτικά για το μέλλον σχέδια της συγκυβέρνησης και του υπ. Παιδείας.
- Το επόμενο διάστημα να καλέσει τους Διευθυντές των σχολείων και τους σχολικούς συμβούλους για να τους γνωστοποιήσει τη θέση του συλλόγου ενάντια στην αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση και να τους καλέσει να πάρουν θέση στο πλευρό του εκπαιδευτικού κινήματος κόντρα στα σχέδια του νέου επιθεωρητισμού, της μισθολογικής – βαθμολογικής καθήλωσης και των απολύσεων.
- Να διαγράψει από το Σύλλογο όσους/όσες θα μετέχουν ως αξιολογητές σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης. Ή με τους εκπαιδευτικούς, με τους μαθητές και τους γονείς ή με το Υπουργείο.
- Να μπλοκάρει κάθε προγραμματισμένο σεμινάριο του υπουργείου που αφορά την αξιολόγηση. Με το που θα μας καλέσουν στο πρώτο σεμινάριο, την ίδια μέρα, να καλέσει σε 24ωρη απεργία το σύλλογο ώστε να παρέμβουμε για να μη γίνει το σεμινάριο αυτό.
- Η 24ωρη απεργία να αποτελέσει το πρώτο βήμα ενός αγώνα διαρκείας και ενός κεντρικού απεργιακού προγράμματος καθώς ο κλάδος μας, ένας κλάδος 180.000 εργαζομένων και με τη σχέση που έχει με τον λαό και τη νεολαία μπορεί να αποτελέσει τον πυροκροτητή ενός γενικότερου λαϊκού ξεσηκωμού. Εξ άλλου πολύ σύντομα δεν θα έχουμε και τίποτα να χάσουμε..
Να απαιτήσουμε όλοι/όλες μαζί:
- Να μην περάσει η αξιολόγηση- χειραγώγηση-απόλυση και η αυτοαξιολόγηση – κατηγοριοποίηση σχολείων – μαθητών -εκπαιδευτικών.
- Όχι στο «Νέο Σχολείο» της αγοράς. Δημόσια δωρεάν παιδεία με βάση τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.
- Καμιά οργανική θέση χαμένη. Οργανικές θέσεις, σε κάθε σχολείο για κάθε εκπαιδευτικό έργο και μόνιμους διορισμούς.
- Κατάργηση-ανατροπή του 4024/11 για το νέο μισθολόγιο- βαθμολόγιο.
- Ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή. Όχι στη σύνδεση μισθού αποδοτικότητας.
- Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός ν. 3848/2010. Έξω από τα σχολεία χορηγοί, ιδιώτες και δήμαρχοι.
- Κατάργηση του νομικού πλαισίου για την αξιολόγηση (ν. 2986, ΔΥΚ και καθηκοντολόγιο) και κάθε νομοσχέδιο που προετοιμάζεται.
- Κατάργηση του Ν.2525 και 2640 αλλά και των νόμων 2218 και 2240 για την «αποκέντρωση».
- Κανένας συνάδελφος μέντορας – αξιολογητής. Δεν έχουν θέση στα σωματεία και στον κλάδο όσοι διευθυντές και σχολικοί σύμβουλοι πρωτοστατήσουν ή συνεργήσουν στη διαδικασία της αξιολόγησης (εκπαιδευτικών και σχολικής μονάδας) και των απολύσεων. Διαγραφή από τους συλλόγους όσων μετέχουν ως αξιολογητές σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης.
- Κανένας εκπαιδευτικός στις επιμορφώσεις-συμμορφώσεις για αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση.
- Όχι στο διευθυντή manager-αξιολογητή και στο Σχολικό Σύμβούλο Καθοδηγητή –Επιθεωρητή.
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ, ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
- Να μην καταργηθούν τα όποια δικαιώματα έχουν σήμερα οι σύλλογοι διδασκόντων. Να ξαναγίνουν τα σωματεία κύτταρα συλλογικής δράσης, να οργανωθούν στα σχολεία δίκτυα αντίστασης και αλληλεγγύης που να ξεπερνούν τις αγκυλώσεις του κυρίαρχου συνδικαλισμού να πιέζουν τα συλλογικά όργανα να παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, να παίρνουν πρωτοβουλίες αγώνα.
Ο αγώνας μας είναι μέρος του αγώνα για τη συνολική κοινωνική ανατροπή, για μια παιδεία αντάξια της εργαζόμενης πλειοψηφίας και των παιδιών της σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, εξάρτηση και εξαθλίωση.
