ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 Το ζήτημα της "αξιολόγησης", που εδώ και τρία χρόνια αιωρείται απειλητικά πάνω απ' τα κεφάλια των εκπαιδευτικών, φαίνεται ότι με τη νέα χρονιά αποκτά "σάρκα και οστά".

Όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός Παιδείας σε συνέντευξή του στις 16 Οκτώβρη στο "ΕΘΝΟΣ", το νέο νομοσχέδιο σχετικά με την ριζική αναπροσαρμογή του συστήματος αξιολόγησης όλων των εμπλεκομένων στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και του έργου τους, θα κατατεθεί μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη, στη Βουλή.

Υπουργείο και κυβέρνηση θεωρούν ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι πια ένα ώριμο ζήτημα τόσο για την πολιτεία όσο για την κοινωνία και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

Πώς αλήθεια να μην υποστηρίζουν αυτή τους την άποψη όταν, από πριν ακόμη ψηφιστεί το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, ΜΜΕ, παρατρεχάμενοι του υπουργείου, πανεπιστημιακοί "ειδήμονες", στελέχη της εκπαίδευσης και γραφειοκράτες, σε αγαστή συνεργασία, είχαν αναλάβει εργολαβικά να επεξεργαστούν την "κοινή γνώμη", αλά και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να δεχτούν την "αξιολόγηση" ως το μοναδικό και σωτήριο μέσο επίλυσης όλων των προβλημάτων του νοσούντος εκπαιδευτικού συστήματος.

Ποιος ξεχνά τα λόγια του Αρσένη και όλων των καλαμαράδων, όταν προσπαθούσαν να ρίξουν όλο το βάρος της ευθύνης για την αποτυχία των παιδιών στις εξετάσεις στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Όταν υποστήριζαν πως το χάλι της δημόσιας εκπαίδευσης και της "αγραμματοσύνης", των μαθητών οφείλεται στην "αδιαφορία, την αγραμματοσύνη και την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία" των εκπαιδευτικών, αφού κανείς δεν τους αξιολογεί, στρέφοντας έτσι την αγανάκτηση του κόσμου ενάντιά τους. Και πως οι εκπαιδευτικοί να μη γίνουν πιο εύπλαστοι, με μειωμένες αντιδράσεις, έτοιμοι να δεχτούν την αξιολόγησή τους αφού νιώθουν εγκλωβισμένοι, πιεσμένοι και απομονωμένοι απ' τους φυσικούς τους συμμάχους τους μαθητές, αφού και εκείνοι είναι θύματα της αξιολόγησης που δέχονται απ' αυτούς.

Ο αξιολογητής σου λένε πρέπει και να αξιολογείται.

Μόνο μ' αυτό τον τρόπο υπηρετείται η αρχή της αξιοκρατίας υποστηρίζει ο υπουργός. Μόνο που σε συνθήκες καπιταλισμού σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει αξιοκρατία.

Το υπουργείο για την απόφασή του να προχωρήσει αποφασιστικά στην εφαρμογή της αξιολόγησης, χρησιμοποιεί ως βασικό επιχείρημα ότι για να σπάσει ο συγκεντρωτισμός και η δυσκινησία που επικρατεί σήμερα στην εκπαίδευση, ώστε ο έλεγχος να λειτουργήσει περισσότερο αποτελεσματικά και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες λήψεως αποφάσεων και κυρώσεων από πλευράς διοίκησης, επιβάλλεται η αναδιάρθρωση της διοικητικής και οργανωτικής πυραμίδας της εκπαίδευσης.

Με βάση αυτή τη λογική δημιουργεί 13 Περιφερειακές Διευθύνσεις με τους αντίστοιχους περιφερειακούς προϊσταμένους, οι οποίοι θα επιλέγονται από ειδικό συμβούλιο με τελικό κριτή για την επιλογή τους τον ίδιο τον υπουργό και θα φέρουν την πλήρη ευθύνη για το χειρισμό των θεμάτων του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού.

Με κορυφή τους Προϊσταμένους Περιφερειακής Δ/νσης χτίζεται μια ιεραρχικά δομημένη πυραμίδα στην εκπαίδευση όπου, χαρακτηριστικά ανέφερε ο υφυπουργός Παιδείας, θα υπάρχει αυτός που αξιολογεί, αυτός που αξιολογείται, αλλά και αυτός που αξιολογεί θα αξιολογείται απ' τον αμέσως προηγούμενο. Βάση αυτής της πυραμίδας θα είναι ο εκπαιδευτικός που θα είναι ο τελευταίος αποδέκτης ολόκληρου αυτού του αξιολογικού πλέγματος και που θα κληθεί να αξιολογήσει τους μαθητές αφού εκεί οδηγεί η ιεραρχική δομή της πυραμίδας.

Το Σώμα Μονίμων Εκπαιδευτικών (ΣΜΑ) που προβλέπονταν από το Ν 2525/97 (που αποτελεί και το γενικότερο νομικό πλαίσιο για την αξιολόγηση) καταργείται, στο όνομα της δήθεν αξιοκρατίας και αντικειμενικών κριτηρίων, στην ουσία όμως εμπίπτει στα παζαρέματα του υπουργείου με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των εκπαιδευτικών.

Μη ξεχνάμε πως οι όλες τους επικρίσεις δεν επικεντρώνονται στην πραγματική ουσία της αξιολόγησης, αλλά στην ύπαρξη των ΣΜΑ. Τι θα χάσει λοιπόν το υπουργείο με την κατάργησή τους τη στιγμή που διαθέτει ολόκληρο αξιολογικό μηχανισμό; Καταργεί τα ΣΜΑ, ενισχύει το ρόλο του διευθυντή και σχολικού συμβούλου και η αξιολόγηση περνά πιο ... light!

Το νέο νομοσχέδιο δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι κίνημα χρόνων και συνδέεται άμεσα με την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης που είναι πλήρως προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Το κεφάλαιο χρειάζεται μόνο μια μικρή "ελίτ" που θα καλύψει τις ανάγκες του στον διοικητικό και οικονομικό του μηχανισμό και πληθώρα "απασχολήσιμων" εργαζόμενων δηλαδή με στενότατο ορίζοντα ειδίκευσης, που θα αποτελέσουν το φτηνό και ευέλικτο δυναμικό της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας. Ένα δυναμικό που θα πετιέται με ευκολία από την απασχόληση στην ανεργία, πειθήνιο και υποταγμένο που θα καλύπτει τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής.

Γι' αυτό οι στρόφιγγες ροής προς την Γ/θμια εκπαίδευση πρέπει να κλείνουν ολοένα και περισσότερο και χιλιάδες παιδιά να πεταχτούν από πολύ νωρίς έξω απ' την εκπαιδευτική διαδικασία.

Στην κατεύθυνση αυτή καλούνται να δουλέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, διαμορφώνοντας και διαπλάθοντας τα παιδιά από τις τρυφερές τους ακόμα ηλικίες...

Είναι λοιπόν τώρα περισσότερο από ποτέ αναγκαία η "επανεξέταση του μοντέλου του εκπαιδευτικού".

Αυτός που κάτω από ασφυκτικά αντιδραστικές συνθήκες παλεύει να βγει έξω απ' τα όρια του αυταρχικού σχολείου. Που μάχεται κόντρα στις καθορισμένες παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους. Αυτός που υπερσκελίζει τα όρια της στενής μονόπλευρης, παρωχημένης και αντιδραστικής γνώσης και αγωνίζεται, έστω και μέσα σ' αυτά τα στενά όρια του σημερινού σχολείου να διαμορφώσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες που μπορούν να κρίνουν, να αμφισβητούν, να αντιστέκονται και να απαιτούν. Αυτός ο πραγματικός δάσκαλος και όχι εκπαιδευτής ζώων, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ.

Αυτός πρέπει ή να χαλιναγωγηθεί ή να κυνηγηθεί...!!!

Αυτός που χρειάζονται, που τους είναι απαραίτητος για να πετύχουν τους στόχους τους, είναι ένας φοβισμένος, υποταγμένος, πνευματικά υπόδουλος, ψυχικά ανάπηρος, ηθικά εκφυλισμένος, αυλοκόλακας, ασυνείδητος, αδιάφορος και εκμεταλλευτής εκπαιδευτικός, που με τη σειρά του θα σπέρνει τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία στο σχολείο, προκειμένου να πετύχει την πειθάρχηση και υποταγή των μαθητών.

Γι' αυτά του τα "χαρίσματα" θα επιβραβεύεται κιόλας με προβιβασμό στην διοικητική και εκπαιδευτική ιεραρχία, όπως υπόσχεται ο Φ. Πετσάλνικος  δηλ. το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνησή του.

Αυτόν τον εκπαιδευτικό θέλουν να διαμορφώσουν με το στήσιμο αυτού του μηχανισμού ελέγχου, που θα μετρά συστηματικά το "έργο" των εκπαιδευτικών. Γιατί "εκπαιδευτικό έργο" δεν είναι μόνο η μεταφορά στους μαθητές των ψηγμάτων γνώσης που προσφέρει το σημερινό σχολείο, αλλά και η συνολική στάση ζωής που διδάσκει στους μαθητές του, ο βαθμός αποδοχής από την πλευρά τους του αστικού κοινωνικού status και της κυρίαρχης ιδεολογίας, αλλά και σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο όλες οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσει ο εκπαιδευτικός, ώστε να εξευρεθούν πόροι για τη σχολική μονάδα, δηλαδή σπόνσορες και "χορηγίες" όπως και οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσει ώστε το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα να είναι αρεστό στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Από την επιτυχία ή μη αυτού του "εκπαιδευτικού έργου" θα κρίνεται όχι μόνο η μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη του εκπαιδευτικού, αλλά και η ίδια η θέση του στην εκπαίδευση. Και μη πει κανείς όχι, γιατί θα διαψευσθεί.

Ο φασιστικός δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας έχει ήδη ψηφισθεί και όλοι όσοι δεν εθελοτυφλούν θυμούνται τις δηλώσεις του Παπαδόπουλου που ήταν τότε αρμόδιος υπουργός, ότι είναι αναγκαία η επιτάχυνση των διαδικασιών των κυρώσεων. Ο Φ. Πετσάλνικος από τη μεριά του γρυφολογεί: "αν δεν υπάρξει κάλυψη των αδυναμιών...", "... θα εξετάσουμε προσεχτικά ώστε να δοθεί δυνατότητα παροχής υπηρεσιών σε άλλες λειτουργίες του Εκπαιδευτικού συστήματος".

Ούτως ή άλλως λοιπόν ο "κυνηγημένος" θα αποκοπεί απ' τον εκπαιδευτικό κορμό αν δεν "συμμορφωθεί...

  Επιστροφή