13 Φλεβάρη βάζουμε λουκέτο παντού

Η πανεργατική απεργία στις 12 Δεκεμβρίου μετατράπηκε σε απεργιακό τσουνάμι. Τα εκατομμύρια των απεργών σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα έδωσαν δυναμικό και ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική της. Δεκάδες χιλιάδες οι διαδηλωτές στις συγκεντρώσεις σ’ όλη τη χώρα. Σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες, οι υπηρεσίες των δήμων, εργοστάσια και γιαπιά, μαγαζιά και τράπεζες ΟΛΑ έκλεισαν. Υπολογίζεται πως πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι απέργησαν σε όλη την Ελλάδα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. υποχρεώθηκε να απολύσει το Μαγγίνα κάτω από το βάρος της εργατική οργής κι αγανάκτησης. Επιδιώκει με τον τρόπο αυτό να εκτονώσει τις διαθέσεις των εργαζομένων και να κερδίσει χρόνο για να μεθοδεύσει τις επιλογές της που παραμένουν οι ίδιες.

13 Φλεβάρη απεργούμε μαζικά

Γιατί η κυβέρνηση ετοιμάζει με βούρδουλα και με καρότο, σαλαμωτά ή ενιαία:

Ø Να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης. Να μειώσει τις συντάξεις. Να ενοποιήσει την κύρια με την επικουρική σύνταξη. Να χειροτερέψει τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης και μ’ αυτό τον τρόπο να μειωθούν δραματικά οι συντάξεις, ώστε να μας υποχρεώνει σε «εθελοντική» παραμονή στην εργασία. Αν στα 60-65 θα παίρνουμε 600 ευρώ, ποιοι θα έχουν την πολυτέλεια να συνταξιοδοτηθούν;

Ø Να ενοποιήσει τα ταμεία για να χρησιμοποιήσει τα πλεονάζοντα αποθεματικά για να κλείσει τις μαύρες τρύπες των άλλων χωρίς να υποχρεώσει να εξοφλήσουν τις οφειλές τους οι εργοδότες .

Ø Να μειώσει τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των γυναικών

Ø Να περικόψει τα βαρέα και να καταργήσει τα ανθυγιεινά.

13 Φλεβάρη ενώνουμε τις γροθιές μας με χιλιάδες εργαζόμενους

Γιατί φτάνει πια με τα παραμύθια τους. Δεν είμαστε χάνοι να τα καταπίνουμε. Μας λένε ότι:

· μειώνεται η αναλογία εργαζόμενων με συνταξιούχων

Αποκρύβουν ότι το κράτος έχει εισαγάγει μέχρι και στο δημόσιο τη μερική απασχόληση, τη δουλειά με το κομμάτι, τα stage, την ανασφάλιστη εργασία, με αποτέλεσμα να μην τροφοδοτούνται τα ταμεία με νέες εισφορές. Δε μας λένε ότι με την ανοχή του κράτους, οι εργοδότες εκβιάζουν τους εργαζόμενους και σε πολλές περιπτώσεις για να μειώσουν το εργατικό κόστος δεν τους ασφαλίζουν.

· στοιχίζουμε γιατί ζούμε περισσότερο

Αποκρύβουν ότι η παραγωγικότητα της εργασίας ανεβαίνει 3,4% το χρόνο κι ο εργαζόμενος καρπώνεται όλο και λιγότερα απ’ αυτή ενώ οι εργοδότες θησαυρίζουν. Μόνο οι νονοί της μέρας, οι τράπεζες δηλώνουν κέρδη που φτάνουν και 100%

· τα ταμεία είναι χρεοκοπημένα και δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις συντάξεις μας

Αποκρύβουν τις μεγάλες αλήθειες ότι κράτος κι εργοδοσία λεηλάτησαν τα ταμεία γιατί:

58 δις € χρωστάνε στα ταμεία από το 1950-1975 γιατί από το 1950 με νόμο τα υποχρέωναν να καταθέτουν άτοκα τα αποθεματικά τους στην τράπεζα της Ελλάδας όταν ο τόκος έτρεχε μέχρι και με 32%!!! Στη συνέχεια τα χρήματα αυτά τα δάνειζαν με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο στο εφοπλιστικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.

5,8 δις € είναι η ετήσια εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, 3,2 δις € οι οφειλές των επιχειρήσεων στο ΙΚΑ, 8,7 δις € οι οφειλές του κράτους. Και σα να μην έφταναν αυτά το κράτος χαρίζει κάθε τόσο τα χρέη στους εργοδότες.

4 δις € στοίχισε το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2002 και το σκάνδαλο των ομολόγων. Όλα αυτά είναι ληστεία, νόμιμη κλοπή.

13 Φλεβάρη ενώνουμε τη φωνή μας

Για να πούμε την πιο σημαντική αλήθεια. Η κοινωνική ασφάλιση είναι μια μικρή επιστροφή μέρους του πλούτου που παράγουμε οι εργαζόμενοι. Δεν είναι παραχώρηση. Είναι δικαίωμα. Μας ανήκει. Θα το υπερασπιστούμε και θα το διευρύνουμε. Η εποχή μας δίνει τη δυνατότητα για λιγότερη δουλειά, καλύτερους μισθούς, καλύτερες συντάξεις και περίθαλψη για όλους.

13 Φλεβάρη διαδηλώνουμε ΟΛΟΙ μαζί ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Παίρνουμε την υπόθεση της πάλης στα χέρια μας. Η κοινωνική ασφάλιση είναι πολύ σημαντική κατάκτηση για να αφήσουμε να διαχειριστεί το μέλλον του αγώνα μας ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτοί που συναίνεσαν τόσα χρόνια στη χειροτέρευση της θέσης μας, αυτοί που αποδέχτηκαν τη σαλαμοποίησή μας, αυτοί που χειροκρότησαν αντιδραστικούς νόμους και ρυθμίσεις, αυτοί που υποτάσσονται κάθε φορά στις εντολές των κομμάτων-κυβερνήσεων, δε θέλουν και δεν μπορούν να δώσουν μέχρι το τέλος τη μάχη. Οι εργαζόμενοι μπορούμε. Αγώνας μέχρι τη νίκη, με συντονισμό σωματείων, με διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων, με επιτροπές αγώνα παντού, με αποφασιστικούς απεργιακούς αγώνες διάρκειας.

13 Φλεβάρη παραλύουν όλα

Γιατί η σημερινή ανοχή μας υποθηκεύει τη ζωή μας αλλά και τη ζωή των παιδιών μας. Κάθε αύξηση του εργάσιμου βίου σημαίνει απλά μια ακόμα θέση άνεργου. Αν εμείς δε συνταξιοδοτούμαστε, τότε πώς θα απελευθερώνονται θέσεις εργασίας για τα παιδιά μας;

13 Φλεβάρη αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας

Γιατί αν αποδεχτούμε τη χειροτέρευση της θέσης μας, αφήνουμε ανοιχτό το δρόμο για την επόμενη επίθεση. Όποιος νομίζει ότι θα τη γλιτώσει τώρα και θα θιγεί μόνο ο νεότερος διπλανός του, αρκεί να θυμηθεί τις αλλεπάλληλες επιθέσεις στο ασφαλιστικό με πιο αντεργατικές το νόμο Σιούφα 1992 και νόμο Ρέππα 2002.

Σχεδόν 20 χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ κάνουν χειρουργικές τομές στην ασφάλιση με στόχο να περάσουμε οριστικά κι ανεπιστρεπτή από το όποιο κράτος πρόνοιας έχει απομείνει, στην αγορά πρόνοιας.

Γι’ αυτό το 1992 η κυβέρνηση της Ν.Δ. με το νόμο Σιούφα κατηγοριοποίησε τους εργαζόμενους και εισήγαγε χειρότερες ασφαλιστικές προϋποθέσεις για τους τότε νεοεισερχόμενους. Έβαλε όρια ηλικίας για την απόδοση της σύνταξης. Εισήγαγε για τους εκπαιδευτικούς την εργατική εισφορά για κύρια σύνταξη. Αύξησε τα όρια ηλικίας. Μείωσε τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις

Λίγα χρόνια μετά, το 2001, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει νέα επίθεση στο ασφαλιστικό με το νόμο Γιαννίτση που αποσύρεται από το βάρος της εργατικής πάλης. Αμέσως μετά ψηφίζεται ο νόμος Ρέππα (2002) όπου εισαγάγει για πρώτη φορά τα 37 χρόνια(!!!) για πλήρη σύνταξη. Χειροτερεύει τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης με αποτέλεσμα να μειώνονται σταδιακά από 100 € για τους σημερινούς 40αρηδες μέχρι και 170 € για τους νεοεισερχόμενους. Εισαγάγει τα επαγγελματικά ταμεία που είναι η επιδρομή της ιδιωτική ασφάλισης.

Μας φοβούνται

Φοβούνται ότι αν ξεδιπλώσουν το σχέδιο με μιας, αν χτυπήσουν ταυτόχρονα όλους τους εργαζόμενους, τότε η επίθεση που ετοιμάζουν κινδυνεύει να καταρρεύσει κάτω από το βάρος της εργατικής οργής. Εκεί οφείλονται και οι κυβερνητικές παλινωδίες. Δε θα πέσουμε στην παγίδα τους. Κάθε σημερινή δική μας ανοχή φέρνει πιο κοντά την επόμενη επίθεση. Κάθε τωρινή μας ταλάντευση οδηγεί τα παιδιά μας να ζήσουν τη ζούγκλα των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Δε θα το επιτρέψουμε.

Στις 13 Φλεβάρη να μην πας στο σχολείο..

Με τη στάση και το παράδειγμά σου, παρέδωσε το καλύτερο μάθημα στους μαθητές σου. Ντύσου με τα χρώματα της αισιοδοξίας και του αγώνα και κατέβα στη διαδήλωση. Κάνε την αγανάκτησή σου και την αγωνία σου Αγώνα και ένωσε τη φωνή σου με τη φωνή του Κόσμου της Εργασίας που θα είναι στους δρόμους και θα αγωνίζεται. Έλα να απεργήσουμε και γι’ αυτούς που δεν μπορούν να απεργήσουν. Να απεργήσουμε για τα παιδιά μας και τους μαθητές μας που προορίζονται να παίξουν αύριο το ρόλο του φθηνού και αναλώσιμου απασχολήσιμου σε μια αγορά εργασίας χωρίς δικαιώματα και δίχτυ ασφαλείας, σε μια πραγματική μεσαιωνική γαλέρα.

Οι εργαζόμενοι δε χρωστάμε πουθενά. Εμείς παράγουμε τον πλούτο

Πύργος ατίθασος στην επέλαση, οι αγώνες μας, οι μαχητικές κι αποφασιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις διάρκειας

Εργατική αντεπίθεση για να κερδίσουμε νέες κατακτήσεις