ΑΥΤΟΝΟΜΗ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ |
ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΟΙ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΕΣ |
"Οι καταιγίδες μ' αγαπούν
Με βοηθάνε να σταθώ και να σωθώ
Απ΄τη νωθρή γαλήνη του καιρού
Που με ρουφάει και με κρατάει
υπνωτισμένο αιχμάλωτο..."
Γ. Αγγελάκας
Δέκα μέρες μετά την πράξη νομοθετικού περιεχομένου οι μαθητές αντέχουν. Περισσότερα από 125 λύκεια είναι κατειλημμένα, ενώ συνολικά περισσότερα από 500 βρίσκονται σε αναταραχή (καταλήψεις, αποχές κ.λπ.). Οι μαθητές αντιστέκονται στον αυταρχισμό απέναντι σε μια κυβέρνηση που επιχειρεί να μετατρέψει τη "νομιμότητα" σε εργαλείο καταστολής.
Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν θα έχει τέλος έως ότου το εκπαιδευτικό κίνημα κατακτήσει μια ξεκάθαρη και αναμφισβήτητη νίκη. Αν η κυβέρνηση δεν αναγκαστεί από το κίνημα αυτό να αναδιπλωθεί, αναγνωρίζοντας την αδυναμία της να εφαρμόσει μια πολιτική που βρίσκει αντίθετους μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς τότε στα σχολεία οι εισαγγελείς θα διαδέχονται τα ΜΑΤ, και οι επιθεωρητές τους εισαγγελείς. Οι μηχανισμοί καταστολής θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα δράσης στους μηχανισμούς επιτήρησης, αξιολόγησης και απόρριψης. Η όποια διεκδίκηση θα βαφτίζεται παρανομία και θα διώκεται.
Οι διώξεις εναντίον των μαθητών που αμφισβητούν το νόμο 2525 προετοιμάζουν ένα ζοφερό μέλλον για τα σχολεία και για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αν ο καταληψίας μαθητής θα διώκεται ποινικά και θα τιμωρείται με φυλάκιση 6 μηνών έως και 5 χρόνων επειδή "παρακωλύει το εκπαδευτικό έργο" γιατί ο απεργός εκπαιδευτικός θα πρέπει να αντιμετωπισθεί πολιτικά; Αν η αποχή ως μαθητική διαμαρτυρία τιμωρείται με την επανάληψη της τάξης γιατί η έμπρακτη αμφισβήτηση της αξιολόγησης θα πρέπει να μείνει ατιμώρητη;
Τι θα γίνει λοιπόν στα σχολεία όταν αποχωρήσουν οι εισαγγελείς κι οι αστυνομικοί από τα λύκεια;. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα δοθεί από την έκβαση του αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος. Η έκβαση του αγώνα αυτού κρίνεται καθημερινά στην πράξη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε την τελική του έκβαση, ξέρουμε όμως τις δικές μας επιδιώξεις και του αντιπάλου μας.
Οι επιδιώξεις της κυβέρνησης άρχισαν να γίνονται πράξη εδώ και τρία χρόνια. Στις επιδιώξεις αυτές συγκαταλέγονται :
ο περιορισμός των εργασιακών δικαιωμάτων των πτυχίων (με τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ),
η ένταση του κρατικού ελέγχου επί της εκπαιδευτικής πράξης με τον παράλληλο περιορισμό της παιδαγω-γικής αυτονομίας των διδασκόντων (από το Νοέμβριο στο ΕΠΕΑΕΚ εντάχθηκε πρόγραμμα που αφορά την αξιολόγηση 1000 σχολικών μονάδων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών τους ),
ο ανταγωνισμός μεταξύ των εκπαιδευτικών και η ιεράρχηση τους (δημοσιεύμα στο Βήμα 5/12/99 για τα πορίσματα αρμόδιας επιτροπής που συνδέουν τη "μισθολογική αναβάθμιση" των εκπαιδευτικών με την αξιολόγηση τους),
η αμφισβήτηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών (σπαστά ωράρια στα πιλοτικά ολοήμερα, αλλά και επιλογή εκπαιδευτικών με "συνεντεύξεις" στα ίδια σχολεία),
ο περιορισμός των αποφοίτων του λυκείου (με την μετατροπή του σε εξεταστικό ίδρυμα)
η σχολειοποίηση της εφηβικής και της παιδικής ηλικίας (με την αύξηση του τυπικού σχολικού χρόνου -ολοήμερο-, αλλά και του άτυπου -φροντιστήρια-),
ο υποβιβασμός του αιτήματος της ισότητας ευκαιριών (είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων του λυκείου σε συνδυασμό με τις ασπιρίνες της ενισχυτικής διδασκαλίας),
οι συμμορφωτικές και εξοντωτικές διαδικασίες "επιμόρφωσης" (βλέπε εξομοίωση και εισαγωγικά σεμινάρια).
Την ίδια ώρα όλα αυτά συνοδεύονται από συμπτύξεις και καταργήσεις τμημάτων και σχολείων, λειψούς διορισμούς και κενά .
Από την άλλη πλευρά στις επιδιώξεις του εκπαιδευτικού κινήματος προβάλλονται:
η δωδεκάχρονη υποχρεωτική γενική εκπαίδευση,
η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης,
η ενίσχυση της παιδαγωγικής αυτονομίας των εκπαιδευτικών στα πλαίσια των συλλόγων διδασκόντων,
το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο,
η εξάλειψη του ανταγωνισμού προς όφελος της συνεργατικότητας,
η αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία και η ανάληψη από το κράτος της συνολικής ευθύνης χρηματοδότησης της παιδείας,
η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των πτυχίων,
η μαζική πρόσληψη εκπαιδευτικών από την επετηρίδα και η μείωση του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τμήμα,
η γενναία αύξηση των μισθών και των συντάξεων ώστε να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ζουν αξιοπρεπώς μόνο από το μισθό τους.
Από τις προηγούμενες όμως χρονιές μάθαμε πως για να κερδίσει το εκπαιδευτικό κίνημα δεν αρκεί η κινητοποίηση της όποιας συνιστώσας του. Όσο κι αν οι αγώνες προσλαμβάνουν πρωτοφανέρωτα χαρακτηριστικά μαχητικότητας, ο κατακερματισμός τους είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο. Αυτό που απαιτείται τώρα είναι η κινητοποίηση και των εκπαιδευτικών. Η προβολή των δικών μας αιτημάτων, η προώθηση των δικών μας υποθέσεων, θα αναδείξει ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που υπερασπίζεται την ενιαία δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Το μέτωπο αυτό αποτελεί το μόνο αντίπαλο δέος στο ανταγωνιστικό σχολείο.
Τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή να ξεπεράσουμε την παθητικότητα του τελευταίου χρόνου. Τώρα, που η κυβέρνηση εκτός από τους μαθητές έχει να αντιμετωπίσει και τον χρόνο. Τώρα, που δεν μπορεί να αγνοήσει τις διαμαρτυρίες αφήνοντας το χρόνο να τις αποδυναμώσει. Αργότερα, όταν οι μαθητές θα έχουν με κάποιο τρόπο αποτραβηχτεί από την κεντρική σκηνή και οι εκλογές θα ΄χουν περάσει, η όποια κυβέρνηση δεν θα συνομιλεί με απεργούς.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τη ΔΟΕ. Ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός έχει στην ουσία αναλάβει την υπεράσπιση της κυβερνητικής πολιτικής, αρνούμενος κάθε κινητοποίηση πέρα από τις τρίωρες στάσεις εργασίας και υπερασπιζόμενος τις βασικές κυβερνητικές επιλογές.
Μόνο η βάση των εκπαιδευτικών μπορεί να αλλάξει την εικόνα. Μέσα από επιτροπές πρωτοβουλίας, έκτακτες γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές βάσης για τον έλεγχο του αγώνα, μπορούμε να οικοδομήσουμε το κοινό πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Μέσα από τη δράση μας μπορούμε να νικήσουμε!
Πέφτουν ολοένα σήμερα νομίσματα πάνω στην πολιτεία
ανάμεσα σε κάθε κόμπο σα μια σταλαματιά στο χώμα
ανοίγει μια καινούργια χώρα: ήρθε η στιγμή, σηκώστε με
Γ.Σεφέρης
Η χώρα του αχώρητου