ΛΙΑΜΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ 

στο Δ.Σ. της Δ.Ο. Ε.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Δ.Σ. Δ.Ο.Ε. (Τρίτη 29 Αυγούστου 2000)


ΘΕΜΑ: " Πρόγραμμα Δράσης του Κλάδου "


Η συγκυρία στην οποία το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλείται να διαμορφώσει το διεκδικητικό πλαίσιο και το πρόγραμμα δράσης της τρέχουσας συνδικαλιστικής χρονιάς, σηματοδοτείται από την υιοθέτηση και προώθηση, από την πλευρά της κυβέρνησης, του υπερφιλελεύθερου αμερικανικού μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.

Κυρίαρχες και αδιαπραγμάτευτες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, αποτελούν, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος - παράταση και διεύρυνση της ανεργίας), η κατεδάφιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, η πλήρης απελευθέρωση των αγορών των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, των μεταφορών (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας- μεγάλο φαγοπότι επιχειρηματιών- αύξηση κόστους υπηρεσιών) η παρατεταμένη και εντεινόμενη οικονομική λεηλασία των εργαζομένων.


Η εκπαιδευτική εκδοχή, της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής, έχει δώσει δείγματα γραφής και προθέσεων στη διάρκεια της τρίχρονης εφαρμογής της. Σήμερα, κάτω από το βάρος των κοινωνικών επιπτώσεων του "σχολικού"- εξεταστικού Γολγοθά, ακόμη και οι πιο ακραίοι προπαγανδιστές της "μεταρρύθμισης" και συκοφάντες του εκπαιδευτικού κινήματος, αναγκάζονται να αναγνωρίσουν την ένταση των ταξικών φραγμών, την περιστολή των μορφωτικών δικαιωμάτων, την αύξηση του ιδιωτικού κόστους της εκπαίδευσης (έκρηξη παραπαιδείας), τον ενταφιασμό του, όποιου, παιδαγωγικού κλίματος του σχολείου, την απαξίωση των πτυχίων, την πρόθεση διαμόρφωσης πλέγματος αυταρχισμού-υποταγής- ανασφάλειας για τους εκπαιδευτικούς.

Οι πρόσφατες εξαγγελίες Ευθυμίου, που έγιναν δεκτές με διθυραμβικά οκτάστηλα, σε καμιά περίπτωση δεν θίγουν τον πυρήνα της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Οι εξαγγελίες Ευθυμίου, δεν αναιρούν την εκπαιδευτική πολιτική, απλά, την εξορθολογικοποιούν, διευθετούν τις τεχνικές δυσλειτουργίες, λειαίνουν τα σημεία τριβής, προπαγανδίζουν ψευδή και απατηλά μοντέλα επιδιώκοντας "ήσυχες μέρες" στην εκπαίδευση.


Ο συνολικός χαρακτήρας της επίθεσης, που επιχειρεί η κυβέρνηση απέναντι σε κάθε είδους εργασιακό- κοινωνικό, εκπαιδευτικό δικαίωμα, καθώς και η βιαιότητα και η στρατηγική κατεύθυνση της αντεργατικής αυτής επίθεσης φέρνει με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο τη βαθιά ανεπάρκεια και κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος και αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για έναν αγώνα με συνολικά πολιτικά χαρακτηριστικά, που θα εμπνέεται από τη βούληση και θα σηματοδοτείται από τα χαρακτηριστικά ενός νέου ανατρεπτικού κοινωνικού κινήματος.


Το εκπαιδευτικό κίνημα στην παρούσα φάση πρέπει να συναντηθεί με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας με πολιτικό στόχο την απόκρουση και ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία επιχειρεί να διαμορφώσει ένα μοντέλο ζωής και εργασίας βαθύτατης εκμετάλλευσης, όπου όλα θα στριφογυρίζουν γύρω από το δόγμα "κάνε ό,τι σου λένε, πάρε ό,τι σου δίνουν".


Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν μπορεί να εξαντλεί τη δράση του στη διαπραγμάτευση των όρων χειροτέρευσης της θέσης του.


Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν μπορεί να διαμορφώνει τα αιτήματά του με κριτήριο, το ποια ζητήματα είναι διατεθειμένη η εξουσία να ικανοποιήσει ή ακόμη χειρότερα να προωθήσει. Αυτή είναι η αντίληψη του υποταγμένου συνδικαλισμού, που ουσιαστικά αναιρεί κάθε λόγο συνδικαλιστικής δράσης και μετατρέπει τα συνδικάτα σε όργανα διαχείρισης. Τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος διαμορφώνονται με βάση τις ανάγκες του δημόσιου σχολείου, των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευομένων.


Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει χρέος, κυρίως, με αποφάσεις των Συλλόγων, με γενικές συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, με οριζόντιο συντονισμό, με συνεργασία με τους άλλους εργαζομένους να βάλει φραγμό στην:

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει μπροστά του, ως πρώτη χρονικά, αλλά και ως πρόκριμα γι' αυτές που θα ακολουθήσουν τη μάχη του διαγωνισμού της ντροπής.

Η κατάργηση της επετηρίδας (υποχρεωτική σύνδεση σπουδών- εργασίας) αντανακλά με κυρίαρχο τρόπο τη συνολική λογική της εκπαιδευτικής-εργασιακής αποδιάρθρωσης και γι' αυτό, το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να δώσει τη μάχη του "διαγωνισμού" μαζικά και με αποφασιστικότητα αναδεικνύοντας το σύνολο του περιεχόμενό του (το διαρκές "αξιολογικό"-εξεταστικό κάτεργο για εκπαιδευτικούς- μαθητές, την ανεργία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την απαξίωση των πτυχίων, την εξατομίκευση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης) και διεκδικώντας τη συνολική κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού πλαισίου, την επαναφορά της επετηρίδας, μαζικούς διορισμούς.

 

Με βάση τα παραπάνω προτείνουμε και διεκδικούμε:

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

 

Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων 2525 και 2640

Να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα

Κανένα παιδί έξω από το σχολείο

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

2 Σεπτεμβρίου: Συμμετοχή της Δ.Ο.Ε. στις κινητοποιήσεις, που οργανώνουν οι εργαζόμενοι στη Δ.Ε.Θ.
26 Σεπτεμβρίου: Συμμετοχή της Δ.Ο.Ε. στην Πανευρωπαϊκή Διαδήλωση στην Πράγα κατά τη διάρκεια συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
12 Σεπτεμβρίου: Συνέντευξη τύπου Δ.Ο.Ε.-Ο.Λ.Μ.Ε.-Π.Ε.Α.Ε. κ.λ.π. φορέων (προβλήματα νέας σχολικής χρονιάς- εκπ/κή πολιτική- διαγωνισμός ΑΣΕΠ κ.λ.π.)
1-15 Σεπτεμβρίου: Συντονισμός- Συςκέψεις Δ.Ο.Ε.-Ο.Λ.Μ.Ε.-Π.Ε.Α.Ε.- Αναπληρωτές- Γονείς- Μαθητές- Φοιτητές- Εργαζόμενοι για την προετοιμασία και συγκέντρωση των δυνάμεων. Αντίστοιχες ενέργειες και οι τοπικοί Σύλλογοι.Συνάντηση- Επιστολή Δ.Ο.Ε. με ΠΟΣΔΕΠ και δημοσιοϋπαλληλικές Ομοσπονδίες, για να καλέσουν τα μέλη τους, να μη συμμετέχουν, ως βαθμολογητές- επιτηρητές.
13 Σεπτεμβρίου: Συλλαλητήριο Αθήνα, Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις για " Εκπαίδευση- εργασία- ανεργία"
21,22 Σεπτεμβρίου:
28, 29 Σεπτεμβρίου:
48ωρη απεργία. Πρώτη μέρα πρωινά συλλαλητήρια.Δεύτερη μέρα απογευματινά συλλαλητήρια αποτροπής.
Ημέρες Διαγωνισμού: Συγκεντρώσεις στα εξεταστικά, με στόχο τη Ματαίωση
21 Οκτωβρίου:  Ολομέλεια Προέδρων. Εισήγηση για ενιαίο-παρατεταμένο - ανυποχώρητο αγώνα. Μετατροπή τακτικών Γ.Σ. σε Συνελεύσεις Αγώνα.


ΕπιστροφήΕπιστροφή