ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΙ

αρχείο

_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ανοιχτή επιστολή στους γονείς των μαθητών μας

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Η επιχειρούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που στα βασικότερα σημεία της προωθείται από κοινού από την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί μια αντιδραστική τομή ενάντια σε θεμελιώδη δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας.   Συγκεκριμένα προωθούνται:

@          Η κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ (άρθρο 16)

@          Η υπονόμευση της διαπραγματευτικής δύναμης όλων των εργαζομένων με τη θεσμική κατοχύρωση της ελαστικής εργασίας στο δημόσιο και τον περιορισμό της μονιμότητας (άρθρο 103)

@          Η θωράκιση της πολιτικής της λιτότητας απέναντι σε μισθολογικές διεκδικήσεις, με τη σύσταση Συνταγματικού δικαστηρίου (άρθρο 100) για αποτροπή και των ελάχιστων δικαστικών αποφάσεων που δικαιώνουν τους εργαζόμενους.

@          Ο αποχαρακτηρισμός των δασικών εκτάσεων, που ουσιαστικά εκχωρεί δάση και ελεύθερους χώρους στο κατασκευαστικό κεφάλαιο (άρθρο 24).

Απέναντι σ’ αυτή την αντιδραστική αναθεώρηση ξεκίνησε μια μεγάλη μάχη διαρκείας για το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Η πρώτη φάση της εξελίσσεται αυτό το χειμώνα με τις απεργίες των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, τις φοιτητικές καταλήψεις και τα μαζικά λαϊκά συλλαλητήρια. Η μάχη θα συνεχιστεί μέχρι και μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, αφού η νέα βουλή θα διαμορ-φώσει το περιεχόμενο των άρθρων που η σημερινή βουλή θα παραπέμψει προς αναθεώρηση.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ -ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΝΙΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 (για την ίδρυση ιδιωτικών ή κατ’ ευφημισμό «μη κρατικών – μη κερδοσκοπικών» πανεπιστημίων) δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου σειράς αντιδραστικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων (υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, ωρομισθία, Ευέλικτη Ζώνη, νέα βιβλία, ΣΔΙΤ, βάση του 10, αποκέντρωση) που συστηματικά προωθούν  οι κυρίαρχες δυνάμεις στο όνομα της επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων της εκπαίδευσης που οι ίδιες με τις πολιτικές τους δημιούργησαν. Επιπλέον  οι δυνάμεις που προωθούν τη συγκεκριμένη αναθεώρηση συκοφαντούν όλους όσους  αντιδρούμε στις επιδιώξεις τους ως βολεμένους υπερασπιστές  της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης. Με σειρά ψευδών και αναξιόπιστων επιχειρημάτων επιχειρούν να εξασφαλίσουν κοινωνική συναίνεση και ανοχή και να εμφανίσουν την επιχειρούμενη αντιδραστική τομή ως «τη μόνη σύγχρονη διέξοδο».

Ας δούμε τους βασικότερους από τους μύθους που επιστρατεύουν:

Μύθος 1^ος   Ο ανταγωνισμός δημόσιων – ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βελτιώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Όλοι μας μπορούμε να διαπιστώσουμε πόσο προήγαγε το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης και του πολιτισμού ο ανταγωνισμός των ιδιωτικών καναλιών. Όλοι μας μπορούμε να διαπιστώσουμε πόσο προήγαγε το δημόσιο αγαθό της υγείας  ο ανταγωνισμός τους των μεγάλων ιδιωτικών νοσηλευτικών κέντρων. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Όταν ένα δημόσιο αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα, για την πελατεία του οποίου ανταγωνίζονται ιδιωτικά συμφέροντα, το αποτέλεσμα είναι χειρότερο, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να το πληρώνουν πανάκριβα.

Μύθος 2^ος  Η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν επηρεάζει τα δημόσια.

Αν υπάρξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια οι ιδιοκτήτες τους θα προσφύγουν, αργά ή γρήγορα, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαιτώντας να μην χρηματοδοτούνται τα δημόσια πανεπιστήμια ή να λαμβάνουν κι αυτοί το ίδιο ποσό από το κράτος. Τότε στα πλαίσια της νομοθεσίας και της πολιτικής που προστατεύουν τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα τους δικαιώσουν. Ως αποτέλεσμα η ήδη περιορισμένη χρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων θα μειωθεί δραστικά. Αυτό άλλωστε δεν συνέβη και στα τελευταία επεισόδια του σίριαλ της Ολυμπιακής;  Και το κυριότερο: Τα δημόσια πανεπιστήμια θα αναγκαστούν για να επιβιώσουν να υιοθετήσουν αγοραία κριτήρια, επιβάλλοντας δίδακτρα και προσαρμόζοντας το περιεχόμενο τους στα στενά συμφέροντα των επιχειρήσεων – χρηματοδοτών τους.

Μύθος 3^ος  Τα  ιδιωτικά πανεπιστήμια θα λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας

Το πανεπιστήμιο ούτε πρέπει ούτε μπορεί να παρακολουθεί τις διακυμάνσεις της αγοράς. Αν το πανεπιστήμιο έβγαζε ειδικούς στα βίντεο και στα κασετόφωνα, οι άνθρωποι αυτοί θα ήταν σήμερα άνεργοι. Το δημόσιο όμως πανεπιστήμιο μόρφωσε ανθρώπους στη μηχανική και στην ακουστική, ανθρώπους ικανούς να παρακολουθήσουν τις τεχνολογικές εξελίξεις και να κατανοούν τη λειτουργία των DVD και των CD. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα προσαρμοστούν στις μόδες της αγοράς θα οδηγούν σε κακοπληρωμένες και ανασφαλείς θέσεις εργασίας.

Το πρόβλημα της ανεργίας δεν είναι πρόβλημα προσφοράς. Το πρόβλημα της ανεργίας είναι πρόβλημα ζήτησης. Με άλλα λόγια για την ανεργία των πτυχιούχων δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί μηχανισμοί οι οποίοι υποτίθεται ότι δεν παράγουν ανθρώπους για την αγορά εργασίας. Για την ανεργία φταίει η οικονομία που όχι μόνο δεν παράγει θέσεις εργασίας για τους ανθρώπους, αλλά καταστρέφει και τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας στο βωμό του κέρδους και του ελεύθερου ανταγωνισμού (π.χ. μεταφορές εργοστασίων και παραγωγικών δραστηριοτήτων σε χώρες με εξευτελιστικούς μισθούς και ανύπαρκτα εργατικά δικαιώματα).

Μύθος 4^ος  Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φοιτητικής μετανάστευσης 

Η μεγάλη φοιτητική μετανάστευση της Ελλάδας είναι δύο ειδών. Το πρώτο είδος το αποτελούν τα παιδιά των ελίτ. Αυτά επιλέγουν να σπουδάσουν στα φημισμένα ιδρύματα του εξωτερικού. Αυτό το είδος φοιτητικής μετανάστευσης θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα κι αν αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Το δεύτερο είδος φοιτητικής μετανάστευσης το αποτελούν όσα παιδιά απέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις και οι γονείς τους μπορούν να πληρώσουν σπουδές στο εξωτερικό.  Τα παιδιά αυτά κατευθύνονται σε σχολές ακριβής υποδομής (ιατρικές, πολυτεχνικές κ.λπ.) που είναι απίθανο να ιδρυθούν στην Ελλάδα.  Ακόμα όμως και στην ακραία περίπτωση που (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη) γίνουν τέτοιες σχολές στην Ελλάδα ποιος θα μπορεί να τις πληρώσει; Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον για τα οικονομικά της ελληνικής οικογένειας  όλων εκείνων που ευθύνονται με χίλιους τρόπους τόσο για την εμπορευματοποίηση της παιδείας, όσο και για τον αποκλεισμό χιλιάδων νέων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση με τη θέσπιση της βάσης του 10 για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

 Μύθος 5^ος Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα από τα δημόσια

Με την εξαίρεση ελάχιστων ιστορικών πανεπιστημίων στις ΗΠΑ, τα υπόλοιπα ιδιωτικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και τα ελάχιστα ιδιωτικά πανεπιστήμια που λειτουργούν στην Ευρώπη  είναι ποιοτικά μέτρια ή κάτω του μέτριου. Στην Ελλάδα, στη χώρα των κουμπάρων και του ρουσφετιού, αυτό που αναμένεται να συμβεί θα μοιάζει περισσότερο με ό,τι συνέβη στη Πορτογαλία. Αν αναθεωρηθεί το άρθρο 16 το πιθανότερο είναι τα διάφορα κολέγια και Κέντρα Ελεύθέρων Σπουδών  να μετονομαστούν σε πανεπιστήμια, ενώ ξένα πανεπιστήμια αμφίβολης ποιότητας θα ανοίγουν παραρτήματα με αποκλειστικό κίνητρο το κέρδος. Ο δρόμος για την ποιοτική υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα έχει ανοίξει. Όπως και στην Πορτογαλία, όπου τα μισά ιδιωτικά πανεπιστήμια που ιδρύθηκαν την τελευταία εξαετία έκλεισαν με εισαγγελι-κή παρέμβαση, θα αφιερώσουμε άπειρο χρόνο και κόπο για να κυνηγάμε τους πωλητές …πτυχίων.

Μύθος 6^ος  Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα δώσουν το θεσμικό πλαίσιο για τον ποιοτικό έλεγχο των  κολεγίων και των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει. Καμία συνταγματική διάταξη δεν εμπόδισε τις ελληνικές κυβερνήσεις να φτιάξουν το νομικό πλαίσιο για τον εκπαιδευτικό έλεγχο των εταιρειών αυτών.

Μύθος 7^ος Τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων ξένων πανεπιστημίων που λειτουργούν στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς θα αναγνωριστούν τον Οκτώβριο του 2007.

Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποτελούν φυσικά φαινόμενα, αλλά πολιτικές επιλογές. Όποιες διαφωνεί με τις επιλογές αυτές οφείλει να τις πολεμάει και όχι να τις προβάλει ως δικαιολογίες. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να τις ανατρέψει οφείλει να τις περιορίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα όφειλε να περιορίσει την ασυδοσία αυτών των παραρτημάτων και να θέσει αυστηρούς όρους στη λειτουργία τους.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ

·         Η κρίση του δημόσιου πανεπιστήμιου δεν οφείλεται στην ποιότητα των σπουδών που αυτό παρέχει. Το δημόσιο πανεπιστήμιο (όπως και όλος ο εκπαιδευτικός μηχανισμός) βρίσκεται σε κρίση κυρίως επειδή δεν μπορεί να εκπληρώσει τη βασική κοινωνική λειτουργία που είχε αναλάβει. Στην Ελλάδα η εκπαίδευση και ιδιαίτερα το πανεπιστήμιο ήταν ο βασικός δρόμος κοινωνικής ανόδου. Μέσα από το πανεπιστήμιο παιδιών λαϊκών οικογενειών μπορούσαν να προσβλέπουν σε μια καλύτερη ζωή. Εδώ και περίπου εικοσιπέντε χρόνια το πανεπιστήμιο παίζει όλο και λιγότερο το ρόλο αυτό (ανεργία πτυχιούχων, μισθολογική και εργασιακή υποβάθμιση  πολλών επαγγελμάτων που απαιτούν πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης), γι’ αυτό  όλο και περισσότεροι είναι δυσαρεστημένοι μαζί του. Η αναθεώρηση δεν θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι κοινωνικό και οικονομικό. Η λύση βρίσκεται στην αξιοπρεπή αμοιβή και οργάνωση κάθε εργασίας και στην πλήρη απασχόληση.

·         Το δημόσιο πανεπιστήμιο (όπως και όλη η δημόσια εκπαίδευση) υποχρηματοδοτείται με τραγικό τρόπο. Απαραίτητος όρος για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης είναι η αξιοπρεπής χρηματοδότηση της: 15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. 

·         Το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα ποτέ δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την ισότητα. Με το δούρειο  ίππο της αξιοκρατίας απόκλειε και αποκλείει την πλειοψηφία των παιδιών λαϊκών οικογενειών από τις ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες.  Ωστόσο το αίτημα της ισότητας όλων των παιδιών θα είναι για μας πάντοτε ζωντανό και επίκαιρο. Γι’ αυτό διεκδικούμε το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 ενταφιάζει ακόμα και τις ρητορικές διακηρύξεις του κράτους περί  ισότητας. Η εκπαίδευση των παιδιών συνδέεται με τον πιο κυνικό και επίσημο τρόπο με το πορτοφόλι των γονιών. Και γι’ αυτό παλεύουμε ενάντια στην αναθεώρηση αυτή.

·         Ο δημόσιος έλεγχος των εκπαιδευτικών μηχανισμών ποτέ δεν εξασφαλίστηκε από το υπάρχον σύστημα. Η κρατική γραφειοκρατία και η πολιτική εξουσία κράτησαν το μονοπώλιο αυτό. Για μας το αίτημα του δημόσιου ελέγχου των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα είναι πάντα ζωντανό και επίκαιρο. Γι’ αυτό διεκδικούμε το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 ενταφιάζει ακόμα και τις ρητορικές διακηρύξεις του κράτους για το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης.  Σύμφωνα με το καλύτερο σενάριο των υποστηρικτών της αναθεώρησης  όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα θα ελέγχει από εδώ και μπρος την εκπαίδευση των δασκάλων, των δικαστών, των γιατρών κλπ. Αυτό το «ιδανικό» σενάριο γίνεται εφιαλτικό αν σκεφτούμε ότι η εκπαίδευση π.χ. των δασκάλων των παιδιών μας μπορεί να ελέγχεται από οργανισμούς που συνδέονται με ιδιαίτερα θρησκευτικά δόγματα ή αιρέσεις. Και γι’ αυτό παλεύουμε ενάντια στην αναθεώρηση  αυτή. 

Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. 

• «Η Πρόοδος»
• Κερατσινίου Περάματος
• Νίκαιας
• «Ρήγας Φεραίος»

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ