Λίγες μόνο εβδομάδες μετά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την ψήφιση της αντιλαϊκής δανειακής σύμβασης που δεσμεύει για δεκαετίες την ελληνική κοινωνία στις απαιτήσεις των τραπεζών και των πιστωτών, γίνονται πλέον κατανοητές οι πραγματικές συνέπειες του PSI για τον κόσμο της εργασίας. Το κούρεμα τελικά του χρέους, στην πράξη, δεν αφορά τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα στα πλαίσια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αλλά συνδέεται άμεσα με την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Διαμέσου του «κουρέματος:
Α. Καταληστεύονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, γεγονός που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέες μειώσεις των συντάξεων και σε ακόμη μεγαλύτερες περικοπές της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όλων των εργαζομένων. Η εξάντληση των αποθεματικών των ταμείων, διαμέσου της υποχρεωτικής τους συμμετοχής στο «κούρεμα» κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα κάθε δίκτυ κοινωνικής προστασίας για εκατομμύρια εργαζομένους, ιδιωτικοποιώντας πλήρως το δικαίωμα στην υγεία και την ασφάλιση. Η πρόσφατη σκανδαλολογία γύρω από τους ασφαλιστικούς φορείς που καλλιεργούν τα μμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παραπέτασμα καπνού, που αποκρύπτει την κολοσσιαία καταλήστευση των ασφαλιστικών φορέων που ξεπερνά τα 12δις, χωρίς να υπολογίζονται οι απώλειες τους από τη μείωση των μισθών, την ανεργία και την αδιοριστία.
Β. Η μετατροπή των έντοκων καταθέσεων των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων σε ομόλογα από την Τράπεζα της Ελλάδος που συμμετείχαν από ότι φαίνεται, τελικά, στη διαδικασία του κουρέματος οδηγεί στη λεηλασία των συγκεκριμένων δημόσιων ιδρυμάτων. Από τα 120 εκατ. που είχαν στην Τράπεζα της Ελλάδας τα 17 πανεπιστήμια της χώρας έχουν μείνει μόνο 33 εκατ., ενώ για πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα και ΤΕΙ οι λογαριασμοί είναι απλά μηδενικοί. Είναι ζήτημα χρόνου, συνεπώς, πολλά πανεπιστήμια και δημόσια νοσοκομεία, αδυνατώντας να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα να οδηγηθούν σε λουκέτο, σε συνδυασμό και με την αυστηρή πολιτική λιτότητας που προστάζει το Μηνημόνιο 2. Μάλιστα το κούρεμα των καταθέσεων των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων είναι πάνω από το 50% που επίσημα ορίστηκε ως ποσοστό του κουρέματος στους κατόχους των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Έτσι ενώ η Alpha Bank ανακεφαλαιοποιείται για να εξασφαλιστεί η «ρευστότητά» της, μετά το κούρεμα κατά 50% των ομολόγων που είχε στα χέρια της, τα πανεπιστήμια χάνουν, χωρίς να έχει ερωτηθεί ο ελληνικός λαός και χωρίς να έχουν αγοράσει ομόλογα, πάνω από το 70% των έντοκων καταθέσεών τους, κινδυνεύουν με κλείσιμο και δεν υπάρχει η δυνατότητα να πάρουν ούτε 1€ από το πακέτο των 130δις της νέας δανειακής σύμβασης! Αυτή είναι η ταξική αριθμητική στην εποχή της συγκυβέρνησης.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι το κούρεμα του χρέους δεν είναι μόνο το πρόσχημα για την επιβολή του νέου Μνημονίου, αλλά και ο πολιορκητικός κριός για το κλείσιμο πανεπιστημίων και νοσοκομείων, με σκοπό την ιδιωτικοποίηση του δικαιώματος στη μόρφωση και στην υγεία. Ο εργαζόμενος κόσμος καλείται δηλαδή να πληρώσει διπλά το τίμημα της αναδιάρθρωσης του χρέους: αφενός ξεπληρώνοντας ακριβά τους διάφορους τοκογλύφους και αφετέρου πληρώνοντας και το τίμημα από την καταλήστευση των δικών του συλλογικών αγαθών. Η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων και οι καταθέσεις των πανεπιστημίων και των νοσοκομειακών μονάδων είναι συλλογική περιουσία του ελληνικού λαού και δεν μπορεί το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης να αποφασίζει στα κρυφά τη λεηλασία τους, μεταβιβάζοντας πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στους τραπεζίτες, αφήνοντας παράλληλα τον εργαζόμενο κόσμο, χωρίς υγεία και πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Ποιοι είναι τελικά οι πιστωτές της χώρας που ζημιώθηκαν και απαιτούν σήμερα θυσίες από τον ελληνικό λαό; Το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το νοσοκομείο της Νίκαιας και τα ΤΕΙ της χώρας επιβάλλουν το Μνημόνιο στον ελληνικό λαό; Ποιοι θα «ανακεφαλαιοποιήσουν» τα ογκολογικά κέντρα των νοσοκομείων, το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας;
Συνάδελφοι/ ισσες
Αποδεικνύεται πλέον ξεκάθαρα η ταξική στόχευση και των μνημονίων και της αναδιάρθρωσης του χρέους. Το χρέος αξιοποιείται για τη διάλυση κάθε κοινωνικού δικαιώματος με σκοπό το καπιταλιστικό σύστημα να υπερβεί την κρίση του. Εδώ και τώρα οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν και να αγωνιστούν, διεκδικώντας: την επιστροφή όλων των κεφαλαίων στα ασφαλιστικά ταμεία και στους υπόλοιπους δημόσιους φορείς, τη γενναία δημόσια χρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας, τη διαγραφή του χρέους στους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους και την εθνικοποίηση των τραπεζών προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
