ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ Ν. ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΕΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για την υπεράσπιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης ενάντια στα αντασφαλιστικά σχέδια κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η επίθεση στο ασφαλιστικό σύστημα παίρνει σήμερα σάρκα και οστά. Δεν είναι βέβαια κάτι το απρόσμενο. Όπως έχουμε σημειώσει και σε άλλα κείμενα του Συλλόγου η προεκλογική περίοδος και οι εκλογές τελείωσαν προ πολλού και μαζί τους τελείωσε και η καλλιέργεια εκείνων των ψευδαισθήσεων που απαιτεί η εκλογική νίκη. Στην περίπτωση του ασφαλιστικού η καλλιέργεια αυτών των ψευδαισθήσεων ήταν έντονη και με τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Βουλή. Σ’ όλη την προεκλογική περίοδο ακουστήκαν υποσχέσεις και έγιναν προσπάθειες εφησυχασμού τους εκλογικού σώματος , που επιγραμματικά καταγράφτηκαν ως τρία ‘’ΔΕΝ’’. Δεν θ’ αυξηθούν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση ‘’ , δεν θα μειωθούν οι συντάξεις’’ ,’’ δεν θα αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων στα ταμεία.’’ Ανάλογα θ΄ ακουστούν και λίγο μετά τις εκλογές και στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή και εδώ κλείνει η περίοδος των καθησυχαστικών υποσχέσεων.

΄΄ Η χρηματοδότηση του συστήματος εξασφαλίζεται μέσα από δέσμη μέτρων που ανέφερα και βέβαια μέσα από τη σταθερή πορεία της οικονομίας , χωρίς πρόσθετες εισφορές, χωρίς αύξηση των ορίων ηλικίας και χωρίς μείωση των συντάξεων.’’

Κ .Καραμανλής : Προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή 28.09.2007

Τώρα πλέον είμαστε σε μια διαφορετική φάση και οι όποιες προεκλογικές υποσχέσεις στο εκλογικό σώμα έχουν ξεθωριάσει. Βεβαίως ‘’τα τρία ΔΕΝ’’ μπορεί να επαναλαμβάνονται από τον κ. Καραμανλή και πάλι σήμερα για να καθησυχάσει για τα όσα πρόκειται να προωθήσει η κυβέρνησή του αλλά δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Προέχουν πλέον οι δεσμεύσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΣΕΒ και ο βασικός πολιτικός στόχος κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέρχεται στην επικαιρότητα και δεν είναι άλλος από την εξάρθρωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.(ό, τι απέμεινε). Η κυβέρνηση έχει αναλάβει ισχυρή δέσμευση έναντι των Βρυξελλών για μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Μάλιστα θεωρείται ότι έναντι αυτής της δέσμευσης εγκρίθηκε από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης ο προϋπολογισμός. Αυτό σημαίνει ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση υπονομεύει το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Επιλογή που προκύπτει τόσο από τη συνθήκη του Μαάστριχτ όσο και από τη Σύνοδο της Λισσαβόνας που προωθούν την εξάρθρωση των κοινωνικών δαπανών και των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της εξάλειψης των ελλειμμάτων των κρατικών προϋπολογισμών. Η ανατροπή επομένως του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης είναι μια στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή που εξελίσσεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και βασική πλευρά της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα.

Πολλές από τις σημερινές κατευθύνσεις που δρομολογούνται για το ασφαλιστικό μοιάζουν με τα περίφημα μέτρα Γιαννίτση μέτρα που τον Απρίλιο του 2001 συνάντησαν την καθολική κοινωνική κατακραυγή από τους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της οικονομίας ή αποτελούν συνέχεια του νόμου Ρέππα (ν.3029/02) Στην περίοδο μετά το 2004 η επιτροπή Αναλυτή είναι αυτή που προετοίμασε το δρόμο για τη νέα φάση της επίθεσης στο ασφαλιστικό σύστημα. Από την άλλη ο περίφημος κοινωνικός διάλογος που εξήγγειλε η κυβέρνηση είναι ψευδεπίγραφος Αυτό γιατί οι βασικές κατευθύνσεις για το τι θα γίνει έχει αποφασιστεί και κανένας διάλογος δεν πρόκειται ν’ αλλάξει βασικές αρχές και πολιτικές γύρω από το θέμα. Αυτές είναι δεμένες με συμφέροντα και δεν αλλάζουν με διαλόγους. Είναι ψευδεπίγραφος γιατί εκ των προτέρων μετατρέπει τους εργαζόμενους σε υποψήφια θύματα και αποκρύπτει τα πραγματικά αίτια της κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος. Ο διάλογος έρχεται να νομιμοποιήσει προειλημμένες αποφάσεις. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα καλό στους εργαζόμενους. Ο διάλογος είναι απλά προσπάθεια παραπλάνησης και απονέκρωσης των αντιστάσεων.

Η κρίση του ασφαλιστικού συστήματος έχει συγκεκριμένα αίτια και συγκεκριμένους υπεύθυνους. Τα αίτια αυτά θα πρέπει να συζητηθούν και να γίνουν κατανοητά από τους ίδιους τους εργαζόμενους που δεν πρέπει ν΄ αφήνονται στην απατηλή και προπαγανδιστική επιχειρηματολογία των Μ.Μ.Ε που ο λόγος τους εκφράζει την εξουσία και την εργοδοσία. Η καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων είναι μια υπόθεση που διαρκεί δεκαετίες , όπως βέβαια και η εκπλήρωση των υποχρεώσεων του κράτους και της εργοδοσίας προς τα ταμεία. Η υπόθεση της αφαίμαξης των αποθεματικών ξεκινάει από τη δεκαετία του ΄50 , όταν με τον νόμο 1611/50 τα αποθεματικά των Ταμείων κατατίθενται σε ειδικό λογαριασμό της τράπεζας της Ελλάδας και διατίθενται από εκεί ως φτηνό επενδυτικό χρήμα στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Παράλληλα την ίδια εποχή ανθεί η ανασφάλιστη εργασία ενώ αργότερα στη δεκαετία του 90 και ύστερα η εμφάνιση και επέκταση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων εργασίας (η μαύρη δηλ. και μη σταθερή εργασία) θα στερήσει τα Ταμεία από πολύτιμους οικονομικούς πόρους. Την ίδια έλλειψη σε πολύτιμους πόρους θα προκαλέσει και η μη ασφάλιση της εργασίας των μεταναστών. Από την άλλη τα χρέη της εργοδοσίας και του κράτους προς τα Ταμεία υπολογίζονται σε τεράστια ποσά και ουδέποτε στην πραγματικότητα στήριξαν το σύστημα της λεγόμενης τριμερούς χρηματοδότησης. Πάνω απ΄ όλα όμως η διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης είναι μια πολιτική επιλογή του ίδιου του κεφαλαίου να αλλάξει τον ίδιο το χαρακτήρα του συστήματος και να το μετατρέψει σ΄ ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας για τα χρηματιστήρια και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Η πολιτική αυτή συντονίζεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και υλοποιείται με τις πολιτικές της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών που αποτελεί στρατηγική επιλογή του νεοφιλελευθερισμού και του κεφαλαίου.

Ο βασικός στόχος είναι να διαμορφωθεί το σύστημα των λεγόμενων τριών πυλώνων : Μια κατώτατη εθνική σύνταξη στην οποία κατ΄ ουσίαν θα περιορίζεται η δημόσια ασφάλιση , την επικουρική που θα στηρίζεται σε καθαρά κεφαλοποιητικές δραστηριότητες (χρηματιστήρια , ομόλογα ) και η όλη τύχη της θα εξαρτάται απ’ αυτές.( η οδηγία 41 /2003 της Ε.Ε για τα επαγγελματικά ταμεία προβλέπει να επενδύονται τα αποθεματικά των ταμείων μέχρι και 70% σε μετοχές , χρεόγραφα και ομόλογα) και έναν τομέα ιδιωτικής ασφάλισης όπου ο εργαζόμενος θα θα πληρώνει για να εξασφαλίσει και από εκεί μια σύνταξη.

Η νεοφιλελεύθερη επίθεση βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη. Τι ακριβώς σχεδιάζεται ;

1.Ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Γίνεται λόγος για πέντε ταμεία κύριας σύνταξης , 10 επικουρικής και 2-3 ειδικά ταμεία εφάπαξ. Η ενοποίηση σπρώχνει όλες τις συντάξεις προς τα κάτω. Τα οικονομικά υγιή ταμεία θ΄ αναλάβουν να καλύψουν τα ελλείμματα των προβληματικών.

2. Αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης από την τελευταία καλύτερη πενταετία που είναι σήμερα στην τελευταία καλύτερη δεκαετία. Το μέτρο αφορά και τους ασφαλισμένους πριν το 1993. Πράγμα που δείχνει ότι πρόκειται για μια προσπάθεια γενικής κατεδάφισης των δικαιωμάτων όλων των ασφαλισμένων άσχετα από τα αν είναι αυτοί παλιοί ή νέοι ασφαλισμένοι. Το μέτρο αυτό είναι ιδιαίτερα καταστροφικό για τις συντάξεις εκατομμυρίων ασφαλισμένων , καθώς θα οδηγήσει σε δραματική μείωση τους. Πρόκειται για επιλογή που μπορεί να οδηγήσει τις κύριες συντάξεις σε μείωση ως και 20% και τις επικουρικές ως και 50%

3.Αλλαγη των χρονικών ορίων συνταξιοδότησης. Έτσι για να βγεί κάποιος στη σύνταξη θα χρειάζονται πλέον 39 αντί για 37 χρόνια που ήταν μέχρι σήμερα χωρίς όριο ηλικίας ή 35 και 60 ετών αντί για 35 χρόνια και 58 που ήταν μέχρι τώρα το όριο ηλικίας.

4. Περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων , μέτρο που θα θίξει ιδιαίτερα τις εργαζόμενες γυναίκες , μητέρες ανήλικων παιδιών , αφού μπορεί να τις κρατήσει ως και 17 χρόνια περισσότερα στην εργασία.

5. Αναθεώρηση της Λίστας για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα ώστε να εντάσσονται σ΄ αυτά όσο το δυνατόν λιγότερα επαγγέλματα.

6. Αξιοποίηση της περιουσίας των Ασφαλιστικών Ταμείων. Δηλ. συνέχιση του τζογαρίσματος για να δούμε και στο μέλλον μ’ αυτές της περασμένης άνοιξης στο ΤΕΑΔΥ και σ άλλα ταμεία που τ’ αποθεματικά τους λεηλατήθηκαν από κυβερνητικά στελέχη ου βρέθηκαν στη διοίκηση τους.

Παλεύουμε ενάντια σ΄ αυτές τις κατευθύνσεις διεκδικώντας :

1 Δημόσια κοινωνική ασφάλιση ως καθολικό δικαίωμα όλων των εργαζομένων.

2.Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας δεκαπενταετίας. (1902/90, 1976/91 , 2084/92 , 3029/02) Καμιά διάκριση των ασφαλισμένων σε κατηγορίες (παλιοί –νέοι)

3.Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 χρόνια δουλειάς ίση με τον καταληκτικό μισθό

4.Κατάργηση του τζογαρίσματος των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο. Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα και οι οφειλές των εργοδοτών στα ταμεία.

Η συμμετοχή όλων στην 24ωρη απεργία της 12 Δεκεμβρίου , απεργία που γίνεται σε όλο το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι επιβεβλημένη για όλους τους συναδέλφους. Η απεργία αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία σταθμός να χαλάσει όλα αυτά τα σχέδια για τη διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Μπορεί να έχει νικηφόρο αποτέλεσμα αν αγκαλιστεί απ’ όλους τους εργαζόμενους με την καθολική τους συμμετοχή σ΄ αυτή. Ήταν άλλωστε μιαν άλλη 24ωρη , τον Απρίλιο του 2001 που με την καθολική συμμετοχή εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατάφερε σε μια και μόνο νύχτα ν’ ανατρέψει τα περίφημα μέτρα Γιαννίτση και να βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά σχέδια της τότε εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης. Η απεργία εκείνη με την ενότητα στη βάση και τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων έγινε ένα σπουδαίο αγωνιστικό μάθημα και μια πραγματική αγωνιστική παρακαταθήκη για όλους του κατοπινούς αγώνες. Καλούμαστε σήμερα να βαδίσουμε στον ίδιο δρόμο.