Θέσεις και προτάσεις για την κοινωνική ασφάλιση

(εισήγηση για τη σύσκεψη συντονισμού Συλλόγων Π.Ε. – ΕΛΜΕ και σωματείων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα της 14^ης Γενάρη)

 

1.  Η οικονομική και κοινωνική συγκυρία

Το ζήτημα του ασφαλιστικού συνδέεται αλληλένδετα με το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων και με το ζήτημα της εισοδηματικής πολιτικής και επιπλέον, στη σημερινή συγκυρία, επηρεάζεται άμεσα από τη διαδικασία της οικονομικής επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είχαμε έγκαιρα επισημάνει ως Α΄ Σύλλογος Αθηνών, ότι, «οι νέες εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το έλλειμμα και συνολικά οι χειρισμοί γύρω από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, υποθηκεύουν οικειοθελώς τη δημοσιονομική πολιτική των επόμενων χρόνων στα ασφυκτικά πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας της Ε.Ε., οδηγούν σε καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλλες και πολυετή άγρια λιτότητα…επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν ακόμα πιο δραστικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις στην κοινωνική ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις» (βλ. κάλεσμα του Α΄ Συλλόγου Αθηνών για το Συντονισμό της δράσης, Νοέμβρης 2009)

   Οι τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο αυτή την εκτίμηση. Οι συνεχείς τακτικές επισκέψεις «εμπειρογνωμόνων» της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο εξευτελιστικός τρόπος «ανάκρισης» υπουργών και κυβερνητικών στελεχών, οι αφόρητες πιέσεις των διεθνών αγορών και των εταιριών – «διεθνών οίκων» αξιολόγησης (βλ. Standard and Poors, Moody’s, Fitch κλπ.) συγκλίνουν σε μια πρωτοφανή σε έκταση και ένταση αντιλαϊκή πολιτική που περιλαμβάνει :

-          άγρια λιτότητα διαρκείας με πάγωμα ή ακόμη και μείωση των ονομαστικών μισθών

-          λεηλασία του εισοδήματος των εργαζομένων με θεαματική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων

-          δραστικές περικοπές των κοινωνικών δαπανών

-          διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης

-          απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων

   Η κυβέρνηση από την πλευρά της, αξιοποιεί τις διεθνείς πιέσεις για να νομιμοποιήσει την πολιτική της. Άλλωστε, από όλες ανεξαίρετα τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, είναι πλήρης η παραδοχή των γενικών αρχών και πλαισίων του Προγράμματος Σταθερότητας αλλά και της Συνθήκης του Μάαστριχτ που στο άρθρο 104 προβλέπει αναλυτικά τις διαδικασίες επιτήρησης των χωρών που έχουν «υπερβολικό» έλλειμμα.

   Συνοπτικά, θα λέγαμε ότι η προσπάθεια διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης, ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα με μια συνολική επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις και τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και οικονομικής υποτέλειας στις επιταγές της Ε.Ε. και των διεθνών αγορών. Είναι χαρακτηριστικές οι ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται από τους ελεγκτές της Ευρωπαικής Επιτροπής της Ε.Ε. που συναντήθηκαν  πρόσφατα με τον υπουργό Εργασίας και δήλωσαν ότι  "με την κατώτατη σύνταξη των 720 ευρώ, ο συνταξιούχος στην Ελλάδα δεν περνάει και άσχημα..."

Στις επιπρόσθετες δυσκολίες που απορρέουν από αυτή την οικονομική – κοινωνική συγκυρία πρέπει να συνυπολογίσουμε τα παρακάτω :

ü      Το πάγωμα των προσλήψεων, η γιγάντωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων (στην εκπαίδευση αναπληρωτές – ωρομίσθιοι) και η αύξηση της ανεργίας επιδεινώνουν την κατάσταση των ταμείων.

ü      Οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, η οικονομική ασφυξία που επιβάλλεται από το νέο προϋπολογισμό, οδηγούν τα ταμεία σε κατάρρευση.

2. Πως φτάσαμε ως εδώ

   Εδώ και είκοσι χρόνια, μια σειρά αντιασφαλιστικών νόμων ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν, με βασικούς στόχους τα όρια ηλικίας, τις εισφορές των εργαζομένων και το ύψος των συντάξεων. Ταυτόχρονα, επιτεύχθηκε η διαίρεση των ασφαλισμένων σε «παλιούς» και «νέους». Τα όρια ηλικίας ανέβηκαν στο 65ο έτος για τους νεοεισερχομένους ( μετά το ’93) και οι εισφορές αυτών των συναδέλφων είναι πολύ μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες κατηγορίες. Οι κυριότεροι νόμοι είναι :

1.   Ο νόμος Σιούφα-Μάνου (νόμος 1902/1990)

2.   Ο νόμος Ρέππα-Χριστοδουλάκη  (νόμος 3029/2002

3.   Ο νόμος Πετραλιά  (νόμος 3655/2008)

   Παρ’ όλες τις δραστικές περικοπές των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία χειροτέρευσε αφού οι πραγματικές αιτίες δεν βρίσκονται στην «γήρανση» του ενεργού πληθυσμού ούτε στα «προνόμια» των ασφαλισμένων όπως ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, αλλά στη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων από το κράτος και τις τράπεζες, στο τζογάρισμά τους στο χρηματιστήριο, στην εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή από κράτος και εργοδοσία, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που στερούν τα ταμεία από πόρους. Όλα αυτά προκύπτουν από συγκεκριμένα και τεκμηριωμένα στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όλα αυτά αποτελούν αιτίες και ταυτόχρονα μέρος του σχεδίου διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης.

   Πρώτα απ’ όλα λοιπόν, θα έπρεπε το κράτος να επιστρέψει τα χρήματα που υφάρπαξε ή που χρωστά στα ταμεία και να αναγνωρίσει τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Αντί γι’ αυτό όμως, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών, ξεκινούν τη θητεία τους με δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που γίνονται στο όνομα της «σωτηρίας της κοινωνικής ασφάλισης». Η εξέλιξη είναι λίγο πολύ η ίδια : οργανώνονται προσχηματικοί «κοινωνικοί διάλογοι» για το ασφαλιστικό, λαμβάνονται δραστικά μέτρα που καταργούν στοιχειώδη ασφαλιστικά δικαιώματα, η εκάστοτε κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «με αυτά τα μέτρα το ασφαλιστικό σύστημα αποκτά είκοσι τουλάχιστον χρόνια ζωής» και η επόμενη κυβέρνηση μετά από δυο χρόνια διαπιστώνει ότι «το σύστημα βρίσκεται υπό κατάρρευση» οπότε ξεκινά πάλι «διάλογο» για να νομιμοποιήσει τα επόμενα σκληρά μέτρα. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι παρεμβάσεις που γίνονται κάθε δυο – τρία χρόνια στο ασφαλιστικό σύστημα, αποτελούν επιμέρους τμήματα ενός γενικότερου συνολικού σχεδίου διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζεται σταδιακά.

3. Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις

   Σήμερα, μετά από τόσες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που θα εξασφάλιζαν υποτίθεται μια ολόκληρη περίοδο βιωσιμότητας στο ασφαλιστικό σύστημα σύμφωνα με τους εμπνευστές τους, οι ίδιοι κύκλοι διαπιστώνουν με κροκοδείλια δάκρυα ότι «τα ταμεία έχουν ζωή µέχρι τον Ιούνιο αν δεν προχωρήσουν αµέσως οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό». Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο οικονομικό εκβιασμό σε βάρος των ασφαλισμένων. Ο ίδιος ο υπουργός εργασίας δηλώνει ότι «σύµφωνα µε πρόχειρες εκτιµήσεις, το 2015-2016 υπάρχει κίνδυνος να µην καταστεί δυνατό να καταβληθούν κάποιες από τις 12 µηνιαίες συντάξεις και τα δώρα. Όταν δηλαδή η γενιά της µεταπολίτευσης βγει στη σύνταξη, τότε το ασφαλιστικό σύστηµα θα παραδοθεί» ("Κεφάλαιο", 12/12/09). Στην ίδια συνέντευξη, δηλώνει επίσης ότι  «η βασική σύνταξη έχει ούτως ή άλλως προνοιακό χαρακτήρα. Αυτό λοιπόν πρέπει να ποσοτικοποιηθεί. Από εκεί και πέρα, πέραν δηλαδή αυτής της βάσης, προτείνουµε το σύστηµα να δουλεύει ανταποδοτικά, µε βάση το χρόνο ασφάλισης και τα σχετικά ένσηµα.»  Άλλωστε, με την έναρξη του νέου διαλόγου για το ασφαλιστικό, ο υπουργός εργασίας πρότεινε το διαχωρισμό της σύνταξης σε ανταποδοτική –αναλογική και σε προνομιακή, την καθιέρωση της βασικής σύνταξης, την εξάλειψη των κινήτρων πρόωρης εξόδου, τη διόρθωση των αδικιών στη διαδοχική ασφάλιση, την καθιέρωση ενιαίων μονάδων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, κίνητρα για την εθελοντική παραμονή στην εργασία, ενιαίο καθεστώς βαρέων κι ανθυγιεινών και ενοποιήσεις των ταμείων σε τρία μέσα σε μια 10ετία.

   Αποκαλυπτικές είναι και οι προτάσεις που κατατίθενται στην επιτροπή διαλόγου που συγκρότησε η κυβέρνηση για τη μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος σε κεφαλοποιητικό, δηλαδή, την αλλαγή του «από σύστημα καθορισμένων αποδοχών σε σύστημα καθορισμένων εισφορών» όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος θα γνωρίζει τι εισφορές θα πληρώνει αλλά δεν θα γνωρίζει τι σύνταξη θα πάρει ! Η κυβέρνηση θα παρουσιάσει το νομοσχέδιο για την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος στην Βουλή τον Απρίλιο όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. (εφημερίδα Il Sole 24 Ore).

   Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους τους εργαζόμενους ότι, οι στόχοι της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε βαθιές δομικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που υπερβαίνουν κατά πολύ τις γνωστές αλλαγές στα όρια ηλικίας, το ύψος των συντάξεων και των εισφορών. Μιλάμε για την ριζική, δομική αλλαγή της φυσιογνωμίας της ασφάλισης από κοινωνική σε επαγγελματική – ανταποδοτική και την υιοθέτηση της αντίληψης των τριών πυλώνων : μια κύρια σύνταξη στο επίπεδο ενός κοινωνικού βοηθήματος, μια ανταποδοτική σύνταξη που θα εξαρτάται από τις εισφορές του κάθε ασφαλισμένου και τέλος, την προαιρετική ασφάλιση σε μια ιδιωτική εταιρία όποιου επιθυμεί να πάρει μια ανθρώπινη σύνταξη !

Επιπλέον, η ενοποίηση όλων των ταμείων σε τρία ή τέσσερα θα επιτρέψει την καταλήστευση όσων ταμείων απέμειναν εύρωστα, ενώ όλο το ασφαλιστικό μοντέλο αποτελεί συνέχεια και προέκταση του εργασιακού μοντέλου της «ελαστασφάλειας» που προωθείται στις χώρες της Ε.Ε.

3. Τι ισχύει από 1.1.2010

Ήδη, από 1.1.2010 έχουμε αρκετές δυσμενείς αλλαγές στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Για παράδειγμα αναφέρουμε :

Α) Την ετήσια μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης κατά 1% (από 1.1.2008 έως 1.1.2017) που προβλέπεται από το ν.3029/2002 για τις συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων και ασφαλισμένων στα ταμεία των ΔΕΚΟ. Αυτό σημαίνει ότι για όποιον ασφαλισμένο του δημοσίου συνταξιοδοτηθεί από 1.1.2010, το ποσοστό αναπλήρωσης βάση του οποίου θα υπολογιστεί η κύρια σύνταξή του μειώνεται διαμορφώνεται στο 77% (από 80% που ίσχυε πριν το 2008) στα πλαίσια του μεικτού τρόπου υπολογισμού της σύνταξης. Μετά το 2012, παύει να ισχύει ο μεικτός τρόπος υπολογισμού και όλες οι συντάξεις θα υπολογίζονται με βάση το μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας.

Β) Την αύξηση κατά έναν χρόνο των ορίων πρόωρης συνταξιοδότησης σταδιακά των ασφαλισμένων γυναικών με ανήλικα παιδιά, που ασφαλίστηκαν μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1992, ώστε μετά το 2014 να βγαίνουν στα 55. Για τις νέες ασφαλισμένες αυτό ισχύει από 1η Ιανουαρίου 2009 (ν. 3655/2008).

Γ) Την αύξηση των ημερών ασφάλισης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ως προϋπόθεση παροχών σε είδος και σε χρήμα. Από το 2010 για παροχές σε είδος θα απαιτούνται 70 ημέρες ασφάλισης, στις οποίες θα προστίθενται 10 ημέρες κάθε επόμενο χρόνο, ώστε το 2013 να απαιτούνται 100 ημέρες. Για παροχές σε χρήμα, από το 2010 θα απαιτούνται 120 ημέρες ασφάλισης.

4. Η απόφαση της Ε.Ε. για τους ασφαλισμένους του δημοσίου

Η απόφαση του ευρωδικαστηρίου (ΔEK. C- 559/07. 26.03.2009), που εξισώνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα την αύξηση του ορίου ηλικίας των γυναικών από 5 έως 17 χρόνια, μεθοδεύτηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και φέρνει τη σφραγίδα της Ε.Ε. και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει να συμπεριλάβει αυτές τις δυσμενείς αλλαγές στο νέο αντιασφαλιστικό νόμο.

Η απόφαση του ευρωδικαστηρίου, βάζει βόμβα στα θεμέλια του ίδιου του δημόσιου - κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, στο δημόσιο τομέα. Θεωρεί ότι το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα του Δημοσίου δεν αποτελεί σύστημα κοινωνικής, αλλά επαγγελματικής ασφάλισης, πράγμα που σημαίνει ότι  για τα όρια ηλικίας, το ύψος των συντάξεων και γενικότερα τις παροχές, δεν έχει την εγγύηση του κράτους και άρα είναι επισφαλής. Ενώ οι κανόνες που τη διέπουν αποφασίζονται άμεσα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ακολουθούν τη σχετική νομολογία χωρίς δυνατότητα παρέμβασης των εθνικών κυβερνήσεων.

Η κυβέρνηση εκχωρεί με αυτόν τον τρόπο στις Βρυξέλλες και το Ασφαλιστικό, ενώ εγκαταλείπει την αρχή της επικουρικότητας. Έτσι, για τις συντάξεις (του Δημοσίου) θα έχουν λόγο οι Βρυξέλλες, όπως τώρα συμβαίνει με το έλλειμμα και το χρέος (επιτήρηση). Παράλληλα, επειδή το Δημόσιο δεν εγγυάται τις συντάξεις, αν στο μέλλον εντοπίζεται αναλογιστικό (κρυφό) έλλειμμα και οι εισφορές των εν ενεργεία δεν φτάνουν για να πληρωθούν οι συντάξεις σε βάθος χρόνου την 50ετία, τότε θα μειώνονται οι καταβαλλόμενες εκείνη τη στιγμή συντάξεις ! Το επαγγελματικό Ταμείο είναι Ταμείο σταθερών εισφορών, δηλαδή οι πληρωμές του εργαζόμενου και του εργοδότη, μαζί με τις αποδόσεις που αυτές σημειώνουν ( σκεφτείτε τι θα γίνει αν «επενδυθούν» σε δομημένα ομόλογα), διαμορφώνουν το μηνιαίο ύψος των συντάξεων. Ενώ μέχρι τώρα έχουμε ασφαλιστικό σύστημα προσδιορισμένων αποδοχών.

5. Η κατάσταση των ταμείων του Δημοσίου

Α) Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ):

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία το έλλειμμα του ταμείου στις  30/11/09 ήταν 720 εκ.  € ενώ τα αποθεματικά του είναι 49.283.928 €. Οι κατατεθειμένες αιτήσεις για εφάπαξ φτάνουν πλέον τις 17.300 και επομένως η απαιτούμενη δαπάνη για την κάλυψή τους   ανέρχεται στα 710 εκ.  €. 

Το ταμείο αγόρασε δυο τοξικά ομόλογα ένα 3 εκ που σήμερα έχει αξία 1,5 εκ  και ένα 10 εκ που σήμερα αξίζει  6,5 εκ. - άρα  συνολική ζημιά   5 εκ. €.

 Η διοίκηση του ταμείου προσανατολίζεται στις γνωστές «λύσεις» όπως ένα δάνειο ή αύξηση  των εισφορών των εργαζομένων, (βάζοντας εισφορές και στα επιδόματα 2%). Το  Δ.Σ. του ταμείου έχει αναστείλει   τη σύναψη του δανείου  των  200 εκατ  €  περιμένοντας τη θέση της  νέας κυβέρνησης. Η πρόταση των τραπεζών είναι δάνειο για 15 χρόνια με σταθερό επιτόκιο  6%  άρα αν δώσουν 200 εκ θα πάρουν πίσω 280 εκ. € !!

Τέτοια μέτρα, όπως είναι φανερό, υποθηκεύουν το μέλλον του ταμείου, φορτώνουν την κρίση του στους ασφαλισμένους, ενώ καμιά ουσιαστική λύση δεν προσφέρουν στο πρόβλημα.

Την ίδια στιγμή, το Κράτος οφείλει στο Ταμείο, με βάση τις εκτιμήσεις του ίδιου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, πάνω από 1 δις 350 εκατομμύρια !!

Β) Υγειονομική Περίθαλψη (ΟΠΑΔ):

Το έτος 2009 είχαμε αλλεπάλληλες καταγγελίες των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί μεταξύ Δημοσίου - γιατρών, φαρμακοποιών και διαγνωστικών κέντρων. Ακάλυπτες από τον Οργανισμό Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) έμειναν για ένα μεγάλο διάστημα οι δαπάνες χιλιάδων υπαλλήλων και συνταξιούχων του Δημοσίου για ιατρικές επεμβάσεις και εργαστηριακές εξετάσεις σε ιδιωτικά κέντρα συμβεβλημένα με τον Οργανισμό!
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι  η ταλαιπωρία και η οικονομική αφαίμαξη των δημοσίων υπαλλήλων και ταυτόχρονα, η σταδιακή απαξίωση του βιβλιάριου υγείας και του δικαιώματος στη δωρεάν περίθαλψη.

Γ) Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ):

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΤΕΑΔΥ, η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών στις 31/12/2007 ήταν 320.533.059 €, ενώ στις 30/9/2008 η αξία των μετοχών είχε κατρακυλήσει στα 176.933.616 € σημειώνοντας πτώση κατά 44,8%! Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι και οι 16 μετοχές στις οποίες είχαν «επενδυθεί» τα αποθεματικά του Ταμείου κατέγραψαν όλες σοβαρές απώλειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν και το 60% της αξίας τους. Εννοείται ότι οι ζημιές για το Ταμείο είναι ακόμα μεγαλύτερες γιατί λόγω της κρίσης του χρηματιστηρίου οι μετοχές βυθίστηκαν στην κυριολεξία. Είναι γνωστό επίσης και το μεγάλο σκάνδαλο με τα τοξικά δομημένα ομόλογα τα οποία πριν φτάσουν στο ΤΕΑΔΥ είχαν αλλάξει πέντε αγοραστές (απίθανες μίζες) με αποτέλεσμα  να αγοραστούν υπερτιμημένα.

6. ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Είναι φανερό ότι εάν τα συνολικά αυτά μέτρα στην ασφάλιση και την εργασία υλοποιηθούν, ανοίγει μια δεκαετία ανείπωτης φτώχειας και ανέχειας για τους εργαζόμενους. Οι εκπαιδευτικοί και ευρύτερα οι εργαζόμενοι, πρέπει :

-        να οργανωθούμε στους συλλόγους και τα σωματεία μας,

-        να συμμετέχουμε μαζικά στις γενικές συνελεύσεις

-        να συγκροτήσουμε σε κάθε Σύλλογο επιτροπή αγώνα για την κοινωνική ασφάλιση στην οποία να συμμετέχουν και οι συνταξιούχοι πρώην μέλη του Συλλόγου

-        να προχωρήσουμε σε πλατιά καμπάνια (αφίσες, πανό στα σχολεία, περιοδείες κλπ)

-        να οργανώσουμε πρωτοβουλίες συντονισμού της δράσης και γεγονότα σε τοπικό επίπεδο με όλους τους φορείς (εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις κλπ.)

-        να οργανώσουμε γεγονότα (παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις κλπ) στα ασφαλιστικά ταμεία

-        να προωθήσουμε τον οριζόντιο συντονισμό Συλλόγων Π.Ε. – ΕΛΜΕ – σωματείων

-        να συμμετέχουμε μαζικά και μαχητικά στην απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 10 – 2 - 2010

-        να πιέσουμε τις Ομοσπονδίες και τις Συνομοσπονδίες να προχωρήσουν σε Γενικές Απεργίες και να επιδιώξουμε να τους δώσουμε τα μαζικά και δυναμικά χαρακτηριστικά των μεγάλων απεργιών που σταμάτησαν τα αντιασφαλιστικά μέτρα Γιαννίτση με στόχο την αναχαίτιση της αντιασφαλιστικής επίθεσης και τη συνολική ανατροπή των αντιασφαλιστικών και αντιλαϊκών μέτρων

8. Τι διεκδικούμε

Εμείς δε χρωστάμε πουθενά, σε κανέναν και τίποτα. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας στην κοινωνική ασφάλιση και σε πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους :

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ

ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

-        Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά)

-        Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 έτη

-        Ενιαία ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους

-        Όχι στην εξίσωση προς τα πάνω ανδρών γυναικών

-        Να επιστραφούν τα κλεμμένα στα ταμεία, τώρα!

-        Όχι στο διάλογο-κοροϊδία. Δεν συναινούμε στην κατάργηση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων

-        Ούτε δεκάρα από τα ταμεία μας στο τζόγο του χρηματιστηρίου. Να επανατοποθετηθούν τα αποθεματικά στην Τράπεζα της Ελλάδας. Τα ταμεία στα χέρια των εργαζομένων με βέτο σε κάθε επιχειρηματική και αγοραία λογική διαχείρισης.

-        Να χρηματοδοτηθεί άμεσα από τον προϋπολογισμό το ταμείο πρόνοιας και να πληρώσει εδώ και τώρα το εφάπαξ στους 17.300 συνταξιούχους που ακόμα περιμένουν.

-        Πλήρη, δωρεάν, ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Να μην πληρώνουμε από την τσέπη μας γιατρούς και φάρμακα. Άμεση μείωση των τιμών φαρμάκων και αναλώσιμων. Όχι στη λίστα φαρμάκων. Κάλυψη σε όλες ανεξαιρέτως τις διαγνωστικές εξετάσεις.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                         Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΑΠΠΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ                                                  ΜΑΡΙΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ