Η επαναφορά της παλιάς δοκιμασμένης συνταγής της πλειοψηφίας της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) με κήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης πριν τις γιορτές, κατέδειξε ότι όχι μόνο αδυνατεί, αλλά και δε θέλει να υπερασπίσει πραγματικά αιτήματα της βάσης των εκπαιδευτικών. Ήταν μια απεργία χωρίς προοπτική και ελπίδα για τα μεγάλα προβλήματα που μας απασχολούν και φυσικά με πολύ μικρή συμμετοχή.

Ο χρόνος πραγματοποίησή της - μόλις τρεις μέρες πριν τις γιορτές - μεταφράστηκε από τους συναδέλφους σα μια προσπάθεια δικαιολόγησης των θέσεων που κατέχουν , για να μπορούν στο τέλος της χρονιάς να πουν ότι δήθεν έχουν "πεπραγμένα". Όμως ο στόχος τους δεν ήταν μόνο αυτός. Επιλέγοντας κι αυτή τη φορά η ΔΟΕ το ρόλο του συμβουλάτορα και υποστηριχτή του ΥΠΕΠΘ, πραγματοποίησε μια 24ωρη απεργία, που έγινε για να αποτύχει. Να αποτύχει, ώστε να δώσει και το αναγκαίο άλλοθι αδράνειας και συνενοχής της απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές, όπως αυτές εκφράζονται με τα νομοσχέδια που έρχονται για την αξιολόγηση και το ασφαλιστικό , αλλά και το εξίσου αναγκαίο άλλοθι για να λασπολογήσουν λέγοντας ότι, "οι δάσκαλοι δε θέλουν απεργίες", παρουσιάζοντας και τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής τους. Αυτή όμως η τακτική της ΔΟΕ όχι μόνο δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει, αλλά μας είναι και γνωστή από παλιά.

Εκείνο που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να οριοθετηθούν δύο ερωτήματα που αμέσως τίθενται:

Γιατί να απεργήσουν οι συνάδελφοι σε στημένες 24ωρες απεργίες-παρωδία, στήριξης στην ουσία της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης;

Υπάρχει καμιά προοπτική και τι είδους πίεση ασκούμε στα νέα σκληρά μέτρα με μια 24ωρη πριν τα Χριστούγεννα, άντε το πολύ και με μια άλλη πριν το Πάσχα;

Αντί όμως η ΔΟΕ να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, όπως θα έπρεπε, αναδεικνύει και μια άλλη παλιά, δοκιμασμένη πρακτική που θα έχει σοβαρές συνέπειες. Ανάγκασε στην ουσία με την τακτική της συναδέλφους, που πάντα ήταν συνειδητοί απεργοί, να κάνουν μάθημα σε μέρα απεργίας και μάλιστα χωρίς ενοχές. Αυτό, δηλαδή, που κάποτε ήταν αυτονόητο γι` αυτούς, τώρα πια δεν είναι. Η ΔΟΕ με τον τρόπο της τους σπρώχνει σε συνειδητή αποχή από αγώνες, παραίτηση και ιδιώτευση.

Ενώ παλιότερα κάποιος έλεγε: "εγώ απεργοσπάστης δε γίνομαι", σήμερα λέει: "μας δουλεύουν και μας περιγελούν". Αυτή η λογική τελικά , και εκπορεύεται και βολεύει τον υποταγμένο συνδικαλισμό, γιατί επιδιώκει να καταντήσει η απεργία ατομική υπόθεση του καθενός και όχι συλλογική υπόθεση.

Έτσι, κανείς δεν απαιτεί πια το σεβασμό στις απεργιακές αποφάσεις. Δεν τις προπαγανδίζει καν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Με τι επιχειρήματα;

Άλλωστε,όλοι εμείς που συμμετείχαμε στη χριστουγεννιάτικη απεργία-παρωδία συμφωνούσαμε με όλα τα επιχειρήματα των συναδέλφων που δεν απεργούσαν. 

Αυτές όμως οι λογικές χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, γιατί μπορεί να αποτελέσουν μόνιμο άλλοθι, αφενός μεν για ιδιώτευση, προσωπική στάση και αποχή από κάθε συλλογική δράση, αφ' ετέρου δίνει ισχυρό άλλοθι σ' αυτούς που σκόπιμα και συνειδητά απέχουν από κάθε διεκδίκηση για να υπηρετούν κάθε κυβερνητικό μέτρο, σ' αυτούς δηλαδή που σκόπιμα και συνειδητά είναι απεργοσπάστες.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν την αντίδραση του συνόλου των συναδέλφων. Θεωρούμε όμως ότι η ατομική στάση δε λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα δίνει ένα ισχυρό άλλοθι - όπως και έγινε - στον υποταγμένο συνδικαλισμό για να πετύχει τους στόχους του: Να αποδυναμώσει τις αγωνιστικές φωνές όλων μας και να μας οδηγήσει στην παθητικοποίηση και την αδράνεια.

Τις απεργίες - παρωδίες που πηγάζουν από την κορυφή της ΔΟΕ δεν τις σέβεται κανείς, ιδίως αν αποτελούν άλλοθι για τη στήριξη της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Τις πραγματικές απεργίες όμως που πηγάζουν από τις Γενικές Συνελεύσεις της βάσης μας, έχουμε όλοι την υποχρέωση να τις σεβόμαστε και να τις περιφρουρούμε.

Τέσσερις μήνες πριν το τέλος της δίχρονης θητείας της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) δυναμώνουν οι φωνές μέρα με μέρα ότι ο υποταγμένος συνδικαλισμός στρέφεται ενάντια στις αγωνίες, τα οράματα και στα μεγάλα προβλήματα των εκπαιδευτικών. 

Αφού το προηγούμενο διάστημα σκόπιμα και συνειδητά παζάρεψαν και ξεπούλησαν τα πραγματικά και κυρίαρχα αιτήματα των Γ.Σ της βάσης μας για :

Έρχονται σήμερα αποπροσανατολιστικά και μας λένε ότι η αξιολόγηση με αντικατάσταση του ΣΜΑ από τους Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπαίδευσης είναι αναγκαία ( sic ), και αποδέχονται νέους ρόλους για Συμβούλους-αξιολογητές, Προϊσταμένους-αξιολογητές, Διευθυντές-αξιολογητές, για μια "νέα", "αφανή" και "μοντέρνα" χειραγώγηση και πειθάρχησή μας. Αλλά αυτό όμως δεν τους αρκεί για τον πλήρη έλεγχό μας. Χρειάζονται και ένα καλό άλλοθι για τα κομματικά-συνδικαλιστικά τους επιτελεία, ώστε να περιφέρονται τα σχολεία , εξαγοράζοντας συνειδήσεις για την διατήρηση των καρεκλών τους , με αντίτιμο μια καλή απόσπαση τώρα ή ένα καλό βαθμό στην αξιολόγηση αργότερα.

Γι' αυτό η ΔΟΕ με κανονιστικές εγκυκλίους μας θέλει συνενόχους , για την προώθηση της εισαγωγής Κανονισμού Λειτουργίας Σχολείων και με στόχο την κατάργηση ουσιαστικά του Συλλόγου Διδασκόντων και της όποιας σχετικής λειτουργίας αυτός έχει.

Όλη η δραστηριότητα των υποταγμένων συνδικαλιστών στρέφεται γύρω από τη νομιμοποίησή τους, σαν εκσυγχρονιστών και ωραιοποιών της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του ΥΠΕΠΘ, για να κατοχυρώσουν την καριέρα τους στην ιεραρχία των κομμάτων τους. Είναι οι γνωστοί σε όλους μας ειδικοί επαγγελματίες-λύτες των προβλημάτων μας που πασχίζουν να απονευρώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα , εκτελώντας στο ακέραιο την κομματική τους αποστολή, που δεν είναι τίποτε άλλο από την υποστολή των δίκαιων αιτημάτων και διεκδικήσεων των εκπαιδευτικών.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αποδεικνύεται ότι οι όποιες ενδείξεις συνενοχής τους, έχουν μετασχηματιστεί σε αδιάσειστα στοιχεία ξεπουλήματός μας.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αποδεικνύεται ότι έχουν απεμπολήσει και τις στοιχειώδεις συνδικαλιστικές αρχές, κάνοντας τις θέσεις του Υπουργείου σημαία τους και τις δικές μας αγωνίες και διεκδικήσεις κουρέλι τους.

Σήμερα όμως που ο ρόλος τους και το ξεσκέπασμά τους γίνονται αντιληπτά, έπαιξαν και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί και, μη έχοντας άλλες πειστικές αποδείξεις, βρίσκουν καινούριες θεωρίες: Ότι τάχα εμείς φταιμε γι` αυτήν την κατάντια μας, επειδή είμαστε αδρανείς και αμέτοχοι!

Θαυμάστε εκφραστές των συμφερόντων μας!

Καμαρώστε λογικές και νοοτροπίες ειδικών παντογνωστών - σωτήρων των αδικημένων εκπαιδευτικών!

* Η αναγνώριση των υποταγμένων συνδικαλιστών ως "συνεπών συνομιλητών" από το ΥΠΕΠΘ, προϋποθέτει και την αποδοχή από μέρους τους και των πλαισίων που το ίδιο βάζει.

Τι κάνουμε λοιπόν; Μπορούμε με τη λογική και νοοτροπία της νεοφιλελεύθερης πλειοψηφίας της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) να προχωρήσουμε; Ασφαλώς όχι.

Ας επαναφέρουμε σ` αυτό το σημείο τη μνήμη μας πίσω για να δούμε τι κάναμε στη μεγάλη απεργία του `97 και τι κατακτήσαμε. Τότε που οι εκπαιδευτικοί έδωσαν πραγματικούς αγώνες με πραγματικά αιτήματα. Σ` αυτή λοιπόν την απεργία πήραμε την υπόθεσή μας στα χέρια μας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι οι λίγοι αυτοονομαζόμενοι σωτήρες της ΔΟΕ, όχι μόνο αδυνατούσαν αλλά και δεν ήθελαν να υπερασπιστούν τα δίκαια αιτήματά μας προς επίλυσή τους. ΄Ετσι, η πρωτοβουλία των χειρισμών έπαψε να ανήκει στη ΔΟΕ και πέρασε στα χέρια των Γενικών Συνελεύσεών μας. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε όλοι. Στο τέλος η απεργία ξεπουλήθηκε από τη ΔΟΕ. Όμως σ` αυτή την απεργία, συναδέλφισσες και συνάδελφοι , εκφραστήκαμε επικοινωνώντας και αντισταθήκαμε αμφισβητώντας.

Συνειδητοποιήσαμε πως ο αγώνας μας γίνεται υπαρκτός με την παρουσία μας και ανύπαρκτος με την απουσία μας. 
Προβληματιστήκαμε και βρήκαμε όλοι μαζί τέτοιες μορφές οργάνωσης και πάλης που προωθούσαν την πρωτοβουλία, τη δραστηριοποίηση, τη συμμετοχή και τον έλεγχό μας στα δικά μας κοινά προβλήματα.

Αναζητήσαμε το συντονισμό της δράσης μας με ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ και ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ.

Κάναμε τις Γενικές Συνελεύσεις μας κυρίαρχες και αποφασιστικές, υλοποιώντας τις αποφάσεις μας με ανακλητές Απεργιακές Επιτροπές Αγώνα.

Κερδίσαμε την ταξική ενότητά μας, με τα δικά μας πραγματικά αιτήματα και απαιτήσεις.

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ!

Γι' αυτό πρέπει από σήμερα να ενημερωνόμαστε συνεχώς για τα νομοσχέδια της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής ,και να συζητούμε τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτά, οριοθετώντας και τη στάση μας για: Kατάργηση των νομοσχεδίων που αφορούν την αξιολόγηση και τα αντιασφαλιστικά μέτρα και για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις .

Γι' αυτό πρέπει από σήμερα να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε και στους συναδέλφους αυτούς που καλοπροαίρετα πιστεύουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης κάποιων μέτρων από το ΥΠΕΠΘ αλλά και σε όλους αυτούς που βλέπουν αδύνατη ως και ανύπαρκτη την αντίσταση σ' αυτά, ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι χωρίς καμιά εξαίρεση, ώστε να δώσουμε τη μάχη της αξιοπρέπειας απέναντι στην καταπάτηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.

Γι' αυτό πρέπει από σήμερα να αποκαλύπτουμε όλα τα προσωπεία του υποταγμένου συνδικαλισμού και ειδικά αυτό το διάστημα που εισηγείται την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, λασπολογώντας παράλληλα ότι εμείς η βάση της φταίμε για αυτή την κατάσταση, επειδή τάχα είμαστε αδρανείς και αδιάφοροι.

* Η άσκηση του δικαιώματος να απαιτούν οι εκπαιδευτικοί κάθε στιγμή την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών νόμων, μετατρέπεται από τον υποταγμένο συνδικαλισμό στο δικαίωμα να απαιτούν μέχρι το σημείο και με τρόπο που να μην αμφισβητείται η ουσία τους.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

΄Η ΘΑ ΧΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΔΟΕ-ΥΠΕΠΘ

΄Η ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ.

Φλεβάρης 2001

Επιστροφή