ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ο αγώνας
στα χέρια
των εκπαιδευτικών

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Αντισταθείτε στις πηγές της Κόλασης που ανοίξανε και πάλι τα μιασμένα στόματά τους, καταπίνοντας αίμα λαών σ’ όλο τον κόσμο,
στις παράτες, τα ταμπούρλα και τις φοβερές φαιές σημαίες που ξεδιπλώνονται απέναντι στο μόχθο, αντισταθείτε.

Στα συμβούλια των πολεμικών ανταποκριτών και στους σκοτεινούς διαδρόμους της νέας τάξης, στην ορφάνια που γενικεύεται και σ’ αυτούς που αδειάζουν τα βλέμματα των παιδιών, σ’ όλους αυτούς που θανατώνουν τον ήλιο πάνω από τα κεφάλια μας και ξιφουλκούν απέναντι στους εργάτες, στους χυδαίους πιθήκους αντισταθείτε.

Αντισταθείτε σ’ αυτούς που νομίζουν πως το κακό βρίσκεται μακριά, και «δόξα σοι ο Θεός» λένε και σ’ όλους αυτούς που ήσυχα διαβάζουν τις επιφυλλίδες της εφημερίδας, στα τρομερά ψέματα, στους δειλούς προφεσόρους και σε κείνους που έπαψαν να μισούν το άδικο.

Αντισταθείτε στην κούραση, την πείνα και τη δίψα, διορθώστε την πυξίδα που ανάποδα δείχνει και τα παράλυτα λόγια σαρκώστε με τη μυρωδιά της αλήθειας, με το ψωμί και τον πόνο της δουλειάς.

Κρατηθείτε ! Αρμενίζοντας μεσοπέλαγα κόντρα στον καιρό, κόντρα στον άνεμο, κόντρα στους εχθρικούς ουρανούς που θα ξεράσουν αμερικάνικο μολύβι.

Κρατηθείτε ! Με σφιγμένα δόντια και με σήματα που εκπέμπουν αυτοί που δεν λύγισαν και που το μέλλον γράφουν με τη ζωή και το θάνατό τους.

Δεν θα γίνουμε λιποτάκτες του ονείρου της ΕΙΡΗΝΗΣ !!

Μπορεί να λες ότι είμαι ένας ονειροπόλος
Αλλά δεν είμαι ο μόνος
Ελπίζω μια μέρα ναρθείς και συ μαζί μας
Κι ο κόσμος θα γίνει ένας.
(Imagine)

Δεν πρόκειται για videogame , ούτε για παιχνίδια πολέμου

Οι εικόνες που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι πραγματικός πόλεμος.

Αυτός που μας υποσχέθηκαν ότι έπαψε να υπάρχει με την κατάρρευση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης.

Αυτός που έπαψε να είναι «ένα εξωτικό φαινόμενο ανάμεσα σε ημιάγριους», όπως περιπαικτικά μας «πληροφορούσε» το CNN για κάθε περιφερειακή σύγκρουση.

Αυτός που γίνεται μακριά από μας. Όμως γιατί όλοι μας, μα όλοι μας νιώθουμε την ίδια απαίσια οσμή να κατακλύζει το ερμητικά κλειστό σπίτι μας, το ίδιο κάψιμο στο στομάχι , τον ίδιο τρόμο στα μάτια ;

Σαν έτοιμος από καιρό ο Θεός του πολέμου την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, είχε την τιμητική του. Από τον Περσικό Κόλπο ως τα Βαλκάνια, από το Αφγανιστάν ως το Ιράκ και το δρομολόγιο ως φαίνεται θα συνεχιστεί.

Πόλεμος ενάντια στη διεθνή τρομοκρατία, βάφτισε η καταιγίδα της ερήμου των ΜΜΕ το ανθρώπινο σφαγείο. Οι νεκροί των δίδυμων πύργων ήταν μόνο το άλλοθι.

Στις 12 Σεπτέμβρη ο κόσμος δεν μπορούσε να είναι ο ίδιος

Κάθε χώρα, κάθε λαός, κάθε εργατικό κίνημα κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί τρομοκράτης, αφού τρομοκρατία είναι πια κάθε ενέργεια που στρέφεται ενάντια στο ισχύον κοινωνικό – πολιτικό - οικονομικό καθεστώς. Από τον απεργό της ΔΕΗ που κατεβάζει τον διακόπτη για να διεκδικήσει το μεροκάματο ως το μαθητή που θα ανοίξει με την κατάληψη το σχολείο στις ανάγκες του για να το κλείσει στην αγορά.

Από τον ηρωικό αγώνα της Ιντιφάντα ως τον απεργό πείνας που σαπίζει στα λευκά κελιά του τουρκικού καθεστώτος. Έτσι βαφτίστηκαν οι διαδηλωτές της Γένοβας, του Σηάτλ, οι απεργοί ναυτεργάτες που δένονται στους κάβους.

Τώρα βαφτίστηκε έτσι το αγαπημένο – πριν λίγα χρόνια – παιδί των ΗΠΑ, ο Σαντάμ Χουσεϊν. Απλά ως παράπλευρες απώλειες μπορούν να χαρακτηριστούν τα εκατομμύρια των αμάχων, των παιδιών που θα ταΐσουν με τη ζωή τους το θεό του πολέμου.

Ένας πόλεμος με την ωμή τρομοκρατία που επιβάλλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων και το πραγματικό πρότυπο της σύγχρονης εξουσίας του κεφαλαίου.

Ένας πόλεμος που φυσικά δεν γίνεται για την ανατροπή του Σαντάμ, ούτε μόνο για το πασιφανές – τις ενεργειακές πηγές και το πετρέλαιο. Είναι ένα ακόμα πολεμικό επεισόδιο στο σήριαλ του διαρκούς πολέμου σε όλες τις γωνιές του πλανήτη που’ ρχεται να απαντήσει στην υπαρκτή οικονομική κρίση με καύσιμη ύλη για τα κέρδη, για την οικονομική ανάκαμψη των εταιριών της καταστροφής κτιρίων, δρόμων, υποδομών, το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων.

Έτσι μόνο μπορούν να επενδύσουν και να κερδίσουν με την ανοικοδόμηση όλων όσων έχουν οι ίδιοι καταστρέψει. Γι’ αυτό οι αγορές υποδέχτηκαν με «ανακούφιση» το τέλος της παραλυτικής αναμονής με την έναρξη του πολέμου και οι δείκτες των χρηματιστηρίων «σηκώθηκαν».

Είναι η μάχη της διαιώνισης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος που όλοι βιώνουμε, η διατήρηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Είναι η προσπάθεια δημιουργίας ζωνών, περιοχών ομογενοποιημένων εκμεταλλευτικών σχέσεων ώστε να διατηρείται και να πολλαπλασιάζεται ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Δεν μπορεί σε κρίσιμες γεωπολιτικές περιοχές, σε περιοχές όπου η δυνατότητα κερδοφορίας είναι τεράστια να υπάρχει το «ραχάτι» και οι παλαιού τύπου εργασιακές σχέσεις ως κυρίαρχες σχέσεις.

Είναι ο κοινωνικός πόλεμος σε κάθε χώρα, ξεκινώντας από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Πως θα ντυθεί «ιδεολογικά», θα «χωνευτεί» η εξοντωτική λιτότητα, οι εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, η ανεργία, η δουλειά ως λίγο πριν το θάνατο κλπ. , αν όχι στο όνομα του «εξωτερικού εχθρού» ή του πολεμικού κινδύνου.

Κι αν οι ΗΠΑ και οι θλιβεροί συνοδοιπόροι της (Μπλερ, Αθναρ και ο χασάπης της Αυστραλίας) είναι η πραγματική Αυτοκρατορία του Κακού, υπάρχει άραγε η συμμαχία των σταυροφόρων της ειρήνης σε επίπεδο κυβερνήσεων ;

Ρωσία, Κίνα, Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελούν άραγε το αντίπαλο δέος στους καουμπόηδες;

Το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι όλοι αυτοί έχουν βάψει με αίμα τα χέρια τους στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στον Περσικό, στην Τσετσενία ή το Θιβέτ.

Δεν είναι μόνο ότι κάποιοι από αυτούς (Γαλλία – Γερμανία) έχουν άλλα ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα με πετρελαϊκές εταιρείες στην περιοχή (βλ.Γαλλία) ή διεκδικούν πιο πρωτεύοντα ρόλο στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και με δικό τους στρατό (βλ. Γερμανία).

Είναι και ότι την ίδια στιγμή που φοράνε τη φιλειρηνική τους μάσκα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πολεμική μηχανή που ξετυλίγεται. Οι αμερικάνικες βάσεις στη Γερμανία είναι ο διαμετακομιστικός χώρος των αμερικανών στρατιωτών, η Μεσόγειος κοινή θάλασσα Γαλλίας, Ιταλίας, Ελλάδας είναι ο χώρος διέλευσης των πολεμικών πλοίων.

Οι βάσεις στη Νάπολη και τη Σούδα είναι η καρδιά και το μυαλό του πολέμου !

Ακόμα και αυτό το όχι τους στον πόλεμο είναι μισό αφού την ίδια στιγμή οι στρατιώτες των χωρών της Ε.Ε. μαζί με τους αμερικανούς βρίσκονται ως στρατός κατοχής σε όλα τα προηγούμενα πολεμικά θέρετρα.

«Σημίτη Ιούδα – να κλείσει τώρα η Σούδα»
(σύνθημα που ακούστηκε στις τελευταίες συγκεντρώσεις)

Από κοντά και η Ελλάδα, η προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε., που μιλάει για την ειρήνη συμμετέχοντας σε αυτόν τον πόλεμο.

Η Κρήτη, η βάση της Σούδας είναι ο χώρος από τον οποίο κατευθύνονται τα αεροπλάνα που θα ρίχνουν τις «έξυπνες» βόμβες στους «κουτούς» μελλοθάνατους αμάχους.

Ελληνικό πλοίο συμμετέχει στις περιπολίες του ΝΑΤΟ στον Περσικό Κόλπο.

Τα αεροπλανοφόρα από τα οποία θα εκτοξευθούν τα όπλα μαζικής καταστροφής είναι στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Την ίδια στιγμή στο όνομα του πολέμου επιτίθεται με τον πιο τρομοκρατικό τρόπο απέναντι στα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Σφίξιμο στο ζωνάρι, ακρίβεια, σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ανεργία, τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα.

Χιλιάδες αστυνομικοί προστατεύουν τα αμερικανικά συμφέροντα από το ……φιλειρηνικό κίνημα.

Τα ΜΑΤ, μάτωσαν τη διαδήλωση ενάντια στη βάση της Σούδας για να προστατεύσουν από τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές την απρόσκοπτη λειτουργία των υπολογιστών του θανάτου.

Μ’αυτούς τους «φιλειρηνιστές» δεν έχουμε τίποτε κοινό. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος της νεοταξικής τρομοκρατίας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ – ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΔΙΨΑΣΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

Αυτές τις μέρες οι ανοιχτοί δρόμοι, οι μεγάλες πλατείες γέμισαν από διαδηλωτές της ειρήνης σε όλον τον κόσμο. Από ανθρώπινες αλυσίδες που βροντοφωνάζουν ενάντια στον πόλεμο.

Ούτε μοιρολατρικά πιστεύοντας ότι αυτό που θέλουμε δεν το μπορούμε.

Το πιο μεγάλο ταξίδι ξεκινά πάντα από ένα τόσο δα μικρό βήμα. Αρκεί να μάθουμε με ποιους να πάμε και ποιους να αφήσουμε. Να ξέρουμε ότι η δύναμη της αντιπολεμικής δράσης για να’ ναι αποτελεσματική δίπλα στις λέξεις Ειρήνη – Όχι στον πόλεμο πρέπει να ονοματίζουμε τους ενόχους, να αντιπαλεύουμε και όσους στο όνομα της λογικής και του συσχετισμού δύναμης ταυτίζονται τελικά δια της ανοχής με τους δολοφόνους.

Σ’ αυτόν τον πόλεμο μπορούμε να νικήσουμε, αυτόν τον πόλεμο θέλουμε να τον νικήσουμε.