[1] Μερικά πρόχειρα παραδείγματα: α. δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η μομφή ότι η εισήγηση για την Ευέλικτη Ζώνη στα Γιάννενα αντιμετώπισε ως «πραγματική ευκαιρία» την Ευέλικτη Ζώνη (βλ. http://www.paremvasis.gr/po/index.html#4),  β. δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στη μομφή που θέλει τις Παρεμβάσεις να απορρίπτουν την αξιολόγηση αποκλειστικά για λόγους αυταρχισμού στο όνομα της παιδαγωγικής ελευθερίας (βλ. http://www.e-proodos.gr/04/100427.doc για να περιοριστούμε στο κείμενο που παραθέτει η συναγωνίστρια Δρυμάλα), γ. δεν μπορείς να κατηγορείς τις Παρεμβάσεις για «κοινωνικό εταιρισμό» επειδή  είπαν ότι πρέπει να γίνει έρευνα για τα 800 δημοτικά σχολεία. Τόσο επειδή οι Παρεμβάσεις διαφώνησαν με την έρευνα που αποφάσισε και πραγματοποιεί το ΙΠΕΜ ΔΟΕ (βλ. http://www.alfavita.gr/artro.php?id=29197) , όσο και (κυρίως) γιατί ο κοινωνικός εταιρισμός δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη ερευνητικής δραστηριότητας ενός σωματείου, αν και μπορεί να έχει σχέση με το περιεχόμενο της δραστηριότητας αυτής, δ. δεν μπορείς να κατηγορείς τις Παρεμβάσεις ότι υποστήριξαν την ουσία των νέων βιβλίων, ακόμη κι αν αντιστρέφοντας την πραγματικότητα (για να ταιριάξει στις θεωρητικές σου κατασκευές) αναγορεύσεις σε ουσία των νέων βιβλίων την προώθηση της διαφοροποίησης και το σπάσιμο του ενιαίου χαρακτήρα του δημοτικού σχολείου, ταυτίζοντας τα με την παιδαγωγική αυτονομία. Τόσο οι ειδικές όσο και οι γενικότερες κριτικές τοποθετήσεις των Παρεμβάσεων στο ζήτημα των βιβλίων αλλού επικεντρώνουν: στην αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων στις σχολικές επιδόσεις και στην αναπαραγωγή των κυρίαρχων ιδεών (βλ.  μεταξύ άλλων Χρ. Κάτσικας και Κ. Θεριανός (επιμ.) Νέα Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία στο σχολείο, εκδ. Gutenberg, 2007 και http://www.alfavita.gr/fakeloi/fakel200702019d.php )