ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

αρχείο

_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

            Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2007 ολοκληρώθηκε μία ακόμη έκδοση του σχεδίου νόμου που αφορά στην ειδική εκπαίδευση. Επίσημα ωστόσο δεν έχει ακόμα δοθεί στους αρμόδιους φορείς. Το τελευταίο προσχέδιο κυκλοφορεί σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την ειδική εκπαίδευση: δεκάδες τμήματα ένταξης σε ολόκληρη τη χώρα είναι χωρίς εκπαιδευτικούς, την ίδια στιγμή που ο υφυπουργός Παιδείας  δίνει τη δυνατότητα (μέσω εγκυκλίου που εξέδωσε) να μετακινούνται εκπαιδευτικοί από ΣΜΕΑ για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν ακόμα σε γενικές τάξεις.

Τα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών και πρακτικών των σημερινών και παλαιότερων κυβερνήσεων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και χαρακτηρίζονται από απουσία βούλησης για να επιλυθούν τα προβλήματα  των ατόμων με αναπηρίες: έγκαιρη διάγνωση, πρώιμη παρέμβαση, εκπαίδευση, επαγγελματική αποκατάσταση και αυτόνομη διαβίωση. Οι χαμηλές χρηματοδοτήσεις (οι οποίες τη φετινή χρονιά είναι ακόμα χαμηλότερες τόσο για τη γενική όσο και για την ειδική εκπαίδευση), τα ημίμετρα που αφορούν στην ίδρυση και στελέχωση Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης, η υπολειτουργία των σχολικών μονάδων όπου αυτές υπάρχουν (δεκάδες τμήματα ένταξης στεγάζονται σε ακατάλληλες αίθουσες, ενώ πολλά σχολεία ειδικής αγωγής φιλοξενούνται σε ακατάλληλα κτήρια, προκάτ αίθουσες, ακόμη και σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων), σηματοδοτούν   τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής το πεδίο της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας. 

Το συγκεκριμένο προσχέδιο για την ειδική εκπαίδευση εξακολουθεί να αποτελεί ένα κλασικό διακηρυκτικό σχέδιο που αποφεύγει να τοποθετηθεί στα ζητήματα που απασχολούν την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των ΑΜΕΑ στην Ελλάδα. Κάνει «μερεμέτια», περιέχει αντιφάσεις και «μαζεύει» «προθέσεις και σχέδια» της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ (φωτογραφικές διατάξεις για τακτοποίηση ημετέρων, υποχρεωτικότητα φοίτησης από την ηλικία των 5 ετών σε ΣΜΕΑ, αναγνώριση του ότι οι αλλόγλωσσοι μαθητές δεν πρέπει να φοιτούν σε ΣΜΕΑ, εξαίρεση των «χαρισματικών» μαθητών από το φάσμα των μαθητών με ειδικές ανάγκες).

Ωστόσο, εξακολουθεί να κινείται σε πλαίσια οικονομικής διαχείρισης, έχοντας σαν γνώμονα την εκφρασμένη πολιτική της λιτότητας στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ δεν αναγνωρίζει τις αναγκαιότητες του χώρου της ειδικής εκπαίδευσης αναφορικά με την χρηματοδότηση των σχολείων και την επέκταση και στήριξη των δομών και των υπηρεσιών που μπορούν να βοηθήσουν στην κοινωνική ένταξη των ΑΜΕΑ. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί το φτωχό συγγενή της  εκπαίδευσης και αυτό γίνεται φανερό από το γεγονός ότι όχι απλώς δεν χρηματοδοτείται με τα αναγκαία κονδύλια, αλλά είναι η πρώτη στην οποία γίνονται περικοπές.

Οι  18.585 μαθητές που φοιτούν σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής  βρίσκονται κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ δεν υπάρχει εικόνα για τη μαθητική διαρροή. Ασάφεια παρουσιάζεται επίσης για την πορεία των μαθητών μετά τη φοίτηση τους σε πλαίσια της  δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ ή ειδικά γυμνάσια και λύκεια). Στην Ελλάδα σήμερα απουσιάζει η θεσμοθέτηση και η στήριξη υποστηρικτικών δομών που θα επιτρέπουν στα ΑΜΕΑ να έχουν αυτόνομη διαβίωση και επαγγελματική αποκατάσταση. Στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων με ειδικές ανάγκες που περνά ένα μεγάλο μέρος της ζωής της σε εκπαιδευτικά πλαίσια, στη συνέχεια μένει στο σπίτι, χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτική πέραν από αυτή των επιδομάτων και του οίκτου.

            Η ανυπαρξία πλήρους και ουσιαστικής διάγνωσης, στήριξης για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες μέσα από τη δημόσια, δωρεάν Εκπαίδευση οδηγεί χιλιάδες παιδιά στα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να επωμίζονται ένα δυσβάστακτο οικονομικό βάρος. Επιπρόσθετα επιβαρύνονται τα Ασφαλιστικά Ταμεία με σημαντικά ποσά μιας και ένα μέρος της δαπάνης καλύπτεται από αυτά.

Οι γονείς και οι κηδεμόνες των ατόμων με αναπηρία προκειμένου να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους «στραγγίζονται» οικονομικά (όσοι βέβαια έχουν κάποια οικονομική άνεση) αφού καταφεύγουν σε « Ιδιωτικά Ειδικά Κέντρα»  για να αγοράσουν αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσίες και να μπορέσουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αυτά που η πολιτεία όφειλε να τους παρέχει. Ταυτόχρονα γίνονται θύματα πιέσεων και ρουσφετολογικών μηχανισμών.

   Πίσω από τις ψευδεπίγραφες κορώνες περί «εκπαιδευτικής και κοινωνικής ένταξης» των ΑΜΕΑ, τους αλλεπάλληλους νόμους και διατάγματα, κρύβεται μια θλιβερή αλήθεια: λιγότερο οικονομικό κόστος με τη μεγαλύτερη δυνατή προβολή του «κοινωνικού και ανθρωπιστικού προφίλ του οργανωμένου κράτους» και  μεταφορά της συλλογικής ευθύνης του απέναντι στα ΑμΕΑ, στην ατομική ευθύνη και την προσωπική ευαισθησία του καθενός. Η Ειδική Εκπαίδευση σήμερα φαίνεται να βάλλεται από μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας κι επεκτείνοντας πολλά από αυτά που θέσπισε η προγενέστερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

   Η αντίληψη της ένταξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, έτσι όπως προβάλλεται κι επιχειρείται, καταντά επικίνδυνη για τα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους, αν αναλογιστεί κανείς την καταστροφική δυναμική του ήδη άνισου, άδικου και άκρως ανταγωνιστικού κοινωνικού κι εκπ/κού μας συστήματος.

   Η σημερινή δομή του γενικού σχολείου, το περιεχόμενο της εκπαίδευσης (που προσανατολίζεται στις αξίες της αγοράς, στις επιταγές της οικονομίας και τα συμφέροντα του κεφαλαίου), οι προτάσεις για νέα μέτρα (εξετάσεις από την πέμπτη κι έκτη δημοτικού, η αξιολόγηση του εκπ/κού έργου και των σχολικών μονάδων με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών), καθώς και τα νέα βιβλία με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, δομή και μεθοδολογία, σε συνδυασμό με την κατάργηση ή υπολειτουργία των υποστηρικτικών μονάδων ειδικής αγωγής,  θα θέσουν στο περιθώριο πρώτα και κύρια τους μαθητές με ειδικές εκπ/κές ανάγκες, θα μεγαλώσουν τα ποσοστά μαθητικής διαρροής από το δημοτικό προς το γυμνάσιο και θα βοηθήσουν την άνθιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο χώρο της Ειδικής εκπαίδευσης.

Το γεγονός ότι το προσχέδιο κατοχυρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία από την ηλικία των 5 ετών ανασύρει ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα: την ανυπαρξία ειδικών νηπιαγωγείων, τόσων και τέτοιων που να μπορούν να υποδεχτούν τον άγνωστο ακόμα αριθμό των μαθητών που είναι σε αυτή την ηλικία. Το γεγονός επίσης ότι για  πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης λειτουργεί τμήμα της δημόσιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε άλλο φορέα εκτός του Υπουργείου Παιδείας και συγκεκριμένα στους δήμους με βάση την τροπολογία (άρθρο 32, ν.3577) μας νομιμοποιεί να υποθέσουμε ότι θα «ανοίξει» ένας μεγάλο «φαγοπότι» ίδρυσης ειδικών νηπιαγωγείων σε δήμους και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς με τις «ευλογίες» της πολιτείας. Απέναντι σε αυτήν την προοπτική το υπουργείο για άλλη μια φορά σιωπά. 

Η τελευταία έκδοση του προσχεδίου νόμου ενισχύει την ψευδεπίγραφη πολιτική που επαγγέλλεται την προώθηση της «ένταξης» των ΑΜΕΑ, ενώ υποσκάπτει τις αντισταθμιστικές δομές της ειδικής εκπαίδευσης. Αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί στα μυαλά των κυβερνώντων είναι το ότι «η ένταξη υπηρετείται καλύτερα, όταν οι δομές και οι υπηρεσίες της ειδικής εκπαίδευσης υποβαθμίζονται και καταργούνται».

   Το τελευταίο προσχέδιο:

• Καθιερώνει την υποχρεωτική φοίτηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες χωρίς όμως να αποσαφηνίζει με ποιον τρόπο, πώς και πού θα γίνεται.
• Δεν κάνει καμία αναφορά για τη προοπτική των ατόμων με ειδικές ανάγκες μετά τα 25 αλλά και για τη μέριμνα των παιδιών πριν τα 5.
• Δεν αποσαφηνίζει τους όρους που χρησιμοποιεί (ΑΜΕΑ, άτομα με αναπηρίες, ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες), καλλιεργώντας σκόπιμα τη συσκότιση στους παραπάνω όρους και κρύβοντας έτσι πολιτικές προθέσεις και πρακτικές.
• Ορίζει ως μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όσους υπολείπονται τουλάχιστον δυο έτη από το αναμενόμενο για την ηλικία και τη σχολική τους βαθμίδα!!!!!!!!!!!!!!!!!  ((άρθρο 3, παρ.1)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

            Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2007 ολοκληρώθηκε μία ακόμη έκδοση του σχεδίου νόμου που αφορά στην ειδική εκπαίδευση. Επίσημα ωστόσο δεν έχει ακόμα δοθεί στους αρμόδιους φορείς. Το τελευταίο προσχέδιο κυκλοφορεί σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την ειδική εκπαίδευση: δεκάδες τμήματα ένταξης σε ολόκληρη τη χώρα είναι χωρίς εκπαιδευτικούς, την ίδια στιγμή που ο υφυπουργός Παιδείας  δίνει τη δυνατότητα (μέσω εγκυκλίου που εξέδωσε) να μετακινούνται εκπαιδευτικοί από ΣΜΕΑ για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν ακόμα σε γενικές τάξεις.

Τα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης είναι απόρροια των πολιτικών επιλογών και πρακτικών των σημερινών και παλαιότερων κυβερνήσεων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και χαρακτηρίζονται από απουσία βούλησης για να επιλυθούν τα προβλήματα  των ατόμων με αναπηρίες: έγκαιρη διάγνωση, πρώιμη παρέμβαση, εκπαίδευση, επαγγελματική αποκατάσταση και αυτόνομη διαβίωση. Οι χαμηλές χρηματοδοτήσεις (οι οποίες τη φετινή χρονιά είναι ακόμα χαμηλότερες τόσο για τη γενική όσο και για την ειδική εκπαίδευση), τα ημίμετρα που αφορούν στην ίδρυση και στελέχωση Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης, η υπολειτουργία των σχολικών μονάδων όπου αυτές υπάρχουν (δεκάδες τμήματα ένταξης στεγάζονται σε ακατάλληλες αίθουσες, ενώ πολλά σχολεία ειδικής αγωγής φιλοξενούνται σε ακατάλληλα κτήρια, προκάτ αίθουσες, ακόμη και σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων), σηματοδοτούν   τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής το πεδίο της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας. 

Το συγκεκριμένο προσχέδιο για την ειδική εκπαίδευση εξακολουθεί να αποτελεί ένα κλασικό διακηρυκτικό σχέδιο που αποφεύγει να τοποθετηθεί στα ζητήματα που απασχολούν την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των ΑΜΕΑ στην Ελλάδα. Κάνει «μερεμέτια», περιέχει αντιφάσεις και «μαζεύει» «προθέσεις και σχέδια» της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ (φωτογραφικές διατάξεις για τακτοποίηση ημετέρων, υποχρεωτικότητα φοίτησης από την ηλικία των 5 ετών σε ΣΜΕΑ, αναγνώριση του ότι οι αλλόγλωσσοι μαθητές δεν πρέπει να φοιτούν σε ΣΜΕΑ, εξαίρεση των «χαρισματικών» μαθητών από το φάσμα των μαθητών με ειδικές ανάγκες).

Ωστόσο, εξακολουθεί να κινείται σε πλαίσια οικονομικής διαχείρισης, έχοντας σαν γνώμονα την εκφρασμένη πολιτική της λιτότητας στο χώρο της εκπαίδευσης, ενώ δεν αναγνωρίζει τις αναγκαιότητες του χώρου της ειδικής εκπαίδευσης αναφορικά με την χρηματοδότηση των σχολείων και την επέκταση και στήριξη των δομών και των υπηρεσιών που μπορούν να βοηθήσουν στην κοινωνική ένταξη των ΑΜΕΑ. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί το φτωχό συγγενή της  εκπαίδευσης και αυτό γίνεται φανερό από το γεγονός ότι όχι απλώς δεν χρηματοδοτείται με τα αναγκαία κονδύλια, αλλά είναι η πρώτη στην οποία γίνονται περικοπές.

Οι  18.585 μαθητές που φοιτούν σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής  βρίσκονται κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ δεν υπάρχει εικόνα για τη μαθητική διαρροή. Ασάφεια παρουσιάζεται επίσης για την πορεία των μαθητών μετά τη φοίτηση τους σε πλαίσια της  δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ ή ειδικά γυμνάσια και λύκεια). Στην Ελλάδα σήμερα απουσιάζει η θεσμοθέτηση και η στήριξη υποστηρικτικών δομών που θα επιτρέπουν στα ΑΜΕΑ να έχουν αυτόνομη διαβίωση και επαγγελματική αποκατάσταση. Στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων με ειδικές ανάγκες που περνά ένα μεγάλο μέρος της ζωής της σε εκπαιδευτικά πλαίσια, στη συνέχεια μένει στο σπίτι, χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτική πέραν από αυτή των επιδομάτων και του οίκτου.

            Η ανυπαρξία πλήρους και ουσιαστικής διάγνωσης, στήριξης για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες μέσα από τη δημόσια, δωρεάν Εκπαίδευση οδηγεί χιλιάδες παιδιά στα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια με αποτέλεσμα χιλιάδες οικογένειες να επωμίζονται ένα δυσβάστακτο οικονομικό βάρος. Επιπρόσθετα επιβαρύνονται τα Ασφαλιστικά Ταμεία με σημαντικά ποσά μιας και ένα μέρος της δαπάνης καλύπτεται από αυτά.

Οι γονείς και οι κηδεμόνες των ατόμων με αναπηρία προκειμένου να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών τους «στραγγίζονται» οικονομικά (όσοι βέβαια έχουν κάποια οικονομική άνεση) αφού καταφεύγουν σε « Ιδιωτικά Ειδικά Κέντρα»  για να αγοράσουν αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσίες και να μπορέσουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αυτά που η πολιτεία όφειλε να τους παρέχει. Ταυτόχρονα γίνονται θύματα πιέσεων και ρουσφετολογικών μηχανισμών.

   Πίσω από τις ψευδεπίγραφες κορώνες περί «εκπαιδευτικής και κοινωνικής ένταξης» των ΑΜΕΑ, τους αλλεπάλληλους νόμους και διατάγματα, κρύβεται μια θλιβερή αλήθεια: λιγότερο οικονομικό κόστος με τη μεγαλύτερη δυνατή προβολή του «κοινωνικού και ανθρωπιστικού προφίλ του οργανωμένου κράτους» και  μεταφορά της συλλογικής ευθύνης του απέναντι στα ΑμΕΑ, στην ατομική ευθύνη και την προσωπική ευαισθησία του καθενός. Η Ειδική Εκπαίδευση σήμερα φαίνεται να βάλλεται από μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας κι επεκτείνοντας πολλά από αυτά που θέσπισε η προγενέστερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

   Η αντίληψη της ένταξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, έτσι όπως προβάλλεται κι επιχειρείται, καταντά επικίνδυνη για τα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους, αν αναλογιστεί κανείς την καταστροφική δυναμική του ήδη άνισου, άδικου και άκρως ανταγωνιστικού κοινωνικού κι εκπ/κού μας συστήματος.

   Η σημερινή δομή του γενικού σχολείου, το περιεχόμενο της εκπαίδευσης (που προσανατολίζεται στις αξίες της αγοράς, στις επιταγές της οικονομίας και τα συμφέροντα του κεφαλαίου), οι προτάσεις για νέα μέτρα (εξετάσεις από την πέμπτη κι έκτη δημοτικού, η αξιολόγηση του εκπ/κού έργου και των σχολικών μονάδων με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών), καθώς και τα νέα βιβλία με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, δομή και μεθοδολογία, σε συνδυασμό με την κατάργηση ή υπολειτουργία των υποστηρικτικών μονάδων ειδικής αγωγής,  θα θέσουν στο περιθώριο πρώτα και κύρια τους μαθητές με ειδικές εκπ/κές ανάγκες, θα μεγαλώσουν τα ποσοστά μαθητικής διαρροής από το δημοτικό προς το γυμνάσιο και θα βοηθήσουν την άνθιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο χώρο της Ειδικής εκπαίδευσης.

Το γεγονός ότι το προσχέδιο κατοχυρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία από την ηλικία των 5 ετών ανασύρει ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα: την ανυπαρξία ειδικών νηπιαγωγείων, τόσων και τέτοιων που να μπορούν να υποδεχτούν τον άγνωστο ακόμα αριθμό των μαθητών που είναι σε αυτή την ηλικία. Το γεγονός επίσης ότι για  πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης λειτουργεί τμήμα της δημόσιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε άλλο φορέα εκτός του Υπουργείου Παιδείας και συγκεκριμένα στους δήμους με βάση την τροπολογία (άρθρο 32, ν.3577) μας νομιμοποιεί να υποθέσουμε ότι θα «ανοίξει» ένας μεγάλο «φαγοπότι» ίδρυσης ειδικών νηπιαγωγείων σε δήμους και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς με τις «ευλογίες» της πολιτείας. Απέναντι σε αυτήν την προοπτική το υπουργείο για άλλη μια φορά σιωπά. 

Η τελευταία έκδοση του προσχεδίου νόμου ενισχύει την ψευδεπίγραφη πολιτική που επαγγέλλεται την προώθηση της «ένταξης» των ΑΜΕΑ, ενώ υποσκάπτει τις αντισταθμιστικές δομές της ειδικής εκπαίδευσης. Αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί στα μυαλά των κυβερνώντων είναι το ότι «η ένταξη υπηρετείται καλύτερα, όταν οι δομές και οι υπηρεσίες της ειδικής εκπαίδευσης υποβαθμίζονται και καταργούνται».

   Το τελευταίο προσχέδιο:

• Καθιερώνει την υποχρεωτική φοίτηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες χωρίς όμως να αποσαφηνίζει με ποιον τρόπο, πώς και πού θα γίνεται.
• Δεν κάνει καμία αναφορά για τη προοπτική των ατόμων με ειδικές ανάγκες μετά τα 25 αλλά και για τη μέριμνα των παιδιών πριν τα 5.
• Δεν αποσαφηνίζει τους όρους που χρησιμοποιεί (ΑΜΕΑ, άτομα με αναπηρίες, ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες), καλλιεργώντας σκόπιμα τη συσκότιση στους παραπάνω όρους και κρύβοντας έτσι πολιτικές προθέσεις και πρακτικές.
• Ορίζει ως μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όσους υπολείπονται τουλάχιστον δυο έτη από το αναμενόμενο για την ηλικία και τη σχολική τους βαθμίδα!!!!!!!!!!!!!!!!!  ((άρθρο 3, παρ.1)
• Κρατάει αδιαβάθμητα τα ΕΕΕΕΚ (άρθρο 6, παρ.δ.) δεν κατοχυρώνει επαγγελματικά τους αποφοίτους τους, ακυρώνοντας στην πράξη την σκοπιμότητα της λειτουργίας τους. Αποσιωπά την αναγκαιότητα διεύρυνσης του ρόλου τους μέσω των δομών που χρειάζεται να θεσμοθετηθούν και να στηριχτούν προκειμένου οι απόφοιτοι των ΕΕΕΕΚ να μπορούν να έχουν αυτόνομη διαβίωση, επαγγελματική αποκατάσταση και αξιοπρεπή ζωή. Αφήνει λοιπόν  ένα μεγάλο τμήμα των υπηρεσιών της ειδικής αγωγής στα χέρια ιδιωτών.
• Θεσμοθετεί «το πρόγραμμα διευρυμένου ωραρίου» (άρθρο 5, παρ. γιι), χωρίς να προβλέπεται τίποτε για το πλαίσιο λειτουργίας του. Στην εκπαιδευτική πρακτική θα υπάρξει ένα μικρό «μονοθέσιο ειδικό σχολείο» εντός του γενικού σχολείου, που θα κρατά εκτός τάξης τους μαθητές με αναπηρίες οι οποίοι με ευθύνη της πολιτείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το ειδικό σχολείο που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ στην περιοχή τους.  
• Θεσμοθετείται ο «περιοδεύων εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής», κάτι που υπήρχε και στον Ν. 2817 και το οποίο είχε βρει την αντίδραση των εργαζομένων στην ειδική αγωγή, γιατί με τον τρόπο αυτό στα πλαίσια των οικονομικών περικοπών γίνεται προσπάθεια για μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής.
• Καθιερώνονται ελαστικές εργασιακές σχέσεις - ωρομίσθιοι (άρθρο 19, παρ. 4) καθώς και η δυνατότητα εξασφάλισης προσωπικού μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
• Γίνεται δυσμενής διάκριση για δασκάλους που  υπηρετούν στα ΕΕΕΕΚ (απουσία οργανικότητας,, διακρίσεις ως προς το ωράριο και  αποκλεισμός από τη θέση διευθυντή ).
• Καθιερώνει τον κλάδο Π71  (δασκάλων ειδικής αγωγής) και Π61 (νηπιαγωγών ειδικής αγωγής), «τακτοποιώντας» ζητήματα αποφοίτων από σχολές Πανεπιστημιακές, που δημιουργήθηκαν χωρίς προδιαγραφές (τμήμα Μακεδονίας, Κορίνθου, Παν/μιο Βόλου-τμήμα ειδικής αγωγής), (άρθρο 4, παρ.8, άρθρο 15, παρ. 3). Δημιουργείται έτσι η  πρώτη κατηγορία εξειδίκευσης εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
• Νομοθετεί την «ειδίκευση», σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην ειδική εκπαίδευση μέσα από παρακολούθηση 120 ωρών προπτυχιακών μαθημάτων!!!!!, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι είναι αναγκαία η διετής  μετεκπαίδευση στην ειδική αγωγή σε διδασκαλεία και για τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας.

Εκτίμηση μας είναι ότι ο χώρος της εκπαίδευσης πρέπει να ασχοληθεί συστηματικότερα με όλες τις ομάδες μαθητών και ατόμων  που αποκλείονται από το σχολείο. Μια από αυτές τις ομάδες είναι και τα άτομα με αναπηρία. Χρειάζεται να παλέψουμε  για:

• Καθιέρωση Δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης των ΑμΕΑ, σε σχολικές μονάδες του ΥΠΕΠΘ. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
• Διαχειριστικό έλεγχο στις ιδιωτικές μονάδες ειδικής εκπαίδευσης και μετατροπή τους σε δημόσιες.

• Γενναία αύξηση των δαπανών για την ειδική εκπαίδευση, την ειδική επαγγελματική κατάρτιση, την αυτόνομη διαβίωση και την προστατευμένη εργασία.
• Έγκαιρη διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Ίδρυση, όπου χρειάζεται, δημόσιων ειδικών σχολείων (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Εργαστήρια κλπ) με πλούσιο εξοπλισμό, εποπτικό υλικό και υποδομή.
• Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης. Στήριξή τους με αναγκαία μέτρα (μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, επαναπροσδιορισμός περιεχομένου και μεθόδων διδασκαλίας, ώστε να προλαμβάνονται μαθησιακές δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σχολείο) και μέσα (κατάλληλη υλικοτεχνική και κτιριακή υποδομή, πλούσιος εξοπλισμός, εκπ/κό και εποπτικό υλικό, σύγχρονα μέσα τεχνολογίας, κατάλληλο εκπ/κό λογισμικό, βιβλιοθήκες).
• Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση (ΣΜΕΑ, ΚΔΑΥ, ΕΕΕΕΚ) τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διορισμός, μετάθεση, τοποθέτηση εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση με απαραίτητο προαπαιτούμενο την 5ετή προϋπηρεσία στη Γενική Εκπαίδευση. Όχι στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Νέα επετηρίδα διορισμών με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου. Στελέχωση των ειδικών σχολείων με τις απαραίτητες ειδικότητες.

• Κατοχύρωση παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΔΑΥ, άμεση, επαρκή και ποιοτική στελέχωση τους, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο άρα πολύ περισσότερα ΚΔΑΥ, λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται  τα σχολεία  και θα στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά. Τα ΚΔΑΥ να υλοποιούν την Υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες.

• Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων μονάδων παροχής δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ) με στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων των ΑμΕΑ. Διεύρυνση του ρόλου τους με ίδρυση μονάδων αυτόνομης διαβίωσης, προστατευμένων εργαστηρίων και νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους.
• Αύξηση του αριθμού των μετεκπαιδευομένων δασκάλων Ειδικής Αγωγής στα διδασκαλεία, καθιέρωση του θεσμού της μετεκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής και στη β/βάθμια εκπ/ση, περιοδική επιμόρφωση με τη χρηματοδότηση του υπουργείου του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπ/κών της γενικής εκπ/σης σε θέματα ειδικής αγωγής.
• Κατάργηση  του νόμου 2817 και του ν. 3194/2003 που κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής και ανατρέπει κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο της ειδικής αγωγής.
• Εξίσωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών στα ολιγοθέσια Ειδικά Σχολεία με το ωράριο των συναδέλφων στα πολυθέσια Ειδικά και τα Τμήματα Ένταξης.
• Μόνιμη σταθερή, προστατευόμενη εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες τόσο στο Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα.

• οι απόφοιτοι των ΕΕΕΕΚ να μπορούν να έχουν αυτόνομη διαβίωση, επαγγελματική αποκατάσταση και αξιοπρεπή ζωή. Αφήνει λοιπόν  ένα μεγάλο τμήμα των υπηρεσιών της ειδικής αγωγής στα χέρια ιδιωτών.
• Θεσμοθετεί «το πρόγραμμα διευρυμένου ωραρίου» (άρθρο 5, παρ. γιι), χωρίς να προβλέπεται τίποτε για το πλαίσιο λειτουργίας του. Στην εκπαιδευτική πρακτική θα υπάρξει ένα μικρό «μονοθέσιο ειδικό σχολείο» εντός του γενικού σχολείου, που θα κρατά εκτός τάξης τους μαθητές με αναπηρίες οι οποίοι με ευθύνη της πολιτείας δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το ειδικό σχολείο που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ στην περιοχή τους.  
• Θεσμοθετείται ο «περιοδεύων εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής», κάτι που υπήρχε και στον Ν. 2817 και το οποίο είχε βρει την αντίδραση των εργαζομένων στην ειδική αγωγή, γιατί με τον τρόπο αυτό στα πλαίσια των οικονομικών περικοπών γίνεται προσπάθεια για μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής.
• Καθιερώνονται ελαστικές εργασιακές σχέσεις - ωρομίσθιοι (άρθρο 19, παρ. 4) καθώς και η δυνατότητα εξασφάλισης προσωπικού μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
• Γίνεται δυσμενής διάκριση για δασκάλους που  υπηρετούν στα ΕΕΕΕΚ (απουσία οργανικότητας,, διακρίσεις ως προς το ωράριο και  αποκλεισμός από τη θέση διευθυντή ).
• Καθιερώνει τον κλάδο Π71  (δασκάλων ειδικής αγωγής) και Π61 (νηπιαγωγών ειδικής αγωγής), «τακτοποιώντας» ζητήματα αποφοίτων από σχολές Πανεπιστημιακές, που δημιουργήθηκαν χωρίς προδιαγραφές (τμήμα Μακεδονίας, Κορίνθου, Παν/μιο Βόλου-τμήμα ειδικής αγωγής), (άρθρο 4, παρ.8, άρθρο 15, παρ. 3). Δημιουργείται έτσι η  πρώτη κατηγορία εξειδίκευσης εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
• Νομοθετεί την «ειδίκευση», σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην ειδική εκπαίδευση μέσα από παρακολούθηση 120 ωρών προπτυχιακών μαθημάτων!!!!!, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι είναι αναγκαία η διετής  μετεκπαίδευση στην ειδική αγωγή σε διδασκαλεία και για τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας.

Εκτίμηση μας είναι ότι ο χώρος της εκπαίδευσης πρέπει να ασχοληθεί συστηματικότερα με όλες τις ομάδες μαθητών και ατόμων  που αποκλείονται από το σχολείο. Μια από αυτές τις ομάδες είναι και τα άτομα με αναπηρία. Χρειάζεται να παλέψουμε  για:

• Καθιέρωση Δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης των ΑμΕΑ, σε σχολικές μονάδες του ΥΠΕΠΘ. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
• Διαχειριστικό έλεγχο στις ιδιωτικές μονάδες ειδικής εκπαίδευσης και μετατροπή τους σε δημόσιες.
• Γενναία αύξηση των δαπανών για την ειδική εκπαίδευση, την ειδική επαγγελματική κατάρτιση, την αυτόνομη διαβίωση και την προστατευμένη εργασία.
• Έγκαιρη διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Ίδρυση, όπου χρειάζεται, δημόσιων ειδικών σχολείων (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Εργαστήρια κλπ) με πλούσιο εξοπλισμό, εποπτικό υλικό και υποδομή.
• Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης. Στήριξή τους με αναγκαία μέτρα (μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, επαναπροσδιορισμός περιεχομένου και μεθόδων διδασκαλίας, ώστε να προλαμβάνονται μαθησιακές δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σχολείο) και μέσα (κατάλληλη υλικοτεχνική και κτιριακή υποδομή, πλούσιος εξοπλισμός, εκπ/κό και εποπτικό υλικό, σύγχρονα μέσα τεχνολογίας, κατάλληλο εκπ/κό λογισμικό, βιβλιοθήκες).
• Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση (ΣΜΕΑ, ΚΔΑΥ, ΕΕΕΕΚ) τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Διορισμός, μετάθεση, τοποθέτηση εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση με απαραίτητο προαπαιτούμενο την 5ετή προϋπηρεσία στη Γενική Εκπαίδευση. Όχι στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Νέα επετηρίδα διορισμών με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου. Στελέχωση των ειδικών σχολείων με τις απαραίτητες ειδικότητες.
• Κατοχύρωση παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΔΑΥ, άμεση, επαρκή και ποιοτική στελέχωση τους, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο άρα πολύ περισσότερα ΚΔΑΥ, λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται  τα σχολεία  και θα στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά. Τα ΚΔΑΥ να υλοποιούν την Υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες.

    Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων μονάδων παροχής δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ) με στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων των ΑμΕΑ. Διεύρυνση του ρόλου τους με ίδρυση μονάδων αυτόνομης διαβίωσης, προστατευμένων εργαστηρίων και νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους.

• Αύξηση του αριθμού των μετεκπαιδευομένων δασκάλων Ειδικής Αγωγής στα διδασκαλεία, καθιέρωση του θεσμού της μετεκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής και στη β/βάθμια εκπ/ση, περιοδική επιμόρφωση με τη χρηματοδότηση του υπουργείου του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπ/κών της γενικής εκπ/σης σε θέματα ειδικής αγωγής.
• Κατάργηση  του νόμου 2817 και του ν. 3194/2003 που κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής και ανατρέπει κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο της ειδικής αγωγής.
• Εξίσωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών στα ολιγοθέσια Ειδικά Σχολεία με το ωράριο των συναδέλφων στα πολυθέσια Ειδικά και τα Τμήματα Ένταξης.
• Μόνιμη σταθερή, προστατευόμενη εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες τόσο στο Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ