ΜΑΡΙΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 

Εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ στο ΔΣ της ΔΟΕ 

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΔΟΕ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ 

(22/5/00)

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία 
πρόβλημα είναι ακανθώδες.
Και είναι ευκαιρία 
το Συμβούλιον μας το εργώδες
να της αφιερώσει μιαν συζήτησιν
εφ' όσον η ανεργία δεν έχει ζήτησιν.
Διότι είναι καθαρά θεομηνία
δια τον κλάδο η ανεργία.

 

Αίνιγμα αποτελεί δια πάντα τίμιον
πολίτη και υγιώς σκεπτόμενον
της ανεργίας το φαινόμενον.
και επιπλέον, εξόχως επιζήμιον.
Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί !
Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,
εάν ημείς, του κλάδου οι εκλεκτοί,
δεν εύρωμεν μιαν δικαιολογίαν βάσιμον,

 

Και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν
του κλάδου, ήτις μας είναι λίαν χρήσιμος.
Πρέπει, λοιπόν δεόντως ν' αντιδράσωμεν.
Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος
εάν κρούσματα κοινωνικής έχομεν αναταραχής,
ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής !
Θα ήτο δια τον κλάδο απειλή ολεθρία,
που τον μαστίζει τόση ανεργία !

 

Δεν συμφωνείτε, κύριοί μου ;
Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου,
είναι ν' αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,
και να το παραδώσωμεν στην λήθη.

 

Την άποψή σας να τη βράσουμε ! Η ανεργία,
Πληγή και παιδεμός του τόπου,
Θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου
Θα μπείτε εσείς σε ανεργία ! 

 

Παράφραση από το ποίημα του Μπ. Μπρέχτ, "Η Ανεργία"

 

 

Διάλογος - Κοροϊδία !!

 

Πριν ακόμα συμπληρωθεί ένας μήνας από την αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο Παιδείας, οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις για "ουσιαστικό διάλογο", "διαλλακτικότητα", "αλλαγή πολιτικής", αποδείχτηκε ότι ήταν αέρας κοπανιστός. Οι πολύωρες συναντήσεις με ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, οι βολτίτσες στα σχολεία, το δήθεν "δημοκρατικό προφίλ" αποδείχτηκαν μέρος της νέας επικοινωνιακής τακτικής, απαραίτητο συναινετικό περιτύλιγμα της ίδιας αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Έτσι με το δελτίο τύπου της 17/5/00, το ΥΠΕΠΘ εξήγγειλε το νέο διαγωνισμό της ντροπής για τις 7 - 10 Σεπτέμβρη. Η αναβολή για το φθινόπωρο έχει βέβαια σαν πρώτο στόχο, να αποφύγει η κυβέρνηση, ή έστω να αναβάλλει, κινητοποιήσεις και συγκρούσεις αντίστοιχες με εκείνες του Ιούνη του '98. Τι σημαίνει όμως αυτός ο διαγωνισμός για τους χιλιάδες αδιόριστους συναδέλφους ;

 

" Το μέλλον ξεκίνησε ! "

Ο διαγωνισμός του '98 δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα για την κατάργηση της επετηρίδας. Είναι πια φανερό ότι σταδιακά διαμορφώνεται ένα σύστημα πρόσληψης που θα περιλαμβάνει τρία στοιχεία : το διαγωνισμό, τα "επιστημονικά" κλπ. κριτήρια και την περίφημη συνέντευξη ως ένα έξτρα μπόνους προς τους ημέτερους. Το πρόσφατο δημοσίευμα στο "Βήμα" (21/5/00) που αποκαλύπτει ότι ο διαγωνισμός ενδέχεται να διεξαχθεί με ευθύνη του ΥΠΕΠΘ και όχι του ΑΣΕΠ, αποτελεί τροχιοδεικτική βολή για τις εξελίξεις. Το πλέον ευέλικτο και λειτουργικό για την εξουσία σύστημα πρόσληψης, είναι εκείνο που θα περιλαμβάνει ένα διαγωνισμό ως διαδικασία πιστοποίησης και παροχής άδειας εξάσκησης επαγγέλματος. Οι επιτυχόντες του διαγωνισμού θα έχουν το δικαίωμα να καταβάλλουν τα βιογραφικά τους μαζί με μια "συνέντευξη" στις "αποκεντρωμένες" υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ. Ο καθένας καταλαβαίνει πόσο αδιάβλητες θα είναι οι διαδικασίες που θα ακολουθούν. Για να αποδειχτεί έτσι ότι βασικός στόχος της αξιολόγησης και του διαγωνισμού, της εξομοίωσης και των ελαστικών μορφών επιμόρφωσης, είναι η δημιουργία ενός πειθαρχημένου, πολυδιασπασμένου, ασφυκτικά ελεγχόμενου εκπαιδευτικού σώματος, η ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εκπαιδευτικών. 

Στην ίδια κατεύθυνση, η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας που προτείνει η έκθεση Μπλέσιου, τα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια, η δικτατορία των 13 περιφερειακών διευθυντών στη διοίκηση της εκπαίδευσης που προωθείται με τον τελευταίο νόμο για την ειδική αγωγή. Καταλυτικός είναι ο ρόλος σε αυτές τις εξελίξεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου και των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών. Οι επιτροπές Καζάζη και Μπλέσιου, η πρόταση Δήμου (ΔΟΕ), η πρόταση για το οχτάμηνο (ΟΛΜΕ), η αρθρογραφία και οι δημόσιες τοποθετήσεις πανεπιστημιακών και συνδικαλιστών συγκλίνουν στο ίδιο ευέλικτο σύστημα πρόσληψης.

 

 

ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ "ΩΡΙΜΑ" ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ !!

 

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ !!

 

Όλες οι μεταβατικές - "διορθωτικές" ρυθμίσεις που έγιναν από την κυβέρνηση από το '97 μέχρι σήμερα (πενταετία, ποσοστώσεις, δεκαεξάμηνο, αναβολή διαγωνισμού), έγιναν απέναντι σε ένα κίνημα που διεκδικούσε και διεκδικεί την ανατροπή της "μεταρρύθμισης", έγιναν για να μειώσουν τις δυνατότητες της αντιπαράθεσης και τις πιθανότητες μιας νέας δεύτερης - μετά το '90 - νίκης του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Πριν από κάθε αντιδραστική τομή στο ασφαλιστικό, οι κρατούντες αναμασάνε την ίδια καραμέλα : "δεν θα θιγούν τα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα", δηλ. οι όποιες αλλαγές δεν θα θίξουν όσους έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα στην σύνταξη. Στην περίπτωση των αδιόριστων, είχαμε από την αρχή υποστηρίξει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, εξαιτίας της κατάστασης της επετηρίδας σε διάφορους κλάδους, αλλά κυρίως εξαιτίας των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών. Όσες ρυθμίσεις κι αν γίνουν ένα μεγάλο μέρος των αναπληρωτών θα οδηγηθούν τελικά εκτός εκπαίδευσης. Χιλιάδες συνάδελφοι που εργάζονται χρόνια τώρα στο δημόσιο σχολείο, που έχουν συνδέσει το εργασιακό τους μέλλον με τη δημόσια εκπαίδευση, θα πεταχτούν στα αζήτητα, αναλώσιμο υλικό στο βωμό της "μεταρρύθμισης".

 

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε εδώ και καιρό ξεκαθαρίσει τη θέση μας : 

  1. Θεωρούμε ότι η εξέλιξη αυτή ισοδυναμεί με απόλυση χιλιάδων συναδέλφων και επομένως αποτελεί "αιτία πολέμου" για το μαχόμενο συνδικαλισμό. (Αν κάποιος έχει αντίθετη γνώμη καλά θα κάνει να τη διατυπώσει ανοιχτά κι όχι από τη μια να διακηρύσσει την ιδεολογική του καθαρότητα και από την άλλη να φτιάχνει επιτροπές αναπληρωτών Α/θμιας)

  2. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παζαρέψουμε πόσοι συνάδελφοι θα σωθούν, ούτε να ενισχύσουμε με κανένα τρόπο διασπαστικές και διαχωριστικές λογικές. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι αποδεχόμαστε πως μια μερίδα συναδέλφων θα απολυθεί, ότι θυσιάζουμε αυτούς τους σ. για να "σωθούν" οι υπόλοιποι. Τέτοιες λογικές πρωτοφανούς κανιβαλισμού προώθησαν στο συνδικαλιστικό κίνημα όσοι διεκδίκησαν και αποδέχτηκαν το δεκαεξάμηνο, όσοι αυταπατώνται ότι αποτελούν μια συγκεκριμένη προνομιούχα ομάδα που στο τέλος θα τύχει ειδικής μεταχείρισης.

  3. Θεωρούμε ότι η μοναδική λύση για τους αναπληρωτές είναι οι μαζικοί διορισμοί μόνο από την επετηρίδα. Αυτή η λύση αντικειμενικά ενώνει όλο τον κόσμο της αδιοριστίας, δημιουργεί δυνατότητες κοινής δράσης με σύμμαχα κομμάτια (φοιτητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, εργαζόμενοι), ανοίγει πιθανότητες για μικρές νίκες αλλά και για μεγάλες ανατροπές. Όλες οι υπόλοιπες προτάσεις, δεν καλύπτουν το σύνολο των αναπληρωτών, ούτε καν τους δεκαεξαμηνίτες. Στοχεύουν στην κατηγοριοποίηση και την πολυδιάσπαση των αδιόριστων, αποτελούν υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα.

 

Η χειραγώγηση και ο έλεγχος των αναπληρωτών που επιχειρεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Το έδαφος της αδιοριστίας έχει αποδειχτεί εξαιρετικά σκληρό και άγονο για τους κατά διαστήματα επίδοξους διάττοντες αστέρες των κομματικών μηχανισμών. Να θυμήσουμε μόνο ότι οι πατροναρισμένοι σύλλογοι αναπληρωτών του '98 από τις χλιαρές άνευρες διαμαρτυρίες κατέληξαν στις συγκρούσεις έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη.

 

Η θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι αναπληρωτές, είναι σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της δράσης του κινήματος, των αγώνων όλης της προηγούμενης δεκαετίας (μαθητικές - φοιτητικές καταλήψεις '90, αγώνες της ΠΕΑΕ για την υπεράσπιση της επετηρίδας και μαζικούς διορισμούς '94-'97, εξέγερση Ιούνη '98). Αν οι αγώνες αυτοί δεν είχαν υπάρξει οι σημερινοί αναπληρωτές και χιλιάδες ακόμα νεοδιόριστοι δεν θα είχαν καμιά θέση στη δημόσια εκπαίδευση. Αν οι αγώνες αυτοί είχαν δοθεί με μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα, με το μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ενότητας και μαζικότητας, οι σημερινοί αναπληρωτές θα είχαν διοριστεί εδώ και χρόνια και το σύνολο των αδιόριστων θα είχε εξασφαλίσει το δικαίωμα στην εργασία στο δημόσιο σχολείο. Ειδικά οι αναπληρωτές δάσκαλοι βρίσκονται σε αυτή τη θέση σήμερα αποκλειστικά και μόνο γιατί απέτυχε ο διαγωνισμός του '98 και ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια το κίνημα των αδιόριστων πέτυχε να κατακτήσει κάποιες χιλιάδες διορισμών δασκάλων.

 

Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν μπορεί διαμορφώνει τα αιτήματά του με κριτήριο τι μέτρα είναι διατεθειμένη η εξουσία να ικανοποιήσει ή ακόμα χειρότερα να προωθήσει. Αυτή είναι η αντίληψη του κυρίαρχου υποταγμένου συνδικαλισμού, που ουσιαστικά αναιρεί κάθε λόγο συνδικαλιστικής δράσης και μετατρέπει τα συνδικάτα σε όργανα διαχείρισης. Τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος διαμορφώνονται με βάση τις ανάγκες του δημόσιου σχολείου, των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευόμενων.

 

Το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Ο αναβρασμός στο χώρο των αδιόριστων δεν μπορεί παρά να εκφραστεί με μαζικές - δυναμικές κινητοποιήσεις. Σε αυτά τα πλαίσια και στην κατεύθυνση του αγώνα για την κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων, παίρνοντας υπ' όψη και τις διαθέσεις του ΥΠΕΠΘ να νομοθετήσει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, προτείνουμε :

 

Άμεσα αιτήματα : 

  1. Μαζικοί διορισμοί μόνο από την επετηρίδα. Εδώ και τώρα 10.000 διορισμοί για την α/θμια εκπαίδευση μόνο από την επετηρίδα, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των δημόσιων σχολείων και να δοθεί ταυτόχρονα λύση στο εκρηκτικό πρόβλημα της αδιοριστίας. Οι θέσεις αυτές μπορούν να δημιουργηθούν με μείωση των μαθητών ανά τμήμα, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης, υποχρεωτική προσχολική αγωγή κλπ.

  2. Αγώνας για τη ματαίωση του νέου διαγωνισμού της ντροπής και την επαναφορά της επετηρίδας ως μόνου δίκαιου και αδιάβλητου συστήματος διορισμών.

Δράση τώρα, πριν βρεθούμε ξανά μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα !